środa, 12 września 2012

Sława


Sława

Państwo Polska
Województwo lubuskie
Powiat wschowski
Gmina Sława
gmina miejsko-wiejska
Burmistrz Cezary Sadrakuła
Powierzchnia 14,31 km²
Ludność (2010)
• liczba
• gęstość
3923
273 os./km²
Strefa numeracyjna
+48 68
Kod pocztowy 67-410
Tablice rejestracyjne FWS
Położenie na mapie Polski


Sława
51°53′N 16°05′E
TERC
(TERYT) 4081112014
Urząd miejski
ul. Henryka Pobożnego 10
67-410 Sława
 Multimedia w Wikimedia Commons
Strona internetowa
Sława (niem. Schlawa, dawn. Sława Śląska[1]) – miasto w woj. lubuskim, w powiecie wschowskim, siedziba gminy miejsko-wiejskiej Sława. Położone na Pojezierzu Leszczyńskim, nad Jeziorem Sławskim. Miejscowość wypoczynkowa z plażą, ośrodkami wypoczynkowymi i polem namiotowym.
Według danych z 31 grudnia 2010 r. miasto miało 3923 mieszkańców[2].
W Sławie corocznie w lipcu odbywa się Międzynarodowy Kongres Brydża Sportowego.
Spis treści  [ukryj]
1 Położenie
2 Nazwa
3 Historia
4 Architektura
5 Gospodarka
6 Komunikacja
7 Współpraca międzynarodowa
8 Galeria
9 Przypisy
10 Bibliografia
11 Linki zewnętrzne
Położenie[edytuj]

Miasto leży nad Jeziorem Sławskim (817 ha), na Pojezierzu Sławskim.
Według danych z 1 stycznia 2011 r. powierzchnia miasta wynosiła 14,31 km²[3].
Nazwa[edytuj]

Sława jest słowem spotykanym wyłącznie u narodów słowiańskich i ma korzenie przedchrześcijańskie. Nazwa miasta bynajmniej nie oznacza jednak sławy w dzisiejszym znaczeniu tego słowa. Przyjęta została od jeziora. Wywodzi się z mokradeł, gdyż w języku staropolskim slava, slova oznaczały rzekę, zaś slovo – błoto.
Historia[edytuj]

Początki miasta nie są znane, wzmiankowane po raz pierwszy było w 1312 roku. Założone zostało prawdopodobnie przez pierwszego księcia głogowskiego Konrada (1251-1273), bądź jego syna Henryka III (1273-1309). W roku 1312 była już znaczącym miastem i siedzibą dystryktu. Potwierdzone jest to dokumentem dotyczącym podziału terytorialnego księstwa między synów Henryka III. Slave cum suo districtu (Sława z jej okręgiem) przypadła Henrykowi IV. W roku 1468 Henryk XI głogowski sprzedaje miasto rodowi Rechenbergów z Borowa Polskiego. W latach 1655-1887 miasto należało do Barwitzów hrabiów von Fernemont. Oni to w latach 1732-1735 zbudowali barokowy pałac wykorzystując częściowo mury dawnego zamku z XV w.
W 1834 r. istniała tu komora celna. W 1937 roku administracja nazistowska zastąpiła słowiańsko brzmiącą nazwę Schlawa ahistoryczną formą Schlesiersee. W 1945 miasto włączono do Polski, a jego dotychczasową ludność wkrótce wysiedlono do Niemiec. Do 1946 roku Sława była siedzibą powiatu i Państwowego Urzędu Repatriacyjnego, które przeniesiono później do Głogowa. 1 stycznia 1955 Sławę przeniesiono do powiatu wschowskiego[1]. W latach 1975-1998 miasto administracyjnie należało do woj. zielonogórskiego.
Architektura[edytuj]

Miasto dzieli się na dwie części: wypoczynkową oraz miejską.
Zabytki:
kościół św. Michała Archanioła wybudowany w 1604, zniszczony w XVIII wieku, następnie odrestaurowany w 1830. W kościele znajduje się kamienna ambona z XVII wieku oraz rzeźba Jezusa Frasobliwego z XVI wieku,
kościół poewangelicki z 1836 roku z 46-metrową wieżą, obecnie noszący wezwanie Miłosierdzia Bożego,
pałac barokowy z roku 1735 (do roku 2006 siedziba Domu Dziecka) otoczony parkiem (26 ha),
wiele pomników przyrody, w tym najgrubszy okaz sosny czarnej na terenie Polski – 3,70 m obwodu.
Gospodarka[edytuj]

Nad Jeziorem Sławskim znajduje się wiele ośrodków turystyczno-wypoczynkowych i sportowych (pole namiotowe, baza gastronomiczna). Przemysł spożywczy to przede wszystkim duża liczba zakładów mięsnych.
Co środę i sobotę jest organizowany targ miejski znajdujący się obok cmentarza.
Komunikacja[edytuj]

W centrum znajduje się PKS z którego można dojechać m.in. do: Głogowa; Wałbrzycha; Nowej Soli czy Sulechowa oraz Zielonej Góry .[potrzebne źródło]
Na przedmieściach można zobaczyć budynek i perony stacji kolejowej Sławy Śląskiej. Obecnie budynek stacyjny w Sławie jest adaptowany na cele mieszkalne.[potrzebne źródło] Dworzec i linia kolejowa są nieczynne.
Współpraca międzynarodowa[edytuj]

Miasta i gminy partnerskie[4]:
 Esneux
 Luckau
Galeria[edytuj]


Rynek


Kościół filialny


Pałac barokowy


Fontanna

Brak komentarzy:

Prześlij komentarz

+1