niedziela, 16 września 2012

Przasnysz


Przasnysz

Państwo Polska
Województwo mazowieckie
Powiat przasnyski
Gmina gmina miejska
Prawa miejskie 1427
Burmistrz Waldemar Marek Trochimiuk
Powierzchnia 25,16 km²
Ludność (2012)
• liczba
• gęstość
17 621[1]
668 os./km²
Strefa numeracyjna
+48 29
Kod pocztowy 06-300
Tablice rejestracyjne WPZ
Położenie na mapie Polski


Przasnysz
53°01′N 20°53′E
TERC
(TERYT) 1141922011
SIMC 0966398
Urząd miejski
ul. J. Kilińskiego 2
06-300 Przasnysz
 Multimedia w Wikimedia Commons
Strona internetowa
Przasnysz(łac. Azymopolis) – miasto i gmina miejska w województwie mazowieckim, w powiecie przasnyskim, nad Węgierką. W latach 1975-1998 miasto administracyjnie należało do województwa ostrołęckiego.
Miasto leżące na północnym Mazowszu ma połączenia drogowe z Warszawą, Olsztynem, Ostrołęką, Działdowem, Ciechanowem, Makowem Mazowieckim i Mławą. Przez Przasnysz przechodzą drogi: krajowa nr 57 i wojewódzkie nr 544 i nr 617. Na wschód od miasta znajduje się lotnisko Aeroklubu Północnego Mazowsza.
Według danych z 2 stycznia 2012 miasto miało 17 671 mieszkańców[2].
Spis treści  [ukryj]
1 Środowisko naturalne
2 Poczet burmistrzów
3 Poczet przewodniczących rady miasta
4 Historia
5 Zabytki
5.1 Rejestr zabytków KOBiDZ
6 Gospodarka
7 Edukacja
7.1 Szkoły podstawowe
7.2 Gimnazja
7.3 Szkoły ponadgimnazjalne
7.4 Szkoły policealne
7.5 Szkoły wyższe
8 Kultura
8.1 Muzea
8.2 Biblioteki
8.3 Domy i ośrodki kultury
8.4 Stowarzyszenia regionalne
8.5 Wydawnictwa
8.6 Kultura niezależna
8.7 Media
8.7.1 Obecnie
8.7.2 Dawniej
9 Sport i rekreacja
10 Życie religijne
11 Legenda o Przaśniku
12 Demografia
13 Osiedla
14 Komunikacja
15 Osoby urodzone w Przasnyszu
16 Osoby związane z Przasnyszem
17 Zobacz też
18 Przypisy
19 Bibliografia
20 Linki zewnętrzne
Środowisko naturalne[edytuj]

Według danych z roku 2002[3] Przasnysz ma obszar 25,16 km², w tym:
użytki rolne: 84%
użytki leśne: 0%
Miasto stanowi 2,07% powierzchni powiatu.
Poczet burmistrzów[edytuj]

III Rzeczpospolita
I kadencja (1990-1994) – Henryk Napiórkowski
II kadencja (1994-1998) – Stanisław Nowicki
III kadencja (1998-2002) – Zenon Aleksy Lendzion
IV kadencja (2002-2006) – Zenon Aleksy Lendzion
V kadencja (2006-2010) – Waldemar Marek Trochimiuk
VI kadencja (2010-2014) – Waldemar Marek Trochimiuk
Poczet przewodniczących rady miasta[edytuj]

III Rzeczpospolita
I kadencja (1990-1994) – Mieczysław Kaszubowski
II kadencja (1994-1998) – Ryszard Juklaniuk
III kadencja (1998-2002) – Zdzisław Zdziarski
IV kadencja (2002-2006) – Zenon Waldemar Wojda
V kadencja (2006-2010) – Zbigniew Sztuc
VI kadencja (2010-2014) – Piotr Jeronim
Historia[edytuj]



Kościół farny w Przasnyszu – miejsce chrztu św. Stanisława Kostki


Ratusz i rynek od strony pn.-zach


Rynek, pierzeja północna – kamienice z XIX-XX w
Najstarsze ślady osadnictwa na terenie Przasnysza pochodzą z przełomu epoki brązu i żelaza (ok. 700 p.n.e.).
W XIII w. na terenie Przasnysza, nad rzeką Węgierką, funkcjonowała osada targowa. Stał tu również dwór myśliwski książąt mazowieckich, którego opis zamieścił Henryk Sienkiewicz w Krzyżakach .
Nazwa miasta wg ludowych przekazów pochodzi od młynarza Przaśnika, który ugościł zbłąkanego na polowaniu księcia Konrada I mazowieckiego i otrzymał następnie tytuł szlachecki wraz z okolicznymi ziemiami.
Szybki rozwój zawdzięczał Przasnysz korzystnemu położeniu na pograniczu dwóch ważnych pod względem gospodarczym terenów – Równiny Kurpiowskiej i rolniczej Wysoczyzny Ciechanowskiej. 10 października 1427 Przasnysz uzyskał od księcia mazowieckiego Janusza I Starszego przywilej miejski na prawie chełmińskim.
Największy rozkwit miasta nastąpił w wieku XVI, zwłaszcza po wcieleniu w 1526 Mazowsza do Korony. Administracyjnie Przasnysz wchodził w skład Ziemi Ciechanowskiej jako stolica rozległego powiatu. Lustracja dóbr królewskich z 1564 wykazała 689 domów w mieście i na przedmieściach oraz przeszło 500 rzemieślników różnych profesji:
126 piwowarów (czterokrotnie więcej niż Warka)
117 piekarzy
67 szewców
36 kuśnierzy
34 krawców
22 zdunów
14 kowali
6 mieczników
1 złotnika.
Przasnysz był wówczas trzecim ośrodkiem miejskim Mazowsza po Warszawie i Płocku, liczył wg zaginionej dziś Kroniki klasztoru bernardynów 14 tysięcy mieszkańców, ale liczba ta jest zapewne znacznie przesadzona (współczesne szacunki historyków mówią raczej o 4-5 tysiącach). W opinii Jędrzeja Święcickiego było to miasto wielkie, sławne jarmarkami na woły, wg Aleksandra Gwagnina – miasto szerokie, kamiennym budowaniem sławne.


Budynek d. starostwa w Przasnyszu
W 1576 Przasnysz stał się siedzibą starostwa niegrodowego. W 1648 starostwo przasnyskie otrzymał w nagrodę obrońca Zbaraża książę Jeremi Wiśniowiecki.
Kres świetności miasta położył wielki pożar w 1613, zarazy, a miary nieszczęść dopełnił najazd Szwedów. 26 stycznia 1657 po zwycięskiej potyczce z oddziałem brandenburskim stoczonej w rejonie Chorzel pojawił się w Przasnyszu Stefan Czarniecki, ale już 1 lutego zmuszony był się stąd wycofać pod naporem przeważających sił Szwedów dowodzonych przez Stenbocka. Wojska szwedzkie stacjonowały w Przasnyszu 11 dni.
Upadek Przasnysza okazał się niezwykle długotrwały. Dopiero w 2 poł. XVIII w. miasto zaczęło się ponownie rozwijać. W czasie Konfederacji Barskiej w okolicach Przasnysza mieściła się baza wypadowa oddziału konfederatów słynnego Kozaka Józefa Sawy-Calińskiego, wybitnego dowódcy, który po dostaniu się do niewoli rosyjskiej po bitwie pod Szreńskiem, zmarł z ran i został pochowany w okolicach Przasnysza w 1771[4].
13 marca 1794 stanął w Przasnyszu na czele zbuntowanej I Wielkopolskiej Brygady Kawalerii Narodowej gen. Antoni Madaliński, który swym marszem z Ostrołęki do Krakowa dał sygnał do wybuchu powstania kościuszkowskiego. Madaliński zaciągnął tu oddziałek Kurpiów, formując z nich jednostkę strzelców pieszych.
Po klęsce insurekcji kościuszkowskiej i trzecim rozbiorze Polski (1795) Przasnysz znalazł się w składzie monarchii pruskiej jako siedziba rozległego powiatu obejmującego m.in. Ciechanów.
30 stycznia 1807 w Przasnyszu zatrzymał się Napoleon I Bonaparte.
W latach 1807-1815 Przasnysz wchodził w skład Księstwa Warszawskiego, następnie Królestwa Polskiego.


Z walk pod Przasnyszem 1915 Rosyjska karta propagandowa, ze zb. M. Krejpowicza
W 1863 powstańcy stoczyli w okolicach miasta kilka potyczek z oddziałami wojsk rosyjskich. 14 listopada 1863 w Przasnyszu dokonano publicznej egzekucji jednego z dowódców powstańczych Stefana Cieleckiego "Orlika" , wziętego do niewoli w czasie bitwy pod wsią Osówka.
W 2. połowie XIX w. nastąpił szybki rozwój Przasnysza. Działało tu kilka małych zakładów przemysłowych. Z końcem XIX w. władze wojskowe przystąpiły do budowy koszar przy ul. Makowskiej. W 1910 Przasnysz liczył 10,5 tys. mieszkańców[potrzebne źródło].
W czasie I wojny światowej, w listopadzie i grudniu 1914 pod Przasnyszem toczyły się ciężkie walki pomiędzy wojskami rosyjskimi i niemieckimi. Miasto wielokrotnie przechodziło z rąk do rąk. 24 lutego 1915 Przasnysz został zajęty przez Niemców, ale już 27 lutego zostali oni wyparci przez oddziały rosyjskie z I i II Korpusu Syberyjskiego.
 Osobny artykuł: Bitwa przasnyska.
13 lipca 1915 w obecności przybyłego feldmarszałka Paula von Hindenburga grupa gen. Gallvitza uderzyła na Przasnysz. Po wielogodzinnych walkach, 14 lipca Rosjanie opuścili miasto. W wyniku działań wojennych zniszczeniu uległo 70% zabudowy Przasnysza.
 Osobny artykuł: II bitwa przasnyska.
W sierpniu 1920 w okolicach Przasnysza miały miejsce wyjątkowo zacięte walki z bolszewicką 15 Armią. Przez dwa tygodnie miasto było okupowane przez wojska sowieckie. Wyzwolenie Przasnyszowi przyniósł 21 sierpnia 202 Pułk Piechoty ze składu Dywizji Ochotniczej płk. Adama Koca.


Budynek d. Szkoły Rolniczej, ob. Dom Pomocy Społecznej w Przasnyszu
W okresie międzywojennym Przasnysz był stolicą powiatu w województwie warszawskim. W pierwszych latach niepodległości trwała odbudowa miasta ze zniszczeń wojennych. Przasnysz otrzymał wiele budowli użyteczności publicznej: elektrownię, gimnazjum i szkołę powszechną, szkołę rolniczą, teatr miejski, stadion i dom sportowy. Głównym zajęciem ludności Przasnysza było nadal rolnictwo, rzemiosło oraz drobny handel. W 1938 Przasnysz liczył 8 tys. mieszkańców, w tym ok. 3 tys. Żydów.
W pierwszych dniach września 1939 pod Przasnyszem ciężkie boje toczyła Mazowiecka Brygada Kawalerii pod dowództwem płk. Jana Karcza. Po klęsce wrześniowej Niemcy włączyli powiat przasnyski do Rzeszy. Ludność żydowska została wysiedlona, a następnie wymordowana w obozach zagłady. W klasztorze kapucynek utworzono obóz pracy przymusowej, zakonnice zaś i pasjonistów z pobliskiego klasztoru męskiego wywieziono do obozu koncentracyjnego Soldau (KL) w Działdowie. W okresie okupacji hitlerowskiej w rejonie Przasnysza aktywną działalność prowadziły organizacje konspiracyjne i oddziały partyzanckie, gł. AK i NSZ. 17 czerwca 1942 Niemcy rozstrzelali za miastem 20 zakładników. 17 grudnia tegoż roku w publicznej egzekucji w rynku powieszono 5 członków sztabu Obwodu ZWZ-AK.


Szpital im. Wojciecha Oczki w Przasnyszu
Wkrótce po zajęciu miasta przez wojska sowieckie 18 stycznia 1945 NKWD rozpoczęła masowe aresztowania i deportacje polskich patriotów. W latach 1945-51 w okolicach Przasnysza działały liczne oddziały zbrojne antykomunistycznego podziemia. W latach 60. rozpoczął się szybki rozwój miasta, zahamowany w wyniku reformy administracyjnej z 1975.
Z dniem 1 stycznia 1999 Przasnysz został siedzibą powiatu w województwie mazowieckim.
Zabytki[edytuj]



Kościół farny i wolnostojąca dzwonnica


Kościół i klasztor pasjonistów w Przasnyszu
kościół farny pw. Wniebowzięcia NMP z lat 1474-1485, wzniesiony w stylu gotyckim, wielokrotnie restaurowany; miejsce chrztu św. Stanisława Kostki i wiecznego spoczynku członków jego rodziny.
dzwonnica wolnostojąca gotycka, zapewne z końca XV w. (obok kościoła farnego).
zespół dawnego klasztoru bernardynów (dziś pasjonistów): kościół pw. św. Jakuba i św. Anny z latach 1588-1618 – uznawany za jeden z najpóźniejszych kościołów gotyckich w Polsce i klasztor wczesnobarokowy, wzniesiony w latach 1637-1671. Obiekty te wpisane zostały na listę Kanonu Krajoznawczego Polski. W kościele znajduje się słynący łaskami obraz Matki Boskiej z Dzieciątkiem, czczony dziś jako Niepokalana Przewodniczka z Przasnysza (koronowany w 1977).
zespół klasztorny kapucynek: kościół pw. św. Klary i św. Józefa, wzniesiony w latach 1609-1616 i klasztor z tego samego okresu; wielokrotnie niszczony i odbudowywany, w obecnym wyglądzie bezstylowy.
ratusz barokowo-klasycystyczny z końca XVIII w., po I wojnie światowej otoczony z trzech stron parterową przybudówką z podcieniami; ob. Muzeum Historyczne.
budynek z pocz. XIX w., wzniesiony dla generała pruskiego Rouquette, w okresie międzywojennym zajmowany przez starostwo powiatowe, ob. siedziba BPH.
dom na Jaśminowej 7
kamienica, róg Warszawskiej i Mostowej, 1843.
domy: ul. Kacza 15 (przebudowany), Mostowa 10, Piłsudskiego 6 (róg Warszawskiej), poł. XIX w.
kamienice w rynku, XIX w. (po 1875) i I poł. XX w.
d. poczta, ob. PZU, koniec XIX w.
budynki w zespole koszar, ul. Makowska, 1902-1912 (nr 3, 5, 6, 7, 10)
d. elektrownia, ob. Rejon Energetyczny Przasnysz, 1919.
budynek gimnazjum, ob. Zespół Szkół Licealnych im. KEN, l. 20. XX w.
zespół d. Szkoły Rolniczej, ob. Dom Pomocy Społecznej, ul. Ruda, l. 20. XX w.
d. Teatr Miejski (później kino) i remiza strażacka, ul. Dąbrowskiego, l. 20. XX w.
budynek stacyjny, drewn., 1925 (Mławska Kolej Dojazdowa).
przytułek, wł. Zgromadzenia SS. Miłosierdzia św. Wincentego á Paulo, 1930-32 (budynek przy ul. Świerczewo).
d. Dom Sportowy, ob. Miejski Dom Kultury, l. 30. XX w.
most stalowy na rzece Węgierce, po 1920.
cmentarz rzymskokatolicki, zał. 1802.
park miejski XVIII-XIX w.
W okresie okupacji hitlerowskiej rozebrane zostały:
kościół św. Ducha, gotycki z XV w[5] .
synagoga.
Po II wojnie światowej ich los podzielił XIX-wieczny kościół ewangelicki.
Rejestr zabytków KOBiDZ[edytuj]
Według rejestru zabytków KOBiDZ[6] na listę zabytków wpisane są obiekty:
kościół par. pw. Wniebowzięcia NMP, XV, 1670, 1880, 1914, nr rej.: A-383 z 8.12.1958
dzwonnica, XV/XVI, nr rej.: j.w.
zespół klasztorny bernardynek, ob. felicjanek, XVIII, nr rej.: A-381 z 8.12.1958:
kościół pw. śś. Klary i Józefa
klasztor
zespół klasztorny bernardynów, XVI-XVII, nr rej.: A-380 z 17.04.1958:
kościół pw. śś. Jakuba i Anny
klasztor
cmentarz rzym.-kat. (najstarsza część), nr rej.: A-530 z 30.01.1986
park miejski, XVIII-XIX, nr rej.: A-512 z 27.01.1984
ratusz, 2 poł. XVIII, nr rej.: A-428 z 7.05.1962
budynki nr 3, 5, 6, 7, 10 w zespole koszar, ul. Makowska, 1902-1912, nr rej.: A-614 z 8.03.1995:
budynek stacyjny, drewn., 1925, nr rej.: A-615 z 24.07.1995 (dec. Mławska Kolej Dojazdowa)
most stalowy na rzece Węgierce, stalowy, po 1920, nr rej.: A-615 z 18.09.1995
Gospodarka[edytuj]

W Przasnyszu działa 1 centrum handlowe[7], 5 dyskontów spożywczych[8] oraz 1 market elektroniczny.
Największe zakłady produkcyjne[9] – Kross SA, ABB Sp. z o.o..
Edukacja[edytuj]

Szkoły podstawowe[edytuj]
Szkoła Podstawowa Nr 1 z Oddziałami Integracyjnymi im. Kawalerów Orderu Uśmiechu w Przasnyszu
Szkoła Podstawowa nr 2 im. Henryka Sienkiewicza w Przasnyszu
Specjalny Ośrodek Szkolno-Wychowawczy (dawna Szkoła Nr 4)
Gimnazja[edytuj]
Publiczne Gimnazjum im. Noblistów Polskich (dawna szkoła nr 3)
Gimnazjum Towarzystwa Przyjaciół Ziemi Przasnyskiej (szkoła niepubliczna z uprawnieniami szkoły publicznej)
Specjalny Ośrodek Szkolno-Wychowawczy (dawna Szkoła Nr 4)
Szkoły ponadgimnazjalne[edytuj]
Zespół Szkół Licealnych Liceum Ogólnokształcące im. Komisji Edukacji Narodowej
Zespół Szkół Ponadgimnazjalnych im. mjr. Henryka Sucharskiego (dwa budynki ul. Mazowiecka 25 oraz ul. Sadowa 1, potocznie nazywany "szkołą rolniczą")
Akademickie Liceum Ogólnokształcące pod patronatem Wyższej Szkoły Języków Obcych (siedziba WSJO)
Specjalny Ośrodek Szkolno-Wychowawczy (dawna Szkoła Nr 4)
Szkoły policealne[edytuj]
Zespół Medycznych Szkół Policealnych w Przasnyszu
Szkoły wyższe[edytuj]
Zamiejscowy Ośrodek Dydaktyczny Międzywydziałowego Studium Gospodarki Przestrzennej SGGW
Wydział Zamiejscowy Wyższej Szkoły Języków Obcych w Świeciu
Kultura[edytuj]



Ratusz w Przasnyszu (ob. Muzeum Historyczne)


Siedziba Rady Gminy i Powiatu
Muzea[edytuj]
Muzeum Historyczne w Przasnyszu
Muzeum Weterynarii Wiesławy i Waldemara Krzyżewskich w Przasnyszu
Biblioteki[edytuj]
Miejska Biblioteka Publiczna w Przasnyszu
Biblioteka Pedagogiczna w Ostrołęce Filia w Przasnyszu
Domy i ośrodki kultury[edytuj]
Miejski Dom Kultury im. Stanisława Ostoi-Kotkowskiego
Klub Garnizonowy
Stowarzyszenia regionalne[edytuj]
Towarzystwo Przyjaciół Ziemi Przasnyskiej
Stowarzyszenie "Razem"
Stowarzyszenie Forum Samorządowe XXI
Stowarzyszenie "Młodzi w Regionie"
Wydawnictwa[edytuj]
Wydawnictwo Forteca
Wydawnictwo Techniczne
Wydawnictwo Mazowieckie
Kultura niezależna[edytuj]
Naczelny Organ Wesołej Komitywy Uzurpatorów Rzeczywistości
Przasnyska Grupa Artystyczna
Galeria "Kąt"
Ogólnopolskie Plenerowe Prezentacje Fotografii Artystycznej "Stodoła" Tadeusza Myślińskiego
Duet gitarowy Tomasz Kaszubowski-Paweł Nawara
Amicus Dei
Media[edytuj]
Obecnie[edytuj]
Nowy Tygodnik Przasnyski
Kurier Przasnyski
Tygodnik Ostrołęcki (wydanie przasnyskie)
Przasnyska Gazeta Samorządu Miejskiego
Dawniej[edytuj]
Głos Ziemi Przasnyskiej
Kukułka
Nasz Patron
Solidarność Przasnyska
Przasnyska Niezależna
Gazeta Przasnyska
Ziemia Przasnyska
Kurier Kupiecki – Przasnysz
Liber
Tygodnik Ilustrowany (1997-2001)
Informacje z Przasnyskiego Ratusza
Nasz Przasnysz
Idący... w Przyszłość. Miesięcznik Powiatu Przasnyskiego (wydawany w Chorzelach)
Radio Przasnysz
Sport i rekreacja[edytuj]



Rzeka Węgierka
Ośrodek Sportu i Rekreacji, ul. Makowska 23 (stadion)
Hala sportowa, ul. Sadowa
Aeroklub Północnego Mazowsza, na terenie którego działa m.in. Klub Spadochronowy "Atmosfera"
Miejski Klub Sportowy (MKS Przasnysz) – klub piłki nożnej grający w lidzie okręgowej w grupie Ciechanów-Ostrołęka, od sezonu 2008/2009 w nowej IV lidze (grupie północnej). Założony w 1923 roku. Honorowym Prezesem klubu jest Waldemar Trochimiuk, a Prezesem Zarządu Klubu MKS Przasnysz jest Bogusław Postek. W klubie grał m.in. Grzegorz Wędzyński
Ludowy Klub Sportowy "Grom"
Auto-Moto-Klub "Rzemieślnik"
Przasnyski Klub Kyokushin Karate
Przasnyska Grupa Airsoftowa SARS Przasnysz
Życie religijne[edytuj]



Kościół i klasztor kapucynek w Przasnyszu


Klasztor kapucynek w Przasnyszu
Miasto posiada 3 parafie rzymskokatolickie, skupione wokół dekanatu przasnyskiego. W Przasnyszu są także 4 zgromadzenia zakonne tj. ojcowie pasjoniści, siostry klaryski kapucynki, Siostry Pasjonistki Św. Pawła od Krzyża oraz Siostry Miłosierdzia św. Wincentego á Paulo.
Legenda o Przaśniku[edytuj]

– Legenda głosi, że książę Konrad mazowiecki, polując na zwierzynę, zabłądził w lesie i dotarł do Przaśnika, młynarza. Ten, nie wiedząc, kim jest nieznajomy, ugościł go u siebie. Następnego poranka, kiedy księcia znalazł jego orszak, Konrad w podzięce nadał Przaśnikowi liczne ziemie oraz osadę nazwał Przasnyszem[10].
Demografia[edytuj]

Dane z 30 czerwca 2004[11]:
Opis Ogółem Kobiety Mężczyźni
jednostka osób % osób % osób %
populacja 17 110 100 8862 51,8 8248 48,2
gęstość zaludnienia
(mieszk./km²) 680 352,2 327,8
Dane historyczne
Rok Ludność Zm., %
1910 10 500
1921 6340 –39,6%
1938 8000 26,2%
1997 17 552 119,4%
1998 17 556 0%
2006 17 823 1,5%
2007 16 993 –4,7%
1910,1921,1938[potrzebne źródło]
1997,2007 – dane GUSu[12]

 Osobny artykuł: Ludność Przasnysza.

Osiedla[edytuj]

Władze miasta powołały 11 osiedli, będącymi jednostkami pomocniczymi gminy[potrzebne źródło]. Zarząd każdego osiedla jest wybierany na czteroletnią kadencję. Osiedla mieszkaniowe:
Zawodzie
Błonie
Osiedle Orlika
Piaski
Rolnicza
Stawki
Osiedle Starzyńskiego Witosa
Waliszewo
Węgierka
Wschód (OSWD)
Osiedle Wojskowe (Jednostka)
Komunikacja[edytuj]

Przasnysz nie posiada stacji kolejowej – najbliższa taka stacja znajduje się w Ciechanowie, jest ona obsługiwana przez PKP-Intercity oraz Koleje Mazowieckie. Miasto posiada za to wiele połączeń autobusowych, obsługiwanych przez przedsiębiorstwa PKS Przasnysz, PKS Ciechanów, PKS Ostrołęka, PKS Warszawa, PKS Olsztyn, PKS Mława, PKS Mrągowo oraz przewoźników prywatnych. Przasnysz posiada bezpośrednie połączenia autobusowe z Warszawą, Ostrołęką, Ciechanowem, Olsztynem, Poznaniem, Płockiem, Mławą, Białymstokiem, Gdańskiem, Szczytnem, Mrągowem, Makowem Mazowieckim i in.
Najczęstsze połączenia są do Ciechanowa ( gdzie można przesiąść się na pociąg), Warszawy, Makowa Mazowieckiego oraz Ostrołęki.
Osoby urodzone w Przasnyszu[edytuj]


Tę sekcję należy dopracować zgodnie z zaleceniami edycyjnymi:
utworzyć kategorię.
Dokładniejsze informacje o tym, co należy poprawić, być może znajdują się na stronie dyskusji tego artykułu.
Po wyeliminowaniu niedoskonałości prosimy usunąć szablon {{Dopracować}} z kodu tego artykułu.
Bogusław Baczkowski (ur. 10 sierpnia 1951) – specjalista ortopedii i chirurgii urazowej
Andrzej Bieńkowski (ur. 30 listopada 1891, zm. 1964) – żołnierz ZWZ-AK, uczestnik wojny 1920 r., kawaler krzyża Virtuti Militari
Leopold Bieńkowski (ur. 13 listopada 1883, zm. 1942) – polski działacz niepodległościowy
Mariusz Bondarczuk (ur. 24 lipca 1948) – dziennikarz, wydawca, regionalista
Andrzej Bulc (ur. 16 listopada 1951) – działacz Wolnych Związków Zawodowych Wybrzeża
Kazimierz Biskupski (ur. 3 grudnia 1906, zm. 7 czerwca 1967) – prawnik, specjalista w zakresie prawa konstytucyjnego
Józef Dębowski (ur. 19 marca 1952) – filozof
Aleksander Drwęcki (ur. 12 grudnia 1921) – nauczyciel, regionalista, publicysta
Andrzej Elżanowski (ur. 21 stycznia 1950) – zoolog i paleontolog
Arkadiusz Gołaś (ur. 10 maja 1981, zm. 16 września 2005) – siatkarz
Zenobia Jelińska (ur. 23 października 1903, zm. 17 grudnia 1942) – urzędniczka starostwa, członek ZWZ-AK
Maria Kaczyńska (ur. 8 czerwca 1907, zm. 17 grudnia 1942) – urzędniczka, nauczycielka, członek ZWZ-AK.
Andrzej Kania (ur. 4 maja 1963) – samorządowiec, polityk i przedsiębiorca
Zenon Kiembrowski (ur. 11 lutego 1909, zm. 17 grudnia 1942) – urzędnik starostwa, żołnierz ZWZ-AK
Stanisław Kołakowski (ur. ok. 1565, zm. 1622) – warszawski lekarz i filantrop
Waldemar Krzyżewski (ur. 13 lipca 1953) – lekarz weterynarii, działacz społeczny, kolekcjoner
Marek Kubiszewski (ur. 25 kwietnia 1984) – piłkarz ręczny
Edmund Majkowski (ur. 10 września 1929, zm. 19 lutego 2009) – artysta rzeźbiarz
Bronisław Matuszewski (ur. 25 listopada 1893, zm. 15 sierpnia 1925) – burmistrz Przasnysza
Tadeusz Myśliński (ur. 2 kwietnia 1947) – artysta fotografik
Stanisław Nawrocki (ur. 20 października 1947, zm. 8 października 2004) – działacz społeczny, prawnik, poeta
Jan Niksiński (ur. 28 maja 1952) – artysta malarz
Zbigniew Pawelski (ur. 29 lipca 1925) – architekt
Walery Płoskiewicz (ur. 9 grudnia 1878, zm. 27 sierpnia 1944) – ksiądz, pedagog, kapelan AK
Zbigniew Polakowski (ur. 14 lipca 1938, zm. 21 marca 2002) – przyrodnik, regionalista, publicysta
Stanisław Radomski (ur. 21 września 1950) – poeta
Marzena Rogalska (ur. 1970) – prezenterka TVP2
Barbara Sachmacińska-Bonk (ur. 24 września 1983) – sztangistka
Marek Sachmaciński (ur. 19 października 1953) – sztangista, trener
Andrzej Sadowski (ur. 4 lutego 1963) – ekonomista, Wiceprezydent Centrum im. Adama Smitha
Zbigniew Sosnowski (ur. 17 maja 1963) – przedsiębiorca
Marcin Sobociński (ur. 4 czerwca 1983) – reżyser filmowy i telewizyjny, działacz społeczny, organizator imprez kulturalnych
Paweł Simplicjan (ur. ok. 1577, zm. 1646) – ksiądz, teolog, poeta
Krzysztof Turowiecki (ur. 3 sierpnia 1957) – poeta, animator kultury
Wawrzyniec z Przasnysza (Discordia) (ur. ok. 1515, zm. ok. 1566), kaznodzieja Zygmunta Augusta, działacz reformacji polskiej
Robert Witka (ur. 27 lipca 1981) – koszykarz, kapitan Turowa Zgorzelec, reprezentant Polski
Grzegorz Wędzyński (ur. 4 czerwca 1970) – piłkarz (pomocnik) Polonii Warszawa
Tomasz Wierzbicki (ur. 16 października 1952, zm. 20 maja 1989) – poeta, animator kultury
Krzysztof Wróblewski (ur. 22 sierpnia 1962) – artysta malarz
Osoby związane z Przasnyszem[edytuj]

 Z tym tematem związana jest kategoria: Ludzie związani z Przasnyszem.
Zobacz też[edytuj]

Cmentarz żydowski w Przasnyszu

Brak komentarzy:

Prześlij komentarz

+1