piątek, 7 września 2012

Węgrowiec



Wągrowiec

Państwo Polska
Województwo wielkopolskie
Powiat wągrowiecki
Gmina gmina miejska
Prawa miejskie 1381
Burmistrz Stanisław Wilczyński
Powierzchnia 17,83 km²
Ludność (2010)
• liczba
• gęstość
25 083
1402 os./km²
Strefa numeracyjna
(+48) 67
Kod pocztowy 62-100
Tablice rejestracyjne PWA
Położenie na mapie Polski


Wągrowiec
52°48′25″N 17°12′25″E
TERC
(TERYT) 4303828011
Urząd miejski
ul. Kościuszki 15A
62-100 Wągrowiec
 Multimedia w Wikimedia Commons
 Hasło Wągrowiec w Wikisłowniku
Strona internetowa
Wągrowiec – miasto i gmina w województwie wielkopolskim, w powiecie wągrowieckim, 60 km na północny wschód od Poznania.
Według danych z 31 grudnia 2010 miasto liczyło 25 083 mieszkańców[1].
Spis treści  [ukryj]
1 Położenie
2 Demografia
3 Historia
4 Komunikacja
5 Przyroda
6 Części miasta
7 Kultura
7.1 Centra kulturalne miasta
7.2 Atrakcje turystyczne
8 Sport i rekreacja
9 Wspólnoty wyznaniowe
9.1 Katolicyzm
9.2 Protestantyzm
9.3 Inne
10 Współpraca międzynarodowa
11 Osoby związane z miastem
11.1 Osoby urodzone w Wągrowcu lub z nim związane
11.2 Absolwenci wągrowieckich szkół
12 Przypisy
13 Zobacz też
14 Linki zewnętrzne
Położenie[edytuj]

Według danych z roku 2002[2] Wągrowiec ma obszar 17,91 km², w tym: użytki rolne: 43%, użytki leśne: 13%.
Według danych z 1 stycznia 2011 r. powierzchnia miasta wynosiła 17,83 km²[3]. Miasto stanowi 1,72% powierzchni powiatu.
Gminę miejską Wągrowiec otacza gmina wiejska Wągrowiec.
W latach 1975-1998 miasto administracyjnie należało do województwa pilskiego.
Demografia[edytuj]

Dane z 30 czerwca 2004[4]:
Opis Ogółem Kobiety Mężczyźni
jednostka osób % osób % osób %
populacja 24 529 100 12 705 51,8 11 824 48,2
gęstość zaludnienia
(mieszk./km²) 1369,6 709,4 660,2
Historia[edytuj]

Miasto zostało założone około 1300 jako osada na wyspie Prostynia (Prostorzecze) w dolinie rzek Nielby i Wełny. W 1319 tereny wokół Wągrowca jak i sama osada zostały wykupione przez zakon cystersów. Miasto zostało ulokowane w 1381 a w 1396 Cystersi przenieśli swoją siedzibę z Łekna do Wągrowca. Przekazanie praw miejskich datowane jest na 1381. Wągrowiec jest ściśle związany z zakonem cystersów łekneńskich i rodem Pałuków. W Wągrowcu mieszkali znani i podziwiani ludzie, m.in. Jakub Wujek, który przetłumaczył Biblię na język polski, a wągrowieckie gimnazjum (obecnie I LO) ukończył Stanisław Przybyszewski.


Stanisław Wilczyński - burmistrz Wągrowca
W 1793 miasto znalazło się pod zaborem pruskim. Mieszkało tu wówczas zaledwie 612 osób i było 111 drewnianych domów. Wiek XIX przyniósł pewne ożywienie gospodarcze. W 1881 zarejestrowano już 4392 mieszkańców. 1 września 1939 Wągrowiec przeżył bombardowanie przez Luftwaffe, zginęło wówczas wielu mieszkańców miasta, w tym ówczesny burmistrz Szymon Wachowiak. 5 września do miasta wkroczyło wojsko niemieckie i przez cały okres II wojny światowej doprowadziło praktycznie do jego całkowitego wyludnienia. Niemcy podczas okupacji zmienili nazwę miasta na niem. Eichenbrück. Zostało ono wyzwolone 23 stycznia 1945 przez 220 Samodzielną Gatczyńską Brygadę Pancerną pod dowództwem pułkownika Andrieja Paszkowa. Od tego momentu Wągrowiec notuje stały dynamiczny rozwój osiągając w 2004 liczbę 24529 mieszkańców.
Komunikacja[edytuj]

 Osobny artykuł: autobusy w Wągrowcu.


Wągrowiec z lotu ptaka
Wągrowiec posiada połączenia kolejowe do stacji:
Gołańcz – 4 razy dziennie
Poznań Główny – 9 razy dziennie i 1 przez Poznań do Wolsztyna.
Na linii Poznań-Wągrowiec-Gołańcz kursują tzw. szynobusy.
Drogi wojewódzkie:
droga wojewódzka nr 190 Krajenka – Szamocin – Margonin – Wągrowiec – Gniezno
droga wojewódzka nr 196 Poznań – Murowana Goślina – Wągrowiec
droga wojewódzka nr 241 Tuchola – Sępólno Krajeńskie – Więcbork – Nakło nad Notecią – Wągrowiec – Rogoźno
droga wojewódzka nr 251 Kaliska k.Wągrowca – Żnin – Barcin – Pakość – Inowrocław
Przyroda[edytuj]



Skrzyżowanie rzek Wełny i Nielby
Wągrowiec położony jest na Pojezierzu Wielkopolskim, krajobraz okolic miasta jest ciekawy i urozmaicony z bogactwem lasów mieszanych i rynnowych jezior polodowcowych.
W Wągrowcu znajduje się unikatowe zjawisko geograficzne – skrzyżowanie rzek – błędnie zwane bifurkacją. Tworzą je Wełna z Nielbą, krzyżując się pod kątem prostym. Jest to twór sztuczny – kanał wybudowany w wieku XIX w trakcie prac melioracyjnych systemów dolinnych obu rzek. Warty zobaczenia jest Rezerwat Przyrody "Dębina" z cennymi okazami dębów szypułkowych, pomnikiem przyrody dębem "Korfantym" oraz rezerwatem czapli siwej. W zachodniej części miasta oraz na rzece Wełnie można spotkać żeremia niedawno osiadłych tu bobrów.
Wągrowiec jest malowniczo położony nad 3 jeziorami: Durowo, Łęgowo i Rgielskie. Jego wartością jest połączenie miasta powiatowego z przyrodą.
Części miasta[edytuj]


Tę sekcję należy dopracować zgodnie z zaleceniami edycyjnymi:
nie jest napisane czy części te tworzą jednostki pomocnicze gminy miejskiej (osiedle, dzielnica) czy są tylko umownymi częściami miasta..
Dokładniejsze informacje o tym, co należy poprawić, być może znajdują się na stronie dyskusji tego artykułu.
Po wyeliminowaniu niedoskonałości prosimy usunąć szablon {{Dopracować}} z kodu tego artykułu.
Berdychowo – południowa i największa, co do powierzchni, dzielnica Wągrowca, obejmująca ulice: Skrajna, 23 Stycznia, Berdychowska, Główna Osiedla, Grunwaldzka, Harcerska.


Centrum z widocznym rynkiem
Centrum – dzieli się na dwie części. Północna część położona jest w okolicy rynku oraz ul. Kościuszki, znajdują się tu główne urzędy miasta min. urząd miejski, starostwo powiatowe, ratusz oraz sąd. Część południowa – położona na wyspie otoczonej rzekami Nielbą i Wełną, znajdują się tu ważniejsze zabytki miasta min. kościół farny, klasztor pocysterski czy też opatówka.
Durowo – północna dzielnica Wągrowca położona nad wschodnim brzegiem jeziora Durowskiego, przy drodze wojewódzkiej nr 190.
Jaśniak – inna nazwa Straszewo, wschodnie osiedle Wągrowca położone nad rzeką Nielbą. Pierwotnie dzielnica była wsią – własność cystersów z pobliskiego klasztoru w Łeknie. (obejmuje ulice: część ul. Janowieckiej, Łakińskiego, Palińskiego, Polna, Przybyszewskiego, Siostry Joanny, Straszewska)
Osada – zachodnia dzielnica, miasta Wągrowiec położona na lewym brzegu Jeziora Durowskiego.
Osiedle Wschód – to największe, co do liczby ludności, osiedle Wągrowca. Jest najbardziej na wschód wysunięte. Powstało w okresie PRL-u. (obejmuje ulice: 11 listopada, Bartscha, Bukowieckiego, Kopernika, Kowalskiego, Mikołajczyka, Rzeczna, Wróblewskiego)
Taszarowo – osiedle w południowej części Wągrowca. (obejmuje ulice: część ul. 11 listopada, Daleka, Marcinkowo, Taszarowska, Wierzbowa)
Kultura[edytuj]



Deptak na ul. Pocztowej
Centra kulturalne miasta[edytuj]
Państwowa Szkoła Muzyczna I Stopnia
Amfiteatr Miejski
Biblioteka Parafialna (Klasztor)
Biblioteka Publiczna
Muzeum Regionalne
Miejski Dom Kultury
Kino MDK
Szlak cysterski
Wielkopolska Pętla Szlaku Cysterskiego
Atrakcje turystyczne[edytuj]
W 2007 na łamach "Tygodnika Wągrowieckiego" zostało przeprowadzone głosowanie na tzw. 7 cudów powiatu wągrowieckiego. Wybrane zostały:
Kościół św. Mikołaja w Tarnowie Pałuckim
Kamień Św. Wojciecha w Budziejewku
Piramida rotmistrza Łakińskiego w Łaziskach k. Wągrowca
Dąb „Korfanty” w Rezerwacie Dębina
Skrzyżowanie rzek Nielby i Wełny
Klasztor pocysterski w Wągrowcu
Opatówka w Wągrowcu
Jednym z zabytków jest wągrowiecka fara (kościół katolicki pod wezwaniem św. Jakuba – patrona miasta) z freskami w kaplicy pw. Matki Boskiej Różańcowej[5].
Sport i rekreacja[edytuj]

W miejscowości działa klub sportowy Nielba Wągrowiec. Został on założony w 1925 roku. Aktualnie sekcja piłki nożnej gra w II lidze, natomiast sekcja piłki ręcznej gra w ekstraklasie mężczyzn. W obrębie miasta znajdują się dwa stadiony; piłkarski i lekkoatletyczny oraz hala sportowa z zapleczem do odnowy biologicznej. Wągrowiec posiada bogate walory rekreacyjne w postaci czystych jezior, stwarzających dobre warunki do uprawiania sportów wodnych (nad jeziorem Durowskim swoje przystanie mają kluby żeglarskie: LKSiT Neptun oraz Ogniwo) i wędkarstwa. Stale poszerza się baza hotelowa, funkcjonuje nowoczesny Aquapark oraz rozbudowywane są ścieżki rowerowe. W mieście działa ponadto klub sportowy "Tiger" zrzeszający młodych adeptów karate.
Od 2006 do 2008 roku Wągrowiec był również punktem na trasie wyścigu Tour de Pologne.
Wspólnoty wyznaniowe[edytuj]

Katolicyzm[edytuj]
Kościół rzymskokatolicki
kościół pw. św Wojciecha
kościół pw. św. Piotra i Pawła
kościół pw. bł. Michała Kozala
kościół farny pw. św. Jakuba
klasztor pocysterski
Protestantyzm[edytuj]
Kościół ewangelicko-augsburski – filiał parafii w Pile
Inne[edytuj]
Świecki Ruch Misyjny "Epifania"[potrzebne źródło]
Współpraca międzynarodowa[edytuj]


Ta sekcja od 2011-10 wymaga uzupełnienia źródeł podanych informacji.
Informacje nieweryfikowalne mogą zostać zakwestionowane i usunięte.
Aby uczynić sekcję weryfikowalną, należy podać przypisy do materiałów opublikowanych w wiarygodnych źródłach.
Miasta i gminy partnerskie:
 Schönwalde-Glien
 Adendorf
 Gyula
 Krasnogorsk
 Le Plessis-Trévise
Osoby związane z miastem[edytuj]

dr Tadeusz Nożyński (ur. 1904 w Tenczynku, zm. 2000 w Wągrowcu) – z wykształcenia historyk - pedagog, autor monografii miasta, animator kultury, m.in. chóralistyki
Franciszek Jerzy Łakiński – rotmistrz wojsk napoleońskich
Osoby urodzone w Wągrowcu lub z nim związane[edytuj]
Jakub Wujek – tłumacz Biblii
Adam z Wągrowca – organista i kompozytor, zakonnik (rodem z Margonina)
Max Gerson – lekarz, twórca tzw. "terapii Gersona"
Michał Musielak – historyk, bioetyk, badacz problematyki eugeniki i dziejów filozofii medycyny w Polsce, uczeń Julii Zabłockiej i Antoniego Czubińskiego
Artur Siódmiak – reprezentant Polski w piłce ręcznej
Monika Drybulska – lekkoatletka, maratonka
Absolwenci wągrowieckich szkół[edytuj]
Walenty Szwajcer – odkrywca osady w Biskupinie
Stanisław Przybyszewski – pisarz
Bolesław Jaśkowski – działacz narodowy
Przypisy

↑ Ludność. Stan i struktura w przekroju terytorialnym (Stan w dniu 30 VI 2010 r.). Warszawa: Główny Urząd Statystyczny, 2010-06, s. 106. ISSN             1734-6118      . [dostęp 16 lipca 2010].
↑ Portal Regionalny i Samorządowy REGIOset (pol.). regioset.pl. [dostęp 2010-09-14].
↑ Powierzchnia i ludność w przekroju terytorialnym w 2011 r.. Warszawa: Główny Urząd Statystyczny, 2011-08-10. ISSN             1505-5507      .
↑ Baza Demograficzna – Tablice predefiniowane – Wyniki badań bieżących; Stan i struktura ludności; Ludność według płci i miast (pol.). GUS. [dostęp 2010-09-14].
↑ Historia miasta (pol.). [dostęp 2008-11-05].
Zobacz też[edytuj]

Cmentarz żydowski w Wągrowcu
Wągrowiec (stacja kolejowa)
Stadion im. Stanisława Bąka
gmina Wągrowiec-Południe
gmina Wągrowiec-Północ

Brak komentarzy:

Prześlij komentarz

+1