piątek, 14 września 2012

Resko


Resko

Państwo Polska
Województwo zachodniopomorskie
Powiat łobeski
Gmina Resko
gmina miejsko-wiejska
Prawa miejskie 1288
Burmistrz Arkadiusz Czerwiński
Powierzchnia 4,49 km²
Ludność (2009)
• liczba
• gęstość
4354
969,7 os./km²
Strefa numeracyjna
(+48) 91
Kod pocztowy 72-315
Tablice rejestracyjne ZLO
Położenie na mapie Polski


Resko
53°48′N 15°24′E
TERC
(TERYT) 4324318044
SIMC 0979580
Urząd miejski
Rynek 1
72-315 Resko
 Multimedia w Wikimedia Commons
 Hasło Resko w Wikisłowniku
Strona internetowa
Resko (do 1945 niem. Regenwalde) – miasto w północno-zachodniej Polsce, w woj. zachodniopomorskim, w powiecie łobeskim. Siedziba gminy miejsko-wiejskiej Resko. Ośrodek usługowy dla rolnictwa, drobny przemysł spożywczy i drzewny.
Według danych z 30 czerwca 2009 roku, miasto miało 4354 mieszkańców[1].
Spis treści  [ukryj]
1 Położenie
2 Nazwa miasta
3 Historia
4 Zabytki
5 Demografia
6 Klimat
7 Administracja
8 Przypisy
9 Linki zewnętrzne
Położenie[edytuj]



Most nad Regą w Resku
Resko położone jest w północno-zachodniej części województwa zachodniopomorskiego w powiecie łobeskim nad Regą. Miasto usytuowane na Równinie Gryfickiej i Wysoczyźnie Łobeskiej.
W latach 1946-1998 miasto administracyjnie należało do woj. szczecińskiego. W latach 1999-2001 należało do powiatu gryfickiego, a od 2002 roku należy do powiatu łobeskiego.
Według danych z 1 stycznia 2009 powierzchnia miasta wynosi 4,49 km²[2].
Resko leży przy drodze wojewódzkiej nr 152 (Płoty – Świdwin). Ok. 10 km od od Reska przebiega droga krajowa nr 6 (trasa Szczecin – Gdańsk). W mieście istnieje stacja kolejowa, przez którą biegnie linia kolejowa Płoty – Łobez. Resko leży w dogodnej odległości od ważnych ośrodków w województwie:
Gryfice – 23 km
Łobez – 24 km
Szczecin – 90 km
Koszalin – 81 km
Kołobrzeg – 73 km
Świdwin – 25 km
Stargard Szczeciński – 75 km
Świnoujście – 70 km
Nazwa miasta[edytuj]

Pochodzenie nazwy miasta Reska nie jest do końca znane. Istnieje teza iż pochodzi ono od starosłowiańskiego słowa „reż” oznaczającego żyto. W zapiskach istnieje wzmianka iż w XIV w. miasto nazywało się tak jak przepływająca przez nie rzeka - Rega. W późniejszym okresie powstała niemiecka nazwa, używana do 1945 która brzmiała Regenwalde co w wolnym tłumaczeniu oznacza Deszczowy Las.
Po zakończeniu II wojny światowej miasto przez pewien czas nosiło nazwę Ławiczka[3][4][5][6]. Nazwę Resko wprowadzono rozporządzeniem ministrów Administracji Publicznej i Ziem Odzyskanych z dnia 7 maja 1946 roku[7].
Historia[edytuj]

Już w XI w. na wzgórzu nad Regą stanął gród książąt pomorskich, a wkrótce potem rozwinęła się wokół niego osada handlowo-rzemieślnicza. Pierwszy raz wspomniano o nim w 1255. Własnością połowy grodu od XIII w. staje się ród Borków. Druga połowa grodu pozostaje we władaniu rodu Vidant. W latach 1260-1270 Jakub Bork, syn kasztelana kołobrzeskiego stawia zamek nad Regą. W 1277 następuje lokacja Reska na prawie lubeckim. Około 1400 nastąpiła budowa kościoła mariackiego dla mieszkańców miasta. W 1441 książę pomorski Eryk I przekazuje resztę miasta rodowi Borków. Na długie lata, aż do 1808 Resko staje się prywatnym miastem rodziny Borków. Podstawą rozwoju miasta było rolnictwo i częściowo rzemiosło (kowalstwo, młynarstwo i krawiectwo). W 1630 wojska cesarskie palą i niszczą miasto, a od 1648 Resko na mocy pokoju westfalskiego przeszło pod władanie Branndenburgii. Kres miastu przyniósł 1714 kiedy to w ogromnym pożarze spaleniu ulega większość miasta. Ocalało jedynie 11 domów i kościół. Kolejne działania wojenne w latach 1756-1763 również niszczą Resko, a miasto przez kilkanaście następnych lat okupują rosyjscy żołnierze. W 1834 władze miejskie podejmują decyzję o rozbiórce murów obronnych Reska. Ponad 10 lat później, w 1847 w mieście powstaje Fabryka Maszyn Rolniczych oraz młyn parowy i gorzelnia. W 1892 powstaje stacja kolejowa na linii Wyszogóra-Kołobrzeg. W kolejnych latach Resko uzyskuje połączenia kolejowe z kolejnymi miastami: w 1905 z Łobzem, a w 1909 ze Świdwinem.
W 1945 miasto zostaje zajęte przez wojska radzieckie, a następnie przekazane Polsce. Zniszczenia wojenne w centrum miasta sięgają 60%[potrzebne źródło]. Następuje odbudowa i rozbudowa miasta, powstają nowe budynki użyteczności publicznej.
W 1968 z miasta został wydzielony obszar o powierzchni 384 ha z miejscowością Policko[8].
Zabytki[edytuj]

W Resku pomimo znaczących zniszczeń wojennych zachowało się kilka zabytków. Należą do nich:
Kościół gotycki pochodzący z XIV-XV w., obecnie Sanktuarium Matki Boskiej Reskiej,
Ratusz – pochodzi z 1841 wybudowany jest w stylu klasycystycznym. Cechuje go skromna sylwetka i niewielka wieżyczka z zegarem i kurantem,
Obelisk Karola Sprengla,
Zabytkowa elektrownia wodna na rzece Redze,
Budynek Sądu Powiatowego pochodzący z 1900, mieszczący obecnie pocztę,
Gmach szkoły,
Pomnik Żołnierzy Polskich,
Zabytkowy Park Miejski,
ruiny zamku z (XIV-XV w.),
Cmentarz żydowski w Resku,
Demografia[edytuj]

Według danych[9] z 30 czerwca 2007, miasto miało 4415 mieszkańców.
Rok   Liczba ludności
1815 1190
1850 2400
1880 3200
1900 3400
1925 4020
1939 5014
1960 3415[10]
1983 4137
1995 4749
2000 4585
2005 4410
Klimat[edytuj]

W Resku znajduje się stacja hydrologiczno-meteorologiczna.
Średnie wartości temperatur i opadów w Resku[11]
Miesiąc Sty Lut Mar Kwi Maj Czer Lip Sie Wrz Paź Lis Gru Rocznie
Śr. wysoka temperatura [°C] 6 7 14 21 26 29 29 29 25 20 12 9 18
Śr. niska temperatura [°C] -14 -13 -9 -4 0 3 6 5 1 -1 -5 -11 -3
Opady [mm] 47 36 39 42 50 68 89 88 76 64 58 54 711
Administracja[edytuj]

Miasto jest siedzibą gminy miejsko-wiejskiej. Mieszkańcy Reska wybierają do swojej rady miejskiej 8 radnych (8 z 15)[12]. Pozostałych 7 radnych wybierają mieszkańcy terenów wiejskich gminy Resko. Organem wykonawczym jest burmistrz. Siedzibą władz jest ratusz przy Rynku.
Burmistrzowie Reska:
Jan Olszewski (2002–2006)[13]
Arkadiusz Czerwiński (od 2006)
Mieszkańcy Reska wybierają parlamentarzystów z okręgów wyborczych z siedzibą komisji w Szczecinie, a posłów do Parlamentu Europejskiego z okręgu wyborczego nr 13.

Brak komentarzy:

Prześlij komentarz

+1