Ruciane-Nida

Ruciane-Nida

Państwo Polska
Województwo warmińsko-mazurskie
Powiat piski
Gmina Ruciane-Nida
gmina miejsko-wiejska
Prawa miejskie 1 stycznia 1966
Burmistrz Zbigniew Janusz Opalach
Powierzchnia 17,07 km²
Wysokość 130 m n.p.m.
Ludność (2010)
• liczba
• gęstość
4633[1]▼
271 os./km²
Strefa numeracyjna
87
Kod pocztowy 12-220
Tablice rejestracyjne NPI
Położenie na mapie Polski


Ruciane-Nida
53°38′33″N 21°32′57″E
TERC
(TERYT) 6283716044
Urząd miejski
Aleja Wczasów 4
12-220 Ruciane-Nida
 Multimedia w Wikimedia Commons
Strona internetowa
BIP
Ruciane-Nida – miasto w woj. warmińsko-mazurskim, w powiecie piskim. Położone na Mazurach, na Pojezierzu Mazurskim, otoczone lasami Puszczy Piskiej. Siedziba gminy miejsko-wiejskiej Ruciane-Nida. Według danych z 31 grudnia 2010 r. miasto miało 4633 mieszkańców.[1]
Spis treści  [ukryj]
1 Położenie
2 Geografia
3 Historia
3.1 Początki
3.2 Po II wojnie światowej
3.3 Uzyskanie praw miejskich
4 Transport i komunikacja
5 Edukacja
6 Atrakcje turystyczne i zabytki
7 Galeria
8 Przypisy
9 Linki zewnętrzne
Położenie[edytuj]



Ruciane, przystań statków nad Jeziorem Guzianka Wielka, ok. 1915 r.


Jezioro Nidzkie, widok na Nidę od strony Kowalika


Schron bojowy przy Kanale Nidzkim, Ruciane-Nida
Ruciane-Nida leży na Równinie Mazurskiej.
Sąsiednie gminy: Pisz, Mikołajki, Piecki, Świętajno, Rozogi.
W latach 1975-1998 miasto administracyjnie należało do woj. suwalskiego.
Miasto położone jest na wysokości 130 m n.p.m. Według danych z 31 grudnia 2010 roku powierzchnia miasta wynosiła 17 km² [1]
Geografia[edytuj]

Miasto jest siedzibą gminy miejsko-wiejskiej. Składa się z dwóch głównych części: Rucianego i Nidy oraz kilku mniejszych: Guzianki, Dybówka I, Dybówka II i Kowalika. Miasto leży nad jeziorami Nidzkie, Guzianka Wielka, Guzianka Mała i Bełdany. Jeziora Nidzkie i Guzianka Wielka połączone są Kanałem Nidzkiem, jeziora Guzianka Mała i Bełdany łączy śluza Guzianka. Przez miasto przepływa rzeka Nidka.
Historia[edytuj]

Początki[edytuj]
Początki istnienia osad Ruciane i Nida sięgają XVII wieku. Nida została założona w roku 1699 na miejscu dawnej wioski rybackiej oraz młyna położonego nad rzeką Nidką. Mieszkańcy osady trudnili się rybołówstwem oraz produkcją smoły i węgla drzewnego. W 1880 roku w Nidzie znajdował się urząd stanu cywilnego, który obejmował swym działaniem 335 osób. W okolicach Rucianego już w XIV wieku działały hamernie, smolarnie, dziegdziarnie, wypalarnie węgla drzewnego. Miejscowość istniała już jako osada szkatułowa i gajówka w XVIII wieku. W pierwszej połowie XIX wieku znajdowała się tu leśniczówka i niewielka osada leśna.
W drugiej połowie XIX wieku nastąpił znaczny rozwój komunikacji. W latach 1866 – 1869 zbudowano odcinek szosy Ruciane – Pisz, a w latach 1883-1885 uruchomiono linię kolejową Olsztyn – Ełk ze stacją w Rucianem. W 1898 roku oddano do użytku połączenie kolejowe Ruciane - Mrągowo. U schyłku XIX wieku uruchomiono szlak wodny prowadzący z Giżycka do Mikołajek i Pisza, co zapoczątkowało turystyczny rozwój Rucianego. Po I wojnie światowej odwiedzało Ruciane ok. 12 tys. osób rocznie, co czyniło je jednym z ważniejszych ośrodków turystycznych w dawnych Prusach Wschodnich.
Po II wojnie światowej[edytuj]
Po II wojnie światowej uruchomiono pierwszy przenośny tartak w Wejsunach, następnie przystąpiono do odbudowy tartaku w Nidzie i w Rucianem. W 1949 roku rozpoczęła się budowa Zakładu Płyt Pilśniowych i Wiórowych. Po pięcioletniej budowie uruchomiono pierwszy wydział produkcyjny – wytwórnię płyt pilśniowych, w roku następnym – płyt twardych, a w kolejnych drugi wydział płyt wiórowych oraz w 1963 roku ostatni produkujący płyty laminowane. W 1965 roku w zakładzie zatrudnionych było 1144 osób. Dzięki zakładom następował wzrost liczby ludności i rozwój infrastruktury, budownictwa mieszkalnego, handlu, usług i transportu.
Uzyskanie praw miejskich[edytuj]
Powstanie zakładu spowodowało szybki rozwój Rucianego i Nidy oraz przyczyniło się do połączenia obu miejscowości i utworzenia miasta Ruciane-Nida. Prawa miejsce przyznane zostały 1 stycznia 1966 roku. W skład obszaru miejskiego oprócz dwóch głównych części: Rucianego i Nidy weszły Guzianka, Dybówek I, Dybówek II oraz Pólko, Wola Ratajowa i Zdróżno. 1 stycznia 1966 roku liczba ludności wynosiła 3050 osób. W 1973 roku, w związku z nowym podziałem administracyjnym kraju, utworzono gminę Ruciane-Nida.
Transport i komunikacja[edytuj]

Ruciane-Nida położona jest przy linii kolejowej nr 219 Olsztyn – Szczytno – Ełk. Na terenie miasta znajdują się dwa przystanki kolejowej: Ruciane-Nida i Ruciane Nida Zachód. Przez miasto przebiegają drogi prowadzące do Szczytna droga krajowa nr 58, Pisza droga krajowa nr 58 i Piecek droga wojewódzka nr 610. W okresie letnim w mieście funkcjonują przystanie statków pasażerskich, skąd wypływają rejsowe statki do Leśniczówki Pranie, Mikołajek i Giżycka.
Edukacja[edytuj]

Szkoła Podstawowa nr 1
Szkoła Podstawowa nr 2
Zespół Szkół Samorządowych im. Agnieszki Osieckiej
Zespół Szkół Leśnych im. Unii Europejskiej
Atrakcje turystyczne i zabytki[edytuj]

Zespół kościoła parafialnego pw. Matki Bożej Ostrobramskiej (kościół i plebania) – ul. Dworcowa
Zespół wyłuszczarni nasion – ul. Dworcowa
Śluza Guzianka
Kompleks fortyfikacji z przełomu XIX/XX w. wchodzących w skład Węzła obronnego Ruciane
Cmentarz komunalnych – ul. Cicha
Budynek mieszkalny, w którym mieszkał Jerzy Borejsza (tzw. „Borejszówka) – ul. Słowiańska
Galeria[edytuj]


Wjazd do Rucianego-Nidy od strony Mrągowa


Jezioro Nidzkie, ośrodek PTTK "U Andrzeja"


Śluza Guzianka, widok w stronę Jezioro Guzianka Wielka


Most nad Kanałem Nidzkiem, widok w stronę Jeziora Nidzkiego


Przystanek kolejowy w Rucianem, linia kolejowa Olsztyn – Szczytno - Ełk
Przypisy

↑ 1,0 1,1 1,2 Dane Głównego Urzędu Statystycznego: Powierzchnia i ludność w przekroju terytorialnym (Stan w dniu 31 XII 2010 r.). [dostęp 7.03.2012].