środa, 19 września 2012

Mirosławiec


Mirosławiec

Państwo Polska
Województwo zachodniopomorskie
Powiat wałecki
Gmina Mirosławiec
gmina miejsko-wiejska
Prawa miejskie 1303
Burmistrz Piotr Pawlik (2010)
Powierzchnia 2,13 km²
Ludność (2009)
• liczba
• gęstość
2616
1228,2 os./km²
Strefa numeracyjna
+48 67
Kod pocztowy 78-650
Tablice rejestracyjne ZWA
Położenie na mapie Polski


Mirosławiec
53°20′38″N 16°05′14″E
TERC
(TERYT) 4324417034
SIMC 0967038
Urząd miejski
ul. Wolności 37
78-650 Mirosławiec
 Multimedia w Wikimedia Commons
 Hasło Mirosławiec w Wikisłowniku
Strona internetowa


Kościół Niepokalanego Poczęcia NMP


Eksponaty Muzeum Wału Pomorskiego


Centrum miasta


Mural z mapą Wału Pomorskiego
Mirosławiec (dawniej Frydląd Marchijski, niem. Märkisch Friedland) – miasto w północno-zachodniej Polsce, w woj. zachodniopomorskim, w powiecie wałeckim, siedziba gminy miejsko-wiejskiej Mirosławiec. Położone na Pojezierzu Południowopomorskim, na północ od Jeziora Korytnickiego i na wschód od rzeki Korytnicy.
Siedziba nadleśnictwa. Tutejszy kościół parafialny jest siedzibą dekanatu.
Według danych z 30 czerwca 2009 roku, miasto miało 2616 mieszkańców[1].
Spis treści  [ukryj]
1 Położenie
2 Warunki naturalne
3 Historia
4 Zabytki
5 Kultura i sport
6 Administracja
6.1 Współpraca międzynarodowa
7 Wojsko/Lotnictwo
8 Przypisy
9 Linki zewnętrzne
Położenie[edytuj]

Mirosławiec jest położony w wschodniej części Pojezierza Wałeckiego[2], będącym mezoregionem Pojezierza Południowopomorskiego.
Miasto znajduje się w południowo-wschodniej części woj. zachodniopomorskiego, we wschodniej części powiatu wałeckiego.
Według danych z 1 stycznia 2009 powierzchnia miasta wynosi 2,13 km²[3].
W latach 1975-1998 miasto administracyjnie należało do woj. pilskiego.
Warunki naturalne[edytuj]

We wschodniej części miasta przy stacji kolejowej znajduje się małe Jezioro Stacyjne. W odległości ok. 0,7 km na zachód od miasta płynie z północy na południe rzeka Korytnica, która dalej przepływa przez pobliskie Jezioro Korytnickie.
Historia[edytuj]

Na miejscu dzisiejszego miasta istniała stara osada słowiańska. W 1303 bądź 1314 roku margrabia brandenburski Waldemar lokował tu miasto wzmiankowane jako Nova Vredeland, w którym osiedlili się głównie niemieckojęzyczni koloniści z Meklemburgii. Miasto rozwijało się jako ośrodek handlowy na szlaku Berlin – Królewiec. W 1368 r. weszło w skład Królestwa Polskiego, by w 1409 r. przejść we władanie Krzyżaków. Po pokoju toruńskim w 1466 r. ponownie włączono je do Korony, w której granicach pozostało aż do I rozbioru Rzeczypospolitej w 1772 r. Granica Rzeczypospolitej została ustalona w ten sposób, że otaczała miasto w odległości zaledwie kilku kilometrów od trzech stron – południa, zachodu i północy. Faktycznie Frydląd pozostawał jednak od początków swojego istnienia pod władzą regionalnych panów feudalnych, rodu Wedlów (von Wedell), którzy posiadali tu zamek i w ramach liberalnej Rzeczypospolitej korzystali z daleko idącej niezależności. W 1508 r. miejscowa gałąź Wedlów przeszła na protestantyzm i przyjęła nazwisko Frydlandzki[potrzebne źródło]. W 1593 właścicielem miasta stała się jednak katolicka rodzina von Blankenburg, w której rękach pozostało ono aż do 1836 r. W latach 30. XVIII w. Blankenburgowie na miejscu zamku wznieśli barokowy pałac.
Mimo zmian politycznych ośrodek zachował niemiecki charakter etniczny, choć od końca XVI w. systematycznie rósł tu udział ludności żydowskiej. Na przełomie XVIII i XIX w. Żydzi stanowili już ponad 50% ludności miasta i była to największa gmina żydowska na Pomorzu Zachodnim. Specjalnością ówczesnego Märkisch Friedland była produkcja i handel gęsimi piórami do pisania, opanowane właśnie przez ludność żydowską. Wiek XIX przyniósł exodus ludności żydowskiej z przyczyn ekonomicznych (głównie do Berlina) i upadek handlowego znaczenia miasta wskutek utraty nadgranicznego położenia. Wraz z bezpotomną śmiercią ostatniego dziedzica rodu von Blankenburg w 1836 r., Frydląd stracił ostatecznie status miasta prywatnego i przeszedł pod bezpośredni nadzór państwa pruskiego.
Ponowne ożywienie gospodarcze nastąpiło wraz z szybkim rozwojem gospodarczym Niemiec w końcu XIX w. W 1900 r. Friedland otrzymał połączenie kolejowe z Kaliszem Pomorskim na zachodzie oraz Złocieńcem na północy. W 1902 r. wzniesiono budynek sądu grodzkiego, w 1914 r. nową szkołę, a w 1918 r. nastąpiła elektryfikacja miasta. Traktat wersalski nie przywrócił jednak miasta Polsce – w 1912 r. w powiecie wałeckim Polacy stanowili zaledwie 0,6% mieszkańców. W latach 20. XX w. nastąpił przyrost ludności, związany z imigracją Niemców z terenów przekazanych przez traktat wersalski Polsce. Powstała wówczas dzielnica między centrum miasta a dworcem kolejowym (Bahnhofviertel). Dojście nazistów do władzy w Niemczech w 1933 r. przyniosło ostateczną zagładę żydowskich tradycji miasta. W czasie II wojny światowej Friedland stał się miejscem zaciętych walk o przełamanie Wału Pomorskiego, co spowodowało poważne zniszczenia zabytkowej zabudowy śródmieścia (20%).
Miasto zostało zdobyte przez I Armię Wojska Polskiego 10 lutego 1945 roku. Wkrótce władzę przejęła polska administracja cywilna, która wysiedliła dotychczasową ludność miasta i zastąpiła ją polskimi przesiedleńcami. Nową nazwę miasta ustalono na Mirosławiec. W czasach PRL funkcjonowały tu: betoniarnia, ośrodek maszynowy produkujący przyczepy traktorowe do zbierania siana po kombajnach, przetwórnia runa leśnego i wędzarnia ryb[4]. Urządzono tu też Muzeum Walk o Wał Pomorski, a na jednej z kamienic przy Placu Wolności umieszczono duży mural z mapą Wału[5].
23 stycznia 2008 roku w pobliżu lotniska w Mirosławcu doszło do katastrofy wojskowego samolotu CASA, w której zginęło 20 osób.
Zabytki[edytuj]

Cały obszar starego miasta Mirosławca został wpisany do rejestru zabytków[6]. Zabytki chronione prawem w mieście:
Kościół Niepokalanego Poczęcia NMP – budowla zbudowana przez von Blankenburgów w 1721 r. z neogotycką wieżą dobudowaną w latach 1883-1885. W jednonawowym kościele z dwiema kaplicami znajdują się XVIII-wieczna chrzcielnica i chór muzyczny.
cmentarz rodowy na Górze Piaskowej z XIX w.
cmentarz żydowski z XVII i XVIII w., nazywany także domem grobów, zajmuje powierzchnię 2,2 ha.
dom (ul. Kościelna 6)
dom (ul. Wałecka 24)
spichlerz (ul. Wolności 32)
majdan zamkowy z ok. 1375 r. otoczony mokrą fosą z reliktami średniowiecznego zamku i barokowego zespołu pałacowo-parkowego
Kultura i sport[edytuj]

W tutejszym Ośrodku Kultury mieści się Muzeum Walk o Wał Pomorski.
Największym klubem sportowym jest Ludowy Klub Sportowy „Mirstal” liczący 5 sekcji piłki nożnej w tym: 3 sekcje młodzieżowe (90 zawodników), 1 sekcja seniorów (zawodników), 1 sekcja oldbojów(zawodników) oraz Klub Sportowy „Lotnik Mirstal” zrzeszony w Pomorskiej Lidze Oldbojów (piłka nożna), który jest organizatorem Mirosławieckiej Halowej Ligi Piłki Nożnej.
Administracja[edytuj]

Miasto jest siedzibą gminy miejsko-wiejskiej. Mieszkańcy Mirosławca wybierają do swojej rady miejskiej 7 radnych (7 z 15). Pozostałych 8 radnych wybierają mieszkańcy terenów wiejskich gminy Mirosławiec. Organem wykonawczym jest burmistrz. Siedzibą władz jest budynek przy ul. Wolności.
Burmistrzowie Mirosławca:
Edward Ząbek (1992-2002 r.)
Elżbieta Beata Rębecka-Sabak (2002-2010 r.)
Piotr Pawlik (od 2010 r.)
Mieszkańcy Mirosławca wybierają parlamentarzystów z okręgów wyborczych z siedzibą komisji w Koszalinie, a posłów do Parlamentu Europejskiego z okręgu wyborczego nr 13.
Współpraca międzynarodowa[edytuj]
Władze miasta prowadzą współpracę samorządową z dwiema zagranicznymi gminami:
 Baiano
 Călăraşi
Wojsko/Lotnictwo[edytuj]

Około 5 km na północ od Mirosławca zlokalizowana jest wojskowa 12 Baza Lotnicza dysponująca czynnym lotniskiem.

Brak komentarzy:

Prześlij komentarz

+1