środa, 19 września 2012

Łochów


Łochów

Państwo Polska
Województwo mazowieckie
Powiat węgrowski
Gmina Łochów
gmina miejsko-wiejska
Założono 1378
Prawa miejskie 1969
Burmistrz Marian Dzięcioł
Powierzchnia 13,39[1] km²
Wysokość 103 m n.p.m.
Ludność (2010)
• liczba
• gęstość
6 559[2]
490 os./km²
Strefa numeracyjna
+48 25
Kod pocztowy 07-130
Tablice rejestracyjne WWE
Położenie na mapie Polski


Łochów
52°31′54″N 21°42′38″E
TERC
(TERYT) 1141933054
Urząd miejski
Al. Pokoju 75
07-130 Łochów
 Multimedia w Wikimedia Commons
 Hasło Łochów w Wikisłowniku
Strona internetowa
Łochów – miasto w województwie mazowieckim, w powiecie węgrowskim, siedziba gminy miejsko-wiejskiej Łochów. W latach 1975-1998 miasto administracyjnie należało do województwa siedleckiego.
Według danych z dnia 31 XII 2010 roku miasto liczyło 6 559 mieszkańców.
Spis treści  [ukryj]
1 Położenie
2 Historia
2.1 Powstanie Łochowa
2.2 Wieś szlachecka
2.3 Okres zaborów
2.4 Okres międzywojenny
2.5 Łochów po II wojnie światowej
2.6 Miasto
3 Osiedla
4 Kluby sportowe
5 Obiekty Sportowe
6 Placówki edukacyjne
7 Media
8 Zieleń miejska
9 Imprezy kulturalne
10 Handel
11 Przemysł
12 Bankowość
13 Religia
14 Zabytki
14.1 Budynki
14.2 Pomniki
15 Transport
16 Osoby związane z Łochowem
17 Przypisy
18 Bibliografia
19 Linki zewnętrzne
Położenie[edytuj]

Łochów położony jest na Mazowszu, w Dolinie Dolnego Bugu nad rzeką Liwiec. Sąsiaduje z dużym kompleksem leśnym - Lasami Łochowskimi.
Historia[edytuj]

Powstanie Łochowa[edytuj]
Łochów znany był od czasów średniowiecza. Pierwsze wzmianki o miejscowości pochodzą z XIV wieku. Początkowo była to osada książęca na skraju Puszczy Łochowskiej o nazwie Łochowiecz, z której władcy Mazowsza wybierali się na polowania do pobliskich nadbużańskich lasów.
Wieś szlachecka[edytuj]
Łochów został lokowany na prawie chełmińskim jako wieś w 1378 roku przez księcia mazowieckiego, Siemowita III i nadany na własność Wawrzyńcowi Pieńce. Na przełomie XIV i XV wieku właścicielem dóbr łochowskich został bliski współpracownik księcia mazowieckiego Janusza I Starszego Wawrzyniec z Targowego. Był on członkiem rodu Kuszabów herbu Kuszaba, który w XVI wieku przyjął nazwisko Łochowscy. Rodzina ta była w posiadaniu wsi do XVII wieku.
W 1488 roku staraniem właścicieli we wsi nazywanej wówczas Łochowo erygowano parafię. Nie istniała ona jednak długo, gdyż w połowie XVI wieku placówka ta została przeniesiona do miejscowości Kamionna.
W XVIII wieku Łochowo przeszło na własność rodziny Kuszlów. Pod koniec XVIII wieku było krótko współwłasnością rodów Hryniewiczów i Zielińskich.
Okres zaborów[edytuj]
Od 1795 roku Łochowo znajdowało się w zaborze austriackim. W latach 1809-1815 w Księstwie Warszawskim, a od 1815 roku w Królestwie Polskim.
W 1800 roku część dóbr łochowskich należącą do Ignacego Zielińskiego nabyła rodzina Hornowskich herbu Korczak. W 1848 roku na licytacji cały majątek łochowski kupił Józef Hornowski.
6 listopada 1858 roku Józef Hornowski sprzedał cześć swoich gruntów pod budowę Kolei Warszawsko-Petersburskiej. Otwarcie linii kolejowej w 1862 roku spowodowało rozwój miejscowości. W 1868 roku została oddana do użytku stacja osobowo-towarowa Łochów. Od razu przydzielono jej ważną rolę co widoczne było w rodzaju i wielkości zabudowy. Wzniesiono murowany dworzec, co było osobliwe na istniejącym tu w XIX wieku bezludziu. Wybudowano obszerną parowozownię, drewnianą wieżę ciśnień oraz pompownię nad Liwcem. Przy stacji mieszkało wiele rodzin obsługujących dworzec, parowozownię i tory. Dla nich został zbudowany dom wielorodzinny oraz budynki gospodarcze: obora, komórki, piwnice. W pobliżu stacji zaczęły się pojawiać też budynki nie związane z infrastrukturą kolejową oraz domy prywatne. W pobliżu Łochowa w 1873 roku została otwarta fabryka podkładów kolejowych w Baczkach.
W 1871 roku pożar strawił znaczną część zabudowy wsi położonej nad rzeką. W wyniku tego zdarzenia osadnictwo w miejscowości zaczęło się rozwijać głównie w pobliżu torów kolejowych. W 1882 roku w związku z rusyfikacją nazw polskich w Królestwie Polskim urzędowo Łochowo otrzymało nazwę Łochów.
W 1878 roku Józef Hornowski przepisał majątek Łochowo swojemu powinowatemu, Medardowi Stanisławowi Downarowiczowi herbu Przyjaciel, który w 1882 roku odsprzedał go właścicielowi Jadowa, Zdzisławowi Zamoyskiemu. Zamoyscy byli w posiadaniu dóbr łochowskich do 1919 roku.
Okres międzywojenny[edytuj]


Grób senatora Eryka Łodzia Kurnatowskiego na Starych Powązkach w Warszawie
W 1919 majątek Łochów jako posag Izabelli Zamoyskiej przeszedł na własność rodziny Kurnatowskich herbu Łodzia.
Nowy właściciel dóbr łochowskich Eryk Kurnatowski był znanym w II Rzeczypospolitej pasjonatem koni. W 1931 roku założył on w Łochowie stadninę, która w latach 1935-1939 była notowana na pierwszym miejscu wśród wszystkich stajni w Polsce. Największymi sukcesami hodowli było pięciokrotne zdobycie Wielkiej Warszawskiej oraz prawie wszystkich nagród imiennych w na torze wyścigów konnych w Warszawie.
Sukcesy Eryka Kurnatowskiego w hippice nie przekładały się jednak na umiejętność rozsądnego gospodarowania. Właściciel Łochowa znany był bowiem z wystawnego i hulaszczego życia, które znacznie zubożyło posiadany przez niego majątek i spowodowało, że w latach trzydziestych XX wieku był on zmuszony sprzedać część swoich dóbr.
10 września 1939 roku na stacji kolejowej w Łochowie został zbombardowany polski pociąg pancerny Generał Sosnkowski. Pod koniec września 1939 roku Łochów odwiedził Adolf Hitler, który wizytował w tym czasie jednostki Wermachtu biorące udział w walkach o Warszawę.
Kampania wrześniowa zakończyła istnienie w Łochowie stadniny. Po wkroczeniu wojsk niemieckich konie należące do rodziny Kurnatowskich zostały skonfiskowane i wywiezione do Mariendorfu w Brandenburgii.
Łochów po II wojnie światowej[edytuj]
W 1944 roku dobra łochowskie zostały znacjonalizowane, a następnie rozparcelowane. Rozpoczęto odbudowę infrastruktury kolejowej, która uległa prawie całkowitemu zniszczeniu w sierpniu 1944 roku.
W latach pięćdziesiątych XX wieku rozpoczął się dynamiczny rozwój miejscowości. Związane to było przede wszystkim z odbudową Warszawy, w której potrzebowano rąk do pracy. Zjawiskiem powszechnym w Łochowie, który do 1945 roku miał charakter wybitnie rolniczy stali się w okresie Polskiej Rzeczpospolitej Ludowej chłopo-robotnicy, którzy łączyli pracę na roli z dojazdami do fabryk i zakładów w stolicy Polski.
Miasto[edytuj]
Szybki rozwój Łochowa od lat pięćdziesiątych XX wieku i gwałtowne przekształcanie się wsi w osadę o charakterze miejskim stworzył perspektywę utworzenia powiatu z siedzibą w Łochowie. Projekt jednak upadł ze względów politycznych na rzecz rozwoju powiatów wyszkowskiego i węgrowskiego.
Nie zatrzymano jednak dalszego rozwoju miejscowości. 17 grudnia 1968 roku Łochów otrzymał prawa miejskie[3]. Do miasta włączono osady Wymysły i Baczki Fabryczne. Zaczęto budować i wytyczać nowe ulice. Zaczęły powstawać nowe domy prywatne, głównie parterowe, ceglane. W latach siedemdziesiątych XX wieku rozbudowano zakłady pracy w Baczkach i Ostrówku. W latach 1974-1977 wybudowano w mieście kościół parafialny (wcześniej parafia znajdowała się w Budziskach).
W 1982 roku otwarto bezpośrednie, zelektryfikowane połączenie kolejowe z Łochowa do Warszawy. Zaczęły powstawać nowe osiedla mieszkaniowe.
23 lipca 2007 roku gmina Łochów została laureatem rankingu samorządów gazety Rzeczpospolita w kategorii Najlepsza Gmina Miejska.
Osiedla[edytuj]

Osiedle Laskowskie
Osiedle Leśne
Osiedle Węgrowskie
Sadyba
Stary Łochów
Centrum
Zatorze
Wymysły
Kluby sportowe[edytuj]

ŁKS Łochów
Livia Łochów
Obiekty Sportowe[edytuj]

Stadion piłkarski: obecnie stadion klubu ŁKS Łochów
Hala sportowa przy Liceum Ogulnokształcącym im. Marii Sadzewicz
Boisko piłkarskie: obecnie boisko klubu Livia Łochów
Kompleksy rekreacyjno-sportowe Orlik 2012 przy ulicy 1-go maja
Placówki edukacyjne[edytuj]

Szkoła podstawowa nr 1 im. Baonu Nadbużańskiego AK w Łochowie
Szkoła podstawowa nr 3 im. Marii Konopnickiej w Łochowie
Publiczne Gimnazjum w Łochowie
Samorządowe przedszkole w Łochowie
Liceum ogólnokształcące im. Marii Sadzewicz w Łochowie
Media[edytuj]

Prasa
Gazeta Łochowska
Media internetowe
www.gminalochow.pl
Zieleń miejska[edytuj]

Park Dębinka

Imprezy kulturalne[edytuj]

Dzień Strażaka
Rajd Norwidowski
Anioły w Łochowie
Piknik Strażacki
Dni Łochowa
Jerzyki
Dzień Niepodległości
Jesień Poezji Łochowskiej
Handel[edytuj]

W Łochowie znajduje się wiele supermarketów:
Topaz
Biedronka
Livio
Duet 2x
Schlecker
Targowisko miejskie
oraz wiele innych mniejszych sklepów i pawilonów handlowych
Przemysł[edytuj]

W Łochowie znajduje się Piekarnia "ROBSON" o bardzo dużej powierzchni.
Bankowość[edytuj]

Bank Spółdzielczy w Łochowie
SKOK Stefczyka
Religia[edytuj]

Łochów jest siedzibą dekanatu Łochowskiego w djecezji drochiczyńskiej. Miasto posiada parafię rzymsko-katolicką (pw. Niepokalanego Serca NMP). Znajduje się tu też kaplica koło pałacu w Łochowie. Na terenie miasta znajduje się jeden cmentarz parafialny.

Zabytki[edytuj]

Budynki[edytuj]
pałac neorenesansowy
Rezydencja dawnych właścicieli dóbr ziemskich w Łochowie. Budynek zbudowany w latach 1820-1830 dla rodziny Hornowskich. W latach 1875-1876 pałac został przebudowany według projektu Bolesława Podczaszyńskiego dla rodziny Downarowiczów. Po nacjonalizacji majątku ziemskiego w 1944 roku pałac został przeznaczony na mieszkania komunalne. W latach dziewięćdziesiątych XX wieku zdewastowany obiekt miasto wystawiło na sprzedaż. Obecnie w budynkach pałacowych mieści się hotel i centrum konferencyjno-wypoczynkowe.
budynek poczty
Dawny budynek poczty konnej z XIX wieku.
parowozownia
Dawna parowozownia wzniesiona w 1868 roku. Po II wojnie światowej budynek został przebudowany na dworzec kolejowy.
przepompownia
Budynek z XIX wieku wchodzący w skład dawnego kompleksu infrastruktury stacji kolejowej w Łochowie.
dom drewniany
Pierwotnie dom letniskowy wybudowany przed II wojną światową w Urlach. W okresie okupacji przeniesiony na obecne miejsce. Służył jako kantyna dla żołnierzy niemieckich. Po wojnie mieścił się w nim Urząd Gminy. Obecnie budynek przeznaczony jest na cele usługowe.
czworaki i budynki gospodarcze
Pozostałości po przedwojennych folwarkach Stefanin i Łochów, zespół budynków gorzelni i browaru oraz dawny młyn Gotowickiej.
fabryka w Łochowie Fabrycznym
Kompleks zabudowań Fabryki Maszyn Rolniczych i Odlewni Żeliwa z przełomu XIX i XX wieku w Baczkach Fabrycznych, w której skład wchodzą: dom fabrykanta, stróżówka, kantor, wielorodzinne domy robotników i obsługi technicznej fabryki, szkoła, spichlerz, kuźnia i odlewnia.
Pomniki[edytuj]
rzeźba św. Jana Nepomucena
Kamienna figura na czworobocznym murowanym i otynkowanym słupie z pierwszej połowy XIX wieku.
rzeźba Matki Boskiej
Kamienna figura w parku przypałacowym na dawnej wysepce wśród stawów rybnych z pierwszej połowy XIX wieku.
pomnik na cmentarzu katolickim
Symboliczny grób odsłonięty w 1982 roku z wygrawerowanym napisem Ku czci i pamięci poległych 1939-1945.
Transport[edytuj]

Łochów stanowi węzeł komunikacyjny. Przez miasto przebiega linia kolejowa o znaczeniu państwowym:
6 Zielonka – Kuźnica Białostocka
W mieście krzyżują się drogi krajowe:
50 Ostrów Mazowiecka – Ciechanów
62 Siemiatycze – Strzelno
Osoby związane z Łochowem[edytuj]

Medard Downarowicz – polityk, minister skarbu w rządzie Ignacego Daszyńskiego
Cyprian Kamil Norwid - poeta.

Brak komentarzy:

Prześlij komentarz

+1