poniedziałek, 17 września 2012

Ośno Lubuskie


Ośno Lubuskie

Państwo Polska
Województwo lubuskie
Powiat słubicki
Gmina Ośno Lubuskie
gmina miejsko-wiejska
Prawa miejskie przed 1347
Burmistrz Stanisław Kozłowski
Powierzchnia 8,01 km²
Ludność (2011)
• liczba
• gęstość
3886[1]
470 os./km²
Strefa numeracyjna
+48 95
Kod pocztowy 69-220
Tablice rejestracyjne FSL
Położenie na mapie Polski


Ośno Lubuskie
52°27′08″N 14°52′39″E
TERC
(TERYT) 4081005034
Urząd miejski
Rynek 1
69-220 Ośno Lubuskie
 Multimedia w Wikimedia Commons
Strona internetowa
Ośno Lubuskie (niem. Drossen, dawn. Ośno) – miasto w woj. lubuskim, w powiecie słubickim, położone nad rzeką Łęcza i jeziorem Reczynek. Siedziba gminy miejsko-wiejskiej Ośno Lubuskie. W latach 1975-1998 miasto administracyjnie należało do woj. gorzowskiego.
Miasto o charakterze turystyczno-wypoczynkowym, położone wśród wzgórz morenowych Wysoczyzny Lubuskiej.
Według danych z 31 grudnia 2010 r. miasto miało 3886 mieszkańców[1].
Spis treści  [ukryj]
1 Historia
2 Zabytki
3 Demografia
4 Sport i rekreacja
5 Transport
5.1 Transport drogowy
5.2 Transport kolejowy
6 Współpraca międzynarodowa
7 Zobacz też
8 Przypisy
9 Bibliografia
10 Linki zewnętrzne
Historia[edytuj]



Gotycki kościół pw. św. Jakuba


Baszta murów miejskich


Ratusz w Ośnie Lubuskim
W okresie wczesnopiastowskim istniał tu gród obronny. Wzmiankowane po raz pierwszy w 1252 r. jako "civitas forensi Osna". Przywilej miasta uzyskało w roku 1282 od biskupów lubuskich, do których należało. Pierwszym wójtem został Dzierżko z Chyciny[2].Ośno stanowiło własność biskupów lubuskich, a od 1258 roku[potrzebne źródło] właścicielami miejscowości byli margrabiowie brandenburscy. Formalnie biskup lubuski przekazał miasto na własność Brandenburgii w 1401 roku. Przed 1347 r. Ośno Lubuskie otrzymało pełne prawa miejskie. W 1369 roku Ośno otrzymało prawo bicia własnej monety. Początkowo była to osada targowa, gród obronny z podgrodziem, z czasem przekształciły się w miasto. W okresie średniowiecza Ośno stało się głównym ośrodkiem ziemi torzymskiej, a od 1447 roku, kiedy ustanowiono tu starostwo krajowe – stolicą ziemi torzymskiej. Było to także miasto dekanalne. Dekanat zorganizowano tu przed 1249 rokiem. Obejmował on 42 kościoły i był największy w całej diecezji[3].
Wiele razy miasto płonęło, nie omijały go wojny i zarazy. Miasto słynęło z piwa ośnieńskiego, uprawy kwiatów (plantacje konwalii, stąd nazwa niem. Maiblumenstadt), szparagów i porzeczek. W 1565 roku w Ośnie było 857 warzelni piwa, a w XVIII wieku istniało 157 warsztatów tkackich. W 1584 roku nadano mu prawo urządzania dwóch jarmarków rocznie[3].
Od roku 1810 miasto było stolicą tzw. Ziemi Torzymskiej.
W 1945 r. zniszczone w 70% miasto zostało włączone do Polski. Dotychczasowych mieszkańców wysiedlono do Niemiec[3].
W miejscowości działało Państwowe Gospodarstwo Rolne[4].
Zabytki[edytuj]

gotycki kościół pw. św. Jakuba (1298-1380) – najstarsza budowla miasta; kościół posiada wysoką masywną wieżę ozdobioną blendami, wewnątrz m.in. późnorenesansowy polichromowany ołtarz z 1627 roku, ambona z 1619 roku, kamienna chrzcielnica z 1667 roku[5];
mury miejskie (XIV-XV w.) – średniowieczne mury miejski wzniesione w 1477 roku, w których umieszczono 12 baszt; mury otaczają miasto na długości 1350 metrów, są zbudowane z głazów narzutowych, nadbudowane i uzupełniane cegłami;
ratusz XIX – neogotycki ratusz, który stoi na miejscu gotyckiego (architekt Emil Flaminius);
późnogotycka kaplica pw. św. Gertrudy z XV wieku na cmentarzu;
liczne kamienice z XVIII i XIX wieku[5].
Demografia[edytuj]


Źródło:[6][3]
Sport i rekreacja[edytuj]

W Ośnie Lubuskim istnieje hala sportowa przy Zespole Szkół Publicznych, wyposażona w boiska, sanitariaty oraz widownię na 200 miejsc[7]. Znajduje się tu także Stadion Miejski o pojemności 500 widzów.
Istnieje tu także Miejski Klub Sportowy Spójnia Ośno Lubuskie, założony w roku 1948 pod nazwą "Chrobry", grający obecnie w IV lidze. Charakterystyczne barwy zespołu: biało-czerwono-żółte[8][9].
W mieście znajdują się zespoły zieleni miejskiej takie jak Park "Stary Rynek" oraz Park "Słowackiego".
Transport[edytuj]

Transport drogowy[edytuj]
Miasto znajduje się przy drodze wojewódzkiej nr 137 Słubice-Kowalów-Ośno Lubuskie-Międzyrzecz-Trzciel oraz przy drodze wojewódzkiej nr 134 Urad-Rzepin-Ośno Lubuskie-Radachów[10].
Transport kolejowy[edytuj]
W Ośnie Lubuskim znajduje się stacja kolejowa Ośno Lubuskie, która znajdują się na linii kolejowej nr 364 łączącej Rzepin z Wierzbnem[11].
Współpraca międzynarodowa[edytuj]

Miasta i gminy partnerskie:  Eichwalde[12]
Zobacz też[edytuj]

Synagoga w Ośnie Lubuskim
Stara Synagoga w Ośnie Lubuskim
Cmentarz żydowski w Ośnie Lubuskim

Brak komentarzy:

Prześlij komentarz

+1