sobota, 22 września 2012

Kołaczyce


Kołaczyce

Państwo Polska
Województwo podkarpackie
Powiat jasielski
Gmina Kołaczyce
gmina miejsko-wiejska
Prawa miejskie 1354-1919, 2010
Burmistrz Małgorzata Salacha
Powierzchnia 7,15[1] km²
Ludność (2010)
• liczba
• gęstość
1437[2]
201 os./km²
Strefa numeracyjna
+48 13
Kod pocztowy 38-213
Tablice rejestracyjne RJS
Położenie na mapie Polski


Kołaczyce
49°48′30″N 21°26′25″E
SIMC 1805062
 Multimedia w Wikimedia Commons
Strona internetowa
Kołaczyce – miasto[1] w Polsce położone w województwie podkarpackim, w powiecie jasielskim, w gminie Kołaczyce; siedziba gminy Kołaczyce.
W latach 1975-1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa krośnieńskiego.


Fontanna Bartek na rynku
Miejscowość jest siedzibą parafii św. Anny, należącej do dekanatu Brzostek, diecezji rzeszowskiej.
Spis treści  [ukryj]
1 Geografia
2 Historia
2.1 Toponimia
3 Zabytki
4 Edukacja
5 Bibliografia
5.1 Przypisy
Geografia[edytuj]
Miasto od wschodu sąsiaduje z Sowiną i Bieździedzą, od zachodu graniczy z Kłodawą, od północy z Bukową, a od południa z Nawsiem Kołaczyckim. Zachodnią granicą miejscowości jest Wisłoka.
Przez miasto przebiega droga krajowa nr 73.

Kołaczyce widziane z Bączala Górnego
Historia[edytuj]
Miasto lokowane przez króla Kazimierza Wielkego w roku 1339. Kolejne pisemne wzmianki o miejscowości pochodzą z roku 1345 roku[3]. Wymienia się też w nich Ostasza – kasztelana lubelskiego. W 1354 roku Kołaczyce za panowania króla Kazimierza Wielkiego uzyskały prawa miejskie. Kołaczyce wraz z kilkoma okolicznymi wsiami należały do opactwa tynieckiego, którego były własnością do I rozbioru Polski.W 1546 r. był wielki pożar w Kołaczycach. Po zniesieniu Opactwa Benedyktynów w Tyńcu, po pierwszym rozbiorze Polski rząd austriacki wydzierżawił te dobra osobom prywatnym. Od tego czasu miasto Kołaczyce zmieniało właścicieli. Pierwszym był Paweł Kmita Chorzewski. W 1779 r. miasto wraz z innymi wsiami zostało sprzedane za 80 000 florenów i 59 koron Karolowi Ederowi, Janowi obojga imion, Jakubowi baronowi Boesmerowi i Friesowi. Towarzystwo to z kolei odsprzedało z kolei Kołaczyce i Nawsie Kołaczyckie wraz z innymi jeszcze wsiami Achillesowi Johannotowi za 80 000 zł w 1811 r. W ten sposób Kołaczyce stały się miastem prywatnym. Prawa miejskie straciły Kołaczyce w 1919 roku.
1 stycznia 2010 roku Kołaczyce ponownie uzyskały prawa miejskie i stały się zarazem drugim po Jaśle miastem powiatu jasielskiego.
Toponimia[edytuj]
Colanthicze 1330, własność benedyktynów z Tyńca; Colaczicze 1358; Colacice 1401; w roku 1354 uzyskały prawa miejskie od króla Kazimierza Wielkiego[4].
Zabytki[edytuj]
rynek z fontanną Bartek fundowaną przez hr. Łosia z Brzysk,
budynek Gminnego Przedszkola w Kołaczycach z początku XIX – ul. Rynek 13,
dom z podcieniami z 1792 roku – ul. Rynek 62; nr rej.: A-222 z 9.10.1959,
kościół parafialny pw. św. Anny, w stylu neogotyckim z zabytkową kropielnicą (1632) i chrzcielnicą z XVII wieku; nr rej.: A-229 z 26.11.1990,
kapliczka z I połowy XIX wieku – ul. Mickiewicza 1,
figura Matki Boskiej w rynku, postawiona w 1803 roku,
figura św. Franciszka z 1885 na zjeździe z drogi Jasło – Pilzno,
zajazd z XVIII (przebudowany w latach 50. XX wieku) – ul. Rynek 2,
dom z XVIII wieku – ul. Rynek 10,
dom z XVIII wieku, przebudowany po 1886 – ul. Rynek 17,
dom z XVIII wieku – ul. Rynek 18,
cmentarz wojenny nr 38 Kołaczyce – Olszyny,
cmentarz wojenny nr 39 (kwatera na cmentarzu parafialnym),
Edukacja[edytuj]
Zespół Szkół Podstawowej i Gimnazjum
Zespół Szkół Ponadgimnazjalnych: Liceum Ogólnokształcące im. Marii Skłodowskiej-Curie oraz Liceum Profilowane
Bibliografia[edytuj]

KOBiDZ – rejestr zabytków województwa podkarpackiego
Oficjalna witryna internetowa gminy Kołaczyce

Brak komentarzy:

Prześlij komentarz

+1