piątek, 14 września 2012

Rybnik


Rybnik

Państwo Polska
Województwo śląskie
Powiat miasto na prawach powiatu
Aglomeracja rybnicka
Założono XI wiek
Prawa miejskie 1327
Prezydent miasta Adam Fudali
Powierzchnia 148,36 km²
Wysokość 210-308 m n.p.m.
Ludność (2011)
• liczba
• gęstość
140 924 ▲[1]
949,9 os./km²
Strefa numeracyjna
(+48) 32
Kod pocztowy od 44-200 do 44-292
Tablice rejestracyjne SR
Położenie na mapie Polski


Rybnik
50°05′N 18°33′E
Hasło promocyjne: Rybnik. Miasto z ikrą.
Urząd miejski
ul. Chrobrego 2
44-200 Rybnik
 Multimedia w Wikimedia Commons
Strona internetowa


Dawny Ratusz


Bazylika św. Antoniego


Kościół Matki Boskiej Bolesnej tzw. „Stary Kościół”


Sąd rejonowy


Pomnik św. Jana Nepomucena


Nowa Synagoga (zburzona w 1940 r.)


Mapa powiatu rybnickiego z początku XX w.


Pieczęć miasta Rybnika z 1669 roku


Panorama Rybnika i okolic z góry Grzybówka


Zalew Rybnicki


Szpital Wojewódzki


Widok na Plac Wolności z Focus Mall


Pomnik Jana Pawła II


Fontanna na Placu Wolności


Figura św. Jana Nepomucena
Rybnik – miasto na prawach powiatu położone w południowej Polsce, w województwie śląskim. Największy ośrodek centralny aglomeracji rybnickiej i Rybnickiego Okręgu Węglowego. Historycznie leży na Górnym Śląsku.
Rybnik składa się z 27 dzielnic zamieszkiwanych przez 140,9 tys. mieszkańców oraz jest siedzibą powiatu rybnickiego ziemskiego. Zajmuje 14 miejsce na liście największych miast Polski wg powierzchni i 25 miejsce na liście największych miast Polski wg ludności. Jest również na 9 miejscu pod względem wielkości w województwie śląskim wg ludności.
Po śląsku jak i w języku czeskim słowo rybnik oznacza staw rybny (podobnie jak w języku ogólnopolskim np. karmnik, paśnik).
Spis treści  [ukryj]
1 Położenie
1.1 Podział administracyjny
2 Warunki naturalne
2.1 Klimat
2.2 Rzeźba terenu
3 Historia
3.1 Początki
3.2 Średniowiecze
3.3 Habsburgowie
3.4 Rybnik w Prusach
3.5 Powstania śląskie
3.6 II Rzeczpospolita (1922-1939)
3.7 II wojna światowa
3.8 Lata powojenne
3.9 Współczesność
4 Zabytki i atrakcje turystyczne
5 Demografia
5.1 Rozwój demograficzny
5.2 Struktura wiekowa i zawodowa
6 Przyroda
6.1 Parki miejskie
6.2 Pomniki przyrody
6.3 Lasy
7 Gospodarka
7.1 Górnictwo i energetyka
7.2 Handel
8 Transport
8.1 Tranzyt
8.2 Planowane drogi
8.3 Kolej
8.4 Komunikacja miejska
8.5 Ronda
8.6 Lotnisko
9 Edukacja
10 Turystyka
11 Kultura
11.1 Imprezy cykliczne
11.2 Kabarety
11.3 Organizacja społeczne
12 Sport
13 Media
14 Elektroniczna karta miejska
15 Polityka
15.1 Polityka miejska
15.2 Parlamentarzyści
16 Wspólnoty wyznaniowe
17 Miasta partnerskie
18 Ciekawostki
19 Rybniczanie
19.1 Osoby urodzone w Rybniku
20 Przypisy
21 Bibliografia
22 Zobacz też
23 Linki zewnętrzne
Położenie[edytuj]

Rybnik położony jest na Płaskowyżu Rybnickim będącym częścią Wyżyny Śląskiej, na terenie Górnego Śląska. Najwyższym wzniesieniem jest Góra Grzybówka 291 m n.p.m. Przez miasto przepływają rzeki Ruda i Nacyna oraz kilka potoków. Pod względem geologicznym Rybnik położony jest w Górnośląskim Zagłębiu Węglowym obejmującym cały Rybnicki Okręg Węglowy oraz Górnośląski Okręg Przemysłowy. Miasto graniczy z następującymi powiatami: rybnickim, raciborskim, wodzisławskim, gliwickim, Żory.
Podział administracyjny[edytuj]
Miasto Rybnik podzielone jest na 27 dzielnic. Stanowią one pomocniczy, szczebel samorządu miejskiego. Większość spośród dzielnic ma charakter przedmiejski, Maroko-Nowiny mają charakter wielkiego osiedla z wielkiej płyty, a jedynie Smolna, Śródmieście, Północ i Paruszowiec mają charakter czysto miejski (tj. b. gęsta zabudowa wielorodzinna).
1. Boguszowice Osiedle
2. Boguszowice Stare
3. Chwałowice
4. Chwałęcice
5. Golejów
6. Gotartowice
7. Grabownia
8. Kamień
9. Kłokocin
10. Ligota – Ligocka Kuźnia
11. Meksyk
12. Niedobczyce
13. Niewiadom
14. Maroko-Nowiny
15. Ochojec
16. Orzepowice
17. Paruszowiec-Piaski
18. Popielów
19. Radziejów
20. Rybnicka Kuźnia
21. Rybnik – Północ
22. Smolna
23. Śródmieście
24. Stodoły
25. Wielopole
26. Zamysłów
27. Zebrzydowice
Warunki naturalne[edytuj]

Klimat[edytuj]
Klimat Rybnika jest łagodny, wpływają na to bliskie sąsiedztwo rzeki Odry, kompleksy leśne w Parku Krajobrazowym Rud Wielkich, a przede wszystkim bliskie sąsiedztwo Bramy Morawskiej. Średnia temperatura roczna kształtuje się w granicach +7 °C do + 8 °C. Najcieplej jest w lipcu, najzimniejszym zaś miesiącem jest styczeń. Opady kształtują się w granicach 600-900 mm rocznie. Miasto leży w strefie wiatrów słabych i bardzo słabych. Średnia roczna prędkość wiatru – 2,2 m/s[2].
Rzeźba terenu[edytuj]
Historia[edytuj]


Ta sekcja od 2009-09 wymaga uzupełnienia źródeł podanych informacji.
Informacje nieweryfikowalne mogą zostać zakwestionowane i usunięte.
Aby uczynić sekcję weryfikowalną, należy podać przypisy do materiałów opublikowanych w wiarygodnych źródłach.
Początki[edytuj]
Dokładne początki Rybnika nie są znane. Pierwsze ślady pobytu człowieka na terenie obecnego miasta datuje się na ok. osiem tysięcy lat przed naszą erą. Znalezione przedmioty przemawiają za tezą, że w czasach panowania Rzymu prowadzona była wymiana handlowa z plemionami Celtów[3]. Przodkowie rybniczan pochodzą z ze słowiańskiego plemienia Gołęszyców, zamieszkujących tereny Rybnika we wczesnym średniowieczu[potrzebne źródło].
Według Żywota św. Metodego tereny dzisiejszej południowej Polski (w tym także Rybnik) przyjęły chrzest z Wielkich Moraw (przypuszczalnie przed 906, gdyż w tymże roku państwo Wielkomorawskie przestało istnieć). W wydanym w 1922 Krótkim zarysie historii miasta Rybnika przy okazji opisu kościoła Wniebowzięcia Najświętszej Marii Panny znajdującym się na Górze Cerkwickiej czytamy: (...) zbudowany prawdopodobnie (...) na miejscu pogańskiej kontyny, zamienionej podług tradycji na świątynię chrześcijańską przez pierwszego w tych stronach misjonarza Osława, ucznia św. Metodego. Z tych i innych informacji możemy określić prawdopodobny czas chrztu Rybnika na ok. 900...
Średniowiecze[edytuj]
W średniowieczu Rybnik był osadą rybacką, leżącą na ważnym szlaku handlowym w księstwie raciborskim. W okolicach pełno było stawów rybnych, od których miasto wzięło swoją nazwę.
W Rybniku władca Polski Mieszko IV Raciborski założył ok. 1200 roku znaczny klasztor [przeniesiony później do Czarnowąsów].[potrzebne źródło]
Szlak handlowy przebiegał przez takie miasta jak Kraków, Oświęcim, Wodzisław Śląski i Racibórz, co dawało mu szansę rozwoju – w II poł. XIII w. Rybnik zmienił znaczenie – z osady na miasto. Prawa miejskie od przełomu XIII i XIV w.[potrzebne źródło]
Rybnik do 1336 (później także w latach 1521-1532) był pod władaniem Piastów. Z tamtego okresu zachował się średniowieczny zamek piastowski. W latach 1336-1521 miastem rządzili czescy Przemyślidzi.
W XV w., z powodu wojen husyckich, miasto uległo niemalże całkowitemu zniszczeniu.
Habsburgowie[edytuj]
W XVI w. Rybnik i okoliczne tereny znajdował się pod rządami dynastii Habsburgów. Okres ten nie sprzyjał rozwojowi miasta, ponieważ często zmieniający się właściciele starali się zapełnić swoje kieszenie, niż zadbać o rozwój miasta. W tym czasie Rybnik zyskał prawo do jarmarków. Targowisko stanowił plac rybnickiego Rynku, który stanowił centralną część miasta. Rynek był głównie miejscem handlu, lecz odbywały się tam także przedstawienia, zebrania czy egzekucje.
W tamtym okresie Rybnik był jednym z najmniejszych miast na Górnym Śląsku. Jego nieliczni mieszkańcy utrzymywali się głównie z rzemiosła, handlu, rolnictwa[potrzebne źródło].
Rybnik w Prusach[edytuj]
 Osobny artykuł: Wojny śląskie.
W wyniku trzech Wojen śląskich jakie miały miejsce w latach 1740-1763 między Prusami oraz Austrią Rybnik znalazł się w granicach Prus. W II połowie XVIII w. Rybnik został sprzedany królowi pruskiemu, Wilhelmowi Fryderykowi II, uzyskując statut wolnego miasta królewskiego, co wpłynęło na poprawę życia rybniczan, m.in. zniesiono poddaństwo oraz zaczęto przebudowę miasta – drewniane budynki zastąpione zostały murowanymi.
W XIX w. Rybnik osiągnął kolejne stadium rozwoju, stając się miastem powiatowym. Rozwój przemysłu (przede wszystkim górnictwo i browarnictwo) oraz doprowadzenie do Rybnika linii kolejowych (1856) przyczyniło się do wzrostu liczby mieszkańców miasta.
Po zakończeniu I wojny światowej Rybnik był ważnym miejscem, jednym z głównych ośrodków, w których planowano powstania śląskie. Działało tu wiele polskich organizacji m.in. już od 1898 roku Towarzystwo Gimnastyczne Sokół, którym kierował Florian Piecha, Uniwersytet Ludowy, Towarzystwo Polek, Bank Ludowy, Towarzystwo Śpiewu „Seraf”, Polski Czerwony Krzyż, Towarzystwo Czytelni Ludowych.
Powstania śląskie[edytuj]
Podczas I powstania śląskiego, w nocy z 17 na 18 sierpnia 1919 r. powstańcy spod Rybnika (z Boguszowic, Chwałowic i Gotartowic) pod dowództwem Wincentego Motyki rozbili placówkę niemieckiego Grenzschutzu w dworze w Gotartowicach[potrzebne źródło]. Oddziały te wspomagali ochotnicy z Ligoty Rybnickiej pod dowództwem A. Szymury. Podczas II powstania śląskiego w mieście stacjonowały oddziały alianckie, dlatego powstańcy tylko blokowali miasto.
W tej sytuacji 20 marca 1921 odbył się Plebiscyt na Górnym Śląsku. W Rybniku zdecydowana większość (71% albo 4714) głosowała za Niemcami, natomiast w powiecie Rybnik 65%, albo 52347 głosów ważnych oddano za przyłączeniem do Polski i 27919 (35%) za pozostaniem w Niemczech[4].
W czasie III powstania śląskiego, o świcie 3 maja 1921 roku 7. kompania Józefa Ochojskiego z 2 baonu pułku rybnickiego nagłym atakiem zdobyła dworzec, pocztę, sąd i drukarnię. O zdobycie szpitala psychiatrycznego ciężkie walki prowadził 2 baon Józefa Płaczki. W tym czasie dwa baony z pułku żorskiego Antoniego Haberki zdobyły Paruszowiec-Piaski. Polegli w czasie walk powstańcy spoczywają na cmentarzu w Rybniku.
II Rzeczpospolita (1922-1939)[edytuj]
Po oficjalnym włączeniu miasta do Polski w dniu 4 lipca 1922 roku, dzięki dobremu położeniu miasto nadal mogło się rozwijać, wzrastała liczba mieszkańców, a w mieście mieściło się starostwo powiatowe. W latach międzywojennych wybudowano nowy gmach Urzędu Miasta, szkoły, nowe drogi, zakładano skwery i odnowiono rynek. Miasto wygrało ogólnopolski konkurs na ukwiecone miasto i otrzymał miano „miasta kwiatów i ogrodów”. Powstały liczne spółdzielnie spożywców, elektryfikacyjne i budowlane.
II wojna światowa[edytuj]
Dalszy rozwój miasta przerwał wybuch II wojny światowej. Rybnik i cały powiat rybnicki stanowiły pierwszy cel okupanta, gdyż „wcinał” się on w głąb Trzeciej Rzeszy. Rybnika broniły kompanie kapitana Kotucza i Ogrodowskiego dysponujące karabinami maszynowymi. Miasto nie mogło liczyć na pomoc z zewnątrz, gdyż w godzinach południowych całe miasto zostało już otoczone przez Niemców, a obrońcy zostali wzięci do niewoli. Duża część ludności Rybnika już pierwszego dnia wojny zmieniła język polski na niemiecki (który w owych czasach był doskonale znany – Górny Śląsk dopiero od kilku lat był w Polsce), polskie flagi zmieniano na hitlerowskie swastyki. Niemniej jednak w czasie II wojny światowej w powiecie rybnickim oraz okolicach działały tajne organizacje niepodległościowe: Śląska Chorągiew Harcerstwa Polskiego, Organizacja Orła Białego, Polska Organizacja Powstańcza, Polska Tajna Organizacja Powstańcza, Tajna Organizacja Niepodległościowa oraz największa z nich Służba Zwycięstwu Polski (SZP). Na bazie SZP powołano w 1940 Związek Walki Zbrojnej, który w lutym 1942 przemianowano na Armię Krajową.
W Rybniku powstał Inspektorat Armii Krajowej podzielony na obwody: Rybnik, Pszczyna, Wodzisław Śląski i obwód zewnętrzny raciborsko-kozielski. Od marca 1942 inspektoratowi w Rybniku, został podporządkowany podinspektorat w Cieszynie z obwodami: Cieszyn, Jabłonków i Karwina. W inspektoracie zajmowano się działalnością wywiadowczą, działalnością dywersyjno-sabotażową, kolportowaniem tajnych pism, tj. „Zew Wolności”, „Nad Odrą czuwa straż”. Partyzantkę w Inspektoracie w głównej mierze tworzyły osoby, którym okupant zagrażał: powstańcy śląscy, dezerterzy z armii niemieckiej, uciekinierzy z obozów jenieckich, robót przymusowych, więzień i obozów koncentracyjnych. W roku 1942 Niemcy utworzyli w Rybniku jeden z obozów przeznaczonych dla Polaków na Śląsku tzw. Polenlager 97.[5]
Dzięki siatce wywiadowczej Inspektoratu o kryptonimie „August” uzyskiwano informacje na temat działalności wojskowej oraz cywilnej okupanta. W obwodzie raciborsko-kozielskim dokonano rozpoznania obrony przeciwlotniczej i produkcji zakładów. Informacje te zostały przekazane aliantom. Siatka działała od marca 1942. W styczniu 1943 została rozbita – hitlerowcy aresztowali 97 osób. Rybnicki Inspektorat Armii Krajowej działał, aż do kwietnia 1945, kiedy zakończono działania wojenne na terenach Śląska.
Na początku 1945 Wehrmacht tracąc swe pozycje na Górnym Śląsku i przewidując walki ewakuował mieszkańców Rybnika w stronę Raciborza. Armia Czerwona rozpoczęła natarcie na Rybnik 11 marca 1945. Po wyzwoleniu mieszkańcy wracali do miasta dopiero 30 marca 1945, natomiast rybniccy Niemcy osiedlili się w Niemczech. Zniszczone było 25% zabudowy miasta.
Lata powojenne[edytuj]
Miasto zostało zajęte przez wojska radzieckie 26 marca 1945. Częściowo zniszczone miasto powoli zaczęto odbudowywać. Koncentrowano się przede wszystkim nad rozwojem przemysłu węglowego, co w niedługim czasie spowodowało powstanie Rybnickiego Okręgu Węglowego (ROW). Rozwinęło się także szkolnictwo, kultura i sport.
W latach 70. XX w. Rybnik powiększył swe terytorium, ponieważ włączonych zostało do niego kilka podrybnickich wiosek i miasteczek. W tym okresie w dzielnicy Rybnicka Kuźnia zostaje otwarta Elektrownia Rybnik, obecnie jedna z największych elektrowni w Polsce. Poza przemysłem rozwijała się oświata, kultura, sport i rekreacja. Powstawały nowe osiedla mieszkaniowe m.in. największe w Rybniku: osiedle Nowiny. Gruntownie zrekonstruowano szkolnictwo.
Współczesność[edytuj]
Obecnie Rybnik ponownie przeżywa rozkwit, powstały dwa centra handlowe, nowe drogi. Niedługo miasto zostanie połączone ze światem autostradą. Rozwija się budownictwo, szczególnie jednorodzinne. Wkrótce zakończy się budowa kanalizacji.
Obecnie największą bolączką w mieście jest ruch drogowy, który mimo oddania prawie całej obwodnicy i budowy nowych dróg wciąż jest zbyt duży. Planuje się budowy dróg równoległych do największych szlaków komunikacyjnych, tj. ulic Mikołowskiej, Wodzisławskiej, Żorskiej i Gliwickiej oraz obwodnicy ścisłego centrum[potrzebne źródło].
Zabytki i atrakcje turystyczne[edytuj]


Ta sekcja wymaga określenia jasnych kryteriów wyboru.
Kryteria powinny być poparte źródłami, nie mogą naruszać zasady neutralnego punktu widzenia, należy też unikać próżnych wyrażeń takich jak "znani", "najlepsi" itd. Kryteria możesz omówić w dyskusji artykułu.
Zobacz też: Zasady tworzenia list.
 Osobne artykuły: zabytki Rybnika i Rynek w Rybniku.
Zabytki architektury skupione są one głównie w śródmieściu. Do najważniejszych należą:
Bazylika św. Antoniego, świątynia neogotycka, zbudowana wg projektu Ludwika Schneidera w latach 1903-1906.
Budynek dawnego Starostwa w Rybniku z 1887 r.
Neoklasycystyczny budynek nowego ratusza, wzniesiony w 1928 r.
Klasycystyczny dawny ratusz miejski z wieżą zegarową z 1822 r., obecnie mieszczący muzeum miejskie oraz Urząd Stanu Cywilnego
Kościół ewangelicki zbudowany w 1791 r., odnowiony po pożarze 1875 r.
Zamek piastowski, wzniesiony na początku XIII w., całkowicie przebudowany w XVIII w. według projektu Franciszka Ilgnera
Zespół Szpitalny św. Juliusza, założony przez doktora Juliusza Rogera. Najciekawszym obiektem jest centralna kaplica szpitalna pw. św. Juliusza
Kościół pw. Matki Boskiej Bolesnej, wewnątrz skrzydła późnogotyckiego tryptyku z kościoła WNMP. Gotyckie prezbiterium. Zbudowany według projektu Franciszka Ilgnera w latach 1798-1801
Wieża ciśnień przy skrzyżowaniu ulic Gliwickiej i Kotucza
Figura św. Jana Nepomucena – rzeźba późnobarokowa, wolno stojąca
W pozostałych dzielnicach można wyróżnić:
Kościół św. Katarzyny z 1534 r. w dzielnicy Wielopole
Kościół św. Wawrzyńca, zbudowany w 1717 r. w dzielnicy Ligocka Kuźnia
Późnobarokowy murowany dwór zbudowany w 1736 r.
Zabytkowa Kopalnia "Ignacy" w Rybniku Niewiadomiu
Familoki, głównie w dzielnicy Chwałowice
Nieistniejące obiekty historyczne:
Nowa Synagoga z XIX w., zburzona w 1940 r.
Stara Synagoga – drewniana bożnica z XIX w.
Oprócz zabytków miasto posiada także liczne atrakcje turystyczne, takie jak:
Sanktuarium św. Teresy od Dzieciątka Jezus w Rybniku Chwałowicach
Jezioro Rybnickie, przy którym znajduje się ośrodek wypoczynkowy oraz kilka klubów żeglarskich.
Park krajobrazowy Cysterskie Kompozycje Krajobrazowe Rud Wielkich
Kalwaria golejowska ciągnąca się wzdłuż najwyższego wzniesienia Rybnika – Góry Grzybówki
Zespół Szkół Wyższych w Rybniku, powstał na bazie zabudowań dawnego szpitala. Architektura tego miejsca połączenie zabytków z nowoczesnymi elementami.
Wieża widokowa na terenie zabytkowej kopalni Ignacy
Modernistyczny Zespół Szkół Urszulańskich z 1923 r.
Demografia[edytuj]

Rozwój demograficzny[edytuj]
Rozwój demograficzny Rybnika ściśle związany jest z wcielaniem okolicznych miasteczek i wsi. Największy skok ludności miał miejsce w latach siedemdziesiątych, gdy po wcieleniu m.in. pobliskiego miasta Boguszowice liczba ludności potroiła się. W latach 80. tempo wzrostu ludności spadło, w latach 90. nastąpiła stagnacja a począwszy od 2001 utrzymuje się tendencja spadkowa ludności, która jednak jest wyraźnie niższa niż w pozostałych miastach Polski i Europy. W 2006 przyrost naturalny był dodatni i wynosił 1,3%[potrzebne źródło].
Wykres liczby ludności Rybnika na przestrzeni ostatnich 70 lat

Największą populację Rybnik odnotował w 2001 r. – wg danych GUS 145 015 mieszkańców[6].
 Zobacz też: Ludność Rybnika.
Struktura wiekowa i zawodowa[edytuj]
Miasto zamieszkuje ponad 141 tys. mieszkańców. W Rybniku przeważa ludność w wieku produkcyjnym (66%), następnie ludność wieku przedprodukcyjnym (22%). Najmniejszy udział (12%) ma ludność w wieku poprodukcyjnym. Jest to znacznie lepsza struktura społeczeństwa niż średnio w województwie. Stopa bezrobocia wynosi 4,6%, a więc w Rybniku jest około 2,6 tys. osób bez pracy, przy czym bezrobocie ciągle spada (z 15% w 2005 roku). Wśród powiatów grodzkich w woj. śląskim niższe od Rybnika bezrobocie mają tylko Katowice i Tychy (odpowiednio: 2,1 i 3,7%). Należy jednak zauważyć, że w Rybniku oprócz tego pracuje około 50 tysięcy mieszkańców okolicznych miejscowości wchodzących w skład aglomeracji rybnickiej.
Przyroda[edytuj]



Zalew Gzel, jeden z trzech zalewów Zbiornika Rybnickiego


Rzeka Ruda w dzielnicy Stodoły


Zalew Pniowiec, jeden z trzech zalewów Zbiornika Rybnickiego


Księżok – staw


Zieleniec przy Teatrze Ziemi Rybnickiej (z kaskadami wodnymi)
Na terenie miasta znajduje się 6 obszarów zielonych mających status parków oraz kilkadziesiąt obszarów o statusie zieleńców i skwerów. Obecna powierzchnia terenów zieleni miejskiej przekracza 103 ha[potrzebne źródło]. Na obrzeżach miasta od strony północnej znajduje się Park Krajobrazowy Cysterskie Kompozycje Krajobrazowe Rud Wielkich, w którym m.in. do dziś przetrwał kształtowany przez wieki układ przestrzenny oraz zachowała się naturalna i kształtowana ręką ludzką sieć wodna. W Rybniku znajduje się 15[potrzebne źródło] okazów drzew uznanych za pomniki przyrody. Do rybnickich osobliwości przyrodniczych zaliczyć należy także występujące tu unikalne paprocie wodne m.in. salwinia pływająca czy marsylia czterolistna. Do parków Rybnika należą: Park im. św. Jana Sarkandra, Park Kozie Góry, Park Osiedlowy. Do skwerów i zieleńców należą: Skwer z fontanną (obecnie w modernizacji), Zieleniec przy Teatrze Ziemi Rybnickiej, Zieleniec Polskiej Organizacji Wojskowej, Zieleniec przy ul. Wieniawskiego, Zieleniec przy Zamku.
Parki miejskie[edytuj]
Park im. św. Jana Sarkandra – Śródmieście
Park Kozie Góry – Meksyk
Park Górnika – Chwałowice
Park Osiedlowy – Boguszowice Osiedle
Park im. H. Czempiela – Niedobczyce
Park Na Górce
Pomniki przyrody[edytuj]
 Osobny artykuł: Pomniki przyrody w Rybniku.
Jesion wyniosły – ul. Hallera
Wierzba krucha – ul. Hallera
Dwie lipy drobnolistne – przy ul. Arki Bożka
Lipa szerokolistna – przy ul. Gminnej
Lipa szerokolistna – przy ul. Gminnej
Głaz narzutowy przy KWK Chwałowice
Lasy[edytuj]
Nazwa lasu Położenie
Las Rauden na południowy zachód od Chwałęcic
Las Czarny na wschód od Gotartowic
Las Królewiok Pomiędzy Boguszowicami Starymi a Ligotą
Las Goik na wschód od Kłokocina
Las Gorylowiec na wschód od Boguszowic Starych
Las Blicherski przy KWK Jankowice
Podlesie południowa część Popielowa
Nacyński na południe od Zamysłowa
Las Starok na wschód od Kłokocina
Grabina na północny zachód od Grabowni
Lasy Królewskie zachodnia część Ochojca
Gospodarka[edytuj]



Elektrownia Rybnik


C.H-R Focus Mall
Na terenie miasta jest około 13 tys. zarejestrowanych podmiotów gospodarczych[potrzebne źródło]. Swoje fabryki posiadają tu m.in. Purmo, Tenneco Automotive. Na terenie miasta działa 24-hektarowa Katowicka Specjalna Strefa Ekonomiczna (cała strefa przemysłowa ma 54 hektary) oraz Rybnicka Strefa Aktywności Gospodarczej.
Roczny dochód budżetu miasta w przeliczeniu na jednego mieszkańca w 2005 wyniósł 2 805,42 zł[7][potrzebne źródło]
Górnictwo i energetyka[edytuj]
W mieście działają dwie kopalnie węgla kamiennego wchodzące w skład Kompanii Węglowej: KWK Chwałowice i KWK Jankowice. Po zmianach własnościowych wysoką pozycję na rynku producentów maszyn i urządzeń górniczych odzyskała Rybnicka Fabryka Maszyn RYFAMA S.A. W ostatnich latach wiele fabryk i hut zostało zamkniętych m.in. Huta Silesia, tereny po tych zakładach przekształcają się zazwyczaj na sklepy wielkopowierzchniowe i galerie handlowo-rozrywkowe. Na obrzeżach miasta działa także elektrownia cieplna o mocy ponad 1700 MW.
 Osobny artykuł: Elektrownia Rybnik.
Handel[edytuj]
W mieście działają dwie galerie handlowo-rozrywkowe Rybnik Plaza oraz Focus Mall, 6 sklepów wielkopowierzchniowych oraz kilkanaście supermarketów i dyskontów.
Transport[edytuj]

Rybnik posiada wiele bezpośrednich połączeń PKS z prawie wszystkimi regionami kraju. Część z nich obsługuje PKS Rybnik. Miasto położone jest u zbiegu dwóch głównych szlaków komunikacyjnych.
Tranzyt[edytuj]
 Osobna strona: Kategoria:Ulice i place Rybnika.
Drogi w Rybniku rozchodzą się promieniście począwszy od centrum miasta. W godzinach szczytu często tworzą się korki – rano na ulicy Mikołowskiej (droga do Kamienia i Czerwionki-Leszczyn) oraz na ulicy Gliwickiej (droga do Ochojca i Gliwic). W czasie popołudniowego szczytu zakorkowane są natomiast drogi Żorska i Gliwicka, a w szczególności Rondo i ulica Mikołowska. Władze miasta znając te problemy planują budowy nowych dróg, na razie do Kamienia i Czerwionki-Leszczyn. W najbliższych latach ruszy budowa drogi równoległej do ulic Wiosny Ludów i Mikołowskiej. Większość ruchu tranzytowego odbywa się głównymi ulicami miasta. Obecnie większość odcinków obwodnicy jest już gotowa; mniejsza część jest w fazie budowy lub projektowania. Według założeń cała obwodnica Rybnika powinna powstać do 2013. Przez Rybnik przebiegają następujące drogi krajowe i wojewódzkie:
Autostrada A1 (Gdańsk – Rybnik – Gorzyczki)
Droga krajowa nr 78 (Chałupki – Wodzisław Śląski – Rybnik – Gliwice – Zawiercie – Chmielnik)
Droga wojewódzka nr 920 (Rudy – Rybnik)
Droga wojewódzka nr 925 (Rybnik – Orzesze – Ruda Śląska – Bytom)
Droga wojewódzka nr 929 (Rybnik – Świerklany)
Droga wojewódzka nr 935 (Racibórz – Rydułtowy – Rybnik – Żory – Pszczyna)
Planowane drogi[edytuj]
Droga Regionalna Racibórz – Pszczyna
Kolej[edytuj]
Historia kolei żelaznych sięga w Rybniku połowy XIX wieku. W październiku 1856 otwarto 27,4 km jednotorową linię kolejową Rybnik – Rydułtowy – Sumina – Nędza. Ponad pół wieku później, 16 lipca 1912, zakończono budowę i uruchomiono ośmiokilometrowy dwutorowy odcinek Czerwionka-Leszczyny – Rybnik[8]. W marcu 1913 otwarto krótką 12,6 km dwutorową linię kolejową Rybnik – Sumina. W styczniu 1939 oddano do eksploatacji 35,7 km jednotorową linię kolejową Pszczyna – Rybnik.
W Rybniku znajduje się 8 stacji i przystanków PKP: Rybnik (Śródmieście), Rybnik Gotartowice, Rybnik Niedobczyce, Rybnik Niewiadom, Rybnik Paruszowiec, Rybnik Piaski, Rybnik Towarowy, Rybnik Rymer.
Komunikacja miejska[edytuj]


Dworzec Komunikacji Miejskiej
 Osobny artykuł: komunikacja miejska w Rybniku.
Komunikacja miejska w Rybniku jest obsługiwana przez Zarząd Transportu Zbiorowego (ZTZ) oraz przez mniejszych prywatnych przewoźników. Miasto posiada także wiele połączeń z okolicznymi miejscowościami. W Rybniku bez problemu można poruszać się Komunikacją Autobusową (45 linii + 3 linie nocne). Oprócz tego w Rybniku działają także linie przewoźników MZK Jastrzębie-Zdrój (216, 309, 311A, 311B, 311C, E-3), a w dzielnicy Kamień KZK GOP. 18 listopada 2006 został wprowadzony system elektronicznego biletu miejskiego. Natomiast w 2008 roku na przystankach Rybnik Sąd (w obu kierunkach) oraz Rybnik Bazylika (w kierunku Żor) zamontowano dwustronne tablice świetlne, które informują o rzeczywistym czasie przyjazdu autobusu.
Ciekawostką jest fakt, że każdy może sprawdzić w internecie gdzie znajduje się autobus, na który się śpieszy. Funkcja ta jest dostępna na internetowym planie miasta, gdzie widać jak każdy autobus porusza się po mieście. Możliwe jest to dzięki czujnikom GPS zamontowanym w autobusach.
Ronda[edytuj]
Miasto Rybnik posiada obecnie 31 rond, a kolejne są w budowie. Część rond uzyskała miana miast partnerskich, wykorzystano również nazwy zwyczajowo przyjęte przez mieszkańców.


Rondo Gliwickie


Rondo Wileńskie


Rondo Zebrzydowickie


Rondo Św. Józefa
Nazwa ronda Skrzyżowanie ulic Dzielnica
Wodzisławskie Reymonta – Wodzisławska Smolna
Płn. Irlandzkie Wodzisławska – Obwiednia Smolna
Liévin Raciborska – Obwiednia – Budowlanych Maroko-Nowiny
Dorsten Kotucza – Zebrzydowicka Maroko-Nowiny
Zebrzydowickie Zebrzydowicka – Budowlanych Maroko-Nowiny
Św. Józefa Św. Józefa Maroko-Nowiny
Mazamet Budowlanych – Żołędziowa Maroko-Nowiny
Solidarności Góreckiego – Budowlanych Maroko-Nowiny
Chwałowickie 3 Maja – Chwałowicka Śródmieście
Mikołowskie Mikołowska – Sybiraków – Wyzwolenia Śródmieście
Wileńskie Kotucza – Budowlanych – Dworek Śródmieście
Gliwickie Gliwicka – Kotucza – Wyzwolenia Śródmieście
Powstańców Śląskich Żorska – Sybiraków – Powstańców Śląskich – Chrobrego Śródmieście
Raciborska – Wodzisławska – Dworek – Hallera Śródmieście
Żorskie Żorska – Prosta Ligota – Ligocka Kuźnia
Makro Prosta – Makro Ligota – Ligocka Kuźnia
Boguszowickie Prosta – Żorska – Boguszowicka Ligota – Ligocka Kuźnia
Europejskie Gliwicka – Obwodnica Północna Północ
Strzelecka – Żużlowa Północ
Ukraińskie Szewczyka – Pojdy – Robotnicza Kamień
Pod Zegarem Szewczyka – Willowa – Bieli – Brzozy Kamień
Golejowskie Książenicka – Wiosny Ludów Golejów
Szolnok Wołodyjowskiego – Zygmunta Starego Niedobczyce
Garbocze Krzywoustego – Cienista Niedobczyce
Rymera – Barbary Niedobczyce
Rudzka – Podmiejska – Góreckiego Orzepowice
Orzepowickie Góreckiego – Storczyków Orzepowice
Radziejowskie Spółdzielcza – Popielowska – Średnia Radziejów
Wielopolska – Obwiednia Północna Wielopole
Gliwicka – Podmiejska Wielopole
Podmiejska – Ekonomiczna Rybnicka Kuźnia
Lotnisko[edytuj]
W Rybniku znajduje się jedno lotnisko – Rybnik-Gotartowice. Obecnie służy jako lotnisko sportowe. Najbliższy międzynarodowy port lotniczy znajduje się w Ostrawie, zaś najbliższe na terenie Polski znajdują się w Pyrzowicach i Balicach.
Edukacja[edytuj]



Zespół Szkół im. Powstańców Śląskich


Zespół Szkół Wyższych
Uczelnie wyższe:
Uniwersytet Śląski (filia)
Centrum Kształcenia Inżynierów (pozawydziałowa jednostka Politechniki Śląskiej)
Uniwersytet Ekonomiczny w Katowicach (filia)
Kolegium Języków Obcych
W Rybniku znajduje się kampus, z którego korzysta ponad 5000 studentów.
Inne szkoły:
38 publicznych przedszkoli
25 publicznych szkół podstawowych
14 publicznych gimnazjów
12 publicznych liceów ogólnokształcących i profilowanych
4 publiczne zespoły szkolno-przedszkolne
oraz inne szkoły (m.in. Zespół Szkół Urszulańskich)
Turystyka[edytuj]

Do obszarów turystycznych w Rybniku głównie należą: Zalew Rybnicki, Stare Miasto, Aeroklub ROW oraz liczne parki i lasy. W Rybniku znajduje się 7 hoteli, 3 domy gościnne oraz ośrodek wypoczynkowy. Na terenie Rybnika i okolic znajdują się również szlaki turystyczne.
Baza noclegowa
Nazwa Restauracja Liczba gwiazdek Adres
Biały Dom Tak **** ul. Łukowa
Olimpia Tak *** ul. Hotelowa 12
Olecki Tak *** ul. Małachowskiego 130
Politański Tak ** ul. Sosnowa 5
Arena Tak ** ul. Gliwicka 72
Rynkowy Tak ul. Korfantego 2
Mimoza Tak ul. Rymera 1
Przy Młynie Tak *** ul. Młyńska 17
Pod Żaglami Nie ul. Rudzka 394
Dom gościnny Rondo Nie ul. Parkowa 2
Ośrodek Wypoczynkowy Stodoły Tak ul. Cisowa 2
Szlaki turystyczne
 Szlak Stulecia Turystyki (25,5 km)
Trasa: Rybnik – Tarnowskie Góry; odcinek Rybnik – Nieborowice
 Szlak Początków Hutnictwa ROW (22 km)
Trasa: Rybnik – Szczejkowice – Żory
 Szlak Morza Rybnickiego (22,5 km)
Trasa: Rybnik – Stodoły – Kamień
 Szlak im. Kapitana Kotucza (17 km)
Trasa: Rybnik – Pilchowice
 Szlak Historii Górnictwa Górnośląskiego (25,5 km)
Trasa: Rybnik – Stanowice – Orzesze
 Szlak Zabytków Techniki
Trasa: Częstochowa – Niewiadom – Żywiec
 Szlak architektury drewnianej województwa śląskiego
Trasa: pętla rybnicka, m.in. Jastrzębie-Zdrój – Jankowice Rybnickie – Wielopole
Kultura[edytuj]



Teatr Ziemi Rybnickiej


Maszyna wyciągowa w muzeum kopalni „Ignacy”
Miasto posiada Rybnickie Centrum Kultury, w którym znajduje się m.in. Teatr Ziemi Rybnickiej, kino „Kultura”, Filharmonia Rybnicka oraz Galeria Sztuk Rybnickiego Ośrodka Kultury. Gmach Miejskiej i Powiatowej Biblioteki Publicznej znajduje się przy ul. Szafranka, a 24 filie na obszarze całego miasta. W Rybniku znajdują się także dwa muzea – miejskie oraz w zabytkowej kopalni „Ignacy”. Ponadto w mieście działa pięć kin (w tym dwa multipleksy). W największych dzielnicach miasta działają domy kultury.
Galerie
Galeria Oblicza
Galeria pod Wieżą
Galeria Sztuk Rybnickiego Ośrodka Kultury
Galeria Sztuki Współczesnej ZPAP
Galeria w Domu Energetyka
Biblioteki
Powiatowa i Miejska Biblioteka Publiczna + 24 filie
Alliance Francaise
Biblioteka Pedagogiczna
Muzea
Muzeum w Rybniku
Zabytkowa kopalnia „Ignacy”
Inne ośrodki kultury
Rybnickie Centrum Kultury
domy kultury (7)
Śląskie Centrum Muzyczne
Klub Harcówka
Państwowa Szkoła Muzyczna I i II st. im. Braci Szafranków
Kina
Cinema City – 8 sal kinowych
Multikino – 7 sal kinowych
Kultura – 1 sala kinowa.
Apollo – 1 sala kinowa
Zefir
Plejada – 1 sala kinowa
Imprezy cykliczne[edytuj]
Lista imprez odbywających się cyklicznie w Rybniku:
Festiwal Filmów Niezależnych RePeFeNe
RYJEK – impreza kabaretowa
OFPA – Ogólnopolski Festiwal Piosenki Artystycznej
Kabarety[edytuj]
W Rybniku powstało i funkcjonuje wiele formacji kabaretowych, jak:
Kabaret Młodych Panów
Kabaret Noł Nejm
Kabaret Chwilowo Kaloryfer
Organizacja społeczne[edytuj]
W Rybniku działa od roku 1959 6 Harcerska Drużyna Żeglarska im. kmdr. Zbigniewa Przybyszewskiego Drużyna realizuje programy AMAR i MASIS. W swojej historii drużyna trzykrotnie zdobywała miano najlepszej Harcerskiej Drużyny Wodnej w kraju wraz z Proporcem Leonida Teligi. Wielokrotnie zwyciężała we współzawodnictwie drużyn podczas Odrzańskiego Spływu. Zdobywała błękitne wstęgi akcji AMAR. W roku 1984 Naczelnik ZHP nadał drużynie miano Harcerskiej Drużyny Żeglarskiej.
Sport[edytuj]



Stadion Miejski w Rybniku


Nad Zalewem Rybnickim znajduje się m.in. Ośrodek Sportów Wodnych i Rekreacji „Pod Żaglami”
Rybnik posiadał ongiś drużynę w ekstraklasie piłki nożnej – ROW Rybnik. A drużyna ROW II Rybnik osiągnęła nawet finał Pucharu Polski w piłce nożnej w latach siedemdziesiątych.ROW Rybnik miał także czołową w Polsce drużynę żużlową.
Znajduje się tutaj Hala Widowiskowo-Sportowa MOSiR, korty tenisowe oraz stadion miejski na ponad 10 tys. miejsc. Na terenie miasta znajduje się również prężnie działający Miejski Ośrodek Sportu i Rekreacji oraz Ośrodek Sportów Wodnych i Rekreacji „Pod Żaglami”. Miasto zasłynęło z klubu piłkarskiego Energetyk ROW Rybnik oraz Aeroklubu ROW, zajmującego się sportami lotniczymi. Natomiast największą chlubą miasta są „Rybnickie Rekiny”, specjalizujące się w sporcie żużlowym. Od lat zdobywają oni nagrody na zawodach żużlowych. Ostatnimi czasy miasto może pochwalić się również klubem koszykarskim grającym z powodzeniem w najwyższej klasie rozgrywkowej w Polsce ( Utex ROW Rybnik).

Ta sekcja wymaga określenia jasnych kryteriów wyboru.
Kryteria powinny być poparte źródłami, nie mogą naruszać zasady neutralnego punktu widzenia, należy też unikać próżnych wyrażeń takich jak "znani", "najlepsi" itd. Kryteria możesz omówić w dyskusji artykułu.
Zobacz też: Zasady tworzenia list.
Klubami sportowymi są:
SPR Rybnik (Speedrower)
RMKS Rybnik (szermierka)
Energetyk ROW Rybnik (piłka nożna)
Pierwszy Rybnik-Chwałowice (piłka nożna)
MKS 32 Radziejów-Popielów(piłka nożna)
RKM Rybnik (żużel)
RMKS Rybnik (koszykówka)
TS Volley Rybnik (siatkówka)
Górnik Boguszowice (piłka nożna)
KS „Polonia” Rybnik (judo)
Aeroklub ROW (sporty lotnicze)
Silesia Rybnik (baseball)
Polonia Niewiadom (piłka nożna)
UKS Reflex Rybnik (bieg na orientację)
TKKF Zuch Orzepowice (piłka nożna)
RMKS Rybnik (pływanie)
MTB Silesia Rybnik (kolarstwo górskie)
Utex ROW Rybnik (koszykówka)
KS Rymer Rybnik (piłka nożna)
TL Row Rybnik (lekkoatletyka)
Miejski Koszykarski Klub Sportowy (MKKS) Rybnik (koszykówka)
SS „PROGRES” Rybnik (four cross, downhill, bmx racing)
Amatorskimi drużynami są:
VIKING Rybnik (piłka nożna)
PREMIERSHIP Rybnik (piłka nożna)
MEKSYK Rybnik (piłka nożna)
RKP Rybnik (piłka nożna)
FC Habrova (piłka nożna)
Brzytwa 2-1 (ASG)
The Last Legion (ASG)
Klub Gier Bitewnych „Halailin”
Chery Hill Riders (klub rowerowy fourcross & downhill)
Media[edytuj]

W mieście swoją siedzibę ma 9 lokalnych gazet, w tym regionalny oddział „Polski Dziennika Zachodniego”, działa jedno radio 90FM obejmujące zasięgiem cały Rybnicki Okręg Węglowy, Podbeskidzie i okolice Ostrawy, oraz jedna obejmująca zasięgiem cały Rybnik telewizja kablowa VECTRA z programem informacyjnym TV TELKAB (przegląd bieżących wydarzeń w Rybniku, Żorach, Wodzisławiu i Jastrzębiu). Na terenie Rybnika działa również redakcja TVS oraz TVT, Studio Filmowe Wideo-Art i Studio ART-FOTOVIDEO. Działają również rybnickie portale internetowe.
Prasa
Nazwa Typ Uwagi
"Nowiny” Informacyjna Tygodnik
„Tygodnik Rybnicki” Informacyjna Tygodnik
„Region po godzinach” Informacyjno-rozrywkowa Tygodnik
„Kurier Rybnicko-Wodzisławski” Informacyjna Tygodnik
„Sport po godzinach” Sportowa dwutygodnik, bezpłatna
„Gazeta Rybnicka” Informacyjna Miesięcznik
"Polska Dziennik Zachodni” Informacyjna Dziennik (oddział Rybnik)
„Zalew Kultury” Kulturalna Miesięcznik
„Kampus” Akademicka
„RybnikCity” Kulturalno-Rozrywkowa Tygodnik
"Zwycięstwo Niepokalanej” Katolicki Kwartalnik
Telewizja
Lokalnymi telewizjami w mieście są: TVT, Telewizja TELKAB TV, VECTRA (kanał reklamowy).
Elektroniczna karta miejska[edytuj]

Wieloaplikacyjna elektroniczna karta miejska w Rybniku (e-karta) to narzędzie, dzięki któremu można płacić za usługi oferowane przez miasto oraz załatwiać drogą elektroniczną sprawy urzędowe. Obecnie najczęściej wykorzystywana funkcjonalność e-karty to bilet komunikacji miejskiej (ZTZ Rybnik). Dalsze usługi, do których można ją wykorzystać to: opłaty za parkingi, opłaty za korzystanie z miejsc targowych, bilety wstępu do ośrodków rekreacyjnych, niekwalifikowany podpis elektroniczny.
System został stopniowo wprowadzany od listopada 2006 (opłata za przejazd autobusami), a uruchomienie całości systemu (pozostałe usługi i nośnik podpisu elektronicznego) nastąpiło w kwietniu 2007[9].
Polityka[edytuj]

Polityka miejska[edytuj]
 Osobny artykuł: Prezydenci Rybnika.
Prezydent Miasta – Obecnym prezydentem miasta Rybnik jest Adam Fudali (BSR). Najważniejsze stanowisko we władzach Rybnika było na przestrzeni lat różnie nazywane: początkowo nazywani byli Burmistrzami (nieznane są jednak początkowe określenia). Na początku lat 70. XX w. nadano określenie prezydent miasta, które jest w użyciu do dziś. Prezydent Miasta Rybnika jest organem wykonawczym, wybieranym na 4-letnią kadencję w wyborach bezpośrednich.
 Osobny artykuł: Rada Miasta Rybnika.
Rada miasta – Nie są dokładnie znane początkowe władze miasta Rybnika. Obecnie przewodniczącym rady miasta jest Stanisław Jaszczuk (PiS), a w jej skład wchodzi 25, wybieranych w wyborach bezpośrednich radnych. W 2002, po nowelizacji Ustawy o samorządzie lokalnym rada miasta utraciła prawo wyboru prezydenta. Obecnie Adam Fudali sprawuje trzecia kadencje na stanowisku prezydenta Rybnika. W wyborach w 2006 roku zwyciężył w pierwszej turze uzyskując ponad 52% wszystkich głosów. Jest on reprezentantem Bloku Samorządowego Rybnik, który jest także największa siłą polityczną w Rybniku posiadająca 11 miejsc w radzie miasta.
Parlamentarzyści[edytuj]
Mieszkańcy Rybnika wybierają parlamentarzystów w okręg wyborczy Rybnik.
Wspólnoty wyznaniowe[edytuj]



Rybnik, Sanktuarium św. Teresy od Dzieciątka Jezus
Parafie rzymskokatolickie:
Parafia św. Antoniego
Parafia św. Jadwigi Śląskiej
Parafia Najświętszego Serca Pana Jezusa
Parafia Królowej Apostołów
Parafia Matki Boskiej Bolesnej
Parafia św. Barbary
Parafia św. Jana Nepomucena
Parafia św. Teresy od Dzieciątka Jezus
Parafia Chrystusa Króla
Parafia św. Brata Alberta Chmielowskiego
Parafia św. Józefa
Parafia Bożego Ciała i św. Barbary
Parafia Miłosierdzia Bożego
Parafia św. Wawrzyńca
Parafia Matki Boskiej Częstochowskiej
Parafia św. Floriana
Parafia św. Jana Sarkandra
Parafia Świętej Trójcy
Parafia Wniebowzięcia Najświętszej Marii Panny
Parafia św. Józefa Robotnika (franciszkanie)
Parafia św. Katarzyny i Matki Boskiej Różańcowej
Parafia Niepokalanego Poczęcia Najświętszej Marii Panny
Parafia Matki Boskiej Szkaplerznej i św. Piusa X
Kościoły protestanckie:
Kościół Ewangelicko-Augsburski – Parafia w Rybniku
Kościół Wolnych Chrześcijan
Wspólnota Kościołów Chrystusowych
Kościół Boży w Chrystusie – Chrześcijańska Społeczność „Winnica”
Kościół Adwentystów Dnia Siódmego
Buddyzm
Buddyjski Związek Diamentowej Drogi Linii Karma Kagyu[potrzebne źródło]
Inne:
Świecki Ruch Misyjny "Epifania" – zbór w Rybniku, ul. Gen. Hallera 10.
Świadkowie Jehowy – Sala Królestwa Rybnik, ul. Kosów 41; ul. Rajska 41; ul. Sikorskiego 25.[10]
Miasta partnerskie[edytuj]


Ta sekcja od 2011-06 wymaga uzupełnienia źródeł podanych informacji.
Informacje nieweryfikowalne mogą zostać zakwestionowane i usunięte.
Aby uczynić sekcję weryfikowalną, należy podać przypisy do materiałów opublikowanych w wiarygodnych źródłach.
Od wielu lat Rybnik prowadzi współpracę zagraniczną głównie z miastami państw Unii Europejskiej, takimi jak np. Niemcy, Czechy, Wielka Brytania, Węgry, Litwa, Grecja, Francja, jak i również z miastami państw Europy Wschodniej, np. Ukrainą. Pozostałe miejscowości, z którymi Rybnik współpracuje, to Bedburg-Hau w Niemczech, Haderslev w Danii oraz Szolnok na Węgrzech.
Państwo Miasto Data podpisania porozumienia
Dorsten 14 kwietnia 1994
Eurasburg 5 lipca 2001
Iwano-Frankowsk 12 października 2001
Karwina 30 kwietnia 2004
Larisa 13 czerwca 2003
Liévin 4 grudnia 2000
Mazamet 4 czerwca 1993
Newtownabbey 18 października 2003
Saint-Vallier 5 lipca 1961
Rejon wileński 2 października 2000
Bar 19 maja 2007
Ciekawostki[edytuj]



Śródmieście w noc sylwestrową
Przy udziale funduszy Unii Europejskiej powstaje tutaj najdłuższa w kraju sieć kanalizacji sanitarnej – około 540 km kanalizacji i 68 przepompowni ścieków[11].
W Rybniku znajdują się jedne z najdłuższych sieci ścieżek rowerowych w Polsce – ponad 100 km tras[12].
W rankingu magazynu „Men's Health” na najbardziej rozrywkowe dla mężczyzn miasta w Polsce 2005 Rybnik zajął 6. miejsce[13].
W konkursie pod hasłem Zielone Miasto 2000 Rybnik zajął 1. miejsce, uzyskując miano najbardziej zielonego miasta w Polsce .[potrzebne źródło]
W rankingu „Rzeczpospolitej” na najlepiej zarządzane miasta i gminy w Polsce 2006, Rybnik zajął 1. miejsce w kategorii miast na prawach powiatu i wyprzedził takie miasta jak Kraków (2. miejsce) czy Toruń (3. miejsce), uzyskując w ten sposób tytuł Najlepszego Miasta na prawach powiatu w Polsce[14].
W Rybniku działa pierwsza w Polsce prywatna poczta[15].
Rybniczanie[edytuj]



Honorowy Obywatel Miasta Rybnika arcybiskup Damian Zimoń
Osoby urodzone w Rybniku[edytuj]
Duchowni
abp Damian Zimoń – metropolita katowicki
ks. Franciszek Blachnicki – ksiądz katolicki, sługa boży
ks. Arkadiusz Nowak – krajowy duszpasterz osób chorych na AIDS
Politycy
Tadeusz Gruszka – były senator PiS
Antoni Motyczka – senator PO
Grzegorz Janik – były poseł PiS
Marek Krząkała – poseł PO
Bolesław Piecha – poseł PiS, przewodniczący sejmowej Komisji Zdrowia; były wiceminister zdrowia w gabinecie Jarosława Kaczyńskiego
Eugeniusz Wróbel – były wicewojewoda katowicki i były wiceminister transportu
Jan Olbrycht – eurodeputowany PO
Józef Pinior – senator PO, były eurodeputowany SdPl
Otto Landsberg – niemiecki polityk, były niemiecki minister sprawiedliwości
Adam Szynol – medioznawca i dziennikarz, wykładowca akademicki,
Artyści
Lidia Grychtołówna – pianistka
Anna Janko – poetka
Piotr Paleczny – pianista
Olek Krupa – aktor
Tomasz Godoj – piosenkarz
Tomasz Iwańca – czyli Grubson raper
Sportowcy
Jerzy Dudek – piłkarz, zdobywca Pucharu Europy
Piotr Mowlik – piłkarz, reprezentant Polski
Piotr Skierski – tenisista, mistrz Polski
Monika Soćko – czołowa szachistka świata
Antoni Woryna – żużlowiec, pierwszy polski medalista IMŚ
Andrzej Wyglenda – żużlowiec, mistrz świata
Eugeniusz Skupień – żużlowiec
Antoni Skupień – żużlowiec
Sebastian Pęcherz – siatkarz
Kordian Korytek – koszykarz
Marcin Sroka – koszykarz
Rafał Szombierski – żużlowiec
Patryk Pawlaszczyk – żużlowiec
Michał Mitko – żużlowiec
Mariusz Węgrzyk – żużlowiec
Adam Pawliczek – żużlowiec
Arkadiusz Terlecki – siatkarz, gracz Gwardii Wrocław
Mariusz Prudel – siatkarz, Mistrz Europy do lat 23 w siatkówce plażowej
Marcin Wodecki – piłkarz, obecnie występujący w Górniku Zabrze, Reprezentant Polski U – 21
Inni
Robert Enger – doktor, śląski hellenista, filozof i pedagog
Judyta Mojżesz – II wicemiss Polonia 2006
Ewa Sonnet – piosenkarka, fotomodelka erotyczna

Brak komentarzy:

Prześlij komentarz

+1