środa, 19 września 2012

Łobez


Łobez

Państwo Polska
Województwo zachodniopomorskie
Powiat łobeski
Gmina Łobez
gmina miejsko-wiejska
Prawa miejskie 1295
Burmistrz Ryszard Sola
Powierzchnia 11,75 km²
Ludność (2009)
• liczba
• gęstość
10 330
879,1 os./km²
Strefa numeracyjna
(+48) 91
Kod pocztowy 73-150
Tablice rejestracyjne ZLO
Położenie na mapie Polski


Łobez
53°38′N 15°37′E
TERC
(TERYT) 4324318024
SIMC 0979136
Urząd miejski
ul. Niepodległości 13
73-150 Łobez
 Multimedia w Wikimedia Commons
 Hasło Łobez w Wikisłowniku
Strona internetowa
Łobez (niem. Labes) – miasto w północno-zachodniej Polsce, w województwie zachodniopomorskim, siedziba powiatu łobeskiego i gminy miejsko-wiejskiej Łobez, położone nad rzeką Regą na Wysoczyźnie Łobeskiej. Według danych z 30 czerwca 2009 miasto miało 10 330 mieszkańców[1]. Prawa miejskie Łobez otrzymał w 1295 r.
Spis treści  [ukryj]
1 Położenie
2 Historia
2.1 Historia nazwy miasta
3 Demografia
4 Administracja i polityka
4.1 Miasta partnerskie
5 Kościoły
6 Transport
7 Osoby związane z Łobzem
8 Zobacz też
9 Przypisy
10 Bibliografia
11 Linki zewnętrzne
Położenie[edytuj]



Rzeka Rega przepływająca przez Łobez


Pomnik Wdzięczności "Byliśmy Jesteśmy Będziemy" (Mieczysław Welter, 1968)


Ulica Nowe Osiedle
Miasto Łobez znajduje się w środkowej części Pomorza Zachodniego, na Wysoczyźnie Łobeskiej, nad rzeką Regą, u ujścia do niej strugi Łoźnicy. Krzyżują się tu trzy drogi wojewódzkie - droga wojewódzka nr 147, 148 oraz 151. Odległość do Morza Bałtyckiego wynosi stąd około 70 kilometrów, do stolicy województwa - Szczecina jest stąd zaś 90 km[2].
Według danych z 1 stycznia 2009 powierzchnia miasta wynosi 11,75 km²[3].
Części miasta tworzą także Łobzówek, Łośnica, Świętoborzec oraz Wodnik. Ponadto, bezpośrednio w okolicy miasta położone są następujące wsie: Dalno, Łobżany, Niegrzebia, Suliszewice, Przyborze oraz osada Trzeszczyna. Łobez leży także w pobliżu jezior Karwowo i Dybrzno.
Historia[edytuj]

We wczesnym średniowieczu powstał na prawym brzegu Regi gród obronny Pomorzan, przy którym wytworzyło się podgrodzie. Podgrodzie stało się zalążkiem miasta - skupiała się tam ludność rzemieślniczo-handlowa, pełniło też funkcje administracyjno-wojskowe.
Pierwsze wzmianki o Łobzie pochodzą z 1271[4]. Jest w nich mowa rycerzu Wolfie Borko jako pana na Łobzie - "dominus de Lobis". Dalsze losy Łobza łączą się z losami rodu Borków, którzy byli właścicielami miasta i okolic[4].
Łobez znajduje się wśród miejscowości, które jako pierwsze otrzymały prawa miejskie - już w 1295 roku figuruje jako "miasto", w 1348 zaś dostał potwierdzenie swoich praw miejskich według prawa lubeckiego[4]. W XIV wieku występuje już burmistrz i rada miejska[4]. Wtedy też Łobez otoczono murami, które przetrwały do XVIII wieku. W 1460 uzyskał własne sądownictwo. Borkowie wznieśli też w Łobzie zamek, który przetrwał do XVIII wieku[4]. W 1648 miasto weszło w skład Brandenburgii[4].
W 1945 r. miasto zostało dotkliwie zniszczone. W następstwie II wojny światowej Łobez włączony został do Polski. Ludność, która pozostała w mieście wysiedlono do Niemiec.
W części miasta Świętoborzec działało Państwowe Gospodarstwo Rolne – Państwowe Stado Ogierów Łobez.
W latach 1946–1998 miasto administracyjnie należało do woj. szczecińskiego.
W 1960 roku Łobez miał 6255 mieszkańców[5].
Historia nazwy miasta[edytuj]
Pierwsze źródła podają nazwę miasta w formie: Lobis (1271), Lobese (1280), Lobse (1285)[6]. Nie do końca wyjaśniona jest etymologia słowa "Łobez". Przypuszcza się, że miasto wywodzi swoją nazwę od rzeki, nad którą jest położone. Starosłowiańskie słowo "laba", oznaczało wszystko płynące lub zachowujące stan płynny. Inna interpretacja wskazuje pochodzenie nazwy od słowa lobose, które oznaczało miejsce podmokłe, porośnięte tatarakiem, gęstwiną, krzakami, zaroślami zwanym w języku staropolskim łabuziem. W obu przypadkach akcentowana jest lokalizacja osady nad wodą, na co wskazuje występujący także w innych nazwach rdzeń łob (np. Łobżenica, Łobżany)[7][6]. Obecna nazwa miasta formalnie obowiązuje od 19 maja 1946[8].
Demografia[edytuj]

Struktura demograficzna mieszkańców Łobza wg danych z 31 grudnia 2008[9]:
Opis Ogółem Kobiety Mężczyźni
jednostka osób % osób % osób %
populacja 10 356 100 5444 52,57 4912 47,43
wiek przedprodukcyjny (0–17 lat) 1852 17,88 934 9,02 918 8,86
wiek produkcyjny (18–65 lat) 6900 66,63 3386 32,7 3514 33,93
wiek poprodukcyjny (powyżej 65 lat) 1604 15,49 1124 10,85 480 4,63
Administracja i polityka[edytuj]

Mieszkańcy miasta wybierają do łobeskiej rady miejskiej 11 z 15 radnych[10], pozostałych 4 radnych wybierają mieszkańcy gminy Łobez. Organem wykonawczym władz jest burmistrz. Urząd miejski ma siedzibę przy ulicy Niepodległości.
Gmina Łobez utworzyła w obrębie całego miasta jednostkę pomocniczą – "Osiedle w Łobzie". Mieszkańcy miasta (czyli osiedla) wybierają 15-osobową radę osiedla wg obwodów wyborczych na zebraniu wyborczym. Rada osiedla wybiera spośród swoich członków zarząd osiedla, który składa się z 5 członków, wraz z przewodniczącym zarządu osiedla i jego zastępcą[11].
Burmistrzowie Łobza:
Marek Stanisław Romejko (2002 – 2006)
Ryszard Sola s. Stefana[12] (od 2006)
Mieszkańcy wybierają posłów z okręgu wyborczego nr 41, senatora z okręgu nr 98, a posłów do Parlamentu Europejskiego z okręgu nr 13.
Posłowie do Sejmu RP posiadający biura poselskie w mieście:
Joachim Brudziński (PiS), Arkadiusz Litwiński (PO), Mirosława Masłowska (PiS).
Miasta partnerskie[edytuj]
 Affing[13]
 Kiejdany
 Paikuse
 Svalöv
 Wiek
 Guča
Kościoły[edytuj]

Kościół Rzymskokatolicki
Parafia Najświętszego Serca Pana Jezusa
Polski Autokefaliczny Kościół Prawosławny
Parafia św. Jerzego
Kościół Ewangelicznych Chrześcijan
zbór w Łobzie
Transport[edytuj]

W mieście znajduje się stacja kolejowa, przez którą przechodzi linia kolejowa nr 202 (trasa Stargard - Gdańsk Gł.). Do 1991 r. czynna była linia wąskotorowa ze Stargardu Szczecińskiego, (do 2001 r. kursowała jeszcze do Dobrej).
Osoby związane z Łobzem[edytuj]

August Froehlich (1891-1942) – ksiądz katolicki, przeciwnik nazizmu, który za obronę polskich robotników przemysłowych został zamęczony w niemieckim obozie koncentracyjnym KL Dachau
Otto von Puchstein (1856-1911) - archeolog, przetłumaczył inskrypcje hetyckie
Katarzyna Metza - dziennikarka TVP
Kazimierz Obuchowski - profesor psychologii, autor wielu książek z tej dziedziny
Zobacz też[edytuj]

cmentarz żydowski w Łobzie

Brak komentarzy:

Prześlij komentarz

+1