czwartek, 20 września 2012

Lubomierz


Lubomierz

Państwo Polska
Województwo dolnośląskie
Powiat lwówecki
Gmina Lubomierz
gmina miejsko-wiejska
Założono ok. XII wiek
Prawa miejskie 1291
Burmistrz Wiesław Ziółkowski
Powierzchnia 8,05 km²
Ludność (2011)
• liczba
• gęstość
2 026 ▲[1]
228,3 os./km²
Strefa numeracyjna
(+48) 75
Kod pocztowy 59-623
Tablice rejestracyjne DLW
Położenie na mapie Polski


Lubomierz
51°01′45″N 15°30′38″E
TERC
(TERYT) 5020112024
Urząd miejski
pl. Wolności 1
59-623 Lubomierz
 Multimedia w Wikimedia Commons
 Hasło Lubomierz w Wikisłowniku
Strona internetowa
Lubomierz (niem. Liebenthal) – miasto w woj. dolnośląskim, w powiecie lwóweckim, siedziba gminy miejsko-wiejskiej Lubomierz.
Historycznie leży na Dolnym Śląsku. W latach 1975-1998 miasto administracyjnie należało do woj. jeleniogórskiego.
Jest to najmniejsze miasto w województwie dolnośląskim[2].
Według danych z 31 marca 2011 r. miasto miało 2 026 mieszkańców.
Spis treści  [ukryj]
1 Toponimia
2 Położenie
3 Historia
4 Zabytki
5 Transport
6 Kultura
7 Współpraca międzynarodowa
8 Znani Lubomierzanie
9 Przypisy
10 Bibliografia
11 Linki zewnętrzne
Toponimia[edytuj]



Nazwa Liebenthal wśród innych nazw śląskich miejscowości w urzędowym pruskim dokumencie z 1750 roku wydanym w języku polskim w Berlinie.[3]
Słownik geograficzny Królestwa Polskiego podaje dwie nazwy niemieckie miejscowości Liebenthal oraz starszą Loewenthal, a także łacińską Leovallensis.[4]. W 1750 roku nazwa Liebenthal wymieniona jest przez Fryderyka II pośród innych miast śląskich w zarządzeniu urzędowym wydanym w języku polskim dla mieszkańców Śląska.[5]Po II wojnie światowej do 1947 r. używano tłumaczonej wprost niemieckiej nazwy miasta - Miłosna. Dopiero potem wprowadzono nazwę teraźniejszą Lubomierz.
Położenie[edytuj]

Według danych z 1 stycznia 2011 r. powierzchnia miasta wynosiła 8,05 km²[6].
Miasto jest położone na Pogórzu Izerskim, w mikroregionie Obniżeniu Lubomierza, nad Lubomierką (dopływem Oldzy)[7][8].
Historia[edytuj]

Osada targowa istniała na miejscu Lubomierza prawdopodobnie w XII w. W 1251 nastąpiła lokacja wsi na prawie niemieckim. W 1278 powstał klasztor benedyktynek, do których należał Lubomierz do 1810. Według starej tradycji jego założycielką była Juta z Lubomierza.[9] W 1291 książę świdnicko-jaworski Bolko I nadał osadzie prawa miejskie. Do tej pory zachował się średniowieczny układ urbanistyczny.
Zabytki[edytuj]



Lubomierz, pl. Wolności (rynek)


Kościół Wniebowzięcia NMP i św. Maternusa
Według rejestru Narodowego Instytutu Dziedzictwa na listę zabytków wpisane są[10]:
miasto
kościół pom. pw. Świętego Krzyża, z 1522 r., XVIII w., 1805 r.
zespół klasztorny benedyktynek:
kościół par. pw. Wniebowzięcia NMP i św. Maternusa z XV/XVI w.(wieża), l. 1727-30
klasztor, ob. liceum, z pocz. XVI w, l. 1727-30, XIX w.
plebania, z 1689 r., pocz. XX w.
Dom Opatki z łącznikiem, z 1650 r., z końca XIX w.
park, z XVII w., XIX w.
zespół cmentarza rzym.-kat., ul. 1 Maja:
kościół cmentarny pw. św. Anny, z 1669 r., pocz. XVIII w., 1833 r.
cmentarz
kaplica grobowa, z 1825 r.
mur z bramą, z pierwszej połowy XIX w.
studnia, z pierwszej połowy XIX w.
kościół ewangelicki ze szkołą i pastorówką, ob. dom i galeria, ul. Kościuszki 4, z 1852 r.
dom, ul. Kowalskiego 1 (d. pl. Wolności 17), z XVI w., 1700 r., pocz. XX w.
mury obronne (fragmenty), ul. 1 Maja, z XV w.-XVI w.
ratusz, z 1449 r., 1689 r., 1805 r.
budynek szkolny, ul. Chopina 1, z czwartej ćw. XIX w.
kamieniczki z podcieniami w rynku oraz wiele domów mieszkalnych:
domy, pl. Wolności 3, 4, 5 (d. 81, 82, 83), z pierwszej połowy XIX w.
dom, pl. Wolności 7, z końca XIX w.
domy, pl. Wolności 8, 9, 10, 11 (d.73, 74, 75, 76), z XVIII w., pocz. XIX w.,
czternaście domów (pierzeja), pl. Wolności 18, 19, 20, 21, 22, 25, 26, 27, 28, 29, 31, 33, 34, 35, z XVI w., pocz. XIX w.
dom, pl. Wolności 37, 38, 39 b, z pocz. XIX w.
dom, pl. Wolności 43 (d. 45), z pierwszej połowy XIX w., pocz. XX w.
trzynaście domów, pl. Wolności 46, 47, 48, 49, 50, 51, 53, 54, 55, 56, 65, 66 (pierzeja wschodnia), z XVI w., pocz. XIX w.
domy, pl. Wolności 63, 65 (d. 67, 69), z pierwszej połowy XIX w., pocz. XX w.
dom, pl. Wolności 66 (d.100), z pocz. XIX w.
dom, pl. Wolności 2 (d. 84), z poł. XVI w., z pierwszej połowy XIX w.
dom, pl. Wolności 102, z pocz. XIX w.
most na rzece Olszyniec, z XVI/XVII w., 1831 r.
inne zabytki:
liczne kapliczki, krzyże i figury przydrożne w mieście i okolicy.
Transport[edytuj]

Przez Lubomierz przechodziła linia kolejowa Gryfów Śląski-Lwówek Śląski, wybudowana w 1885 roku, obecnie nieczynna i na znacznym odcinku rozebrana (pozostały wiadukty i mosty, zarośnięte roślinnością nasypy i przekopy).
Kultura[edytuj]

Miasteczko znane jest przede wszystkim z planu zdjęciowego do filmu Sami swoi[11] nakręconego w 1967. Na tę pamiątkę 13 lipca 1996 otwarto Muzeum Kargula i Pawlaka, a od 1997 odbywa się Ogólnopolski Festiwal Filmów Komediowych.
W Lubomierzu kręcono również trzecią nowelę filmu Krzyż Walecznych w reż. Kazimierza Kutza, a także kilka scen do serialu Tajemnica twierdzy szyfrów w reż. Bogusława Wołoszańskiego.
Współpraca międzynarodowa[edytuj]

Miasta partnerskie[12]:
Wittichenau
Mszana Dolna
Znani Lubomierzanie[edytuj]

W Lubomierzu urodził się znany drukarz krakowski Hieronim Wietor.

Brak komentarzy:

Prześlij komentarz

+1