środa, 12 września 2012

Słubice


Słubice

Państwo Polska
Województwo lubuskie
Powiat słubicki
Gmina Słubice
gmina miejsko-wiejska
Założono XIII wiek
Prawa miejskie 1945 (1253 razem z Frankfurtem nad Odrą)
Burmistrz Tomasz Ciszewicz
Powierzchnia 19,2[1] km²
Wysokość 17,5-60 m n.p.m.
Ludność (2011)
• liczba
• gęstość
18 148[1]
893[1] os./km²
Strefa numeracyjna
(+48) 95
Kod pocztowy 69-100 do 69-102
Tablice rejestracyjne FSL
Położenie na mapie Polski


Słubice
52°21′03″N 14°33′37″E
TERC
(TERYT) 4081005054
SIMC 0935736
Hasło promocyjne: Miasto Hanzeatyckie
Urząd miejski
ul. Akademicka 1
69-100 Słubice
 Multimedia w Wikimedia Commons
Strona internetowa
Słubice (do 1945 niem. Frankfurt (Oder)-Dammvorstadt) – miasto w zachodniej części województwa lubuskiego, w powiecie słubickim, siedziba gminy miejsko-wiejskiej Słubice, w obrębie Lubuskiego Przełomu Odry, nad rzeką Odrą. 12 maja 2011 miasto miało 18 148 mieszkańców[1]. Wraz z Frankfurtem nad Odrą tworzy aglomerację transgraniczną liczącą ok. 85 tys. mieszkańców. Jest to ośrodek akademicki – siedziba Collegium Polonicum, wspólnej jednostki dydaktyczno-naukowej Uniwersytetu im. Adama Mickiewicza w Poznaniu i Europejskiego Uniwersytetu Viadrina we Frankfurcie nad Odrą.
Znajduje się tu historyczny stadion SOSiR oraz inne atrakcje turystyczne, między innymi cmentarz żydowski – jeden z najstarszych w Europie, pierwsza wzmianka o nim pochodzi z 1399 r., zabytki architektury, ścieżka rowerowa na Promenadzie Nadodrzańskiej, szlaki turystyczne, oraz rezerwat przyrody i wiele innych. Część miasta objęta jest obszarem Kostrzyńsko-Słubickiej Specjalnej Strefy Ekonomicznej, należy ono również do Euroregionu Pro Europa Viadrina. Słubice są ponadto członkiem Związku Miast Polskich.
Spis treści  [ukryj]
1 Geografia
1.1 Położenie
1.2 Struktura użytkowania gruntów
1.3 Gleby
2 Toponimika nazwy miasta
3 Historia
4 Gospodarka
5 Kultura
6 Media
7 Sport i rekreacja
8 Oświata
9 Turystyka
9.1 Atrakcje turystyczne
9.2 Szlaki turystyczne w okolicach
9.3 Trasy rowerowe w okolicach
10 Transport
10.1 Transport drogowy
10.2 Transport kolejowy
10.3 Transport wodny
10.4 Komunikacja podmiejska
10.5 Komunikacja miejska
11 Wspólnoty religijne
12 Miasto
12.1 Struktura miasta
12.2 Rozrywka i rekreacja
12.3 Opieka zdrowotna
13 Administracja
13.1 Burmistrzowie Słubic
13.2 Przewodniczący rady miejskiej
13.3 Sekretarze gminy
13.4 Skarbnicy gminy
14 Współpraca międzynarodowa
15 Honorowi obywatele miasta
16 Ambasadorowie Słubic
17 Przypisy
18 Bibliografia
19 Linki zewnętrzne
Geografia[edytuj]

Położenie[edytuj]
Miasto położone jest przy granicy z Niemcami nad rzeką Odrą przy drogach krajowych nr 29 oraz nr 31, w odległości 87 km od Zielonej Góry, 80 km od Gorzowa Wlkp., 70 km od Berlina, 180 km od Poznania, 150 km od Szczecina, 249 km od Wrocławia i 490 km od Warszawy. Na południe od Słubic przechodzi autostrada A2. Leży między Pradoliną Warszawsko-Berlińską a Pradoliną Toruńsko-Eberswaldzką, na Pojezierzu Lubuskim i dolinie Odry Środkowej[2].
W latach 1975-1998 miasto administracyjnie należało do woj. gorzowskiego.
Osiedla mieszkalne Słubic: os. Folwarczne, os. Grzybowe, os. Kochanowskiego, os. Komes, os. Kopernika, os. Krasińskiego, os. Królów Polskich, os. Kwiatowe, os. Leśne, os. Mała Moskwa, os. Paderewskiego, os. Sienkiewicza, os. Słowiańskie, os. Transportowa, os. Zielone Wzgórza.
Okoliczne wsie: Drzecin, Golice, Kunice, Kunowice (Słubice), Lisów, Nowe Biskupice, Nowy Lubusz, Pławidło, Rybocice, Stare Biskupice, Świecko.
Struktura użytkowania gruntów[edytuj]
Struktura użytkowania gruntów[3].
Rodzaj użytku powierzchnia [ha] Udział w pow. miasta [%]
Użytki rolne 1129 58,8
Grunty zabudowane 485 25,26
Grunty leśne 168 8,75
Nieużytki 73 3,8
Grunty pod wodami 56 2,92
Tereny różne 9 0,47
Według danych z 1 stycznia 2009 powierzchnia miasta wynosi 19,2 km²[1].
Gleby[edytuj]
We wschodniej części miasta i okolic występują głównie gleby typu bielicowego, utworzonych z piasków i glin zwałowych, natomiast w części północnej i południowej występują mady ilaste i gleby typu bagiennego[2].
Toponimika nazwy miasta[edytuj]

Geneza nazwy Słubice wywołuje wiele sporów. Niektórzy wywodzą nazwę od plemienia Słupian, zajmującego obszar między Sprewą a Odrą. W dokumencie z 992 wymieniona została między innymi Zulbica. Według innych źródeł historycznych po prawej stronie Odry leżała w średniowieczu osada Zbiwitz, Zbirwitz lub Zliwitz. Nazwę Słubice można też wywieźć od wyrazów słub, słup.
Historia[edytuj]



Plac Victorii wraz z fabryką jedwabiu (po lewej) i kamienicą (tzw. apteka Victorii). Obecnie w miejscu fabryki wznosi się Rondo Solidarności i Biblioteka CP, a w miejscu kamienicy - Collegium Polonicum.


Słubice w 1964 roku


Kamienica przy ul. Sienkiewicza 50, błędnie nazywana najstarszym budynkiem Słubic


Deptak Jedności Robotniczej - "Starówka" (do 1945 Friedrichstraße)
Wzmiankowane prawdopodobnie w XIII wieku jako wieś Śliwice. Od 1253 do 1945 prawobrzeżna część Frankfurtu nad Odrą pod nazwą Dammvorstadt (dosł. Przedmieście na wale). Z 1399 pochodzi pierwsza pisemna wzmianka na temat miejscowego cmentarza żydowskiego, co czyni go najstarszym cmentarzem żydowskim w Europie Środkowo-Wschodniej. Według przypuszczeń cmentarz mógł zostać uruchomiony nawet 100 lat przed jego najstarszą, zachowaną wzmianką.
 Osobny artykuł: Cmentarz żydowski w Słubicach.
W 1749 w przedwojennych Słubicach powstało najstarsze przedsiębiorstwo przemysłowe Frankfurtu nad Odrą, czyli fabryka towarów z pszczelego wosku, oraz bielnik wosku. W latach 1777-1945 firmę prowadziła rodzina Harttungów[4]. W 1769 do użytku oddano okazałą fabrykę jedwabiu, przebudowaną później na budynek mieszkalny. Wśród lokatorów budynku był m.in późniejszy prezydent Reichstagu i pierwszy przewodniczący Reichsgericht w Lipsku Eduard von Simson[5].
W 1785 większość obszaru dzisiejszych Słubic znalazła się pod wodą wskutek wiosennej powodzi roztopowej. Jedyną śmiertelną ofiarą tamtych dni był siostrzeniec króla Fryderyka Wielkiego i komendant garnizonu Frankfurt nad Odrą książę Leopold von Braunschweig-Wolfenbüttel, zwany potocznie Leopoldem Brunszwickim. 1 sierpnia 1787 odsłonięto pomnik księcia Leopolda i był to najstarszy pomnik w historii całego Frankfurtu nad Odrą[6].
W 1811 na tzw. Wzgórzach Żydowskich otwarto cmentarz miejski (Frankfurter Dammvorstadt-Friedhof), który od zakończenia wojny funkcjonuje jako cmentarz komunalny w Słubicach. II połowa XIX wieku to rozkwit przemysłu, wtedy to swoją działalność rozwinęła m.in. fabryka broni Wilhelma Collatha i Georga Teschnera (dzisiejszy teren sklepu Biedronka przy ul. Kościuszki), a także odlewnia żelaza A. Guttmanna (dzisiejszy teren Galerii Prima).
23 stycznia 1898 ruszyła linia tramwajowa przez most na Odrze, która docierała w okolice Domu Strzeleckiego (ob. kościół NMP), a od 1927 także w okolice cmentarza[7]. W latach 1914-1927 pod kierunkiem Otto Morgenschweissa wybudowano Stadion Wschodniomarchijski (Ostmarkstadion), wzniesiony na podstawie planów Grunewaldstadion w Berlinie. W dniach 4-7 lipca 1930 na stadionie odbyły się 24. Brandenburskie Zawody Gimnastyczne (24. Brandenburgisches Kreisturnfest), które przyniosły rekord frekwencji na obiekcie.
Mimo, że w styczniu 1945 Frankfurt nad Odrą został ogłoszony twierdzą (Festung Frankfurt (Oder)), teren dzisiejszych Słubic nie uległ praktycznie wojennym zniszczeniom. W lutym 1945 ludność cywilna została ewakuowana, a 19 kwietnia 1945 niemieccy żołnierze wysadzili w powietrze kamienny most na Odrze.
Od 1945 jako samodzielne miasto pod administracją polską. Pierwszym burmistrzem został Henryk Jastrzębski, zaś pierwszym kapłanem Maximilian Loboda - niemiecki ksiądz z parafii Świętego Krzyża we Frankfurcie nad Odrą. Od sierpnia 1945 do stycznia 1946 komendantem wojennym miasta był ppor. Józef Krupa[8]. W 1950 Słubice stały się stolicą powiatu rzepińskiego, przekształconego w 1959 w powiat słubicki.
W 1972 Słubice rozpoczęły współpracę z Frankfurtem nad Odrą, otwarto wtedy przejście graniczne. Trzy lata później, w 1975 zlikwidowano powiat, a utworzono Urząd Miasta i Gminy (UMiG). W 1981 w budynku Słubickiego Miejskiego Ośrodku Kultury (SMOK) otwarto Galerię "OKNO". W 1987 miasto zdobyło tytuł Mistrza Gospodarności.
W Słubicach działały dwa PGR-y: Państwowe Gospodarstwo Rolne Białe w Słubicach znajdujące się w części miasta Białe oraz Państwowe Gospodarstwo Rolne Czerwone w Słubicach znajdujące się w części Zielone Wzgórza.
W 1993 po raz pierwszy zwołano sesję dwóch miast jednocześnie – Frankfurtu nad Odrą i Słubic. Tego samego roku otwarto wysypisko odpadów komunalnych w pobliskich Kunowicach.
W 1994 rozpoczęto budować domy akademickie ("Amicus", "Arcadia", "Gaudium", "Iuventa", "Sapientia", dom doktoranta), a w 1995 rozpoczęto budować Collegium Polonicum. W 1996 otwarto oczyszczalnię ścieków. W 1997 utworzono Kostrzyńsko-Słubicką Specjalną Strefę Ekonomiczną (K-SSSE). Tego samego roku Frankfurt i Słubice broniły się przed powodzią tysiąclecia[9]. W 1998 otwarto Collegium Polonicum, natomiast w 1999, wskutek reformy administracyjnej kraju, ponownie utworzono powiat słubicki. W 2006 rozpoczęto budowę domu akademickiego "Forum", a w 2008 w SMOK-u otwarto nową salę kinową.
Historia Słubic jest przedmiotem badań regionalisty Rolanda Semika, Instytutu Historii Stosowanej przy Europejskim Uniwersytecie Viadrina we Frankfurcie nad Odrą (Institut für angewandte Geschichte) oraz Towarzystwa Historycznego we Frankfurcie nad Odrą (Historischer Verein zu Frankfurt (Oder)), w tym w szczególności historyka Eckarda Reißa.
Gospodarka[edytuj]

Jeszcze do niedawna w Słubicach istniały fabryki mebli "Terenówka" (obecnie galeria handlowa AXA) oraz największa w województwie lubuskim fabryka odzieżowo-przemysłowa "ZPO Komes". Obie te fabryki nie przetrwały transformacji gospodarki polskiej i upadły.
Obecnie Słubice są ośrodkiem handlowo-usługowym. Istnieją tu przedsiębiorstwa, które działają w branży samochodowej, metalowej, obuwniczej, maszynowej, elektronicznej, budowlanej, spożywczej, betonowej oraz drewnianej. W 1997 utworzono tu Kostrzyńsko-Słubicką Specjalną Strefę Ekonomiczną. Największym pracodawcą pozostaje bazar u zbiegu ul. Kupieckiej i ul. Sportowej. W mieście działa także wiele firm spedycyjnych.
Kultura[edytuj]



Biblioteka Miejska w Słubicach, wzniesiona w latach 1970-1975, do 1945 teren hali maszynowej Franza Richtera


Pomnik Sybiraków. Dawniej w tym miejscu wznosiło się popiersie Lenina


Fontanna znajdująca się przy Placu Przyjaźni w Słubicach
W Słubicach działało niegdyś kilka ośrodków kultury:
Powiatowy Dom Kultury (1957-1975): Stanisław Stefański (1957-1960), Tadeusz Zdon (1960-1971), Jadwiga Oberleitner (po 1971);
Zakładowy Dom Kultury przy ZO „Komes” (1961-1977): Stanisław Stefański (1961-1962), Henryk Weiser (po 1962);
Słubicki Dom Kultury (1975-1977);
Słubicki Międzyzakładowy Ośrodek Kultury (od 1977, z połączenia PDK i ZDK przy ZO „Komes”): Henryk Weiser (1977-1979), Zygmunt Walkowiak (1979-1983), Anna Mikos (1983-1984), Henryk Sterma (1984-1987) i znowu Henryk Weiser (1987-1989);
Wojskowy Ośrodek Kultury: por. Ryszard Patkowski, kpt. Juliusz Pałka, kpt. Józef Jurek, mjr Mieczysław Ratajczak, sierż. szt. Ryszard Koryciński, mjr Franciszek Czarnik i kpt. Andrzej Jesikiewicz[10].
25 listopada 1962 przy PDK w Słubicach powstało Słubickie Towarzystwo Kultury (STK), którego pierwszym prezesem został Jan Krompiewski, zaś sekretarzem - Zygmunt Walkowiak. W 1987 przekształcono je w Towarzystwo Miłośników Ziemi Słubickiej[10].
Główną instytucją kultury w mieście pozostaje dziś Słubicki Miejski Ośrodek Kultury (SMOK), w którym działa Galeria "Okno", młodzieżowy dom kultury, kino oraz sala widowiskowa. W Słubicach odbywają się zajęcia tańca towarzyskiego w Studio Tańca "Bohema", odbywaja się również zajecia tańca nowoczesnego (break dance, street dance). W mieście działają także zespół tańca nowoczesnego "Frajda", zespół wokalny "Rytmos" oraz Grupa Filmowa "Wolf".
Co roku w mieście odbywało się organizowane przez SMOK Święto Odry, zastąpione kilka lat temu przez Miejskie Dni Hanzy (HanseStadtFest), współorganizowane z Frankfurtem nad Odrą. W Słubicach i Frankfurcie nad Odrą corocznie odbywa się również Festiwal Teatralny UNITHEA.
W mieście funkcjonują ponadto: Biblioteka Miejska przy ul. Jedności Robotniczej 18, która posiada osiem filii na terenie Słubic, Biblioteka Pedagogiczna oraz Biblioteka Collegium Polonicum przy ul. Kościuszki 1.
W Słubicach mieści się Słubickie Towarzystwo Muzyczne, które jest organizatorem cyklicznych Koncertów Noworocznych oraz Międzynarodowych Spotkań Muzycznych "Musica Autumna", które na stałe wpisały się w kalendarz imprez kulturalnych miasta. Pod patronatem towarzystwa działa w Słubicach Chór Kameralny "Adoramus". Znajduje się tu, także muszla koncertowa na Placu Bohaterów, na której od czasu do czasu odbywają się koncerty (m.in. Miejskie Dni Hanzy 2011).
Życie kulturalne miasta współkreują także niektóre lokalne stowarzyszenia (Słubfurt e.V., Stowarzyszenie Miłośników Ziemi Słubickiej, Związek Sybiraków Koło w Słubicach, Stowarzyszenie Nasza Mała Ojczyzna), a także osoby indywidualne (artysta-performer Michael Kurzwelly, regionalista Roland Semik).
Media[edytuj]

Obecnie w Słubicach wydawane są: biuletyn samorządowy "Gazeta Słubicka" oraz gazeta niezależna "Pogranicze Lubuskie" (do dawnych tytułów należą "Echo Słubickie", "Kurier Słubicki" oraz "Tylko Kostrzyn-Słubice"). W Słubicach swoje przedstawicielstwo posiada regionalna Gazeta Lubuska, wchodząca w skład grupy Media Regionalne.
W mieście swoją siedzibę ma operator telewizji kablowej Vectra. Lokalnym kanałem telewizyjnym jest Horyzont TV Słubice (HTS), która jest dostępna w telewizji kablowej Vectra oraz w internecie[11]. Oprócz oficjalnej strony Urzędu Miejskiego działa tu także Słubicki Portal Informacyjny - Slubice24.pl, który opisuje ważniejsze wydarzenia w mieście[12] oraz portal samorządowy Wrotaslubickie.pl.
Sport i rekreacja[edytuj]



Stadion SOSiR, dawniej Stadion Wschodniomarchijski (Ostmarkstadion)


Stadion Zespołu Szkół Ekonomiczno-Rolniczych przy al. Niepodległości


Miejska Sala Sportowa


Zespół basenów odkrytych przy Stadionie SOSiR
Głównym obiektem sportowym w mieście jest Słubicki Ośrodek Sportu i Rekreacji mieszczący się przy ul. Sportowej 1, który zarządza największą bazą sportową w powiecie słubickim. SOSiR posiada stadion zbudowany w latach 1914-1927, 4 boiska treningowe (w tym 1 wyremontowany, posiadający oświetlenie 4-masztowe oraz trybunę na ponad 300 widzów), salę gimnastyczną, zespół basenów odkrytych, korty tenisowe, pole golfowe oraz zaplecze gastronomiczne[13].
Słubicki Ośrodek Sportu i Rekreacji okala Park Rozrywki i Rekreacji znany także jako Park "Odra" z trasami spacerowymi, biegowymi, kolarskimi, torem saneczkowym oraz ruinami wieży Kleista.
W Słubicach znajduje się zbudowany w 1974 Stadion Zespołu Szkół Ekonomiczno-Rolniczych, znajdujący się przy al. Niepodległości. W 2011 r. zaplanowano remont obiektu w ramach programu Orlik 2012[14].
W mieście istnieje Miejska Sala Sportowa mieszcząca się przy ul. Piłsudskiego, należąca do SOSiR-u. W 2010 zostało oddane do użytku Szkolne Centrum Sportowe, które mieści się przy Szkole Podstawowej nr 1 i Gimnazjum nr 1. W wyniku realizacji projektu powstała m.in. wielofunkcyjna hala widowiskowo-sportowa o powierzchni 1059 na 39 m[15].
Najstarszym klubem w Słubicach jest klub piłkarski MKS Polonia Słubice, który jest spadkobiercą pierwszego klubu piłkarskiego "Kotwica" założonego w mieście w 1945. Do osiągnięć Polonii Słubice zaliczyć można 1/16 finału Pucharu Polski, zdobyty Puchar Polski na szczeblu okręgowym oraz uzyskane dwukrotnie czwarte miejsce w III poziomie rozgrywek piłkarskich w sezonie 1997/98 i 2006/07. Obecnie klub ten gra w IV lidze[16].
W 2002 i 2006 miasto było gospodarzem Mistrzostw Polski w kolarstwie przełajowym kobiet i mężczyzn.
W Słubicach znajdują się takie obiekty sportowe jak:
stadion SOSiR,
4 boiska treningowe SOSiR,
zespół basenów odkrytych,
korty tenisowe przy Hotelu Sportowym,
Miejska Sala Sportowa przy ul. Piłsudskiego,
stadion ZSE-R,
pole golfowe,
strzelnica miejska,
Szkolne Centrum Sportowe z własną halą widowiskowo-sportową,
5 boisk wielofunkcyjnych wyremontowanych w ramach programu Orlik 2012.
W Słubicach swoją siedzibę mają takie kluby jak:
MKS Polonia – piłka nożna (IV liga), brydż sportowy, piłka nożna halowa
SKP Słubice[17] – piłka nożna (A-klasa)
LKS Lubusz – lekkoatletyka
UKS Rolniczak – lekkoatletyka
WKS Orfa – wędkarstwo sportowe
KS RAPA – spinning
KS Odra – szachy
BKS 2000 Słubice – boks
UKS Lider – kolarstwo szosowe i przełajowe
USKS Muszkiet – strzelectwo
Golf Club Odra – golf
SPS Serve – siatkówka
UKS Lotnik[18] – koszykówka
KŻ PASAT – żeglarstwo
Oświata[edytuj]



Collegium Polonicum w Słubicach, ul. Kościuszki 1 (widok od strony ul. 1 Maja)
 Osobny artykuł: Lista szkół w Słubicach.
W Słubicach istnieje 5 szkół podstawowych (w tym jedna specjalna), 2 gimnazja, 3 szkoły ponadgimnazjalne, 1 liceum ogólnokształcące oraz Państwowa Szkoła Muzyczna I stopnia.
W 1992 r. w Słubicach został utworzony uniwersytet Collegium Polonicum jako wspólna placówka dydaktyczno-naukowa dwóch partnerskich uniwersytetów: Uniwersytetu im. Adama Mickiewicza w Poznaniu (UAM) oraz Uniwersytetu Europejskiego Viadrina (EUV) we Frankfurcie nad Odrą.
Na terenie miasta funkcjonuje jeden żłobek oraz 7 przedszkoli (w tym 3 niepubliczne). W planach jest także budowa przedszkola polsko-niemieckiego[19]. Istnieją tu także dwa internaty oraz siedem domów studenckich (z czego sześć na Osiedlu Studenckim)[20].
Turystyka[edytuj]



Kościół NMP Królowej Polski z 1775, do 1945 jako Dom Strzelecki (Schützenhaus)


Pałacyk przy ul. Mickiewicza 3. Obecnie siedziba Sądu Rejonowego Wydziału Ksiąg Wieczystych, dawniej tzw. Willa księcia Leopolda (Villa Herzog Leopold)


Nowy Pomnik Bohaterów w Słubicach
Atrakcje turystyczne[edytuj]
Do atrakcji turystycznych miasta Słubice należą przede wszystkim (chronologicznie, według daty powstania):
cmentarz żydowski przy ul. Transportowej, wzmiankowany od 1399 r.;
kościół NMP Królowej Polski przy ul. 1 Maja, wybudowany w 1775 r. jako dom strzelecki (Schützenhaus);
kamienice z XVIII, XIX, oraz pocz. XX wieku, m.in. kamienica mieszkalna przy ul. Sienkiewicza 50.
budynek "Czerwonego Folwarku" z XVIII w. przy ul. Folwarcznej, do 1945 pod nazwą Rotvorwerk;
pałacyk przy ul. Mickiewicza 3, wzniesiony ok. 1900 r. dla posiadacza dóbr rycerskich M. Herrgutha (obecnie siedziba Sądu Rejonowego Wydziału Ksiąg Wieczystych);
pałacyk z XIX w. przy ul. 1 Maja 12 (obecnie siedziba banku Pekao SA), opuszczony dom przy ul. 1 Maja 14, wzniesony ok. 1830 r.;
"ratusz" z końca XVIII w. przy ul. Seelowskiej (dawniej Gospoda pod Siedmioma Szwabami, następnie szkoła, obecnie Galeria Jedynka);
budynek dawnego kasyna oficerskiego przy ul. Mickiewicza 11, wzniesionego około 1890;
ruiny wieży Kleista zbudowanej w latach 1891-1892 na Wzgórzach Żydowskich, obecnie Park Rozrywki i Rekreacji;
zabytkowa część Szkoły Podstawowej Nr 1 i Gimnazjum Nr 1 przy ul. Wojska Polskiego 1. Budynek pochodzi z 1893;
budynek Katolickiego Centrum Studenckiego przy Pl. Jana Pawła II 1, wzniesiony 1912-1913 jako łaźnia miejska Marienbad III;
budynek pokoszarowy byłej siedziby Straży Granicznej z ok. 1912 r. przy ul. Konstytucji 3 Maja;
stadion SOSiR przy ul. Sportowej 1, wzniesiony w latach 1914-1927 jako Stadion Wschodniomarchijski, błędnie nazywany Stadionem Olimpijskim;
opuszczony budynek kina "Piast" przy ul. Jedności Robotniczej 10, wzniesiony w 1924 w stylu art déco pod nazwą Filmpalast Friedrichstraße.
Przez miasto przebiega jeden ze szlaków drogi św. Jakuba, czyli Camino Polaco.
30 maja 2012 uroczyście otwarto też "Ścieżkę edukacyjną po historycznych miejscach Słubic", czyli sieć 12 polsko-niemieckich tablic informacyjnych, opracowanych przez Roland Semika, Katarzynę Malczewską oraz Eckarda Reißa i sfinansowanych na ich wniosek przez Urząd Miejski w Słubicach. Tablice zawisły w miejscach tj. m.in.:
dom doktoranta przy ul. Akademickiej 2 (dawna fabryka wosku i obóz specjalny NKWD nr 6);
DS "Forum" przy ul. Piłsudskiego 18 (dawne koszary wojskowe);
Katolickie Centrum Studenckie przy Placu Jana Pawła II 1 (dawna łaźnia Marienbad III);
biblioteka miejska przy ul. Jedności Robotniczej 18 (historia ulicy);
budynek sądu przy ul. Mickiewicza 3 (historia ulicy i dawny pomnik księcia Leopolda Brunszwickiego);
Collegium Polonicum przy ul. Kościuszki 1 (m.in. dawna fabryka jedwabiu);
Galeria "Prima" przy ul. Daszyńskiego 1 (dawna odlewnia żelaza A. Gutmann, hotel Polonia);
stadion SOSiR przy ul. Sportowej 1, powstały w latach 1914-1927;
cmentarz komunalny przy ul. Sportowej 2, powstały już w 1814.
W trakcie realizacji jest również inny projekt turystyczny "Szlakiem Kleistów przez Słubice i Frankfurt nad Odrą".
Szlaki turystyczne w okolicach[edytuj]
 Rzepin PKP – Dąb "Piast" (osada Liszki) – Grodno – Jez. Supno – Jez. Głębokie – Sądów – Drzeniów (dalej do Krosna Odrzańskiego)
 Pliszka PKP – Jez. Ratno – Pliszka – Debrznica – Jez. Karasienko – Torzym
 Gądków Wielki PKP – Jez. Wielickie (pętla) – Pliszka PKP
 część długodystansowego europejskiego szlaku wędrówkowego E11, Słubice – Drzecin – Stare Biskupice – rez. "Torfowiska Sułowskie" – Sułów – Kowalów – Drzeńsko – Lubiechnia Wielka – Lubiechnia Mała – Jez. Czyste Wielkie – Jez. Czyste Małe – Ośno Lubuskie – Radachów – Trzebów (dalej w kierunku Lubniewic)
Trasy rowerowe w okolicach[edytuj]
 Słubice – Drzecin – Stare Biskupice – Nowe Biskupice – Gajec – Rzepin – Rzepinek – Nowy Młyn – Jerzmanice – Radzikówek – Radzików – Sądów – Cybinka – Baiłków – rez. "Młodno" – Krzesin
 Gajec – Nowy Młyn – Maczków – Urad – Koziczyn – Sądów – Drzeniów
 Bobrówko – Pniów – Garbicz – Jez. Wielkie – Jez. Karasienko – Torzym PKP
 część międzynarodowego szlaku R1 (Kostrzyn nad Odrą) – Chyrzyno – Żabczyn – Czarnów – Stańsk – Gronów – Ośno Lubuskie – Rosławice – Grabno – Lubień – Brzeźno (Sulęcin)
 Trasa rowerowa "Odra-Nysa" – Kłopot – Urad – Kunice – Rybocice – Świecko – Słubice – Nowy Lubusz – Łazy Lubuskie (bar) – Pławidło (kolonia) – Górzyca – Kostrzyn nad Odrą
 "Trasa rowerowa planowana" – Kostrzyn nad Odrą – Chyrzyno – Górzyca – Owczary – Laski Lubuskie – Golice – Drzecin – Słubice (Smogórze) – Słubice – Słubice (Osada Świecko) – Świecko – Rybocice – Kunice – Urad – Rybojedzko – Kłopot – Rąpice – Krzesin
Transport[edytuj]

Transport drogowy[edytuj]


Dworzec autobusowy w Słubicach (w tle os. Kopernika)


Port Miejski "Nadzór Wodny Słubice"
Drogi krajowe i wojewódzkie:
autostrada A2: Świecko/Słubice – Rzepin – Świebodzin – Nowy Tomyśl – Poznań – Konin – Stryków
droga krajowa nr 29: Słubice – Cybinka – Krosno Odrzańskie – Zielona Góra
droga krajowa nr 31: Słubice – Górzyca – Kostrzyn nad Odrą – Chojna – Gryfino – Szczecin
droga wojewódzka nr 137: Słubice – Kowalów – Ośno Lubuskie – Sulęcin – Międzyrzecz – Trzciel
Transport kolejowy[edytuj]
W Słubicach mieszczą się dwa przystanki kolejowe: Słubice i Słubice-Kunowice, które znajdują się na linii kolejowej nr 3. Przystanek w Kunowicach posiada bocznice na linię kolejową nr 386, która prowadzi do Cybinki.
Transport wodny[edytuj]
W Słubicach znajduje się port rzeczny Nadzór Wodny Słubice, który jest jednym z głównych portów na rzece Odra. Niedawno zapadła decyzja, o zakupie statku pasażerskiego z pięcioma innymi gminami (Bytom Odrzański, Kostrzyn nad Odrą, Krosno Odrzańskie i Nowa Sól).
Komunikacja podmiejska[edytuj]
Miasto posiada dobrze rozwiniętą sieć połączeń podmiejskich obsługiwanych przez Transhand Słubice, który także obsługuje komunikacje miejską. Autobusy docierają do większości wsi i miast w regionie. Z dworca PKS zlokalizowanego w centrum miasta można się też dostać do największych miast w Polsce oraz województwie lubuskim.
Komunikacja miejska[edytuj]
 Osobne artykuły: Komunikacja miejska w Słubicach i Tramwaje w Słubicach.
Wspólnoty religijne[edytuj]



Kościół Świętego Ducha przy ul. Wojska Polskiego
Kościół rzymskokatolicki – miasto należy do metropolii szczecińsko-kamieńskiej, diecezji zielonogórsko-gorzowskiej, dekanatu Rzepin.
Parafia Ducha Świętego w Słubicach (Kościół św. Ducha)
Kościół pw. NMP Królowej Polski
Kaplica pw. MB Cudownego Medalika
Kaplica w KCS pw. Wszystkich Świętych
Polski Autokefaliczny Kościół Prawosławny
Parafia Opieki Matki Bożej (cerkiew pod wezwaniem Opieki Matki Bożej)
Kościół Ewangelicko-Augsburski
Filiał w Słubicach
Kościół Zielonoświątkowy
Zbór w Słubicach
Chrześcijański Zbór Świadków Jehowy
Sala Królestwa[21]
Inne
Katolickie Centrum Studenckie
Cmentarz Żydowski
Słup totemowy "Totem Pole"
Miasto[edytuj]

Struktura miasta[edytuj]


Centrum miasta: ul. Wojska Polskiego i północna pierzeja Placu Przyjaźni (do 1945 Sonnenburger Straße oraz Roßmarkt)


Pomnik Sybiraków przy pl. Sybiraków (w tle os. Słowiańskie)
Mosty:
Most Odrzański – (łączący Słubice i Frankfurt nad Odrą)
Rzeki i potoki:
Odra
Racza Struga (potok)
Góry:
Wzgórze Kleista – (60 m n.p.m.)
Zielone Wzgórze
Wiadukty:
Wiadukt kolejowy – (łączący Słubice z Frankfurtem nad Odrą)
Wiadukt drogowy – (łączący Polskę z Niemcami)
Place:
pl. Przyjaźni
pl. Bohaterów
pl. Wolności
pl. Sybiraków
pl. Frankfurcki
pl. Jana Pawła II
aleje:
al. Niepodległości
al. Młodzieży Polskiej
Ronda:
Solidarności
Rozrywka i rekreacja[edytuj]


Park i staw na terenie OSiR


Hotel Cargo w Słubicach
Tereny rekreacyjne:
Park "Odra"
Park "Pionierów Słubic"
Park Łęgi
Kina:
Kino SMOK
Teatr:
Sala widowiskowa SMOK
Inne:
Muszla koncertowa
Amfiteatr (w budowie)
Opieka zdrowotna[edytuj]
Na terenie miasta świadczenia zdrowotne zapewniają:
Wielospecjalistyczny Szpital powiatowy, przy którym działa, Pogotowie ratunkowe, oraz Szpitalny oddział ratunkowy
NZOZ "Galmed"
Przychodnia rejonowa
Centrum operacji plastycznych "NZOZ Chirurgia Plastyczna E.A.Barańscy s.c."
apteki (9)
Administracja[edytuj]



Urząd Miejski przy ul. Akademickiej 1


"Ratusz" przy ul. Seelowskiej (dawniej Gospoda pod Siedmioma Szwabami, następnie szkoła, obecnie Galeria Jedynka)
Mieszkańcy Słubic wybierają do swojej rady miejskiej 13 radnych (9 z 15). Pozostałych 2 radnych wybierają mieszkańcy terenów wiejskich gminy Słubice[22]. Organem wykonawczym władz jest burmistrz. Siedzibą władz miejskich jest zabytkowy urząd miejski przy ul. Akademickiej.
Miasto jest siedzibą Starostwa powiatu słubickiego.
Parlamentarzyci są wybierani z okręgu wyborczego Zielona Góra, a posłowie do Parlamentu Europejskiego z okręgu wyborczego Gorzów Wielkopolski.
Burmistrzowie Słubic[edytuj]
Okres tzw. Polski Ludowej:
Henryk Jastrzębski - burmistrz (24 maja 1945 - 31 lipca 1945)
Władysław Pawlak - burmistrz (1 sierpnia 1945 - 31 sierpnia 1945)
Józef Mager - burmistrz (1 września 1945 - 26 maja 1946)
Stanisław Twardowski - burmistrz (27 maja 1946 - czerwiec 1948)
Stanisław Selzer (Sokólski) - burmistrz (czerwiec 1948 - czerwiec 1950)
Romuald Kaznocha - naczelnik (1 listopada 1973 - 31 maja 1975)
Józef Szmańda - naczelnik (9 lipca 1975 - 15 marca 1976)
Wojciech Szczęsny - naczelnik (16 marca 1976 - 13 października 1985)
Juliusz Żwirek - naczelnik (14 października 1985 - 18 czerwca 1990)
III Rzeczpospolita Polska:
Józef Rapcewicz - burmistrz (19 czerwca 1990 - 26 marca 1991)
Ryszard Bodziacki (KLD) - burmistrz (26 marca 1991 - 5 lipca 1994)
Wiktor Jasiewicz - wiceburmistrz (1991-1992)
Jan Tokarski - wiceburmistrz (1992-1994)
Ryszard Bodziacki (UW) - burmistrz (5 lipca 1994 - 1998)
Marcin Jabłoński (UW) - zastępca burmistrza (1994-1998)
Stanisław Ciecierski (SLD) - burmistrz (1998-2002[23])
Tadeusz Wójtowicz (SLD) - zastępca burmistrza (1998-2002)
Ryszard Bodziacki (KWW Gmina- Nasz Dom) - burmistrz (2002 - grudzień 2006)
Edward Chojka - zastępca burmistrza (2002 - maj 2006)
Ryszard Bodziacki (KWW Słubice Razem) - burmistrz (grudzień 2006 - 13 grudnia 2010[24])
Marcin Jabłoński (PO) - zastępca burmistrza (25 maja 2006 - 9 maja 2007), następnie starosta słubicki
Katarzyna Mintus-Trojan - zastępczyni burmistrza (31 grudnia 2007[25] - 13 grudnia 2010), wcześniej sekretarz gminy
Tomasz Ciszewicz (KWW Słubiczanie Razem) - burmistrz (od 13 grudnia 2010[26][27])
Piotr Łuczyński - zastępca burmistrza (od 13 grudnia 2010[28])
Przewodniczący rady miejskiej[edytuj]
Okres tzw. Polski Ludowej:
Tadeusz Kowalik (PZPR) - przewodniczący (lipiec 1975 - luty 1978)
Grzegorz Śmiech (PZPR) - przewodniczący (luty 1978 - marzec 1981)
Henryk Kraszula (PZPR) - wiceprzewodniczący (luty 1978 - marzec 1981)
Krystyna Kurpisz (SD) - wiceprzewodnicząca (luty 1978 - marzec 1981)
Jan Szymański (SD) - przewodniczący (12 marca 1981 - luty 1982)
Henryk Kraszula (PZPR) - przewodniczący (luty 1982 - maj 1990)
III Rzeczpospolita Polska:
Leon Timofiejczyk - przewodniczący (7 czerwca 1990 - czerwiec 1992)
Waldemar Lewandowski - przewodniczący (sierpień 1992 - lipiec 1994)
Aleksander Kozłowski - przewodniczący (5 lipca 1994 - 1998)
Stanisław Ciecierski (SLD) - wiceprzewodniczący (5 lipca 1994 - 1998[23]), następnie burmistrz
Juliusz Żwirek (SLD) - przewodniczący (1998-2002)
Tomasz Ciszewicz (KWW Gmina- Nasz Dom) - przewodniczący (2002 - 26 listopada 2006)
Piotr Kiedrowicz (KWW Gmina- Nasz Dom) - wiceprzewodniczący (2002 - 26 listopada 2006)
Piotr Kiedrowicz (KWW Słubice Razem) - przewodniczący (27 listopada 2006 - 1 grudnia 2010)
Juliusz Żwirek (SLD) - wiceprzewodniczący (2006 - 12 grudnia 2010)
Mariusz Olejniczak (PO) - wiceprzewodniczący ds. wsi (2006 - 12 grudnia 2010)
Piotr Kiedrowicz (PO) - przewodniczący (od 2 grudnia 2010[29])
Krystyna Baczyńska (SLD) - wiceprzewodniczący (od 13 grudnia 2010)
Mariusz Olejniczak (PO) - wiceprzewodniczący ds. wsi (od 13 grudnia 2010)
Sekretarze gminy[edytuj]
Bożena Henryka Heniec (2001-2003)
Stefan Krawczyk (2003)
Katarzyna Mintus-Trojan (2005 - 28 grudnia 2007), następnie zastępczyni burmistrza[30]
Alicja Cieślak (od 28 grudnia 2007[31] - 13 grudnia 2010)
Katarzyna Mintus-Trojan (od 13 grudnia 2010)
Skarbnicy gminy[edytuj]
Barbara Kwiatkowska (2003-2004)
Hanna Michalska (1 czerwca 2004[32] - 31 marca 2011[33])
Rafał Dydak (od 4 kwietnia 2011[34])
Współpraca międzynarodowa[edytuj]



Miasta partnerskie Słubic - ściana jednego z budynków widziana od stronu Al. Młodzieży Polskiej (2006). Do dziś w zestawieniu brakuje Szostki i Elektrenów
Miasto Kraj Data podpisania umowy Populacja
Frankfurt nad Odrą Niemcy 1975/ 16 kwietnia 1991 60 330
Heilbronn Niemcy 1998 122 879
Tijuana Meksyk 1998 1 300 983
Yuma Stany Zjednoczone 2000 93 064
Szostka Ukraina 17 października 2008 79 727
Elektreny Litwa 19 maja 2010 13 664
Honorowi obywatele miasta[edytuj]

Osoby wyróżnione tytułem "Honorowy Obywatel Słubic":
Stanisław Ciecierski (2006 pośmiertnie, burmistrz Słubic 1998-2002)[35]
prof. Jerzy Fedorowski (2005, rektor UAM 1990-1996)
prof. Stefan Jurga (2005, rektor UAM 1996-2002)
prof. Stanisław Lorenc (2005, rektor UAM 2002-2008)
Tadeusz Mazowiecki (2010, pierwszy premier III RP)[36]
Martin Patzelt (2010, nadburmistrz Frankfurtu nad Odrą 2002-2010)
prof. Waldemar Pfeiffer (2005)
prof. Gesine Schwan (2008, rektor Uniwersytetu Viadrina 1999-2008)
prof. Jerzy Siepak (2005)
Ambasadorowie Słubic[edytuj]

Ten artykuł jest częścią cyklu artykułów o Słubicach

Herb
Flaga
Garnizon
Lista szkół
Osoby wyróżnione tytułem "Ambasador Słubic":
Klaus Baldauf (2010, pracownik Urzędu Miejskiego we Frankfurcie nad Odrą)
Paweł Czapiewski (2005, lekkoatleta)
Łukasz Fabiański (2006, bramkarz reprezentacji Polski)[37]
Grupa Odyseusze oraz jej trenerzy (2008)
Bettina Horn (2010, pracownik Urzędu Miejskiego we Frankfurcie nad Odrą)
Michael Kurzwelly (2010, artysta-performer, wiceprezes Stowarzyszenia Słubfurt)
Marcin Lewandowski (lekkoatleta)
prof. Tadeusz Wallas (2009, dziekan Wydziału Nauk Politycznych i Dziennikarstwa UAM)

Brak komentarzy:

Prześlij komentarz

+1