środa, 19 września 2012

Łęczna


Łęczna

Państwo Polska
Województwo lubelskie
Powiat łęczyński
Gmina Łęczna
gmina miejsko-wiejska
Założono 1462
Burmistrz Teodor Edwin Kosiarski
Powierzchnia 19,00 km²
Ludność (2010)
• liczba
• gęstość
20 706
1 097 os./km²
Strefa numeracyjna
(+48) 81
Kod pocztowy 21-010
Tablice rejestracyjne LLE
Położenie na mapie Polski


Łęczna
51°18′N 22°53′E
TERC
(TERYT) 3060910034
Urząd miejski
pl. Kościuszki 5
21-010 Łęczna
 Hasło Łęczna w Wikisłowniku
Strona internetowa
Łęczna – miasto w woj. lubelskim, w powiecie łęczyńskim, siedziba gminy miejsko-wiejskiej Łęczna.
Miasto położone jest w widłach dwóch rzek: Wieprza, która wyznacza jego zachodnią granicę i Świnki, będącą północną granicą miasta.
Według danych z 31 grudnia 2010 r. miasto miało 20 706 mieszkańców[1].
Spis treści  [ukryj]
1 Położenie
2 Historia
3 Sport
4 Kultura
5 Turystyka
5.1 Pojezierze Łęczyńsko-Włodawskie
5.2 Muzeum regionalne
5.3 Izba regionalna
5.4 Punkt informacji turystycznej
6 Zabytki
7 Wspólnoty wyznaniowe
8 Osiedla
9 Administracja
10 Współpraca międzynarodowa
11 Osoby związane z Łęczną
12 Zobacz też
13 Przypisy
14 Linki zewnętrzne
Położenie[edytuj]

Według danych z 1 stycznia 2011 r. powierzchnia miasta wynosiła 19,00 km²[2].
Miasto historycznie położone jest na Lubelszczyźnie. Łęczna znajdowała się w ziemi lubelskiej. Od 1474 r. należała do województwa lubelskiego. W latach 1975-1998 miasto administracyjnie należało do małego woj. lubelskiego.
Historia[edytuj]



Synagoga Duża


Wieżowce w Łęcznej


Wieżowce w Łęcznej


Budynki mieszkalne w Łęcznej


Budynki mieszkalne w Łęcznej

Ta sekcja od 2012-03 wymaga uzupełnienia źródeł podanych informacji.
Informacje nieweryfikowalne mogą zostać zakwestionowane i usunięte.
Aby uczynić sekcję weryfikowalną, należy podać przypisy do materiałów opublikowanych w wiarygodnych źródłach.
Pierwsze wzmianki historyczne o Łęcznej pochodzą z 1252 r., jednakże przełom w życiu osady nastąpił w roku 1462 kiedy to Zbigniew z Łęcznej sprzedał swoją rodową wieś rodzinie Tęczyńskich. Już w pięć lat później – dokładnie 7 stycznia 1467 r., Jan z Tęczyna, kasztelan krakowski, uzyskał od Kazimierza Jagiellończyka przywilej na lokację miasta na prawie magdeburskim.
Wraz z aktem lokacyjnym miastu nadano królewski przywilej na organizowanie dwóch jarmarków. W 1582 r. kolejni właściciele Łęcznej, Firlejowie, uzyskali od króla Stefana Batorego przywilej na dwa następne jarmarki, na Boże Ciało, w czerwcu, i na św. Mikołaja, w grudniu. Dzięki królewskim przywilejom oraz korzystnemu położeniu na ruchliwym szlaku handlowym w kierunku Rusi i Litwy nastąpił szybki rozwój miasta, którego nie powstrzymały groźne pożary nękające je w XVI w.
W pierwszej połowie XVII w. Łęczna przeżywała okres najwyższego rozkwitu. Jego właścicielem był wówczas podkomorzy lubelski Adam Noskowski, który w 1647 r. u króla Władysława IV wystarał się o przywilej na trzy nowe jarmarki. W tym czasie powstało wiele budowli murowanych istniejących do dziś (mansjonaria, kościół, synagoga).
Na łęczyńskie targi ściągało wtedy tysiące sprzedawców, kupców i pośredników nawet z najdalszych krain – z Rosji, Niemiec, Austrii, ziem Królestwa Polskiego. Obroty sięgały zawrotnych wówczas milionowych sum. Targi, rozwój przestrzenny miasta, okazałe budownictwo (zamek, ratusz, kamienice rynku), zwiększająca się stale liczba mieszkańców sprawiły, że miasto rozwinęło się w silny ośrodek miejsko-handlowo-rzemieślniczy i to na skalę krajową.
Regres w życiu miasta zapoczątkowały wojny nękające Rzeczpospolitą od połowy XVII wieku, a także epidemie (1693 – kiedy wymarli prawie wszyscy mieszkańcy i 1710 – gdy wybuchła epidemia dżumy). Co prawda w 1723 roku Łęczna uzyskała nowe przywileje targowe i przeniesiono tu nawet z Lublina targi na konie i bydło, ale rozwój miasta uległ zatrzymaniu.
W XIX w., na skutek upadku Rzeczypospolitej, walk niepodległościowych, wytyczenia nowych dróg handlowych i linii kolejowych, które ominęły Łęczną oraz kolejnych pożarów, które w latach 1846 i 1881 r. zniszczyły całą zabudowę centrum, jarmarki łęczyńskie straciły swój międzynarodowy charakter, a Łęczna już nie powróciła do dawnej świetności.
W XX wieku Łęczna była jednym z wielu wegetujących na Lubelszczyźnie miasteczek o charakterze rolniczo-handlowym. W latach 60. odkryto w rejonie Łęcznej wielkie złoża węgla kamiennego. W 1975 roku w pobliżu miasta, w Bogdance, podjęto budowę pierwszej w Lubelskim Zagłębiu Węglowym "pilotującej" kopalni, a Łęczną wytypowano na stolicę powstającego Zagłębia. Plany w tej mierze były zachwycające. Rozpoczął się nowy etap w dziejach miasta i dziś Łęczna stała się ponad dwudziestotysięcznym miastem.
Od stycznia 1999 r. Łęczna po raz pierwszy w historii została siedzibą powiatu.
Sport[edytuj]


Ta sekcja od 2012-03 wymaga uzupełnienia źródeł podanych informacji.
Informacje nieweryfikowalne mogą zostać zakwestionowane i usunięte.
Aby uczynić sekcję weryfikowalną, należy podać przypisy do materiałów opublikowanych w wiarygodnych źródłach.
W sezonie piłkarskim 2002/2003 klub piłkarski z Łęcznej GKS Górnik Łęczna awansował do ekstraklasy. Zdegradowany do III ligi. Obecnie występuje w nowej I lidze.
Kultura[edytuj]

Centrum Kultury (ul. Obrońców Pokoju 1) [3]
CK-Osiedlowy Dom Kultury (ul. Górnicza 12) [4]
Stowarzyszenia w Łęcznej
Łęczyńskie Stowarzyszenie Twórców Kultury i Sztuki PLAMA - Prezes Maria Majka Zuzańska [5] [6]. W ostatnich latach - Stowarzyszenie Plama silnie się rozrasta, a w jego poczet przyjęci są również artyści z innych rejonów kraju [7] [8].
Towarzystwo Przyjaciół Ziemi Łęczyńskiej, które od 1975 roku zajmuje się propagowaniem kultury i dziedzictwa lokalnego - Prezes Eugeniusz Misiewicz[9].

Widok na miasto od strony północnej z lat 30. XX w. - olej - Paweł Brodzisz


Łęczna ul. Nowokościelna z lat 50. XX w. - olej - Paweł Brodzisz


Łęczna, widok na kościół, lat 50. XX w. - olej - Paweł Brodzisz


Łęczna, plac Kanałowy, lata 50. XX w. - olej - Paweł Brodzisz
Turystyka[edytuj]

Pojezierze Łęczyńsko-Włodawskie[edytuj]
Łęczna stanowi doskonały punkt wypadowy na całe Pojezierze Łęczyńsko-Włodawskie, krainę 68 jezior o powierzchni powyżej 1 ha, tworzących razem powierzchnię 2726 ha. Większość jezior ma regularny, zbliżony do koła zarys linii brzegowej, różnią się natomiast pod względem biologicznym. Mamy tu zarówno jeziora eutroficzne (zasobne w ryby) oraz dystroficzne (zanikowe). Niską trofią charakteryzuje się 1-2 jeziora, które można określić jako mezotroficzne. Wraz z różnorodnością wód występuje tu ogromne bogactwo flory i fauny, a na zróżnicowanym terenie zachowały się tu siedliska lęgowe i bytowe rzadkich gatunków ptaków. Lasy są też bogate w zwierzynę. Słowem raj dla spragnionych odpoczynku i kontaktu z przyrodą [10].
Muzeum regionalne[edytuj]
Muzeum można zwiedzać codziennie, w godzinach od 8.00 do 16.00, w niedziele od 9.00 do 16.00. Aktualna cena biletu ulgowego i od grup wycieczkowych wynosi – 1,50 zł, a biletu normalnego – 2 zł. Muzeum Regionalne w Łęcznej mieści się w zabytkowej synagodze z połowy XVII wieku, w której zachował się wystrój wnętrza – Aron-ha-kodesz (Święta Arka, Szafa Ołtarzowa) z dekoracją stiukową oraz bima, zdobiona polichromią i sztukaterią o cechach późnego renesansu. Muzeum powstało w 1966 roku. Jest Oddziałem Muzeum Lubelskiego w Lublinie. Posiada zbiory etnograficzne, numizmatyczne, geologiczne, archeologiczne, artystyczne, judaika oraz zabytki związane z historią miasta i regionu.
Izba regionalna[edytuj]
Izba regionalna prowadzona przez Towarzystwo Przyjaciół Ziemi Łęczyńskiej mieści się przy ulicy Tysiąclecia 10 w Łęcznej. W izbie są prezentowane zbiory eksponatów związanych z Ziemią Łęczyńską. W skład kolekcji wchodzą przedmioty pozyskane przez Towarzystwo od darczyńców, w tym od mieszkańców Łęcznej i okolic. W izbie można obejrzeć przedmioty codziennego użytku, monety, książki, obrazy, zabytkowe kafle, urządzenia domowe itp[11]. Izba czynna jest w poniedziałki w godz. 12.00-14.00 i w środy 13.00-15.00 (zwiedzanie bezpłatne).
Punkt informacji turystycznej[edytuj]
Lokalne Centrum Informacji Turystycznej znajduje się na parterze budynku (budynek Starostwa Powiatowego w Łęcznej - Centrum zarządzania siecią) przy al. Jana Pawła II 95a, czynne jest od poniedziałku do piątku w godz. 7.00 - 15.00, wtorek w godz. 8.00 - 16.00. W punkcie można uzyskać informacje na temat atrakcji turystycznych, bazy noclegowej i gastronomicznej, oferty kulturalnej oraz zaopatrzyć się w bezpłatne materiały promocyjne. Niezbędne turystom informacje udostępniane są również na prowadzonej przez Lokalne Centrum Informacji Turystycznej stronie internetowej Pojezierza Łęczyńsko - Włodawskiego - http://www.turystyka-pojezierze.pl
Zabytki[edytuj]

Kościół pw. św. Marii Magdaleny w Łęcznej
Dawna mansjonaria
Dzwonnica
Duża Synagoga
Mała Synagoga
Ratusz
Dom z podcieniami
Domy zajezdne
Budynek dawnej plebanii
Biblioteka przy ul. Bożniczej 21[12]
Wspólnoty wyznaniowe[edytuj]


Ta sekcja od 2012-03 wymaga uzupełnienia źródeł podanych informacji.
Informacje nieweryfikowalne mogą zostać zakwestionowane i usunięte.
Aby uczynić sekcję weryfikowalną, należy podać przypisy do materiałów opublikowanych w wiarygodnych źródłach.
Kościół rzymskokatolicki – 3 parafie:
pw. Marii Magdaleny, ul. Świętoduska 2
pw. św. Józefa, Al. Matki Bożej Fatimskiej
pw. św. Barbary, Al. Jana Pawła II 97
Kościół Chrześcijan Wiary Ewangelicznej
zbór, ul. Józefa Piłsudskiego 4
Osiedla[edytuj]

Łęczna składa się z ośmiu osiedli, którymi są:
Stare Miasto
os. Słoneczne
os. Pasternik
Śródmieście
os. Samsonowicza
os. Niepodległości
os. Bobrowniki
os. kol.Trębaczów
Administracja[edytuj]

Łęczna jest siedzibą władz gminy miejsko-wiejskiej Łęczna oraz powiatu łęczyńskiego.
Łęczna jest członkiem stowarzyszenia Unia Miasteczek Polskich[13].
Współpraca międzynarodowa[edytuj]

Miasta i gminy partnerskie[14]:
Hajdúhadház (Węgry)  (od 1996 r.)
Treviolo (Włochy)  (od 1997 r.)
Kowel (Ukraina)  (od 2006 r.)
Osoby związane z Łęczną[edytuj]

Jakow Naumowicz Onanow
Zobacz też[edytuj]

Cmentarz żydowski w Łęcznej
Miasta w Polsce

Brak komentarzy:

Prześlij komentarz

+1