środa, 19 września 2012

Miłomłyn


Miłomłyn

Państwo Polska
Województwo warmińsko-mazurskie
Powiat ostródzki
Gmina Miłomłyn
gmina miejsko-wiejska
Prawa miejskie 1335 (ponownie 1998)
Burmistrz Stanisław Siwkowski
Powierzchnia 12,38[1] km²
Ludność (2008)
• liczba
• gęstość
2336[1]
189 os./km²
Strefa numeracyjna
+48 89
Kod pocztowy 14-140
Tablice rejestracyjne NOS
Położenie na mapie Polski


Miłomłyn
53°46′N 19°50′E
TERC
(TERYT) 6283515074
Urząd miejski
ul. Twarda 12
14-140 Miłomłyn
 Hasło Miłomłyn w Wikisłowniku
Strona internetowa
Miłomłyn (niem. Liebemühl, prus. Mīlimalūns) miasto w woj. warmińsko-mazurskim, w powiecie ostródzkim, siedziba gminy miejsko-wiejskiej Miłomłyn. Położone nad Kanałem Elbląskim. W latach 1975-1998 miasto administracyjnie należało do woj. olsztyńskiego.
Według danych z 2008 roku miasto liczyło 2336 mieszkańców. W 1945 spalony przez Armię Czerwoną, zniszczony w 90%. Ważny węzeł wodny na Kanale Elbląskim. Przystanek autobusowy, ośrodek zdrowia, apteka, bank, poczta, restauracja, hotel, Centrum Rehabilitacji Kardiologicznej i Ogólnomedycznej.
Spis treści  [ukryj]
1 Historia
1.1 II wojna światowa
2 Zabytki
3 Sport
4 Znani mieszkańcy
5 Przypisy
6 Bibliografia
Historia[edytuj]

Miejscowość powstała na przełomie XIII i XIV w., najpierw jako strażnica krzyżacka. Na początku XIV w. zbudowano zamek i młyn, a obok powstało osiedle targowe Liwemühl (Młyn nad Liwą), które w 1335 r. uzyskało prawa miejskie. Prawa miejskie Miłomłyn utracił w 1945 i ponownie uzyskał w 1998. Nazwa zniekształcona Liebemühl została przetłumaczona przez Polaków jako Miłomłyn.
W czasie wojny polsko-krzyżackiej w 1414 r. i w trakcie wojny trzynastoletniej miasto na krótko przechodziło w ręce polskie.
W latach 1567-1587 rezydowali na tutejszym zamku ostatni ewangeliccy biskupi pomezańscy. W wieku XVII Miłomłyn zniszczyli Szwedzi, a w roku 1807 i 1813 – kolejne przemarsze wojsk francuskich, pruskich i rosyjskich.
W latach 1818–1945 należał do wschodniopruskiego powiatu ostródzkiego. Do rozwoju miejscowości w XIX w. przyczyniła się budowa Kanału Elbląskiego oraz doprowadzenie kolei (trasa Ostróda – Elbląg) w roku 1893. Linia kolejowa została rozebrana w 1945 r. Druga linia kolejowa łączyła Ostródę i Morąg (zbudowana w 1903 r.). W tym czasie Miłomłyn stał się węzłem dróg wodnych i kolejowych oraz ośrodkiem handlu drewnem.
Miłomłyn znajduje się na terenie krainy historycznej Prusy Górne.
II wojna światowa[edytuj]
W 1945 roku do Miłomłyna wycofała się jedna z trzech grup kompanii piechoty garnizonu czerwonych koszar broniących Ostródy przed Armią Czerwoną, a dokładnie odcinka Kajkowo – Bukwałd. Grupą tą dowodził Bruno Kowalzik, liczyła ona 50-60 żołnierzy. Żołnierze przedzierali się przez lasy miejscowości Piławki pod ostrzałem artylerii, gdy już dotarli do samego Miłomłyna, zostali załadowani na ciężarówkę i ewakuowani do Morąga.
Zabytki[edytuj]

 Ta sekcja jest niekompletna. Jeśli możesz, rozbuduj ją.
Pozostałości murów miejskich z XVI w.
Neogotycki kościół parafialny pod wezwaniem św. Bartłomieja, z XIX/XX w., wzniesiony w latach 1898-1901. Ołtarz główny barokowy, z rzeźbami Ostatnia Wieczerza, Zmartwychwstanie, Złożenie do Grobu. Ambona z roku 1715. Przy kościele dzwonnica z XIV w., pozostałość po poprzednim, gotyckim kościele (rozebrany w połowie XIX w.).
Kaplica ewangelicka (przy ul Twardej) z XIX w.
Neogotycka kaplica cmentarna z początku XX w.
Domy z XVIII i XIX w. – zabudowa małomiasteczkowa (ul. Kościelna, Rynkowa, Twarda).
Dawny folwark Przejazd, dwór z XIX w. (przy śluzie Miłomłyn).
Sport[edytuj]

W mieście funkcjonuje klub sportowy LKS Tęcza Miłomłyn.
Znani mieszkańcy[edytuj]

W Miłomłynie mieszka Stanisław Gorczyca – polityk i samorządowiec, poseł na Sejm IV i V kadencji; od 2007 r. senator. Mieszka tutaj także Piotr Brzozowski, który pokonując w sądzie Prezesa Rady Ministrów, zmusił w 2008 r. Rząd RP do opublikowania słynnego raportu minister Julii Pitery o działalności Centralnego Biura Antykorupcyjnego. Jednocześnie na jego wniosek Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie pierwszy raz w historii skazał prawomocnie urzędującego Prezesa Rady Ministrów na karę grzywny w wysokości 10000 zł. za niewykonanie wyroku tego Sądu[2].
Na przełomie 1945/1946 w Miłomłynie mieszkała i pracowała Danuta Siedzikówna, ps. "Inka" (nazwisko konspiracyjne Danuta Obuchowicz)[3], sanitariuszka 5 Wileńskiej Brygady AK.

Brak komentarzy:

Prześlij komentarz

+1