niedziela, 23 września 2012

Kamień Pomorski


Kamień Pomorski

Państwo Polska
Województwo zachodniopomorskie
Powiat kamieński
Gmina Kamień Pomorski
gmina miejsko-wiejska
Prawa miejskie 1274
Burmistrz Bronisław Karpiński
Powierzchnia 10,74 km²
Wysokość 10 m n.p.m.
Ludność (2010)
• liczba
• gęstość
9094
853,3 os./km²
Strefa numeracyjna
(+48) 91
Kod pocztowy 72-400
Tablice rejestracyjne ZKA
Położenie na mapie Polski


Kamień Pomorski
53°58′11″N 14°47′09″E
TERC
(TERYT) 4324307034
SIMC 0979113
Hasło promocyjne: U nas jest klimat
Urząd miejski
ul. Stary Rynek 1
72-400 Kamień Pomorski
 Multimedia w Wikimedia Commons
 Hasło Kamień Pomorski w Wikisłowniku
Strona internetowa
Kamień Pomorski (niem. Cammin in Pommern) – miasto w woj. zachodniopomorskim, w powiecie kamieńskim, siedziba gminy miejsko-wiejskiej Kamień Pomorski. Uzdrowisko położone na Pobrzeżu Szczecińskim, nad brzegiem Zalewu Kamieńskiego. Druga siedziba archidiecezji szczecińsko-kamieńskiej i tutejszego dekanatu. Zlokalizowany jest tu port morski z basenem rybacko-żeglarskim.
Według danych z 31 grudnia 2010 r. miasto miało 9094 mieszkańców[1].
Spis treści  [ukryj]
1 Położenie
2 Warunki naturalne
2.1 Klimat
3 Uzdrowisko
4 Historia
4.1 Kalendarium
5 Pochodzenie nazwy
5.1 Galeria
6 Architektura
6.1 Zabytki
6.2 Pomniki i miejsca pamięci narodowej
7 Gospodarka
8 Oświata
9 Kultura i sport
9.1 Media lokalne
10 Wspólnoty religijne
11 Transport
12 Administracja
12.1 Miasta partnerskie
13 Urodzeni w Kamieniu Pomorskim
14 Ludzie związani z miastem
15 Przypisy
16 Zobacz też
17 Linki zewnętrzne
Położenie[edytuj]



Mapa wyspy Wolin z zaznaczonym Kamieniem Pomorskim
Kamień Pomorski położony jest na Pobrzeżu Szczecińskim (Wybrzeże Trzebiatowskie), w rozlewisku cieśniny Dziwny tworzącej Zalew Kamieński. Miasto leży nad dwoma zatokami zalewu: Karpinką od północy i Promną od zachodu, za którą znajduje się Wyspa Chrząszczewska. Miejscowość znajduje się 90 km na północny wschód od Szczecina.
Według danych z 1 stycznia 2011 r. powierzchnia miasta wynosiła 10,74 km²[2].
Kamień Pomorski leży w północnej części Pomorza Zachodniego. W latach 1946–1998 miasto administracyjnie należało do woj. szczecińskiego.
Centrum Kamienia Pomorskiego znajduje 7 km od wybrzeża Morza Bałtyckiego. Miasto ma pośredni dostęp do morza poprzez cieśninę Dziwnę.
Warunki naturalne[edytuj]

Rozlewiska wodne (cieśnina Dziwna i jej części: Zalew Kamieński, Zatoka Cicha) są wykorzystywane do uprawiania sportów wodnych i czynnego wypoczynku na wodzie (żeglarstwa, kajakarstwa, windsurfingu oraz wędkarstwa).
Miasto położone jest na wysokości 10 m n.p.m.[potrzebne źródło]
Na terenie miasta występują istotne w lecznictwie źródła solankowe i pokłady borowiny. Walory te przyczyniły się do rozwoju lecznictwa uzdrowiskowego. Uzdrowisko wykorzystuje obecnie odwiert solanki (Edward II) w pobliżu zakładu balneologicznego oraz złoże borowiny w odległości 200 m od sanatorium[3], a także wody zmineralizowane z nowego ujęcia w Dziwnówku.
Na terenie katedralnym, znajduje się wirydarz z gatunkami drzew i krzewów[potrzebne źródło].
Pomniki przyrody[4]:
grupa 4 drzew – lip drobnolistnych (Tilia cordata) – rosnących przy katedrze wzdłuż muru od strony placu Katedralnego.
wiąz polny (pl. Wolności) – 2 szt.
żywotnik olbrzymi (przy katedrze).
Klimat[edytuj]
Pod względem klimatycznym Kamień Pomorski należy do dzielnicy bałtyckiej. Zaznacza się tu silnie wpływ klimatu morskiego: wilgotność powietrza, długotrwałość zim, amplituda temperatur[3].
Jak wynika z danych stacji meteorologicznej w Kamieniu, średnia roczna temperatur na tym obszarze waha się w granicach 7-8,3 °C. Najcieplejszy miesiąc to sierpień, a najchłodniejszy – styczeń. Temperatura maksymalna mieści się w granicach 32,1° do 33,1 °C, a minimalna od -18,6° do -19,2 °C. Roczna suma opadów waha się w granicach 550-650 mm. Długość okresu wegetacyjnego wynosi 210-220 dni. Wiatry wieją najczęściej z kierunku płd.-zach.(SW) i płn.-zach (NW)[3].
Uzdrowisko[edytuj]

Na terenie uzdrowiska znajdują się udokumentowane następujące naturalne surowce lecznicze: złoża torfu leczniczego – borowina, wody lecznicze – solanki[5].
W uzdrowisku prowadzone jest leczenie w następujących kierunkach: choroby reumatyczne, choroby kardiologiczne i nadciśnienie (w tym wczesna rehabilitacja), choroby dolnych dróg oddechowych, choroby neurologiczne, choroby ortopedyczno-urazowe, choroby dziecięce: (choroby kardiologiczne, choroby dolnych dróg oddechowych, choroby górnych dróg oddechowych)[6].
W Kamieniu Pomorskim znajduje się 5 zakładów lecznictwa uzdrowiskowego[7]:
szpital uzdrowiskowy „Mieszko”,
Zakład Przyrodoleczniczy „Feniks”,
Sanatorium Uzdrowiskowe „Gryf” – pododdział szpitala Mieszko
Sanatorium Uzdrowiskowe „Chrobry”,
Sanatorium Uzdrowiskowe „Dąbrówka”.
Historia[edytuj]



Rycina miasta z Wielkiej Mapy Księstwa Pomorskiego z 1618
Jest wysoce prawdopodobne, że ciągłość udokumentowanej źródłami historii zasiedlenia tego miejsca sięga blisko 1850 lat. W czasach antycznych w okolicach Kamienia istniała miejscowość o nazwie Rugium. Została ona odwzorowana na antycznej mapie Klaudiusza Ptolemeusza z lat 142-147 n.e. Według wielu hipotez miejscowość ta, zasiedlona przez plemię Rugian, znajdowała się w bezpośrednim sąsiedztwie Kamienia lub w jego miejscu, i wynika to z położenia tej miejscowości na wschód względem ujścia rzeki Odry oraz z usytuowania względem innych zidentyfikowanych już miejscowości Pomorza.
W IX–XI w. była tu osada rybacka i portowa, która otrzymała prawa miejskie w 1274 r.
W 1176 r. przeniesiono z Wolina i powołano w Kamieniu biskupstwo, które podlegało arcybiskupowi gnieźnieńskiemu. W latach niepokoju i rywalizacji państw ościennych o Pomorze biskup kamieński uniezależnił się od arcybiskupa gnieźnieńskiego i od ok. 1188 r. podlegał bezpośrednio Rzymowi[8].
W 1876 r. przypadkowo odkryto źródła solankowe, z czasem zaczęto też stosować borowinę z okolicznych torfowisk.
Kalendarium[edytuj]
142-147 n.e. - Rugium na mapie Klaudiusza Ptolemeusza
IX-X w. - zasiedlone przez plemię słowiańskie (osada rybacka i gród) Wolinian,
XI wiek - był już tu duży gród (siedziba książąt zachodniopomorskich),
1124 - najstarsza zachowana wzmianka o Kamieniu,
XII wiek - miasto posiada fortyfikacje (wały), plac targowy u wschodniej bramy, port nad Zatoką Karpinka; następuje szybki rozwój po upadku Wolina,
1176 - przeniesienie siedziby biskupstwa z Wolina,
1274 - nadanie praw miejskich lubeckich,
XIV wiek - Kamień przystępuje do związku hanzeatyckiego,
1545 sekularyzacja biskupstwa-powstaje biskupstwo luterańskie, istniejące do 1648
XVII wiek - miasto staje się własnością najpierw Szwecji później Brandenburgii, następnie aż do końca II wojny światowej - Królestwa Prus,
1876 - odkryto lecznicze właściwości tut. źródeł solankowych - Kamień staje się uzdrowiskiem,
1892 - otwarcie linii kolejowej łączącej miasto ze Szczecinem,[potrzebne źródło]
1906 - otwarcie linii kolejowej do Trzebiatowa (linia ta w 1945 roku została rozebrana przez wojska radzieckie),[potrzebne źródło]
5 marca 1945 - miasto zostaje zdobyte przez Armię Czerwoną; następnie przekazane Polsce,
13 kwietnia 2009 - tragiczny pożar hotelu socjalnego.
Pochodzenie nazwy[edytuj]

Nazwa miasta ma pochodzenie wenedyjskie i pierwszy raz pojawia się w żywotach Ottona z Bambergu (u Herborda "civitas ducis Camina", u Eba "castrum magnum Gamin" lub "in urbe Games"). Inne występujące nazwy to Chamin i Camyna. Bulla z 14 października 1140 dla biskupstwa pomorskiego podaje "Chamin cum taberna et foro". W bulli protekcyjnej z 25 lutego 1188 napisano "apud civitatem Camyn". Ostatecznie w XIII w. ustaliła się forma Camin.
Nazwa łączona jest z ogromnym głazem narzutowym (obwód w najszerszym miejscu 20 m) położonym w korycie Dziwny. Ten "Głaz Królewski" służył jako oznacznik w żegludze, przyczyniając się do powstania nazwy miasta[9].
Galeria[edytuj]
Kamień znajdujący się na północ od miejscowości Buniewice na wyspie Chrząszczewskiej, od którego wzięła się nazwa miasta Kamień Pomorski





Architektura[edytuj]

Zabytki[edytuj]


Konkatedra św. Jana Chrzciciela


Wieża Piastowska i Brama Wolińska
Na terenie Kamienia Pomorskiego zachował się historyczny układ przestrzenny z okresu średniowiecznej lokacji. Cały obszar Starego Miasta został wpisany do rejestru zabytków[10]. Zespół katedralny w Kamieniu został zakwalifikowany jako pomnik historii. Miasto znajduje się na szlaku zabytków sztuki romańskiej.
Osiedle Katedralne
konkatedra św. Jana Chrzciciela - romańsko-gotycka bazylika, historyczna katedra diecezji pomorskiej, obecnie świątynia pełni funkcje kościoła parafialnego i konkatedry archidiecezji szczecińsko-kamieńskiej
pałac biskupi - renesansowy budynek kurii biskupiej wzniesiony w XV wieku, gruntownie przebudowany w XVI wieku
plebania katedralna - budynek kanonii wraz zabudowaniami gospodarczymi wzniesiony w XVIII wieku
dom zakrystiana - wzniesiony w XIX wieku, obecnie dom mieszkalny
dom dziekana - dworek wzniesiony w XVIII wieku, w latach 1722-1747 mieszkał w nim wynalazca butelki lejdejskiej Ewald von Kleist
kanonia - wzniesiona w XVIII wieku, obecnie dom mieszkalny
kanonia - obecnie dom sióstr zakonnych
dom gminy protestanckiej - wzniesiony w 1934, obecnie dom księży emerytów
szkoła - wzniesiona w latach 1907-1909, obecnie szkoła podstawowa
dom zakładu panien - wzniesiony w latach 1691-1694, obecnie dom mieszkalny
wirydarz katedralny - gotycki wirydarz katedralny z XIII wieku
obwarowania katedralne - pozostałości murów osiedla katedralnego
Stare Miasto
kościół Wniebowzięcia NMP - kościół barokowy z XVIII wieku, pierwotnie gotycki, wielokrotnie przebudowywany
ratusz - gotycki ratusz miejski z trójarkadowym podcieniem od strony wschodniej i bogatym wystrojem elewacji
gmach sądu - budynek sądu rejonowego i aresztu przy ul. Kościuszki
kamienice - zabytkowe kamienice przy rynku i ul. Kościuszki
obwarowania miejskie - pozostałości murów miejskich
Brama Wolińska - gotycka brama miejska z XIV wieku, obecnie siedziba Muzeum Kamieni
Wieża Piastowska - gotycka baszta z XIV wieku przylegająca do bramy miejskiej, obecnie siedziba Muzeum Kamieni
Żalnik
cmentarzysko słowiańskie z okresu przedchrześcijańskiego
kościół św. Mikołaja - kościół filialny z XIV wieku, rozbudowany w XVII wieku, pełnił funkcję świątyni dla stanów, które nie mogły brać udziału w nabożeństwach w katedrze


Pomnik Poległych za Polskość Tych Ziem
Pomniki i miejsca pamięci narodowej[edytuj]
Pomnik Zwycięstwa
Pomnik Rybaka
Obelisk Ewalda von Kleista
Obelisk pamięci przedwojennej społeczności żydowskiej Kamienia Pomorskiego - głaz odsłonięty 3 kwietnia 2008 roku
Pomnik Stanisława Staszica
Gospodarka[edytuj]



Przystań na Zalewie Kamieńskim


Hotel "Pod Muzami"
Miasto ma status uzdrowiska.
W zachodniej części miasta nad zalewem mieści się Port Kamień Pomorski, w którym dobrze rozwinięte jest rybołówstwo indywidualne, żeglarstwo i od kilku lat turystyka pasażerska. Zanikła funkcja transportowo–przeładunkowa pomimo istniejącego w porcie potencjału technicznego[11].
W powiatowym urzędzie pracy w listopadzie 2008 roku było zarejestrowanych 532 bezrobotnych mieszkańców Kamienia Pomorskiego[12].
Struktura demograficzna mieszkańców Kamienia Pomorskiego wg danych z 31 grudnia 2007[13]:
Opis Ogółem Kobiety Mężczyźni
jednostka osób % osób % osób %
populacja 9138 100 4825 52,8 4313 47,2
wiek przedprodukcyjny (0–17 lat) 1543 16,89 757 8,28 786 8,6
wiek produkcyjny (18–65 lat) 6156 67,37 3074 33,64 3082 33,73
wiek poprodukcyjny (powyżej 65 lat) 1439 15,75 994 10,88 445 4,87
Oświata[edytuj]

Na terenie miasta znajdują się 3 przedszkola oraz 2 szkoły podstawowe. Ponadto w Kamieniu Pomorskim znajdują się:
Publiczne Gimnazjum im. Noblistów Polskich,
Liceum Ogólnokształcące im. Bolesława Krzywoustego,
Zespół Szkół Ponadgimnazjalnych im. Stanisława Staszica.
Kultura i sport[edytuj]

(1/2)▶

Festiwal Współczesnej Kultury Ludowej

Imprezy cykliczne w Kamieniu Pomorskim:
Międzynarodowy Festiwal Muzyki Organowej i Kameralnej, organizowany od 1964 r., najstarsza tego typu impreza na Pomorzu Zachodnim
Festiwal Współczesnej Kultury Ludowej - dwudniowa impreza folklorystyczna odbywająca się zazwyczaj na przełomie lipca i sierpnia na błoniach nad Zalewem Kamieńskim
Dni Kultury Chrześcijańskiej "Ottonalia" - cykl różnego rodzaju koncertów, wystaw, odczytów oraz imprez rekreacyjnych. Impreza rokrocznie rozpoczyna się 24 czerwca dla upamiętnienia misji chrystianizacyjnej św. Ottona biskupa Bambergu, który w ten dzień w roku 1124 przybył do Kamienia Pomorskiego
Regaty na Zalewie Kamieńskim - sztandarową imprezą są tu Eliminacje do Mistrzostwa Świata i Europy w klasie Optimist
Bieg Niepodległości - impreza organizowana od 1999 r. 11 listopada
Kamieńska drużyna piłki nożnej to MGLKS "Gryf" Kamień Pomorski. Zespół rozgrywa mecze na stadionie przy ulicy Wolińskiej. Klub powstał w 1946 roku i obecnie gra w IV lidze (grupa zachodniopomorska). Klub posiada barwy niebiesko-biało-czerwone.
Media lokalne[edytuj]
W Kamieniu ukazują: tygodnik Dziennik Powiatu Kamieńskiego, dwutygodnik Pomorzanin, zawsze w piątek Głos Szczeciński z dodatkiem Głos Kamienia Pomorskiego. Istnieje także kilka serwisów internetowych z wiadomościami na temat powiatu. W mieście działa również telewizja kablowa Vectra.
Wspólnoty religijne[edytuj]

W Kamieniu Pomorskim działalność duszpasterską prowadzą następujące kościoły:
Kościół rzymskokatolicki do którego należy większość świątyń w mieście,
Kościół Ewangelicznych Chrześcijan, do którego należy zbór przy ul. Słonecznej.
Transport[edytuj]

Przez miasto przechodzi droga wojewódzka nr 107, która łączy miasto z drogą krajową nr 3 oraz biegnie w kierunku wybrzeża (Dziwnówek). Na południe od miasta droga ta łączy się z drogą wojewódzką nr 106 łączącą miasto z Golczewem i drogą krajową nr 6. Do miasta prowadzi także droga wojewódzka nr 103 odchodząca z Trzebiatowa.
W mieście znajduje się stacja kolejowa, z której odjeżdżają pociągi do Wysokiej Kamieńskiej i Szczecina.
Planowana jest organizacja szlaku wodnego Berlin - Szczecin - Bałtyk.
Administracja[edytuj]



Sąd rejonowy
Miasto jest siedzibą gminy miejsko-wiejskiej. Mieszkańcy Kamienia wybierają do rady miejskiej 10 radnych (10 z 15); pozostałych 5 radnych wybierają mieszkańcy terenów wiejskich gminy Kamień Pomorski. Organem wykonawczym władz jest burmistrz. Siedzibą władz jest ratusz na Starym Rynku.
Burmistrzowie Kamienia Pomorskiego:
Stefan Oleszczuk (1990–1994)
Anatol Kołoszuk (1994–1998)
Ryszard Woźniak (1998–2001)
Władysław Dwulit (V–IX 2001)
Andrzej Maciej Jędrzejewski (IX 2001–2006)
Bronisław Grzegorz Karpiński (od 2006)
W mieście znajduje się starostwo kamieńskie oraz sąd rejonowy.
Mieszkańcy Kamienia Pomorskiego wybierają parlamentarzystów z okręgów wyborczych z siedzibą komisji w Szczecinie, a posłów do Parlamentu Europejskiego z okręgu wyborczego nr 13.
Miasta partnerskie[edytuj]
 Bromölla (Szwecja)
 Kowary (Polska)
 Lünen (Niemcy)
 Porvoo (Finlandia)
 Torgelow (Niemcy)
Urodzeni w Kamieniu Pomorskim[edytuj]



Widok na miasto z baszty
Lista osób urodzonych w Kamieniu Pomorskim:
Marcin Weiher
Uwe Johnson
Bogusław Mamiński
Przemysław Kita
Franz San Galli
Ludzie związani z miastem[edytuj]

 Zobacz więcej w artykule Biskupi szczecińsko-kamieńscy, w sekcji Biskupi diecezji pomorskiej (kamieńskiej) (1186-1545).
Ewald Jürgen Georg von Kleist przez 25 lat był dziekanem kamieńskiej katedry.
W latach 1965–1970 w Kamieniu Pomorskim mieszkał i pracował rzeźbiarz Wojciech Gryniewicz, który wspólnie z Adamem Kordalem w 1967 roku założyli pierwsze Kino i Dyskusyjny klub filmowy DKF POWIĘKSZENIE w Kamieniu. Stefan Jędrzejewski, artysta malarz odznaczony w 2009 roku Złotą Wstęgą Kamieńską za zasługi dla kultury Kamienia Pomorskiego[14].

Brak komentarzy:

Prześlij komentarz

+1