niedziela, 16 września 2012

Pieszyce


Pieszyce

Państwo Polska
Województwo dolnośląskie
Powiat dzierżoniowski
Gmina gmina miejska
Burmistrz Mirosław Obal
Powierzchnia 63,61 km²
Ludność (2011)
• liczba
• gęstość
9 689 ▲[1]
147,4 os./km²
Strefa numeracyjna
(+48) 74
Kod pocztowy 58-250 do 58-252
Tablice rejestracyjne DDZ
Położenie na mapie Polski


Pieszyce
50°43′N 16°35′E
TERC
(TERYT) 5020102031
Urząd miejski
ul. Kościuszki 2
58-250 Pieszyce
 Multimedia w Wikimedia Commons
Strona internetowa
Pieszyce (niem. Peterswaldau) - gmina miejska leżąca na Śląsku (Dolnym Śląsku), w województwie dolnośląskim, w powiecie dzierżoniowskim.
Miasto jest położone u podnóża Gór Sowich w Kotlinie Dzierżoniowskiej, do dzisiaj zachowało układ wsi łańcuchowej, ciągnącej się kilka kilometrów wzdłuż Pieszyckiego Potoku (niem. Peterswaldauer Wasser[2]).
Według danych z 31 marca 2011 miasto liczyło 9 689 mieszkańców.
Spis treści  [ukryj]
1 Historia
2 Zabytki
3 Religia
4 Struktura powierzchni
5 Demografia
6 Transport i komunikacja
7 Współpraca międzynarodowa[9]
8 Sąsiednie gminy
9 Zobacz też
10 Przypisy
11 Linki zewnętrzne
Historia[edytuj]


Ta sekcja od 2009-03 wymaga uzupełnienia źródeł podanych informacji.
Informacje nieweryfikowalne mogą zostać zakwestionowane i usunięte.
Aby uczynić sekcję weryfikowalną, należy podać przypisy do materiałów opublikowanych w wiarygodnych źródłach.
Wieś powstała jako osada rolnicza w XIII wieku. Rozwijała się także jako ośrodek administracyjny dużej posiadłości ziemskiej.
Na początku XVIII wieku powstały manufaktury, a później tkalnie fabryczne przerabiające bawełnę.
W 1844 w Pieszycach i Bielawie wybuchło powstanie tkaczy, które ogarnęło całe Przedgórze Sudeckie.
W II poł. XIX w. nastąpiła dalszy rozwój miejscowego przemysłu włókienniczego.
W 1900 uruchomiono połączenie kolejowe z Dzierżoniowem.
Podczas II wojny światowej działał kobiecy podobóz pracy - filia Gross-Rosen.
W 1945 miejscowość została włączona do Polski pod nową nazwą Pieszyce (w pierwszych latach po wojnie używano także nazwy Pietrolesie).
W latach 1945-54 siedziba wiejskiej gminy Pieszyce.
Po wojnie kontynuowane były tradycje przemysłu włókienniczego, zakłady z Bielawy, Dzierżoniowa, Pieszyc i Piławy tworzyły drugi co do wielkości ośrodek w Polsce (po ośrodku łódzkim).
18 lipca 1962 miejscowość uzyskała prawa miejskie.
W latach 1975-1998 miasto administracyjnie należało do województwa wałbrzyskiego.
W 1977 zawieszono, a w 1978 ostatecznie zlikwidowano linię kolejową wiodącą przez miasto.
Zabytki[edytuj]

Według rejestru Narodowego Instytutu Dziedzictwa na listę zabytków wpisane są obiekty[3]:
kościół par. pw. św. Jakuba, gotycki z prezbiterium z XIV wieku i wieżą z 1525 r. przebudowany w XVIII wieku i na początku XX. Wejście ozdobione gotyckim portalem, a wewnątrz zespół nagrobków renesansowych i barokowych z XVI I XVII wieku [potrzebne źródło]
kościół par. pw. św. Antoniego, poewangelicki, ob. rzym.-kat., wzniesiony ok. 1873[4]. Budowla w stylu neogotyckim, na planie krzyża, z obrazami pędzla A. Borna we wnętrzu[5]
zespół pałacowy, z XVII-XVIII w.
pałac zbudowany w latach 1615-1617 jako renesansowy. W latach 1679 i 1710 został rozbudowany na wspaniałą barokową rezydencję. Pałac otacza park, w którym są resztki fos, murów obronnych i rzeźb. Pieszycki pałac był jednym z najokazalszych na Śląsku. 3 tys. m² powierzchni użytkowej, 60 pokoi i piękny park. W XVII w. zwany był Śląskim Wersalem. W okresie II wojny światowej mieścił obóz koncentracyjny dla kobiet. Po wojnie doraźnie remontowany. Jeszcze w latach 70. XX stulecia wykorzystywany na kolonie i obozy. Później stopniowo niszczał i był rozgrabiany. W grudniu 2000 roku zakupili go Alicja i Marjan Hajdukowie z Las Vegas
park, z XVII w., XVIII-XX w.,
zabudowa podzamcza:
dwór, ob. dom mieszkalny, pl. Zamkowy 2, z 1580 r., 1818 r.
dom, pl. Zamkowy 3, z poł. XVII w., 1818 r.
budynek gospodarczy, obok domu nr 3, z pierwszej poł. XVI w., 1818 r.
brama na dziedziniec gospodarczy, z pocz. XVIII w.
mury obronne, z XVII w.
zajazd, ul. Kopernika 138, z 1812 r.
Pieszyce - Kamionki
kościół fil. p.w. Aniołów Stróżów, z 1793-95 r.
willa nr 66 „Wilnianka”, z 1900 r.
Pieszyce - Piskorzów
kościół fil. p.w. św. Jana Nepomucena, z XVI w., 1730 r., 1921 r.
Pieszyce - Rościszów
kościół par. pw. św. Bartłomieja, z XIV-XVIII w.
zespół pałacowy, ul. Piękna 71, z XVII w., XIX/XX w.:
pałac
park
sanatorium przeciwgruźlicze (nr 11), murowano-drewniane, z 1903 r.
zagroda nr 27, murowano-szachulcowa, z 1826 r.:
dom
spichrz
dom nr 66, murowano-szachulcowy, z 1819 r.
dom nr 73, murowano-szachulcowy, z 1786 r.
dom mieszkalno-gospodarczy nr 77, murowano-szachulcowy, z poł. XIX w.
Religia[edytuj]

Większość mieszkańców miasta stanowią członkowie Kościoła Rzymskokatolickiego. Na terenie miasta działalność duszpasterską prowadzi także Kościół Zielonoświątkowy, protestancka wspólnota o charakterze ewangelicznym (zbór: ul. 9 Maja 2).
Struktura powierzchni[edytuj]

Według danych z roku 2002[6] Pieszyce mają obszar 63,6 km², w tym:
użytki rolne: 49%
użytki leśne: 42%
Miasto stanowi 13,29% powierzchni powiatu.
Demografia[edytuj]

Dane z 31 grudnia 2007[7]:
Opis Ogółem Kobiety Mężczyźni
jednostka osób % osób % osób %
populacja 9 440 100 4 937 52,3 4 503 47,7
gęstość zaludnienia
(mieszk./km²) 148,4 77,6 70,8
Transport i komunikacja[edytuj]

Początki kolei żelaznych w Pieszycach sięgają przełomu XIX i XX wieku. W październiku 1900 zakończono budowę i uruchomiono 10,8 km 1-torową linię kolejową Dzierżoniów-Pieszyce-Bielawa Zachodnia. Linia ta funkcjonowała do grudnia 1976, w styczniu 1977 zawieszono przewozy, zarówno pasażerskie jak i towarowe. W 1978 rozpoczęto demontaż torowiska na całej długości linii.[8]
Współpraca międzynarodowa[9][edytuj]

 Schortens
 Świecie
Sąsiednie gminy[edytuj]

Bielawa, Dzierżoniów, Walim, Nowa Ruda, Świdnica
Zobacz też[edytuj]

Parafia św. Antoniego
Parafia św. Jakuba

Brak komentarzy:

Prześlij komentarz

+1