środa, 12 września 2012

Rzepin


Rzepin

Państwo Polska
Województwo lubuskie
Powiat słubicki
Gmina Rzepin
gmina miejsko-wiejska
Założono XIII wiek
Burmistrz Andrzej Skałuba
Powierzchnia 11,42 km²
Wysokość ok. 50 m n.p.m.
Ludność (18.08.2011)
• liczba
• gęstość
6697[1]
566 os./km²
Strefa numeracyjna
(+48) 95
Kod pocztowy 69-110
Tablice rejestracyjne FSL
Położenie na mapie Polski


Rzepin
52°21′N 14°50′E
TERC
(TERYT) 4081005044
SIMC 0935682
Urząd miejski
pl. Ratuszowy 1
69-110 Rzepin
 Multimedia w Wikimedia Commons
Strona internetowa


Ratusz miejski


Jezioro Rzepsko
Rzepin (niem. Reppen) – miasto w woj. lubuskim, w powiecie słubickim, siedziba gminy miejsko-wiejskiej Rzepin. W latach 1975-1998 miasto administracyjnie należało do woj. gorzowskiego.
Według danych z 18 sierpnia 2011 r. miasto miało 6697 mieszkańców[1].
W Rzepinie swoją siedzibę miał Lubuski Kombinat Rolny, wcześniej krótko siedziba była w Górzycy.
Spis treści  [ukryj]
1 Geografia
1.1 Położenie geograficzne
1.2 Wody
2 Historia miasta
2.1 Pochodzenie nazwy miasta
2.2 Dawne dzieje Rzepina
2.3 Plan miasta
3 Zabytki i atrakcje turystyczne
4 Puszcza Rzepińska
5 Przyroda
6 Edukacja
7 Urbanistyka
8 Kultura
9 Transport
9.1 Transport drogowy
9.2 Transport kolejowy
10 Sport i rekreacja
11 Turystyka
11.1 Szlaki turystyczne [14]
11.2 Trasy rowerowe
12 Współpraca międzynarodowa
13 Ludzie związani z Rzepinem
14 Zobacz też
15 Przypisy
16 Linki zewnętrzne
Geografia[edytuj]

Położenie geograficzne[edytuj]
Miasto leży w zachodniej części Pojezierza Lubuskiego na terenie Równiny Torzymskiej (315.43[2]), w polodowcowej dolinie o południkowym przebiegu[3].
Wody[edytuj]
Przez miasto przepływa rzeka Ilanka, prawobrzeżny dopływ Odry, która poniżej miasta na Nowym Młynie przyjmuje dopływ Rzepię. Ciekawostką hydrologiczną jest zjawisko bifurkacji na rzece Ilance, która powyżej Rzepina rozwidla się i część wód z niej płynie rzeką Łęczą do dorzecza Warty. W okolicy miasta znajdują się liczne jeziora polodowcowe, m.in.: Busko, Długie – kąpielisko miejskie, Głębiniec, Linie, Lubińskie, Oczko, Papienko (Popienko), Rzepsko.
Historia miasta[edytuj]



Rynek i kościół w Rzepinie (ok. 1900 r.)
Miasto powstało w miejscu X-wiecznego grodu i rzemieślniczego podgrodzia zlokalizowanego przy miejscu dogodnej przeprawy przez Ilankę. Najstarsza wzmianka o Rzepinie pochodzi z 1297 roku – w tym czasie żył bowiem pleban de Repin – Iacobus Craft – i jego obecność została odnotowana podczas uroczystości nadawania wsi Wystok paradyskiemu klasztorowi.
W XIV i XV wieku miasto określano przymiotnikiem "nowy", co może świadczyć o nowej lokalizacji miasta lub o nowych prawach miejskich: 28 lipca 1329 r. – Newen Reppin, 1335 r. – Nyen Rypin, 1441 r. – Nyen Reppen. Być może gród został przeniesiony w bardziej dogodne miejsce, ponieważ nad Ilanką między Tarnawą Rzepińską a Starościnem zachowało się wcześniejsze grodzisko. W literaturze niemieckiej spotykamy: Reppin, Reppen; natomiast w polskiej: Rypin lub Rzepin. W 1437 roku pojawiła się jeden raz nazwa Stat Kleynen Reppin, ale próba nazwania miasta "małym" nie przyjęła się. Od połowy XV wieku nazwa miejscowości pisana jest bez przymiotnika. Przez krótki okres po wojnie miasto nazwano Rypin Lubuski, a pod koniec lat 40. używana była już obecna forma. Po wojnie Rzepin był również miastem powiatowym (powiat rzepiński z siedzibą w Słubicach).
Krótka historia miasta w datach 1850-1945[4]:
1869 – budowa linii kolejowej Frankfurt nad Odrą – Rzepin – Poznań
1875 – budowa linii kolejowej Szczecin – Rzepin – Głogów
1881 – budowa szpitala Fundacji Richtera (nieistniejący budynek przy ul. Słubickiej)
1890 – budowa linii kolejowej Rzepin – Ośno Lubuskie – Sulęcin - Międzyrzecz
1904 – Rzepin zostaje siedzibą powiatu rzepińskiego
1911-1913 – budowa nowych szkół podstawowej i średniej
1926 – powstanie i parcelacja nowych terenów osadniczych przy Drenziger Weg (obecnie ul. Słowackiego)
1927 – powstanie nowego kąpieliska miejskiego i placu sportowego nad jez. Długie
1929 – budowa nowej poczty miejskiej (obecnie przy ul. Wojska Polskiego)
1939 – wg spisu powszechnego z 17 maja miasto liczyło 6442 mieszkańców, obszar miasta wynosił 2610,6 ha
1945 – zajęcie Rzepina przez wojska radzieckie i przekazanie administracji polskiej; wysiedlenie dotychczasowej ludności miasta
Pochodzenie nazwy miasta[edytuj]
Geneza nazwy miasta na gruncie języków słowiańskich nie budzi wątpliwości. Berghaus w 1856 roku badał pochodzenie nazwy od słów: repina – ludowa nazwa klonu, rjepa – rzepa lub też rjepnik – pole porośnięte rzepą; Mucke uważał, że może być to nazwa pochodząca od słowa ryby – Rybin, Rybek, Rybno – osada rybaków (miasto położone nad rzeką). Współczesna etymologia polska (Rospond[5], Rymut, Malec[6]) jednoznacznie opowiada się za pochodzeniem nazwy od przezwiska Rzepa lub rośliny rzepy.
Po II wojnie światowej miasto przez krótki okres nosiło nazwę Rypin Lubuski[7][8]. Nazwa Rzepin została wprowadzona rozporządzeniem ministrów Administracji Publicznej i Ziem Odzyskanych z dnia 7 maja 1946 roku[9].
Dawne dzieje Rzepina[edytuj]


Gotycki kościół w Rzepinie
Rzepin zawsze związany był z ziemią torzymską (ziemią lubuską), która do 1249 roku należała do książąt śląskich. W II poł. XIII wieku została odstąpiona przez arcybiskupów magdeburskich margrabiom brandenburskim. Od tego czasu losy Rzepina były burzliwe: był wielokrotnie sprzedawany, a ziemie należące do miasta konfiskowane. Dawny Rzepin był miastem rzemieślniczym, istniały tu cechy sukienników, rzeźników, piekarzy i szewców, w mieście działał młyn wodny, wielkim przywilejem Rzepina było rybołówstwa oraz browarnictwo. Rozwój miasta powodowany zaradnością oraz walecznością mieszkańców miasta był niestety hamowany przez różne plagi, klęski i epidemie jakie dotykały Rzepin oraz liczne pożary, a szczególnie jeden, w którym spłonął zabytkowy ratusz.
Plan miasta[edytuj]
Średniowieczne miasto posiadało kształt zbliżony do prostokąta 300 x 400 m. Podłużnie i poprzecznie przecinały miasto po trzy równoległe ulice, wyodrębniające średniowieczny rynek. Najstarszy plan Rzepina pochodzi z 1725 roku i został sporządzony przez Eichlera.
Stare miasto zwartą zabudową jest na prawym brzegu Ilanki, a z pozostałych stron otoczone było rowem (fosą miejską), później zasypanym ze względu na niekorzystny wpływ wilgotnego mikroklimatu – na jego miejscu obecnie istnieją alejki spacerowe.
Zabytki i atrakcje turystyczne[edytuj]



Kaplica gotycka przy kościele pw. NSPJ
Kościół pw. NSPJ – wzniesiony ok. połowy XIII wieku w stylu późnoromańskim, przebudowany w 1878 w stylu neogotyckim, dobudowano wtedy również wieżę dzwonniczą. Ze starej świątyni pozostały kamienne mury południowej i północnej elewacji oraz prezbiterium wraz z charakterystyczną trójką okien; od strony północnej do kościoła przylega gotycka ceglana kaplica z XV wieku z ostrołukowym portalem i o sklepieniu krzyżowo-żebrowym[10]; 19-głosowe organy z 1879 r.; obecnie kościół parafialny, znajduje się w centrum miasta przy pl. Kościelnym;
Dworek myśliwski – klasycystyczny budynek, wzniesiony w XVIII wieku; obecnie przy ul. Słubickiej;
Ratusz miejski – gmach wzniesiony w 1833 roku, znacznie zniszczony podczas wojny, odbudowany w latach 1950-60;
Dąb "Piast" – pomnik przyrody, dąb szypułkowy o 613 cm obwodu i 20 m wysokości (wiek ok. 600 lat), znajduje się na terenie osady Liszki ok. 3 km na południe od miasta;
Ścieżka ekologiczna "Bobrowym Szlakiem" – na rzeczce Rzepia przy jej ujściu do Ilanki, początek przy leśniczówce w osadzie Nowy Młyn;
Młyn wodny – z początku XIX wieku, obecnie napędzany turbiną elektryczną.
Puszcza Rzepińska[edytuj]

Od początku istnienia miasta wielkim atutem Rzepina były lasy, które go otaczały. Lasy nadane zostały miastu już przed XIV wiekiem, niestety na skutek pomyłki władz Rzepina podczas naliczania podatków w 1553 roku zostały skonfiskowane i pozostał jedynie skrawek rachitycznego drzewostanu. W okolicy Rzepina znajdowały się dwa lasy królewskie, co dowodzi jak obfite w zwierzynę łowną były te tereny. W XVIII wieku założone zostało nadleśnictwo oraz istniejąca do dziś leśniczówka Dąbrowa vel Osęka (obecnie część osady Rzepinek).
Obecnie określenie Puszcza Rzepińska należy raczej traktować jako nazwę historyczną, ewentualnie synonimiczną dla Puszczy Lubuskiej, czyli dużych obszarów leśnych w woj. lubuskim w otoczeniu głównie Rzepina i Torzymia. Rzepin jest siedzibą nadleśnictwa.
Przyroda[edytuj]

Pomniki przyrody: dąb szypułkowy "Piast" (613 cm obwodu, ok. 700 lat), poza tym kilkanaście pojedynczych drzew - głównie starych dębów na terenie leśnictwa Nowy Młyn, dwie grupy sosen pospolitych (Nowy Młyn, Grodzisko koło Starościna), na terenie miasta także topole i wierzby, jedynym pomnikiem przyrody nieożywionej jest głaz narzutowy koło wsi Gajec.
Najbliższe rezerwaty przyrody: torfowiskowy Torfowiska Sułowskie (obszar sieci Natura 2000, introdukowane stanowisko aldrowandy pęcherzykowatej)
Kilkanaście użytków ekologicznych, większość z nich na terenach Lasów Państwowych, np. "Łąki", "Wzdłuż Ilanki", "Przy Ilance", "Wokół Jeziora Popienko" (stanowisko wątlika błotnego).
Edukacja[edytuj]



Cmentarz żołnierzy radzieckich


Zabytkowa lokomotywa parowa Ty51 na stacji w Rzepinie - pomnik


Jeden z hoteli w Rzepinie
Zespół Szkół Ogólnokształcących:
Gimnazjum Publiczne im. J. Kochanowskiego
Liceum Ogólnokształcące im. S. Staszica
Szkoła Podstawowa im. H. Sienkiewicza
Zespół Szkół Leśnych w Starościnie (Od niedawna Technikum Leśne w Starościnie im. prof. Jana Miklaszewskiego)
Urbanistyka[edytuj]

Układ miejski tworzy 69 ulic oraz dwa place: Kościelny i Ratuszowy[11].
Kultura[edytuj]

W mieście działa Kino "Chrobry" przy Miejskim Domu Kultury.
Transport[edytuj]

Transport drogowy[edytuj]
Rzepin jest znaczącym węzłem drogowym. W obrębie miasta przebiegają drogi:
Numer drogi Przebieg
Autostrada A2 Świecko/Słubice - Rzepin - Świebodzin - Nowy Tomyśl - Poznań - Konin - Stryków - Łowicz - Warszawa
droga krajowa nr 92 Rzepin - Świebodzin - Nowy Tomyśl - Poznań - Konin - Łowicz - Sochaczew - Warszawa
droga wojewódzka nr 134 Urad - Rzepin - Ośno Lubuskie - Radachów - droga krajowa nr 22
droga wojewódzka nr 139 Górzyca - Kowalów - Rzepin - Gądków Wielki - Debrznica
Transport kolejowy[edytuj]
Przez miasto przebiega Linia kolejowa nr 3 łącząca Warszawę z Frankfurtem nad Odrą, na której znajduje się stacja kolejowa Rzepin.
Sport i rekreacja[edytuj]

W Rzepinie znajdują się następujące obiekty sportowe:
Stadion Miejski przy ul. Poznańskiej
hala widowiskowo – sportowa przy Zespole Szkół Ogólnokształcących
Istnieje tu także Miejski Klub Sportowy Ilanka Rzepin, założony w roku 1965, grający obecnie w III lidze. Charakterystyczne barwy zespołu: niebiesko-białe[12][13].
Miejski Klub Sportowy Ilanka Rzepin posiada również sekcję atletyczną (Athletic Team). Zawodnicy sekcji wielokrotnie zdobywali medale Mistrzostw Świata i Europy w Wyciskaniu Sztangi Leżąc federacji WPC (World Powerlifting Congress) oraz WUAP (World United Amateur Powerlifting).
Turystyka[edytuj]

Szlaki turystyczne [14][edytuj]
 Rzepin PKP – Rzepin rynek – Rzepin, ul. J. Kilińskiego – Rzepinek – Dąb "Piast" – Grodno – Jez. Supno – Jez. Głębokie – Sądów – Drzeniów (dalej do Krosna Odrzańskiego)
Trasy rowerowe[edytuj]
 Słubice – Drzecin – Stare Biskupice – Nowe Biskupice – Gajec – Rzepin – Rzepinek – Nowy Młyn – Jerzmanice Lubuskie – Radzikówek – Radzików – Sądów – Cybinka – Białków – rez. "Młodno" – Krzesin
Współpraca międzynarodowa[edytuj]

Miasta i gminy partnerskie:  Hoppegarten[15]
Ludzie związani z Rzepinem[edytuj]

Marian Eckert - historyk, profesor Uniwersytetu Zielonogórskiego, były wojewoda zielonogórski;
Stanisław Kusiak - ojciec duchowy Niższego Seminarium Duchownego w Słupsku, kanonik Kapituły Katedralnej w Gorzowie Wlkp.;
Zbigniew Pusz (1949-) - polityk i biznesmen, obecnie prezes Pocztowego Towarzystwa Ubezpieczeniowego;
Ernst Wenck (1865-1929) - niemiecki rzeźbiarz, profesor niemieckiej Akademii Sztuk, urodził się w Rzepinie;
Johannes Wolburg (1905-1976) - niemiecki geolog i paleontolog, pionier mikropaleontologii, urodził się w Rzepinie;
Dariusz Muszer (1959-) - pisarz polsko-niemiecki, 1959-1972 mieszkał w Rzepinie;
Zobacz też[edytuj]

powiat rzepiński
Cmentarz żydowski w Rzepinie

Brak komentarzy:

Prześlij komentarz

+1