Milicz

Milicz

Państwo Polska
Województwo dolnośląskie
Powiat milicki
Gmina Milicz
gmina miejsko-wiejska
Założono XII wiek
Prawa miejskie 1245
Powierzchnia 13,50 km²
Ludność (2011)
• liczba
• gęstość
11 964 ▲[1].
880 os./km²
Strefa numeracyjna
(+48) 71
Kod pocztowy 56-300
Tablice rejestracyjne DMI
Położenie na mapie Polski


Milicz
51°32′N 17°17′E
TERC
(TERYT) 5020313034
Urząd miejski
ul. Trzebnicka 2
56-300 Milicz
 Multimedia w Wikimedia Commons
 Wiadomości w Wikinews
 Hasło Milicz w Wikisłowniku
Strona internetowa
Milicz (łac. Milicium, niem. Militsch) – miasto w północnej części województwa dolnośląskiego, leżące w powiecie milickim, siedziba gminy miejsko-wiejskiej Milicz, nad Baryczą.
Historycznie leży na Dolnym Śląsku, na pograniczu z Wielkopolską. W latach 1975-1998 miasto administracyjnie należało do woj. wrocławskiego.
Według danych z 31 marca 2011 miasto ma 11 964 mieszkańców. Siedziba urzędu miejskiego i starostwa powiatowego.
Miasto leży przy drodze krajowej nr 15, przy linii kolejowej Wrocław-Jarocin, ok. 55 km od Wrocławia, 125 km od Poznania i ok. 45 km od Ostrowa Wielkopolskiego.
Od nazwy Milicza wziął nazwę największy w Europie zespół stawów hodowlanych - Stawy Milickie. Co roku władze miejskie organizują tu imprezę zwaną Świętem Karpia Milickiego oraz Dni Ziemi Milickiej. W mieście ma również siedzibę słynna szkoła leśna.
W miejscowości działało Państwowe Gospodarstwo Rybackie Milicz.[2]
Spis treści  [ukryj]
1 Rys historyczny
2 Zabytki
3 Nazwa, herb, flaga
4 Burmistrzowie i pełniący funkcję burmistrza od 1990 r.
5 Komunikacja
6 Turystyka i rekreacja
7 Znane osoby związane z miastem
8 Współpraca międzynarodowa
9 Zobacz też
10 Linki zewnętrzne
11 Przypisy
Rys historyczny[edytuj]

Milicz wzmiankowany po raz pierwszy w dokumencie z 1136 roku, wymieniony jako jedna z posiadłości arcybiskupstwa gnieźnieńskiego - zamek "Milich" w przywileju papieża Hadriana IV z 1154 r. Natomiast dokument z 1249 roku wymienia Milicz po łacinie jako Milicium[3]. Od czasów Bolesława Krzywoustego Milicz należał do ziemi śląskiej i był siedzibą kasztelanii. W latach 1164 -1358 należał do Księstwa wrocławskiego, wymieniony jako jedno z miast przypadłych księciu Bolesławowi Wysokiemu.


Nazwa Mielicz wśród innych nazw śląskich miejscowości w urzędowym pruskim dokumencie z 1750 roku wydanym w języku polskim w Berlinie.[4]
Po Henryku Pobożnym miasto odziedziczył jego syn Henryk III. Później stanowił własność Henryka IV Probusa, a potem Henryka Grubego. W wyniku wojny z księciem głogowskim Milicz wchodzi we władanie Henryka Głogowczyka w roku 1290 roku. Po śmierci Henryka Wiernego w 1309 miasto wraz z Oleśnicą dziedziczą książęta oleśniccy - Bolko i Konrad od których Milicz zakupiło biskupstwo wrocławskie. Od 1494 siedziba wolnego państwa stanowego należącego do Kurzbachów, a od 1590 do Maltzanów. Zachowany średniowieczny układ miasta zbliżony do owalu, z rynkiem i ulicami zbiegającymi się przy dawnych bramach miejskich. Od 1348 r. w ramach Korony Czeskiej (w jej ramach część śląskiego księstwa oleśnickiego, od końca XV w. jako ośrodek państwa stanowego - baronatu), od 1742 r. w Królestwie Pruskim, od 1871 w Cesarstwie Niemieckim, od 1918 r. w tzw. Republice Weimarskiej, przekształconej po 1933 r. w Niemcy pod rządami dyktatora Adolfa Hitlera (tzw. III Rzesza).
22 stycznia 1945 r. zdobyty przez Armię Czerwoną został wraz z tzw. Ziemiami Odzyskanymi przyznany Polsce w ramach ładu pojałtańskiego przez zwycięskie mocarstwa II wojny światowej jako rekompensata za utracone przez Polskę Kresy Wschodnie.


Rynek


Kościół pw. św. Andrzeja Boboli
Zabytki[edytuj]

Według rejestru Narodowego Instytutu Dziedzictwa na listę zabytków wpisane są[5]:
miasto
kościół par. pw. św. Michała Archanioła, neorenesansowy z l. 1817-21 - XIX wieku, z chrzcielnicą z 1561 roku
kościół par. pw. św. Anny, z l. 1807-08 - XIX wieku; ośrodek kultu św. Anny, od 2001 roku istnieje tutaj trzecia, najmłodsza parafia, ul. Łowiecka 1
kościół ewangelicki, jeden z sześciu tzw. "kościołów łaski", obecnie pom. kościół rzymskokatolicki pw. św. Andrzeja Boboli w Miliczu, szachulcowy, z 1709 r. - XVIII wieku
ruiny zamku książąt oleśnickich z XIV wieku, XV w.
zespół pałacowy, z drugiej poł. XVIII w.:
pałac klasycystyczny, z końca XVIII wieku, od 1963 r. Zespół Szkół Leśnych
park pałacowy; pierwszy na Śląsku park w stylu angielskim o powierzchni ok. 80 ha, powstał około 1800 r.
dom, ul. Okrzei 22, z XVIII/XIX w.
inne zabytki:
ruiny Czarnej Bramy w pałacu parkowym
grobowiec hrabiego Maltzana
brama wjazdowa (dworska)
grodzisko Chmielnik, ślady osadnictwa z ok. 7000 lat p. n. e. z około 1815 roku


Czarna Brama


Budynek banku PKO BP; dawna apteka
Nazwa, herb, flaga[edytuj]

Nazwa Milicz pochodzi od imienia Milik, którego można uznać za legendarnego założyciela miasta. Została stworzona poprzez dodanie martwego już dziś przyrostka j, a więc brzmiała Milikj - podobnie jak Wrocławj czy Poznanj powstałe od Wroclawa i Poznana. Przyrostek ten z czasem powodował zmiękczenie poprzedzającej go spółgłoski, stąd dzisiejsza wymowa Wrocławia czy Poznań. Pierwotnie zatem nazwa Milicz musiała być wymawiana przez miękkie cz, które jednak w dalszych dziejach języka polskiego stwardniało.
Herb Milicza przedstawiający świętego Jerzego na koniu zabijającego smoka istnieje co najmniej od XV w., gdyż taki wizerunek widnieje na najstarszej zachowanej pieczęci miejskiej.
Burmistrzowie i pełniący funkcję burmistrza od 1990 r.[edytuj]

1990-1994 - J.Wierzowiecki; 1994-1998 - T.Staniewska; 1998-2002 - W.Wall; 2002-2006 - R.Mieloch; 2006-2010 - D.Stachowiak, J.Supeł, D.Stachowiak, R.Augustyn, R.Mieloch, D.Duszyński, P.Wybierała; 2010-2014 - P.Wybierała
Komunikacja[edytuj]

Przez miasto przebiegają drogi: krajowa i wojewódzkie:
droga krajowa nr 15: Trzebnica - Milicz - Krotoszyn - Września - Gniezno - Toruń - Ostróda
droga wojewódzka nr 439: Żmigród - Milicz
droga wojewódzka nr 448: Milicz - Twardogóra - Syców
oraz linia kolejowa ze stacją Milicz łącząca Milicz z miastami: Wrocław, Oleśnica, Krotoszyn, Jarocin, Poznań.
Komunikacje autobusowa w Miliczu i okolicach zapewnia lokalny oddział przedsiębiorstwa PKS Wolow sp. z o.o. Utrzymywane są regularne linie do Wrocławia, Wołowa, Trzebnicy, Oleśnicy, Poznania, Ostrowa Wielkopolskiego, Żmigrodu, Sulmierzyc, Krotoszyna, Jutrosina i in. Można tu też spotkać autobusy przedsiębiorstw PKS Konin, PKS Polbus Wrocław, PKS Leszno, PKS Ostrów Wielkopolski, PKS Bydgoszcz oraz PKS-Tour Jelenia Góra.
Turystyka i rekreacja[edytuj]

Trasy rowerowe przebiegają także przez kompleksy stawów hodowlanych (największych w Europie), malownicze tereny Parku Krajobrazowego "Dolina Baryczy" i na obrzeżach chronionego Rezerwatu "Stawy Milickie". W Miliczu znajduje się też ostoja koników polskich.
Znane osoby związane z miastem[edytuj]

Maria hrabina von Maltzan - działaczka opozycji antyhitlerowskiej, ratująca Żydów w czasie II wojny światowej
Współpraca międzynarodowa[edytuj]

Miasta partnerskie:
Lohr am Main, [potrzebne źródło]
Gniew, [potrzebne źródło]
Springe [potrzebne źródło]
Zobacz też[edytuj]

Stawy Milickie
Powiat milicki
Milicz Wąskotorowy
Cmentarz żydowski w Miliczu
Linki zewnętrzne[edytuj]

Oficjalna strona miasta
Historia i legendy Milicza
Mielice albo Mielicz w Słowniku geograficznym Królestwa Polskiego i innych krajów słowiańskich, Tom IV (Kęs – Kutno) z 1883 r.