poniedziałek, 24 września 2012

Gorlice


Gorlice

Państwo Polska
Województwo małopolskie
Powiat gorlicki
Gmina gmina miejska
Założono 1354
Prawa miejskie 1354
Burmistrz Witold Kochan
Powierzchnia 23,56 km²
Ludność (2010)
• liczba
• gęstość
28 977 ▼
1242 os./km²
Strefa numeracyjna
(+48) 18
Kod pocztowy 38-300
38-320 38-301
Tablice rejestracyjne KGR
Położenie na mapie Polski


Gorlice
49°39′N 21°10′E
TERC
(TERYT) 2121605011
SIMC 0959903
Urząd miejski
Rynek 2
38-300 Gorlice
 Multimedia w Wikimedia Commons
 Hasło Gorlice w Wikisłowniku
Strona internetowa


Rynek w Gorlicach
Gorlice – miasto na prawach gminy w województwie małopolskim, w powiecie gorlickim (siedziba powiatu od 1865), a także siedziba gminy wiejskiej Gorlice (gmina Gorlice) otaczającej miasto Gorlice z trzech stron[styl do poprawy].
Przed 1945 Gorlice należały do województwa krakowskiego, po zakończeniu II wojny światowej weszły w skład nowo utworzonego województwa rzeszowskiego. W latach 1975-1998 miasto administracyjnie należało do województwa nowosądeckiego. Gorlice leżą na północnej granicy Beskidu Niskiego, przyległą zachodnią część Beskidu Niskiego powszechnie nazywa się Beskidem Gorlickim. Najwyższy szczyt Gorlic stanowi góra o nazwie Musiałówka.
Według danych z 31 grudnia 2011[1] miasto zamieszkiwało 28 977 mieszkańców.
Spis treści  [ukryj]
1 Środowisko naturalne
2 Demografia
3 Historia
3.1 I wojna światowa
3.2 II wojna światowa
3.3 Walki z UPA
3.4 Toponimika nazwy
3.5 Etnografia okolic Gorlic
4 Administracja
4.1 Podział administracyjny
5 Gospodarka
6 Transport
6.1 Drogi krajowe i wojewódzkie
6.2 Koleje
7 Edukacja
8 Media
8.1 Prasa
8.2 Radio
8.3 Telewizja
9 Ciekawostki
10 Sport
10.1 Większe kluby sportowe
10.2 Obiekty sportowe
11 Szlaki turystyczne
12 Instytucje wyznaniowe
12.1 Katolickie
12.2 Prawosławne
12.3 Protestanckie
12.4 Inne
13 Cmentarze
14 Muzea
15 Pomniki
16 Miasta partnerskie[20]
17 Osoby związane z Gorlicami
17.1 Gorliccy parlamentarzyści
17.2 Honorowi obywatele miasta
18 Zobacz też
19 Przypisy
20 Bibliografia
21 Linki zewnętrzne
Środowisko naturalne[edytuj]

Według danych z 2002[2] miasto Gorlice ma obszar 23,56 km², w tym:
użytki rolne: 61%
użytki leśne: 10%
Miasto stanowi 2,44% powierzchni powiatu.
Demografia[edytuj]

Dane z 31 grudnia 2006[3]:
Opis Ogółem Kobiety Mężczyźni
jednostka osób % osób % osób %
populacja 28 645 100 14 981 53 13 664 47
gęstość zaludnienia
(mieszk./km²) 1217 635 582
Historia[edytuj]

Data powstania miasta jest niepewna. Kromer podaje rok 1355. Prawdopodobnie miasto początkowo osadzone na prawie polskim, od 1417 roku na prawie niemieckim. Wg kronik Marcina Kromera roku 1354 Dersław I Karwacjan[4] otrzymał od króla Kazimierza Wielkiego przywilej utworzenia miasta Gorlic u zbiegu rzek: Ropy i Sękówki. Zgodnie z zapiskami zawartymi w tych kronikach pierwsi osadnicy przybyli z miasta Görlitz na Łużycach. W drugiej połowie XVI wieku dziedzicami Gorlic została rodzina Pieniążków herbu Odrowąż. W 1625 roku połowę miasta wykupiła rodzina Rylskich będących w czasie "potopu" po stronie najeźdźcy, natomiast Pieniążkowie byli stronnikami króla Jana Kazimierza. Pod władaniem Pieniążków i Rylskich Gorlice były jednym z ważnych ośrodków kalwinizmu w Polsce[5]. Miasto Gorlice szybko stało się ośrodkiem rzemieślniczo-handlowym.
W XIX wieku region gorlicki stał się kolebką przemysłu naftowego. W latach 1853-1858 swoją pracownię miał tutaj Ignacy Łukasiewicz, farmaceuta, konstruktor lampy naftowej, ojciec przemysłu naftowego.
W 1895 roku założyciele spółki "Bergheim i Mac Garvey", Kanadyjczyk William Henry Mac Garvey i austriacki bankier Johan Bergheim uzyskali koncesję na założenie Galicyjskiego Karpackiego Naftowego Towarzystwa Akcyjnego z siedzibą w Gliniku Mariampolskim, a ich zakład zaczął funkcjonować jako samodzielna Fabryka Maszyn i Narzędzi Wiertniczych w Gliniku Mariampolskim[6].
W 1865 Gorlice stały się miastem powiatowym. Od tego czasu wyraźnie widoczny staje się proces rozwoju miasta, przejawiający się m.in założeniem Parku Miejskiego (otwarcie w 1900 r.), powstaniem szpitala i pierwszych szkół średnich (Seminarium Nauczycielskie dla dziewczyn - 1904r., Gimnazjum - 1906r.).
I wojna światowa[edytuj]


Ogólny widok Gorlic od strony Zawodzia przed I wojną światową
Rozwój miasta przerwała pierwsza wojna światowa. Pod Gorlicami, po wielkiej bitwie 2 maja 1915 r., został przerwany front rosyjski. Gen. Tadeusz Rozwadowski jako dowódca 12 Brygady Artylerii w 12 "Krakowskiej" Dywizji Piechoty odegrał jedną z kluczowych ról w tej majowej bitwie. Za główne źródło sukcesu 12 DP w pierwszym dniu bitwy, uznano współdziałanie artylerii z piechotą. Dokonany przez artylerię 12 DP wyłom w linii obronnej wroga zaczął się rozszerzać, co umożliwiło zdobycie Gorlic. Rozwadowski zastosował nowy sposób użycia artylerii i należy do twórców i prekursorów tzw. Ruchomej zasłony ogniowej, polegającej na tym, że ogień artyleryjski postępował tuż przed atakującą piechotą. Metoda ta bardzo szybko weszła na trwałe do niemieckiego regulaminu walki jako tzw. Feuerwalze, a do francuskiego jako barrage roulant i zastąpiła stosowane wcześniej wielogodzinne ostrzeliwanie pozycji wroga, po których następował pochłaniający liczne ofiary szturm wojsk. 17 maja pod Jarosławiem Rozwadowski takim samym systemem, jaki zastosował pod Gorlicami, czyli ogniem artylerii, powstrzymał kontrnatarcie Rosjan. Wprawiło to w zachwyt cesarza niemieckiego Wilhelma II.
Jednak na skutek samej bitwy, a także trwających 126 dni poprzedzających ją walk pozycyjnych zniszczeniu uległa większość zabudowy Gorlic.
II wojna światowa[edytuj]
7 września 1939 r. na obszar powiatu gorlickiego wkraczają wojska niemieckie. Burmistrzem Gorlic zostaje w tym czasie Andrzej Kwaskowski, aktywny członek ruchu oporu. Ludność Gorlic dotknięta została różnymi formami represji ze strony okupanta. Już 21 sierpnia 1940 r. zorganizowana została pierwsza uliczna łapanka w której zostało aresztowanych 60 mieszkańców miasta, wywiezionych następnie do obozu koncetracyjnego w Oświęcimiu. W 1942 r. zatrzymano, a następnie wywieziono do III Rzeszy uczniów byłego gimnazjum. Tragiczny był los gorlickich Żydów. Byli oni wywożeni do obozów koncentracyjnych drogą kolejową. W październiku 1941 r. zostało utworzone getto, które zlikwidowane ostatecznie zostało w sierpniu 1942. Jednocześnie nie zabrakło wsród ludzi woli samozorganizowania się w zbrojny opór przeciwko hitlerowskiemu okupantowi. W 1939 r. powstaje obwód Gorlice Związku Walki Zbrojnej, natomiast w 1942 r. powstaje Sztab Obwodu AK Gorlice. Równocześnie odbywają się tajne komplety. 19 stycznia 1945 r., dokładnie o godzinie 16:30, Gorlice zostały zajęte przez wojska radzieckie[7]. W bezpośrednich walkach o miasto zginęło 60 czerwonoarmistów. Na terenie działały Bataliony Chłopskie oraz Armia Krajowa.
Walki z UPA[edytuj]
Według UPA terenami należnymi Ukrainie były ziemie leżące na wschód i południe od linii Włodawa - Chełm - Zamość - Przeworsk - Brzozów - Krosno - Gorlice. Część tych terenów, które znalazły się za linią Curzona nazywano "Zakierzońskim Krajem". Na obszarze tym Ukraińcy stworzyli własną nielegalną administrację podziemną.
Na terenie powiatu gorlickiego w 1945 roku UPA dysponowała trzema kompaniami (sotniami)[8]:
Sotnia "Lisa" – 180 strzelców (striłciw)
Sotnia "Brodycza" (Romana Horobelskiego) – 100 strzelców
Sotnia "Smyrnego" (Michała Fedaka) – 150 strzelców
W znacznej części strzelcy Ci pochodzili z SS-Galizien. Do działań UPA oprócz tego moblilizowano (często przymusowo) miejscową ludność łemkowską osiągając liczbę sięgającą 1000 osób. Wobec trudności jakie napotykały takie akcje mobilizacyjne siły ukraińskie skierowały w 1946 roku na te tereny sotnię "Horisława" (Modesta Rypeckiego), która terroryzowała ludność łemkowską poddając karom osoby sprzyjające Polakom (od chłosty aż do śmierci włącznie). Sotnia ta wyruszyła też dalej na Sądecczyznę. W nocy z 27 na 28 czerwca 1946 roku napadła na posterunek MO i Urząd Gminy w Łabowej, paląc większość zabudowań wsi i mordując mieszkańców. Pościg wojskowy zmusił sotnię do odwrotu na ziemie gorlickie gdzie 6 lipca zaatakowali i zlikwidowali posterunek MO i obrabowali spółdzielnię.
Sotnia "Brodycza" w czasie swej działalności na terenie powiatu gorlickiego dokonała[9]:
napad na lokal Komisji Wyborczej w Śnietnicy
trzykrotny napad na wieś Regetów Wyżny
napad na lokal Komisji Wyborczej w Uściu Ruskim
spalenie wsi Czarne
podpalenia w Zdyni i Smerekowcu
napad na wieś Gładyszów
napad i podpalenie we wsi Klimkówka.
W wyniku zaciętych walk a także przeprowadzenia akcji Wisła, która odcięła UPA od zaplecza w postaci ludności łemkowskiej, sotnie Brodycza i Smyrnego zostały rozbite a ich resztki przedostały się do Czechosłowacji. Sotnia "Lisa" wycofała się na wschód.
Toponimika nazwy[edytuj]
Etymologia nazwy miasta jest niejasna. Próby jej ustalenia podjął Józef Barut w swym opracowaniu monograficznym na temat Gorlic. Najstarsza nazwa odnotowana przez Długosza brzmi "Gardlicza". Marcin Kromer w swej kronice nazywa miasto "Gorlicza"[10] i łączy jej powstanie z osadnikami ze Zgorzelca. Wg Baruta w zachowanych w Archiwum Miejskim w Gorlicach wyciągach z ksiąg ziemskich i grodzkich bieckich, sądeckich i czchowskich od 1401 roku nazwa Gorlicza przeważa liczebnie nad Gorlice. Większość późniejszych źródeł powiela wersję Marcina Kromera ale pojawiają się też opinie, że choć do miasta przybyli osadnicy ze Zgorzelca to nazwa jest jednak lokalna a nie patronimiczna. Powołując się na teksty Wacława Potockiego Barut sugeruje, że pierwotnie nazwa była rodzaju żeńskiego podobną do okolicznych (Ropica, Moszczenica, Nowica, Banica, Osobnica). W nazewnictwie rusińsko-łemkowskim nazwa Gorlic to Horłycia czyli gardło[11].
Etnografia okolic Gorlic[edytuj]


Pomnik Dersława Karwacjana - założyciela Gorlic
Doliny Ropy i Sękówki były częścią szlaków handlowych o czym świadczyć mogą znaleziska archeologiczne. Jedną z najwcześniejszych osad tych terenów jest Stróżówka pochodząca z czasów Bolesława Chrobrego. Przypuszcza się, że mogła ona powstać w ramach umacniania granicy z Czechami.
Według Marcina Kromera w roku 1354 Dersław I Karwacjan otrzymał od króla Kazimierza Wielkiego przywilej utworzenia miasta Gorlice u zbiegu rzek: Ropy i Sękówki. Zgodnie z zapiskami zawartymi w kronikach pierwsi osadnicy przybyli z miasta Görlitz na Łużycach.
W roku 1816 Tomasz Święcki, a następnie Adam Naruszewicz (wyd. z 1836) napiszą, że "całe Podgórze Ruskie i Małopolskie, tudzież inne miejsca pograniczne, różnych teraz rzemieślników pełne, są to osady pierwiastkowe tego dobroczynnego króla (Kazimierza Wielkiego). Język tych ludzi nieco przygrubszy, a jakieś ze Szląskiem, Morawskiem, Czeskim i Pruskim podobieństwem mający, dowodem jest pierwszej ich ojczyzny. Stąd też poszły owe zniemczone od nowych osadników, lub na nowo nadane miastom Polskim i Ruskim, Lambergi, Frawensztadu, Łańcuta, Pilsna, Gorlicy, i tym podobne nazwiska"[12].
W roku 1869 okolice Gorlic opisał m.in. Wincenty Pol: "Na obszarze Wisłoki uderza nas fakt inny; całą tę okolicę, którą obszar Wisłoki, Ropy, Jasły, Jasełki i średniego Wisłoka zajmuje, osiedli tak zwani Głuchoniemcy od dołów Sanockich począwszy, to jest od okolicy Komborni, Haczowa, Trześniowa aż po Grybowski dział: Gorlice, Szymbark i Ropę od wschodu na zachód, ku północy aż po ziemię Pilźniańską która jest już ziemią województwa Sandomierskiego. Cała okolica Głuchoniemców jest nowo-siedlinami Sasów; jakoż strój przechowali ten sam co węgierscy i siedmiogrodzcy Sasi. Niektóre okolice są osiadłe przez Szwedów, ale cały ten lud mówi dzisiaj na Głuchoniemcach najczystszą mową polską dijalektu małopolskiego, i lubo z postaci odmienny i aż dotąd Głuchoniemcami zwany, nie zachował ani w mowie ani w obyczajach śladów pierwotnego swego pochodzenia, tylko że rolnictwo stoi tu na wyższym stopniu, a tkactwo jest powołaniem i głównie domowem zajęciem tego rodu"[13].
Administracja[edytuj]

Burmistrzowie Gorlic:
Wojciech Biechoński
Andrzej Kwaskowski (1934-1944)
Stanisław Szura (1990-1998)
Józef Abram (1998-2002)
Kazimierz Sterkowicz (2002-2010)
Witold Kochan (od 2010)
Podział administracyjny[edytuj]
Osiedle Nr 1 "Starówka"
Osiedle Nr 2 "Magdalena"
Osiedle Nr 3 "Kromera"
Osiedle Nr 4 "Mariampol"
Osiedle Nr 5 "Młodych"
Osiedle Nr 6 "Zawodzie"
Osiedle Nr 7 "Sokół"
Osiedle Nr 8 "Korczak"
Osiedle Nr 9 "Górne"
Osiedle Nr 10 "Skrzyńskich"
Osiedle Nr 11 "Łysogórskie"
Osiedle Nr 12 "Krasińskiego"
Gospodarka[edytuj]

Miasto jest ośrodkiem przemysłu naftowego, maszynowego i drzewnego. W Gorlicach mieści się obszar przemysłowy podlegający Specjalnej Strefie Ekonomicznej EURO-PARK MIELEC[14].
Lista przedsiębiorstw w mieście których obrót roczny wynosi powyżej 25 milionów złotych:
Grupa Kapitałowa "Glinik" S.A.[15]
Przedsiębiorstwo Materiałów Izolacyjnych "Matizol" S.A. (wchodzi w skład Grupy Boryszew S.A.[16])
Gorlickie Przedsiębiorstwo Przemysłu Drzewnego "Forest" Sp. z o.o.[17]
SEVERT Polska Sp. z o.o.[18]
W rejonie gorlickim rozwija się agroturystyka.
Transport[edytuj]

Drogi krajowe i wojewódzkie[edytuj]
Droga krajowa nr 28 – Zator - Wadowice - Nowy Sącz - Gorlice - Biecz - Jasło - Krosno - Sanok - Medyka.
Droga wojewódzka nr 977 – Tarnów - Gromnik - Gorlice - Konieczna.
Droga wojewódzka nr 993 – Gorlice - Folusz - Nowy Żmigród - Dukla.
Droga wojewódzka nr 979 – Gorlice - Moszczenica.
Koleje[edytuj]
Linie kolejowe:
Linia kolejowa nr 108 – Stróże - Krościenko
Linia kolejowa nr 110 – Gorlice Zagórzany - Gorlice (linia w całości położona na terenie miasta Gorlice)
Stacje kolejowe:
Gorlice Zagórzany nieczynna od 01 .01.2010
Gorlice (nieczynna)
Gorlice Glinik (przystanek kolejowy; nieczynny)
Na obu liniach kolejowych ruch pociągów wstrzymany do odwołania.
Edukacja[edytuj]

Przedszkola
Miejskie Przedszkole nr 1, ul. Jagiełły 9
Miejskie Przedszkole nr 3, ul. Potockiego 7
Miejskie Przedszkole nr 4, ul. Broniewskiego 11
Miejskie Przedszkole nr 5, ul. Krakowska 11
Miejskie Przedszkole nr 8, ul. Hallera 17
Niepubliczne Przedszkole Sióstr Felicjanek, ul. Krasińskiego 21
Niepubliczne Przedszkole Sióstr Służebniczek, ul. Jezierskiego 3
Niepubliczne Przedszkole "Chatka Misia Uszatka", ul. Wyszyńskiego 21
Niepubliczne Przedszkole "Wesołe Skrzaty", ul. Dukielska 73
Niepubliczne Przedszkole Specjalne Caritas, ul. Konopnickiej 21
Miejskie zespoły szkół (szkoły podstawowe i gimnazja)
Miejski Zespół Szkół nr 1 w Gorlicach im. ks. Stanisława Konarskiego, ul. Piękna 9
Miejski Zespół Szkół nr 3 im. św. Jana Kantego, ul. Wyszyńskiego 16
Miejski Zespół Szkół nr 4, ul. Krasińskiego 9
Miejski Zespół Szkół nr 5 im. ks. Jana Twardowskiego, ul. Krakowska 5
Miejski Zespół Szkół nr 6, ul. Hallera 79
Szkoły ponadgimnazjalne
Zespół Szkół nr 1 im. I. Łukasiewicza, ul. Wyszyńskiego 18
I Liceum Ogólnokształcące im. M. Kromera, ul. Kromera 1
Zespół Szkół Ekonomicznych im. Jana Pawła II, ul. Ariańska 3
Zespół Szkół Technicznych im. W. Pola, ul. Michalusa 6
Zespół Szkół Zawodowych im. K. Pułaskiego, ul. Niepodległości 5
Szkoły wyższe
Wydział zamiejscowy Uniwersytetu Ekonomicznego w Krakowie, ul. Niepodległości 5
Wydział zamiejscowy Małopolskiej Wyższej Szkoły Ekonomicznej w Tarnowie
Media[edytuj]

Prasa[edytuj]
Gazeta Krakowska – Gazeta Gorlicka
Echo Gorlic
Kurier Gorlicki
Tygodnik Gorlicki
Kwartalnik Gorlicki
Radio[edytuj]
Rozgłośnie lokalne i regionalne posiadające siedzibę bądź redakcję w Gorlicach:
Polskie Radio Kraków - oddział Gorlice
Radio AM Gorlice
Telewizja[edytuj]
Regionalna Telewizja Gorlicka
Telewizja internetowa Gorlice.TV
Ciekawostki[edytuj]



Pierwsza na świecie uliczna lampa naftowa
Z wieży gorlickiego ratusza codziennie w południe odgrywany jest hejnał "Beskidzkie Echo".
Wychodnie skałek piaskowcowych w centrum miasta,w parku miejskim oraz skałki znajdujące się poniżej cmentarza wojskowego Gorlice-Sokół (nr 88) z okresu I wojny światowej.
Gorlice są jednym z głównych punktów na trasie Karpacko-Galicyjskiego Szlaku Naftowego, powstałego dla upamiętnienia faktu, że ten region stał się kolebką światowego przemysłu naftowego.
4 czerwca 2010 Gorlice i okolice dotknęła katastrofalna powódź. Woda która pojawiła się w nocy po opadach spowodowała wylanie Stróżowianki, Ropy i Sękówki. W wyniku powodzi zalany został park miejski, targ, Zawodzie, Zagórzany, Biecz. Najgorzej było na Zawodziu a także w okolicach parku miejskiego ulicy Konopnickiej i Tuwima.
Sport[edytuj]

Większe kluby sportowe[edytuj]


Stadion na którym Glinik Gorlice rozgrywa mecze
GKS Glinik – piłka nożna
MKS Glimar – koszykówka
KRS Ekstrim – siatkówka kobiet
Gorlicki Klub Piłki Siatkowej – siatkówka mężczyzn
MKS Radość – tenis stołowy
Gorlicki Klub Zapaśniczy – zapasy
LKS Pogórze – podnoszenie ciężarów
Maraton Gorlice - klub biegaczy
Obiekty sportowe[edytuj]
Stadion OSiR – piłka nożna
Hala Widowiskowo-Sportowa OSiR – przystosowana do uprawiania dyscyplin sportowych: piłka ręczna, piłka nożna, koszykówka, siatkówka, badminton, tenis stołowy, unihok
Kryta Pływalnia "Fala"
Basen sezonowy (odkryty) OSiR
Sztuczne lodowisko OSiR
Sala gimnastyczna – Międzyszkolny Ośrodek Sportowy
Korty tenisowe
Strzelnica – Rejonowy Ośrodek Szkolenia LOK
Szlaki turystyczne[edytuj]

 Szlak zielony: Gorlice – Ożenna – od stacji PKP w Gorlicach przez: Wapienne, Magurę Wątkowską, Nowy Żmigród
 Szlak niebieski: Bartne – Szalowa
– od stacji PKP w Gorlicach przez: Łysą Górę do Szalowej
– od stacji PKP w Gorlicach przez: Magurę Małastowską do Bartnego
 Szlak żółty: Gorlice stacja PKP – Bartnia Góra (góra) – Bielanka – Miejska Góra – Ropa – Wawrzka – Florynka – Jamnica
 od ul. Korczaka – cmentarz nr 91 – Stróżówka (szlak cmentarny poprowadzony tak jak szlak niebieski)
Instytucje wyznaniowe[edytuj]

Katolickie[edytuj]


Bazylika mniejsza Narodzenia Najświętszej Maryi Panny w Gorlicach
Kościół Rzymskokatolicki
Bazylika Narodzenia Najświętszej Marii Panny i Sanktuarium Pana Jezusa w Więzieniu w Gorlicach
parafia św. Andrzeja Boboli
parafia św. Jadwigi Królowej
parafia Matki Bożej Nieustającej Pomocy
Parafia pw. Św.Wawrzyńca Diakona i Męczennika – kaplica filialna pw. Niepokalanego Serca Matki Bożej – os. Skrzyńskich (parafia Zagórzany- diecezja Tarnowska)
Kościół greckokatolicki
Parafia Przemienienia Pańskiego
Prawosławne[edytuj]
Polski Autokefaliczny Kościół Prawosławny
Katedralna Parafia Świętej Trójcy
Od 2009 Gorlice są siedzibą Prawosławnego Biskupa Gorlickiego Paisjusza - sufragana diecezji przemysko-nowosądeckiej PAKP. Z związku z tym cerkiew gorlicka została podniesiona do rangi Katedry biskupiej. W Cerkwi Katedralnej spoczywają relikwie św. Maksyma Sandowicza. Znajduje się także cząstka Św. Krzyża oraz relikwie Apostoła Andrzeja, św. Pantelejmona i św. Łazarza. Proboszczem parafii jest Ks. dr kanonik Roman Dubec.
Protestanckie[edytuj]
Kościół Zielonoświątkowy
Zbór w Gorlicach
Ewangeliczna Wspólnota Zielonoświątkowa
Zbór w Gorlicach
Kościół Adwentystów Dnia Siódmego
Zbór w Gorlicach
Inne[edytuj]
Świadkowie Jehowy
Zbór w Gorlicach, Sala Królestwa
Cmentarze[edytuj]



Cmentarz z I wojny światowej na Górze Cmentarnej
Nad miastem góruje cmentarz nr 91 na Górze Cmentarnej, a w okolicach Gorlic znajduje się wiele rozrzuconych po lasach i wzgórzach cmentarzy wojskowych z okresu I wojny światowej. Niektóre to prawdziwe arcydzieła architektury cmentarnej.
Cmentarze z I wojny w ramach "gniazda Gorlice"
nr 87 (Cmentarz Na Pocieszce) – ul. Łokietka ( żółty szlak turystyczny do Bielanki)
nr 88 – Gorlice-Sokół - ( zielony szlak turystyczny do Wapiennego)
nr 89 – ul. Kopernika (nieistniejący, szczątki żołnierzy przeniesiono, w latach 1961-62, na cmentarz na Górze Cmentarnej).
nr 90 – na zachodnim stoku Góry Cmentarnej (nieistniejący), znajdujący się na terenie cmentarza żydowskiego.
nr 91 – na szczycie Góry Cmentarnej
nr 98 – Gorlice-Glinik.
Muzea[edytuj]



Dwór Karwacjanów
Muzeum Dwory Karwacjanów i Gładyszów - oddział Galeria Sztuki "Dwór Karwacjanów" – ul. Wróblewskiego 10[19];
Muzeum Regionalne PTTK im. Ignacego Łukasiewicza – ul. Wąska 7/9;
Muzeum Gorlickiego Kopalnictwa Naftowego – kopalnia "Magdalena", ul. Krakowska
Pomniki[edytuj]

Wojciecha Biechońskiego w Parku Miejskim
Bohaterów Ziemi Gorlickiej przy ul. Hallera
Dersława I Karwacjana przy ul. Wróblewskiego
Janusza Korczaka przy ul. Korczaka (odsłonięty 13.10.2008 r.)
Ignacego Łukasiewicza przy ul. Kościuszki
Ignacego Łukasiewicza przy ul. Wyszyńskiego
Krzyż Powstańców na cmentarzu parafialnym
Kazimierza Pułaskiego w Parku Miejskim
Juliusza Słowackiego w Parku Miejskim
Tereski - studnia na Placu Dworzysko (w roku 2011 przeniesiony z Rynku)
Pomnik Tysiąclecia przy ul. Legionów
Imię nosiły lub noszą statki:
Gorlice – drobnicowiec
Miasta partnerskie[20][edytuj]

 Pápa
 Bardejov
 Nyíregyháza
 Kałusz
Osoby związane z Gorlicami[edytuj]

biskup gorlicki Paisjusz (Piotr Martyniuk) - biskup prawosławny
Dariusz Bohatkiewicz - polski dziennikarz telewizyjny
Gorliccy parlamentarzyści[edytuj]
Posłowie na Sejm IV kadencji:
Jan Knapik – SLD
Posłowie na Sejm VI kadencji:
Witold Kochan – PO
Barbara Bartuś – PiS
Posłowie na Sejm VII kadencji:
Barbara Bartuś – PiS
Gorlice mają również swojego przedstawiciela w Senacie. W wyborach parlamentarnych w 2007 Janusz Sepioł (PO) został wybrany senatorem VII kadencji w okręgu krakowskim, otrzymując 301 893 głosy.
Honorowi obywatele miasta[edytuj]
Władysław Długosz – od 11 września 1913 r.
Ks. Bronisław Świeykowski – od 4 lipca 1921 r.
Włodzimierz Kunz – od 17 listopada 1994 r.
Jerzy Hoffman – od 26 lutego 1999 r.
Marian Zgórniak – od 25 kwietnia 2002 r.
Ks. Prałat Józef Micek – od 19 lutego 2004 r.
István Kovács – od 19 lutego 2004 r.
Kazimierz Kotwica – od 24 lutego 2012 r.
Zobacz też[edytuj]

Synagoga w Gorlicach
Synagoga w Gorlicach (ul. Strażacka)

Brak komentarzy:

Prześlij komentarz

+1