Sopot

Sopot

Państwo Polska
Województwo pomorskie
Powiat miasto na prawach powiatu
Aglomeracja gdańska
Założono VIII wiek
Prawa miejskie 8 października 1901
Prezydent miasta Jacek Karnowski
Powierzchnia 17,31 km²
Wysokość 0-152,7 m n.p.m.
Ludność (31.03.2011)
• liczba
• gęstość
38 690[1] ▲
2258[2] os./km²
Strefa numeracyjna
(+48) 58
Kod pocztowy 81-701 do 81-881
Tablice rejestracyjne GSP
Położenie na mapie Polski


Sopot
54°26′N 18°33′E
TERC
(TERYT) 2264011
SIMC 0934783
Hasło promocyjne: Kurort pełen życia
Urząd miejski
ul. Kościuszki 25-27
81-704 Sopot
 Multimedia w Wikimedia Commons
 Wiadomości w Wikinews
 Sopot w Wikicytatach
 Hasło Sopot w Wikisłowniku
Strona internetowa
Sopot (kaszb. Sopòt lub też Sopòtë, Copòtë, Copòt, niem. Zoppot)[3] – miasto na prawach powiatu w północnej Polsce nad Zatoką Gdańską (Morze Bałtyckie), położone na Pobrzeżu Gdańskim, pomiędzy Gdańskiem i Gdynią, z którymi tworzy Trójmiasto. Jest jednym z miast aglomeracji gdańskiej. Sopot jest najmniejszym pod względem ludności miastem na prawach powiatu w Polsce.
Sopot jest kurortem nadmorskim, miastem uzdrowiskowym, po II wojnie światowej znanym z organizowanych tam od 1961 w Operze Leśnej konkursów piosenki Sopot Festival.
Miasto posiada najdłuższe w Europie molo o drewnianej konstrukcji.
Po reformie administracyjnej w 1999 Sopot w drodze wyjątku otrzymał uprawnienia miasta na prawach powiatu (przysługujące nominalnie miastom o liczbie ludności powyżej 100 tys.). Może także poszczycić się najniższym w Polsce stopniem bezrobocia wynoszącym 3,4% (ok. 700 osób)[4].
Spis treści  [ukryj]
1 Położenie
2 Historia
2.1 Toponimia
2.2 Demografia
3 Gospodarka
4 Turystyka
4.1 Zabytki i obiekty turystyczne
4.2 Imprezy cykliczne
4.3 Baza noclegowa
5 Uzdrowisko Sopot
6 Komunikacja
7 Pomniki
8 Edukacja
9 Kultura
9.1 Galerie i Muzea
9.2 Teatry
9.3 Kina
9.4 Filharmonia
10 Sport
11 Administracja
11.1 Samorząd
11.2 Władze do 1945 roku
11.3 Władze od 1945 roku
11.4 Podział administracyjny
12 Współpraca międzynarodowa
13 Wspólnoty wyznaniowe
14 Honorowi Obywatele Sopotu
15 Zobacz też
16 Przypisy
17 Linki zewnętrzne
Położenie[edytuj]

Większa część miasta położona jest na Pobrzeżu Kaszubskim, natomiast mniejsza zachodnia znajduje się na Pojezierzu Kaszubskim. Znajduje się nad Zatoką Gdańską.
Miasto jest położone na wysokości od 0 do 152,2 m n.p.m.[potrzebne źródło]
Historia[edytuj]

 Osobny artykuł: Historia Sopotu.
Kalendarium:
Od VIII w. do 1. poł. X w. stał tu gród – obecnie zrekonstruowany (Grodzisko w Sopocie).
1283 – pojawiła się pierwsza wzmianka o miejscowości Sopoth w akcie donacyjnym księcia pomorskiego Mściwoja II na rzecz klasztoru cystersów w Oliwie.
1798 – hrabia Kajetan Sierakowski wybudował pierwszy dom letniskowy.
1819 – Karol Wegner wybudował pierwsze kąpielisko morskie.
1823 – Jan Jerzy Haffner, były lekarz armii napoleońskiej, wzniósł Zakład Kąpielowy. W ciągu następnych lat powstały kolejne budynki uzdrowiskowe – Dom Zdrojowy, Łazienki Południowe i Łazienki Północne.
1870 – do Sopotu dotarła kolej (linia kolejowa Gdańsk – Słupsk – Koszalin, później do Berlina).
1898 – otwarto tor wyścigów konnych.
Dekretem cesarskim z 8 października 1901 miejscowość otrzymała prawa miejskie – ich uroczyste nadanie miało miejsce 1 kwietnia 1902.
W roku 1920 Sopot został wyłączony z powiatu wejherowskiego i włączony do Wolnego Miasta Gdańska; w latach 1939-1945 znajdował się w granicach III Rzeszy.
23 marca 1945 do Sopotu wkroczyły wojska radzieckie. Zniszczonych zostało wtedy 135 budynków, co stanowiło 10% ówczesnej zabudowy.
1945 – nastąpiło wcielenie Sopotu do Polski; pozostała w mieście ludność niemiecka zostaje wysiedlona
Między 1945 a 1975 miasto było siedzibą powiatu, w 1945 również władz wojewódzkich.
Toponimia[edytuj]
 Jan Kochanowski, "Dryas Zamechska"
Jeśli chcesz rzek przezornych pławem napaść oczy:
Tu Sopot i Tenwica swoję rosę toczy
"Sopot" to bardzo popularny w Słowiańszczyźnie hydronim (w Polsce dwie rzeki i jeden potok), od psł. *sopotъ - "potok szumiący, źródło" (por. przymiotnik sapowaty "bagnisty, wilgotny", u Kazimierza Rymuta również sopot - "źródło, wodotrysk"), który tworzył przede wszystkim nazwy rzeczne i z kolei nazwy miejscowości położonych nad nimi. W Serbii istnieje co najmniej 7 miejscowości o tej nazwie (Сопот), 4 w Macedonii, 3 w Bułgarii, 2 w Chorwacji, 2 na Ukrainie i co najmniej po jednej w Bośni, Rumunii i Albanii nie wspominając o równie popularnych w krajach słowiańskich nazwach derywowanych typu Sopotsko/Сопотско, Sopotnica/Сопотница albo Sopotnia, Sopotnik[5].
W 1283 Mściwój II nadał Sopot, Sopoth (w 1291) cystersom z Oliwy (dziś odcinek ulicy 1 Maja i część ulicy Bohaterów Monte Cassino, na południe od starego grodziska[6]), z końcem wieku XVI była to wieś rybacka. Od zniemczonej postaci (c zamiast s) Zoppot powstały polskie Copot, Copoty, Soboty, Sobótka[7] gdyż nie rozumiano wyrazu sopot, jednak prawidłowa (obecna, od 1945) nazwa przetrwała w kaszubszczyźnie co zauważał już w 1922 prof. J. Lange na łamach "Gazety Gdańskiej"; pokusił się też on na zlokalizowanie strumienia o nazwie "Sopot"[8]:
Wieś sama koncentrowała się mniej więcej około tego punktu, gdzie się styka górna część ulicy Morskiej ze szosą gdańską i pomorską. Blisko owego punktu znajdowała się też ongi karczma, a przed nią staw wiejski, zasilany wymienionym powyżej strumykiem. Na tem samem miejscu podzieś dzień jeszcze widzimy bardzo starej daty gościniec. Nic nie sprzeciwia się przypuszczeniu, że już pierwotni osadnicy obrali sobie to właśnie miejsce dla swoich siedzib. W takim razie możnaby łacno przypuścić, że owa wspomniana rzeczka "Dorfiflies", która jeszcze teraz, w podziemne rury ujęta przepływa wzdłuż ulicy Morskiej, w dawnych czasach nosiła nazwę "Sopot".
a wcześniej w 1913 Bolesław Śląski pisał[9]:
Owa powszechnie znana miejscowość ką­pielowa nad Bałtykiem, dokoła której siedzi w mnogiej liczbie lud polski, nie ma dotychczas, rzecz szczególna, ustalonej w ustach naszej inteligencyi nazwy. Jedni ją zowią całkiem zniemiecka "Copot" lub "Copoty", inni zaś bardziej z polska - "Sopotami" lub nawet "Sobotami", jeżeli nie "Sobótką". Tymczasem jedynie poprawna nazwa, za którą przemawia zarówno zasada językowa, jak i historyczna, to - "Sopot".
Już ks. Pobłocki w swoim słowniku ka­szubskim, wydanym w Chełmnie w 1887, wyraźnie zaznacza, iż starsze pokolenie ludzi, w pobliżu rzeczonej miejscowości zamieszka­łych, nie mówi inaczej tylko "Sopot", i że na­zwa ta pozostaje w związku etymologicznym z wyrazami: sop, sopowaty, sopotać. Powiada on między innemi... "Sopot" = osada założona na miejscu zdroistem, sapowatem...
Kazimierz Rymut, dla którego nazwa wskazywała na szumiąca wodę jako źródło toponimu, bardziej doszukiwał się "Sopotu" w rzeczce przepływającej obok sopockiego grodziska[10].
Demografia[edytuj]
Rok Liczba ludności
2007
39 154
2008
38 821
2009
38 460
2010
38 141
2011
38 690
Gospodarka[edytuj]

W miejscowości działał oddział przedsiębiorstwa państwowego Państwowe Tory Wyścigów Konnych. Obok działał Państwowy Ośrodek Treningu Koni Sopot[11], w 1993 jako Ośrodek Treningu Koni Sopot[12]. W 1994 jako Zakład Treningowy Skarbu Państwa Sopot[13], następnie w 1994 przekształcony w Hipodrom Sopot Sp. z o.o., a w 1999 spółka została skomunalizowana.
Turystyka[edytuj]



Molo w Sopocie – najdłuższe drewniane molo w Europie 512 metrów


Plaża – kutry rybackie


Latarnia morska jest udostępniona do zwiedzania


Zakład balneologiczny W Zakładzie Balneologicznym można skorzystać ze zdrowotnych kąpieli solankowych oraz inhalacji.


Plac Zdrojowy przed molo widziany z latarni morskiej. Po lewej odbudowa Domu Zdrojowego, w środku budowa hotelu Sheraton


Grand Hotel Sopot by Sofitel


Krzywy Domek w Sopocie


Poczta w Sopocie (z prawej strony zdjęcia)
Zabytki i obiekty turystyczne[edytuj]
 Osobny artykuł: Zabytki Sopotu.
Kościół Zbawiciela – kościół parafii ewangelicko-augsburskiej, zbudowany w latach 1913-1919, wpisany do rejestru zabytków 12 sierpnia 1976[14]
Zakład Balneologiczny, wpisany do rejestru zabytków 18 maja 1982[14]
ul. Bohaterów Monte Cassino o długości 635 m; wcześniejsze nazwy: do 1945 – Seestraße (Morska), 1945-1956 – Konstantego Rokossowskiego
grodzisko wczesnośredniowieczne, ul. Haffnera
Latarnia Morska
molo spacerowe drewniane, z XIX/XX
Opera Leśna z 1909, w okresie międzywojennym popularność zdobyła dzięki organizowanym tutaj Festiwalom Wagnerowskim, w okresie powojennym – międzynarodowym festiwalom piosenki
Krzywy Domek
cmentarz żydowski z 1913, ul. Malczewskiego, wpisany do rejestru zabytków 30 listopada 1983[14]
plaże nad Zatoką Gdańską
Trójmiejski Park Krajobrazowy – park krajobrazowy, utworzony 3 maja 1979
Wielka Gwiazda – skrzyżowanie dróg spacerowych na obszarze Trójmiejskiego Parku Krajobrazowego
 Osobny artykuł: Pomniki przyrody w Sopocie.
Imprezy cykliczne[edytuj]
Lista imprez cyklicznych odbywających się w Sopocie:
Międzynarodowy Festiwal Piosenki w Sopocie - Sopot Festival (w związku z trwającym remontem Opery Leśnej od 2010 roku nie odbywa się), ponownie od 2012
Festiwal Teatru Polskiego Radia i Telewizji Polskiej Dwa Teatry, którego organizatorem jest Polskie Radio i Telewizja Polska (odbywa się od 2001)
Festiwal Jedynki, którego organizatorem był TVP1 (od 2007 impreza nie odbywa się)
Sopot Hit Festiwal, którego organizatorami byli TVP2 i Radio Eska (odbył się tylko w 2008 i 2009)
TOPtrendy, którego organizatorem jest telewizja Polsat
Sopot Film Festival, międzynarodowy festiwal filmowy (odbywa się od 2001)
Międzynarodowy Festiwal Chóralny MUNDUS CANTAT SOPOT odbywający się od 2005 roku w maju
Górskie Samochodowe Mistrzostwa Polski rozgrywane na trasie Sopot-Gdynia, którego organizatorem jest AK Orski.
Baza noclegowa[edytuj]
W Sopocie są 3 hotele pięciogwiazdkowe (tj. Sofitel Grand, Sheraton Sopot, Rezydent), 2 czterogwiazdkowe (Hotel Haffner i Hotel Bayjonn) oraz trzygwiazdkowe (Hotel Europa, Hotel Villa Baltica, Hotel Opera).
Uzdrowisko Sopot[edytuj]

W uzdrowisku prowadzone jest leczenie w następujących kierunkach: choroby ortopedyczno-urazowe, choroby reumatologiczne, choroby kardiologiczne i nadciśnienie, choroby dolnych dróg oddechowych, osteoporoza[15].
Na terenie Sopotu znajduje się 5 zakładów lecznictwa uzdrowiskowego[16].
Na terenie uzdrowiska znajdują się udokumentowane naturalne surowce lecznicze: 4,2% woda chlorkowo-sodowa (solanka), jodkowa[17].
Komunikacja[edytuj]

 Osobny artykuł: Sopot (stacja kolejowa).
1864 – uruchomienie pierwszego środku transportu miejskiego – omnibusu konnego na trasie Gdańsk – Sopot przez firmę „Thiel, Goldwied und Hadlich”
1870 – do miasta dociera kolej
1926 – uruchomienie pierwszej linii autobusowej z Gdańska do Sopotu przez firmę „Danziger Verkehrsgesellschaft”
do 1927 funkcjonowało nieopodal Łazienek Południowych lądowisko hydroplanów, z którego utrzymywano rozkładową komunikację lotniczą m.in. z Niemcami
1928 – 1934 – utrzymywanie linii autobusowej z Gdyni do Sopotu przez firmę „Władysław Szandrach”
1929 – 1930 – utrzymywanie linii autobusowej z Gdyni przez Towarzystwo Komunikacji Autobusowej
1930 – 1939 – utrzymywanie linii autobusowej z Gdyni przez Miejskie Towarzystwo Komunikacyjne
1940 – 1942 – utrzymywanie linii autobusowej Gdańsk-Gdynia przez firmę „Danziger Elektrische Strassenbahn AG”
1942 – 1945 – utrzymywanie linii autobusowej Gdańsk-Gdynia przez firmę „Verkehrsbetriebe Danzig Gotenhafen”
1945 – uruchomienie linii autobusowej Gdańsk-Gdynia
1946 – 1953 do Sopotu docierała linia tramwajowa nr 7 z Gdańska
1947 – otwarcie połączenia trolejbusowego z Gdyni
Pomniki[edytuj]



Pomnik AK w parku im. sanitariuszki Inki
doktora Jana Jerzego Haffnera
Adama Mickiewicza
Armii Krajowej
Danuty Siedzikówny "Inki"
Esperantystów
Fontanna z posągiem rybaka
Fryderyka Chopina
Jana Pawła II
Marynarzy
Mieszkańców Sopotu
Powrót Sopotu do Polski
Sopockiego Parasolnika
Sportowców
Wojenny (żołnierzy radzieckich)
Edukacja[edytuj]



Budynek Wydziału Zarządzania Uniwersytetu Gdańskiego
Uniwersytet Gdański
Wydział Zarządzania, ul. Armii Krajowej 101; do 1969 część Wyższej Szkoły Ekonomicznej, następnie Wydział Ekonomiki Produkcji UG
Wydział Ekonomiczny, ul. Armii Krajowej 119-121; do 1969 część Wyższej Szkoły Ekonomicznej, następnie Wydział Ekonomiki Transportu UG
Sopocka Szkoła Wyższa, ul. Kościuszki 47; do 2008 jako Wyższa Szkoła Finansów i Rachunkowości w Sopocie
Europejska Szkoła Hotelarstwa, Turystyki i Przedsiębiorczości, ul. Zamkowa Góra 25; wcześniej jako Wyższa Szkoła Wychowania Fizycznego i Turystyki
Wydział Zamiejscowy Szkoły Wyższej Psychologii Społecznej, ul. Polna 16-20
Sopocka Szkoła Zarządzania
Zespół Szkół nr 1 im. Marii Skłodowskiej-Curie
I Liceum Ogólnokształcące
V Liceum Sportowe SMS
Gimnazjum nr 1
Lokalna Akademia Informatyczna przy ZSO 1
II Liceum Ogólnokształcące im. Bolesława Chrobrego
III Liceum Ogólnokształcące im. Agnieszki Osieckiej
Sopocka Akademia Tenisowa – Gimnazjum i Liceum Ogólnokształcące
Zespół Szkół Handlowych
Sopockie Szkoły Autonomiczne (Sopocka Autonomiczna Szkoła Podstawowa, Sopockie Autonomiczne Gimnazjum, Sopockie Autonomiczne Liceum)
Gimnazjum nr 2
Zespół Szkół nr 3
Szkoła Podstawowa z Oddziałami Sportowymi nr 7
Gimnazjum Sportowe nr 3
Szkoła Podstawowa z Oddziałami Integracyjnymi nr 8
Kultura[edytuj]



Muzeum Sopotu, wcześniej rezydencja władz partyjno-rządowych PRL (1945-1983)


Skansen archeologiczny Grodzisko


Państwowa Galeria Sztuki


Hala Ergo Arena, znajdująca się na granicy Sopotu i Gdańska
Galerie i Muzea[edytuj]
Muzeum Sopotu
Grodzisko Skansen Archeologiczny
Państwowa Galeria Sztuki
Teatry[edytuj]
Scena Kameralna Teatru Wybrzeże
Teatr Atelier im. Agnieszki Osieckiej
Sopocka Scena Off de Bicz
Kina[edytuj]
Kino Polonia
Multikino Sopot (od 2009)
DKF Kurort (od 2009 projekcje odbywają się w salach Multikina Sopot)
Filharmonia[edytuj]
Polska Filharmonia Kameralna Sopot
Sport[edytuj]

W 2014 miasto będzie gospodarzem lekkoatletycznych halowych mistrzostw świata[18][19][20][21].
Uczniowski Klub Sportowy "Siódemka" – koszykówka i sporty wodne
Sopocki Klub Jeździecki
Sopocki Klub Lekkoatletyczny
Stowarzyszenie motorowodne Yacht Klub Sopot
Mini Golf Club Sopot – Minigolfowy klub sportowy
MKS Ogniwo Sopot – Ekstraliga Rugby (wielokrotny mistrz Polski w różnych kategoriach wiekowych)
Trefl Sopot – zespół koszykówki mężczyzn (Mistrz Polski 2004, 2005, 2006, 2007, 2008)
Trefl Sopot – zespół siatkówki żeńskiej występujący w pierwszej lidze siatkówki kobiet
SPK – Sopocki Potok Kamionka – Stowarzyszenie Sportowe (Piłka Nożna, Siatkówka – III liga mężczyzn)
Pomorskie Stowarzyszenie Sportowe Jantar Sopot – zespół piłkarski mężczyzn
PDP Karlikowo Sopot – drużyna piłkarska mężczyzn
Klub Piłkarski Sopot – V liga PomZPN
Sopocki Klub Żeglarski Hestia Sopot
SSK Navigo Sopot Sopocka Szkoła Katamaranów Navigo i Uczniowski Klub Sportowy Navigo
SSKiR – Sopockie Stowarzyszenie Kulturystyki i Rekreacji
Sopot Curling Club Wa ku'ta
Sopocki Klub Hokejowy – SKH Mad Dogs Sopot
Sekcja pływacka MOSiR Sopot
Klub Uczelniany AZS SSW Sopot – przy Sopockiej Szkole Wyższej
Sopockie Rowerowe Stowarzyszenie "FreeStajnia"
Sopockie WOPR
Sopocki Klub Kendo
Administracja[edytuj]

Samorząd[edytuj]
Organem uchwałodawczym jest Rada Miasta Sopotu, składająca się z 21 radnych[22]. Mieszkańcy wybierają organ wykonawczy – Prezydenta Miasta Sopotu.
Miasto jest członkiem organizacji: Komunalny Związek Gmin "Dolina Redy i Chylonki", Metropolitalny Związek Komunikacyjny Zatoki Gdańskiej.

Zasugerowano, aby ta sekcja została przeniesiona do nowego artykułu nazwanego Prezydenci Sopotu. (dyskusja)
Władze do 1945 roku[edytuj]
Lohauss, wójt
1900-1905 – dr Volkmar von Wurmb, od 1900 wójt, od 1902 burmistrz (1853-1905)
1905-1908 – dr Johannes Kollath, burmistrz (1871-1908)
1908 – baron von Gagern, burmistrz komisaryczny
1908-1919 – Max Woldmann, burmistrz (1868-1919)
1919-1930 – dr Erich Laue, od 1910 prac. magistratu, od 1919 p.o. burmistrza, od 1920 burmistrz, a następnie również starosta sopocki, od 1923 nadburmistrz (-1933)
1930-1936 – dr Hermann Lewerentz, nadburmistrz (1893-1939)
1932-1934 – dr Wilhelm Fließbach, burmistrz
1934-1941 – Erich Temp, nadburmistrz komisaryczny, od 1939 również starosta Sopot-Gdynia (1904-po 1945)
1942 – Gerchard Koß, p.o. burmistrz
1942 – Schröder
1942-1945 – funkcję nadburmistrza pełnili p.o. prezydenci policji m. Gdańska
Władze od 1945 roku[edytuj]
1945 – Henryk Michniewicz, burmistrz, od 1945 prezydent (1907-1956)
1945 – Tadeusz Soboń, prezydent
1946 – Antoni Turek, prezydent (1907-1996)
1946-1948 – Leonard Wierzbicki, prezydent (1888–1974)
1948 – Srebrnik, prezydent
1948 – Bolesław Śliwiński, prezydent
1948-1949 – Jan Kapusta, prezydent (1908-1953)
1949-1950 – Piotr Nowak, prezydent
1950-1952 – Alfred Müller, prezydent, od 1950 przew. Miejskiej Rady Narodowej (1905-1980)
1952-1954 – Hieronim Kozieł, przewodniczący (1910-1970)
1954-1958 – Roman Kosznik, przewodniczący (1927-1974)
1958-1965 – Stanisław Podraszko, przewodniczący (1911-1973)
1965-1969 – Zenon Bancer, przewodniczący
1969-1978 – Bolesław Robakowski, przewodniczący, od 1973 prezydent
1978-1981 – Lech Świątkowski, prezydent
1981-1984 – Cezary Dąbrowski, prezydent (1941-)
1984-1990 – Andrzej Plona, prezydent
1990-1992 – Henryk Ledóchowski, pierwszy demokratycznie wyłoniony prezydent miasta Sopotu (1944-)
1992-1998 – Jan Kozłowski, prezydent (1946-)
1998-nadal – dr Jacek Karnowski, prezydent (1963-)
Podział administracyjny[edytuj]

Ta sekcja od 2011-11 wymaga uzupełnienia źródeł podanych informacji.
Informacje nieweryfikowalne mogą zostać zakwestionowane i usunięte.
Aby uczynić sekcję weryfikowalną, należy podać przypisy do materiałów opublikowanych w wiarygodnych źródłach.


Dzielnice Sopotu
Dzielnice miasta:
Sopot Centrum
Karlikowo
Kamienny Potok
Przylesie
Dolny Sopot Grunwaldzka
Dolny Sopot Haffnera
Lisie Wzgórze
Zajęcze Wzgórze
Górny Sopot
Brodwino
Osiedle Mickiewicza
Świemirowo
Stawowie
Leśna Polana\Gręzowo
Centrum Południe - Kościuszki
Sopocki Las (dzielnica)
Współpraca międzynarodowa[edytuj]

Sopot utrzymuje kontakty partnerskie z następującymi miastami[23]:
Miasto Państwo Rok podpisania porozumienia
Aszkelon Izrael 1993
Frankenthal Niemcy 1991
Karlshamn Szwecja 1990
Næstved Dania 1990
Peterhof Rosja 1990
Ratzeburg Niemcy 1994
Southend-on-Sea Wielka Brytania 1999
Miastko[24] Polska 2006
Zakopane[25] Polska 1993
Wspólnoty wyznaniowe[edytuj]



Kościół garnizonowy św. Jerzego w Sopocie
Kościoły katolickie zobacz też: archidiecezja gdańska
Kościół garnizonowy św. Jerzego, ul. Kościuszki 1, wcześniej św. Zbawiciela
Kościół parafialny św. Andrzeja Boboli, ul. Powstańców Warszawy 15
Kościół parafialny św. Bernarda, ul. Abrahama 41-43
Kościół parafialny Zesłania Ducha Świętego, ul. Kujawska 50-52
Kościół parafialny NMP Gwiazdy Morza, ul. Kościuszki 19
Kościół parafialny Najświętszego Serca Pana Jezusa, ul. Malczewskiego 18
Kościół parafialny św. Michała Archanioła, ul. 3 Maja 38a
Kościoły protestanckie
Kościół Ewangelicko-Augsburski w RP, Kościół Zbawiciela, ul. Parkowa 5 (luteranie)
Kościół Chrystusowy, ul. Obrońców Westerplatte 21 (Uczniowie Chrystusa/Campbellici)
Kościół Chrześcijan Baptystów, ul. Chopina 32
Kościół Chrześcijan Dnia Sobotniego, ul. Sikorskiego 6/4
Mormoni
Kościół Jezusa Chrystusa Świętych w Dniach Ostatnich, ul. Grunwaldzka 23/3
Świadkowie Jehowy
Sala Królestwa Świadków Jehowy[potrzebne źródło].
Honorowi Obywatele Sopotu[edytuj]

Rada Miasta Sopotu, a w PRL Miejska Rada Narodowa w Sopocie przyznała tytuł Honorowego Obywatela Sopotu następującym osobom[26][27]:
1915: August von Mackensen – feldmarszałek niemiecki
1928: Władysław Wagner – żeglarz, pisarz
1979: Marian Mokwa – malarz, podróżnik
1982: Roman Heising – założyciel i rektor Państwowej Wyższej Szkoły Muzycznej w Sopocie, działacz społeczny
1983: załoga statku Sopot – za rozsławianie Sopotu na świecie
1983: Franciszek Mamuszka – krajoznawca, badacz dziejów i kultury Pomorza
1995: Lech Wałęsa – polityk
2001: Andrzej Dudziński – grafik
2001: Elżbieta Duńska-Krzesińska – lekkoatletka
2001: Seweryn Krajewski – muzyk
2001: Czesław Miłosz – poeta
2001: Izabela Sierakowska-Tomaszewska – prapraprawnuczka hrabiego Kajetana Sierakowskiego, gospodarza sopockiego dworku
2007: Władysław Bartoszewski – polityk, działacz społeczny, historyk, dziennikarz, pisarz
2008: Tadeusz Gocłowski – arcybiskup senior archidiecezji gdańskiej
Zobacz też[edytuj]

Synagoga w Sopocie
Cmentarz żydowski w Sopocie
Browar w Sopocie