Głogów

Głogów

Państwo Polska
Województwo dolnośląskie
Powiat głogowski
Gmina gmina miejska
Założono X wiek
Prawa miejskie 1253
Prezydent miasta Jan Zubowski
Powierzchnia 35,11 km²
Położenie (zasięg) 16°05' E 51°40' N
Wysokość (rynek Starego Miasta)
85,5 m n.p.m.
Ludność (31.03.2011)
• liczba
• gęstość
69 608 ▲[1]
1 933,9 os./km²
Strefa numeracyjna
(+48) 76
Kod pocztowy 67-200, 67-202 do 67-206 i 67-210
Tablice rejestracyjne Białe (DGL), Czarne (LGI,LCI,LII,LGJ,LCJ)
Położenie na mapie Polski


Głogów
51°39′33″N 16°04′50″E
TERC
(TERYT) 5020203011
SIMC 0954082
Urząd miejski
Rynek 10
67-200 Głogów
 Multimedia w Wikimedia Commons
 Hasło Głogów w Wikisłowniku
Strona internetowa
Głogów (łac. Glogovia, niem. Glogau, czes. Hlohov) – miasto i gmina w zachodniej Polsce, na Śląsku (Dolnym Śląsku), w województwie dolnośląskim, siedziba powiatu głogowskiego oraz gminy wiejskiej Głogów. Położone nad rzeką Odrą. Głogów jest szóstym co do wielkości miastem w województwie .
Miasto położone jest na obszarze Legnicko-Głogowskiego Okręgu Miedziowego.
Według danych z 31 marca 2011 miasto posiadało 69 608 mieszkańców.
Spis treści  [ukryj]
1 Geografia
1.1 Podział zabudowy
1.2 Turystyka
2 Środowisko przyrodnicze
3 Demografia
4 Toponimika nazwy miasta
5 Historia
6 Symbole miasta
7 Gospodarka
8 Komunikacja
8.1 Komunikacja drogowa
8.2 Komunikacja kolejowa
8.3 Komunikacja rzeczna
8.4 Transport osobowy
8.5 Komunikacja miejska
9 Edukacja
10 Zabytki
10.1 Budowle świeckie
10.2 Obiekty sakralne
10.3 Inne obiekty
11 Kultura i sztuka
11.1 Imprezy kulturalne
11.2 Organizacje kulturalne
12 Kościoły i związki wyznaniowe
12.1 Buddyzm
12.2 Chrześcijaństwo
13 Media
14 Współpraca międzynarodowa
15 Głogowianie
15.1 Głogów piastowski
15.2 Glogau
15.3 Głogów po 1945 roku
16 Zobacz też
17 Przypisy
18 Bibliografia
19 Linki zewnętrzne
Geografia[edytuj]


Ta sekcja od 2009-03 wymaga uzupełnienia źródeł podanych informacji.
Informacje nieweryfikowalne mogą zostać zakwestionowane i usunięte.
Aby uczynić sekcję weryfikowalną, należy podać przypisy do materiałów opublikowanych w wiarygodnych źródłach.
Głogów usytuowany jest w północnej części woj. dolnośląskiego, na pograniczu Pradoliny Barucko-Głogowskiej i Wzgórz Dalkowskich. Prawie w całości obecne miasto leży na lewym brzegu Odry, choć kiedyś jego zasadniczy trzon znajdował się na Ostrowie Tumskim otoczonym ramionami rzeki. Występują tu dwie jednostki morfologiczne:
wysoczyzna plejstoceńska, będąca przedłużeniem północnego stoku Wzgórz Dalkowskich,
dolina rzeki Odry, stanowiąca część Pradoliny Barucko-Głogowskiej,
Sąsiednie gminy: Głogów (wiejska), Kotla, Żukowice, Jerzmanowa, Szlichtyngowa.
Według danych z 1 stycznia 2010 r. powierzchnia miasta wynosiła 35,11 km²[2]. Miasto stanowi 7,98% powierzchni powiatu.
W tym[potrzebne źródło]:
użytki rolne – 36,5%:
grunty orne – 25,8%
łąki – 6,0%
pastwiska – 4,3%
sady – 0,4%
lasy – 0,4%.
W latach 1975-1998 miasto administracyjnie należało do woj. legnickiego.
Podział zabudowy[edytuj]


Podział na osiedla[3]
Głogów składa się z następujących osiedli:
Brzostów,
Chrobry,
Hutnik,
Kościuszki,
Kopernik,
Krzepów,
Nosocice,
Paulinów
Piastów Śląskich,
Słoneczne,
Śródmieście,
Widziszów,
oraz z niezamieszkanych dzielnic w obrębie granic miasta:
Biechów
Wróblin Głogowski
Żukowice[3].
Turystyka[edytuj]
Przez miasto przebiega Wielkopolska Droga św. Jakuba i Dolnośląska Droga św. Jakuba – odcinek szlaku pielgrzymkowego do grobu św. Jakuba w Santiago de Compostela w Hiszpanii.
Środowisko przyrodnicze[edytuj]

Walory przyrodnicze miasta stanowią: szata roślinna i zwierzęca, gleby, wody i urozmaicony krajobraz. System zieleni tworzą parki (wokół Starego Miasta i kanału Sępolno), zieleń łęgowa nad Odrą i Ostrowie Tumskim, niewielkie kompleksy lasów, ogrody działkowe oraz w ostatnich latach system zieleni izolacyjnej wokół hut miedzi. W obrębie miasta znajdują się szesnaście pomników przyrody[4]. Tereny nadodrzańskie stanowią biologicznie czynne kompleksy i są ostoją ptactwa wodnego. Podstawowe kompleksy roślin występują w następujących głównych grupach (W.Szafer):
roślinność dna doliny Odry, którą tworzą zarośla wierzbowe. Wyższe terasy doliny Odry zajmują przeważnie łąki i lasy (przeważnie liściaste),
roślinność Wzgórz Dalkowskich, w pobliżu których przebiegają granice naturalnych zasięgów drzew (świerk górski, jodły, olszy szarej). Wzgórza porastają lasy świerkowe i bukowe,
na południe i południowy zachód od pasa Wzgórz Dalkowskich rozciąga się jednostajnie płaska kraina torfowisk,
Lasy w Głogowie zajmują ok. 30 ha[potrzebne źródło]. Nie tworzą one zwartego kompleksu i w niewielkich skupiskach rozmieszczone są na obrzeżach miasta, głównie w pasie nadodrzańskim. Dominują lasy liściaste. Wśród lasów najwięcej cech naturalnych mają łęgi.
Jakość środowiska wpływa znacząco na samopoczucie i zdrowie jego mieszkańców. Ogólnie w ostatnich latach ulega poprawie. Inwestycje proekologiczne w Hucie Miedzi ("Modernizacja Wydziału Ołowiu","Instalacja odsiarczania elektrociepłowni HM "Głogów") oraz coraz częstsze wykorzystywanie do celów grzewczych i technologicznych paliw ekologicznych ograniczyły emisję zanieczyszczeń do atmosfery.


Odra w Głogowie
Demografia[edytuj]


Ta sekcja od 2009-01 wymaga uzupełnienia źródeł podanych informacji.
Informacje nieweryfikowalne mogą zostać zakwestionowane i usunięte.
Aby uczynić sekcję weryfikowalną, należy podać przypisy do materiałów opublikowanych w wiarygodnych źródłach.
Wykres liczby ludności miasta Głogów na przestrzeni ostatnich 70 lat.

Największą populację Głogowa odnotowano w 1996 r. – wg danych GUS 74 390 mieszkańców. Od 1996 roku liczba mieszkańców Głogowa spadła o 6 374 tysięcy osób, spowodowane ujemnym saldem migracji.
Kolejny rok z rzędu liczba mieszkańców Głogowa utrzymuje się poniżej 70 000 osób. Kobiet jest o 2 302 więcej niż mężczyzn. Czasowo na terenie miasta zameldowane są 1 122 osoby. W porównaniu z 2007 liczba mieszkańców zmalała o 506 osób (w 2007 r. było ich 69 978).
W 2008 urodziło się 790 dzieci, o 53 dzieci więcej rok wcześniej (w 2007 r. było ich 737). W tym samym okresie zmarło 510 osób. Przyrost naturalny wynosi więc 280 osób, a spadek liczby mieszkańców jest wynikiem migracji, głównie ludzi młodych, poza Głogów. Ma to związek z pozostawaniem wykształconych młodych ludzi w dużych miastach, siedzibach uczelni oraz z budowaniem domów na terenie ościennych gmin, głównie: Gmina Głogów, Gmina Jerzmanowa, Gmina Radwanice, Gmina Grębocice.
Informacja o ludności Głogowa na dzień 31.12.2010 r.
Liczba mieszkańców Głogowa zameldowanych na pobyt stały - 68 811 , w tym 56 cudzoziemców zameldowanych na pobyt stały. W porównaniu z rokiem 2009 liczba mieszkańców zmalała o 341 osób (w 2009 r - 69152 osoby). Liczba osób z podziałem na płeć: kobiet - 35 702, mężczyzn - 33 109 (kobiet jest o 2.593 więcej niż mężczyzn). Na pobyt czasowy na terenie Głogowa zameldowanych jest 1477 osób[5].
W roku 2010 urodziło się 779 dzieci (w roku 2009 - 787 dzieci) tj. o 8 dzieci mniej niż w roku 2009, w tym : chłopcy - 369, dziewczynki - 410
Zmarło 500 osób (w roku 2009 - 486 osób tj. więcej o 14 osób). Przyrost naturalny wynosi więc 279 osób.
Spadek liczby mieszkańców jest wynikiem migracji głównie ludzi młodych, poza Głogów. Ma to związek z pozostawaniem wykształconych młodych ludzi po ukończeniu studiów, w dużych miastach, jak również z wyprowadzeniem się poza Głogów, w związku z budową domów na terenie ościennych gmin, głównie : Głogów, Jerzmanowa, Radwanice, Grębocice, Serby.
Jako populacja mieszkańcy Głogowa wyraźnie się starzeją : - liczba mieszkańców w wieku 18 lat i więcej wynosi 56 677 osób, w tym: kobiet 29 746 , mężczyzn 26 931 , - liczba mieszkańców do 18 roku życia wynosi - 12 134 osoby - liczba osób najstarszych w wieku 70 lat i więcej - 4580 w tym kobiet 2905, mężczyzn 1675. - Liczba mieszkańców w wieku 90 lat i więcej 104 osoby, w tym kobiet 87, mężczyzn 17.
Najwięcej żyjących mieszkańców jest w grupie urodzonych: - w 1955 roku - 1391 osób, w tym 609 mężczyzn i 782 kobiet , - w 1951 roku - 1374 osoby, w tym 640 mężczyzn i 734 kobiet - w 1953 roku - 1364 osoby, w tym 621 mężczyzn i 743 kobiet - w 1952 roku - 1350 osób , w tym 637 mężczyzn i 713 kobiet - w 1977 roku - 1344 osoby, w tym 695 mężczyzn i 649 kobiet - w 1981 roku - 1298 osoby, w tym 643 mężczyzn i 655 kobiet - w 1978 roku - 1297 osób, w tym 685 mężczyzn i 612 kobiet - w 1980 roku - 1285 osób, w tym 673 mężczyzn i 612 kobiet
Od 2006 roku liczba urodzeń przedstawia się następująco: 2001 r. - 605 dzieci 2002 r. - 598 dzieci 2003 r. - 577 dzieci 2004 r. - 628 dzieci 2005 r. - 676 dzieci 2006 r. - 743 dzieci 2007 r. - 737 dzieci 2008 r. - 790 dzieci 2009 r. - 787 dzieci 2010 r. - 779 dzieci
Najwięcej mieszkańców mieszka na ulicach: Kosmonautów Polskich - 3877 Armii Krajowej - 2743 Orbitalnej - 2569 Obrońców Pokoju - 2538 Aleja Wolności - 2441 Gwiaździstej - 2313 Istnieją również ulice, gdzie mieszka tylko kilka osób , np. Brzozowa, Bukowa, Dobra, Geodezyjna, Kossaka, Bolesława Wysokiego, Konopnickiej, Krawiecka, Księdza Novarese, Nadbrzeżna, Narciarska, Piaskowa, Topolowa, Wierzbowa.


Panorama Głogowa z wieży zamkowej – marzec 2007


Panorama Głogowa z wieży zamkowej – wrzesień 2009
W załączeniu wykaz ulic z podaną liczbą mieszkańców – WYKAZ
Ogółem jest w mieście 257 ulic i placów[5].
W mieście wyodrębniono 11 osiedli mieszkaniowych[3]. Liczba mieszkańców poszczególnych osiedli wynosi obecnie[5]:
Brzostów – 811
Chrobry – 7 210
Hutnik – 8 000
Kopernik – 21 106
Kościuszki – 2 835
Nosocice – 1 550
Piastów Śląskich – 11 300
Przemysłowe – 4 910
Słoneczne – 3 350
Śródmieście – 8 400
Krzepów – brak danych.
Toponimika nazwy miasta[edytuj]



Głogów wśród innych nazw śląskich miejscowości w urzędowym pruskim dokumencie z 1750 roku wydanym w języku polskim w Berlinie.[6]
Nazwa miasta pochodzi od słowa glogh, które oznacza cierń lub kolec. Początkowo głogiem nazywano wszystkie krzewy kłujące, aby z czasem zawęzić tę nazwę do jednej rośliny głogu[7]. Odnosi się ona do właściwości miejsca, w którym miejscowość została założona i ma związek z roślinnością charakterystyczną dla miejsca - teren porośnięty głogiem.[8]
Nazwę miasta w zlatynizowanej formie cum urbem Glogua notuje Kronika Thietmara w roku 1010. Później występują także inne warianty tej nazwy: Glogov (1155), Glogova (1157) oraz Glogou w roku 1208 w falsyfikacie dokumentu z XIV w.[9] W średniowieczu występowała również nazwa w formie żeńskiej Głogowa. Na przestrzeni dziejów występowały następujące niemieckie formy nazwy miasta od XI do XX w. - Glogau oraz Gross-Glogau (XV-XIX w.). W pruskim urzędowym dokumencie z 1750 roku wydanym języku polskim w Berlinie przez Fryderyka Wielkiego miasto wymienione jest pośród innych śląskich miejscowości jako Glogow.[10]. Późniejsza nazwa niemiecka Glogau jest zgermanizowaną nazwą pierwotnej słowiańskiej i nie ma ona znaczenia w języku niemieckim. Stała się ona urzędową nazwą miasta dopiero po zajęciu Śląska przez Prusy w wyniku trzech wojen śląskich z Austrią[potrzebne źródło]. Słownik geograficzny Królestwa Polskiego wydany pod koniec wieku XIX podaje wiele wariantów nazw miejscowości niemiecką oraz polskie - Głogów oraz Głogówek na Śląsku,[11] a także Głogów Dolny lub Wielki oraz w formie żeńskiej Głogowa Dolna lub Wielka.[12]
Historia[edytuj]



Zamek Książąt Głogowskich obecnie Muzeum Archeologiczno-Historyczne


Kolegiata Wniebowzięcia Najświętszej Maryi Panny na Ostrowie Tumskim


Panorama Głogowa w 1915 r.


Stare Miasto


Ruiny kościoła św. Mikołaja
Przypuszcza się, że osada Lugidunum z mapy Ptolemeusza może być Głogowem. Miejscowość Lugidunum została odwzorowana w dziele "Geografia" Klaudiusza Ptolemeusza z lat 142-147 naszej ery[13]. O tym, że miejscowość ta była Głogowem, informuje kompendium Lexicon Universale[14] oraz wynika to z jej położenia względem innych zidentyfikowanych miejscowości Śląska. Inne źródła identyfikują jednak Lugidunum z Legnicą.
Głogów jest jednym z najstarszych miast Polski. Gród założony został już w X w., przez słowiańskie plemię Dziadoszan. Był położony na prawym brzegu Odry i zbudowany był z kamieni, drewna i ziemi. Został on zdobyty przez Mieszka I, który stworzył nowy gród w okolicach obecnego Ostrowa Tumskiego.
Pierwsze wzmianki o Głogowie pochodzą z 845, z mapy Europy Geografa Bawarskiego. W latach 1010 i 1017 wojska niemieckie Henryka II znalazły się dwukrotnie pod Głogowem. Do oblężenia grodu jednak nie doszło, o czym wspomina Thietmar z Merseburga[15][16]. Najsłynniejszą z walk o Głogów jest obrona miasta w 1109 r. przed wojskami cesarza Henryka V.
 Osobny artykuł: Obrona Głogowa.
W roku 1157 Głogów zdobyty został przez Fryderyka I Barbarossę, który spalił gród.
W roku 1180, pod rządami Konrada Laskonogiego, syna Władysława Wygnańca, odbudowany Głogów stał się stolicą księstwa głogowskiego, zaś w 1253 Konrad I kazał założyć w miejscu istniejących na lewym brzegu rzeki osad miejscowość z prawem miejskim magdeburskim.
W XVI w. wymarła głogowska linia Piastów śląskich, której ostatnim przedstawicielem był Jan II Szalony.
W latach 1491-1506 rządzili tu Jagiellonowie, Jan Olbracht i Zygmunt Stary, późniejsi królowie polscy. Później zaś miasto poddane zostało Habsburgom.
W połowie XVII w., w czasie wojny trzydziestoletniej, Głogów zamieniony został w twierdzę. Był oblegany i zdobywany przez wojska pruskie, francuskie, rosyjskie, szwedzkie i austriackie.
Od roku 1740 podlegał pruskim Hohenzollernom. W czasie wojen napoleońskich kwaterowały tu polskie oddziały Henryka Dąbrowskiego, szwadrony 4. płku strz. konnych Księstwa Warszawskiego, odwiedził go również trzykrotnie sam Napoleon. Umocnienia twierdzy zahamowały na wiele lat rozwój miasta.
W XIX w. starano się o zniesienie umocnień, lecz dopiero w 1873 r. udało się przesunąć ich granice na wschód, a w 1902 zostały one zniesione, co umożliwiło normalny jego rozwój. W 1939 r. Głogów liczył 33000 mieszkańców.
W 1945 miasto zostało ponownie zamienione w twierdzę przez władze niemieckie. Głogów był przez 6 tygodni oblegany przez wojska radzieckie i został w 95 procentach zniszczony. W wyniku postanowień konferencji jałtańskiej miasto zostało przyłączone do Polski i w maju 1945 przybyli do Głogowa pierwsi powojenni osadnicy, którzy zastali jedynie ruiny i zgliszcza. Odbudowa miasta nie została dokończona do tej pory. Gwałtownemu przeobrażeniu i rozwojowi uległo dopiero po decyzji o budowie huty miedzi, zapoczątkowanej w 1967 r. Huta jest wciąż największym zakładem przemysłowym miasta.
Od 1945 do 1950 Głogów należał do województwa wrocławskiego, zaś w 1950 włączony został do nowo powstałego województwa zielonogórskiego. Od 1975 do 1998 należał do województwa legnickiego. Do województwa dolnośląskiego należy od reformy administracyjnej w 1999.
Symbole miasta[edytuj]



Flaga Głogowa na ratuszu
Flaga Głogowa i barwy Głogowa – Barwami Miasta Głogowa są biel i czerwień. Flagą miasta jest szachownica w kolorach białym i czerwonym o kształcie prostokątnym i liczbie pól 8 x 5. Stosunek szerokości flagi do jej długości wynosi 5:8.
Herb Głogowa – Herb przedstawia tarczę dzieloną w krzyż prosty na cztery pola, z małą centralną tarczą, na której pośrodku widnieje złoty inicjał "G" na czerwonym tle. Pierwsze pole tarczy jest niebieskie i przedstawia Madonnę w koronie trzymającą berło i Dzieciątko stojąc na srebrnym półksiężycu. Całość w aureoli promienistej koloru złotego. W drugim polu znajduje się na złotym tle śląski czarny orzeł bez korony, z rozpostartymi skrzydłami. W poprzek na piersi orła widnieje srebrny półksiężyc, na nim krzyż. Trzecie pole czerwone, na nim czarny łeb bawołu zwrócony do przodu. Czwarte pole niebieskie, na nim kruk siedzący na złotej gałęzi z trzema sękami. Kruk skierowany do wewnątrz.
Hejnał – Hejnał Głogowa został skomponowany przez Kazimierza Walendzika w 1978 r.
Gospodarka[edytuj]


Ta sekcja od 2011-10 wymaga uzupełnienia źródeł podanych informacji.
Informacje nieweryfikowalne mogą zostać zakwestionowane i usunięte.
Aby uczynić sekcję weryfikowalną, należy podać przypisy do materiałów opublikowanych w wiarygodnych źródłach.
Adnotacja: poszuać źródła, że 20% osób czynnych zawodowo pracuje w jednym zakładzie - Hucie Miedzi Głogów.


Pawilony handlowe i targowisko na osiedlu Kopernik
Gmina Miejska Głogów zalicza się do miast o wyraźnie rozwiniętej funkcji przemysłowej, jest jednym z centralnych miast Legnicko-Głogowskiego Okręgu Miedziowego. Głównym sektorem gospodarki jest hutnictwo miedzi. Potencjał ekonomiczny skupiony jest przede wszystkim w jednym przedsiębiorstwie – Hucie Miedzi Głogów, które angażuje około 20% osób czynnych zawodowo[potrzebne źródło].
Sami mieszkańcy przejawiają dużą gospodarność. Świadczy o tym liczba podmiotów gospodarczych zarejestrowanych w mieście. Obecnie jest ich około 7 tys. Dominują branże związane z handlem, obsługą nieruchomości, budownictwem, produkcją i transportem. Najwięcej ludzi pracuje w przemyśle, budownictwie, ochronie zdrowia, handlu i usługach.
Władze lokalne uchwaliły, iż celem strategicznym jest zapewnienie jak najlepszych warunków do zwiększania aktywności gospodarczej w Głogowie poprzez oferowanie korzyści dla inwestorów lokujących działalność gospodarczą na terenie miasta. Jedną z metod stwarzania przez samorządy lokalne zachęt dla inwestorów są ulgi i zwolnienia z podatków lokalnych. Stąd też Rada Miejska w Głogowie w kwietniu 1999 r. wprowadziła zwolnienie z podatku od nieruchomości dla nowo powstałych podmiotów gospodarczych, prowadzących działalność produkcyjną lub usługową. Główne cele jakie Zarząd Miasta chce osiągnąć poprzez wprowadzenie ulg podatkowych, to:
zmiana struktury gospodarczej
ożywienie gospodarcze Głogowa;
przyciągniecie kapitału inwestycyjnego do miasta;
tworzenie nowych miejsc pracy[17][18].
W marcu 2008 utworzona została w Głogowie Podstrefa Legnickiej Specjalnej Strefy Ekonomicznej o powierzchni 14,5 ha[19].
Komunikacja[edytuj]

Głogów jest węzłem komunikacyjnym, gdzie krzyżują się szlaki komunikacji drogowej, kolejowej oraz rzecznej.
Komunikacja drogowa[edytuj]
Przez Głogów przebiega droga krajowa nr 12 relacji Łęknica – Żary – Głogów – Leszno – Kalisz – Radom – Lublin – Berdyszcze (Dorohusk). Biegnie ona w Głogowie przez drugie największe rondo w Europie oraz przez jedyny w promieniu kilkudziesięciu kilometrów most na Odrze.
W mieście krzyżuje się kilka dróg wojewódzkich:
nr 292
nr 319
nr 329
Budowana jest Trasa Obwodowa w Głogowie.
Komunikacja kolejowa[edytuj]


Dworzec kolejowy w Głogowie
Najważniejszą linią przebiegającą przez Głogów jest linia międzynarodowa C-E 59, relacji Szczecin–Głogów–Wrocław–południe Europy. Jej najważniejszy, 2-torowy, zelektryfikowany odcinek Szczecin-Wrocław (linia kolejowa nr 273) posiada długość 356 km (do Głogowa kolej doprowadzono w październiku 1846). Drugą linią jest linia kolejowa nr 14, prowadząca z Żar przez Wschowę do Leszna. Linia ta na odcinku Głogów–Żagań jest aktualnie wyłączona z ruchu pasażerskiego.
W granicach administracyjnych miasta znajdują się cztery czynne stacje kolejowe:
stacja Głogów – główny dworzec kolejowy miasta i regionu,
stacja Głogów Huta,
stacja Krzepów,
stacja Wróblin Głogowski.
Transport osobowy odbywa się głównie przez stacje Głogów oraz Krzepów. Pozostałe dwie stacje są obecnie powoli wycofywane z użycia.
Głogów posiada regularne połączenia kolejowe z takimi miastami jak: Świnoujście, Kołobrzeg, Bielsko Biała (sezonowo), Zielona Góra, Poznań, Ścinawa, Wrocław, Opole, Katowice, Kraków, Tarnów, Rzeszów, Łańcut, Stalowa Wola, Zamość. Nie kursują już pociągi do Leszna i Legnicy.
Komunikacja rzeczna[edytuj]
Głogów położony jest nad rzeką Odrą. Wzdłuż rzeki, na terenie miasta znajdują się dwa porty: port katedralny oraz port zimowy.
Transport osobowy[edytuj]
Głównym podmiotem realizującym autobusowe połączenia międzymiastowe jest głogowska firma Intertrans PKS S.A. Firma ta obsługuje około 90 linii regularnych oraz kilkanaście linii specjalnych. Miasto posiada połączenia m.in. z Częstochową, Gorzowem Wielkopolskim, Kaliszem, Karpaczem, Poznaniem, Warszawą i Wałbrzychem. Usługi z zakresu komunikacji międzymiastowej oferują ponadto prywatni przewoźnicy. Głogów w tym zakresie posiada połączenia z takimi miejscowościami jak: Legnica, Lubin, Polkowice, Sława, Wschowa, Leszno, Poznań, Góra i Rawicz.
Komunikacja miejska[edytuj]
Miejską komunikacją publiczną na terenie miasta zajmuje się spółka miejska Komunikacja Miejska Sp. z o.o. Pojazdy firmy obsługują 8 linii komunikacyjnych miejskich. Ponadto w Głogowie działa wiele korporacji taksówkarskich.

 Osobny artykuł: KM Głogów.
Edukacja[edytuj]

Głogów jest ważnym regionalnym ośrodkiem naukowym. Mieści się tu wiele szkół ponadgimnazjalnych oraz policealnych. Działa jedyne w zachodniej Polsce szkolne obserwatorium astronomiczne. Rozwija się szkolnictwo wyższe, zarówno na studiach dziennych, zaocznych oraz podyplomowych. W Głogowie funkcjonuje 13 przedszkoli publicznych i 4 przedszkola niepubliczne m.in "Promyk" i "Jarzębinka".
Lista szkół w Głogowie:
Szkoły podstawowe:
Szkoła Podstawowa Nr 2 im.Gwardii Ludowej, Aleja Wolności 74
Szkoła Podstawowa Nr 3 im.Noblistów Polskich, Plac Mieszka I 22
Szkoła Podstawowa Nr 6; ul. Kościuszki 18
Szkoła Podstawowa Nr 7 im. Stanisława Staszica; ul. Daszyńskiego 11
Szkoła Podstawowa Nr 10 im. Mikołaja Kopernika; ul. Andromedy 62
Szkoła Podstawowa Nr 12 im. Kawalerów Orderu Uśmiechu ul. Gomółki 43
Szkoła Podstawowa Nr 13; ul. Akacjowa 10
Szkoła Podstawowa Nr 14 im. Henryka III głogowskiego ul. Królewska 12.
Gimnazja:
Gimnazjum Nr 1; im. Dzieci Głogowskich; ul. Sikorskiego 11
Gimnazjum Nr 2; im. Ireny Sendler; Plac Mieszka I 22
Gimnazjum Nr 3; im. Jana z Głogowa ul. Morcinka 2
Gimnazjum Nr 4; im. Polskich Odkrywców; ul. Niedziałkowskiego 10
Gimnazjum Nr 5; im. Polskich Olimpijczyków; ul. Gwiaździsta 2
Gimnazjum Nr 6; ul. Obrońców Pokoju 19.


Zespół Szkół Zawodowych – detal rzeźbiarski
Szkoły ponadgimnazjalne:
I Liceum Ogólnokształcące im. Bolesława Krzywoustego, ul. Jedności Robotniczej 10
II Liceum Ogólnokształcące im. Mikołaja Kopernika;, ul. Daszyńskiego 15
III Liceum Ogólnokształcące im. Bohaterów Westerplatte, ul. Wita Stwosza 3
Zespół Szkół z Oddziałami Integracyjnymi, (IV Liceum Ogólnokształcące), ul. Perseusza 5
Zespół Szkół Przyrodniczych im. Macieja Rataja (Technikum nr 2), ul. Folwarczna 55
Zespół Szkół im. Wyżykowskiego (Technikum Nr 1), ul. Wita Stwosza 3a
Zespół Szkół Ekonomicznych im. Jana Pawła II, ul. K. Miarki 1
Zespół Szkół Samochodowych i Budowlanych, ul. Piastowska 2a
Zespół Szkół Zawodowych, Plac Jana z Głogowa 7.
Szkoły artystyczne:
Państwowa Szkoła Muzyczna I i II stopnia im. Franciszka Liszta , ul. Jedności Robotniczej 14.
Szkoły wyższe:
Państwowa Wyższa Szkoła Zawodowa w Głogowie
ul. Piotra Skargi 5; Głogów
Uniwersytet Ekonomiczny we Wrocławiu – Sale dydaktyczne Wydziału ZI – Głogów
ul. Jedności Robotniczej 11a; Głogów
Wyższa Szkoła Humanistyczno-Ekonomiczna w Łodzi – Punkt Informacyjno-Rekrutacyjny w Głogowie
ul. Obozowa 3; Głogów.
Zabytki[edytuj]



Głogowski ratusz od południowego zachodu
 Osobny artykuł: Zabytki Głogowa.
Według rejestru Narodowego Instytutu Dziedzictwa na listę zabytków wpisane są obiekty[20]:
Budowle świeckie[edytuj]


Teatr im. Andreasa Gryphiusa (ruiny)
miasto - zespół urbanistyczno-krajobrazowy, z XIII w.
Zamek Książąt Głogowskich (mieszczący Muzeum Archeologiczno-Historyczne z XIII w., l. 1652-69, XVIII w., po 1964 r.
brama Szpitalna, z XIV w.
fragmenty średniowiecznych murów miejskich, fortyfikacje nowożytne, mur.-ziem., ul. Wały Bolesława Chrobrego, 1657-1720
fortyfikacje:
fort Gwiaździsty, ul. Rudnowska, z l. 1747-49, l. 1870-74
budynki forteczne, ul. Wały Bolesława Chrobrego:
blokhauz nr 1, z 1880 r.
blokhauz nr 2, z 1860 r.
schron - szczelina przeciwlotnicza, ul. Bolesława Krzywoustego, z 1930 r.
ratusz (obecnie siedziba samorządu miejskiego)z XV w., XIX w., z drugiej poł. XX w.
Teatr im. Andreasa Gryphiusa (ruiny) z l. 1799-1801
Sąd Rejonowy ul. Kutrzeby 2, z 1908 r.


Budynek Sądu
Obiekty sakralne[edytuj]


Kościół Bożego Ciała
istniejące:
kolegiata pw. WNMP na Ostrowie Tumskim, gotycka z 1260 r., XIX w., drugiej poł. XX w. (w odbudowie)
kościół pw. św. Mikołaja, gotycki z XII w., XIV w., XVIII w. (ruiny)
kościół ewangelicki pw. "Łódź Chrystusowa", XVIII-wieczny (lapidarium)
kościół klasztorny jezuitów pw. Bożego Ciała, późnobarokowy wraz ze szczątkiem jezuickiego kolegium z l. 1696-1710, l. 1960-64
dom parafialny z kaplicą, ul. Staromiejska 17, z l. 1909-10
kościół fil. św. Wawrzyńca, późnogotycki w Brzostowie z 1502 r., XVII w., 1804 r.
cmentarz przy kościele, w Brzostowie
kościół rzym.kat. par. pw. Najświętszego Serca Pana Jezusa, poewangelicki, neogotycki, ul. Kościelna 1, na osiedlu Krzepów, z l. 1910-11
kaplica, obecnie kościół fil. pw. św. Heleny, na osiedlu Wróblin Głogowski, z 1810 r.
dzwonnica, drewniana na osiedlu Wróblin Głogowski.
obiekty niezachowane:
romański kościół św. Piotra (lapidarium pełniące funkcję pomnika Jana Pawła II)
XIII-wieczny kościół i klasztor franciszkanów
XV-wieczna kaplica św. Anny przy Kolegiacie
XVIII-wieczny kościół garnizonowy
XVII-wieczny Kościół Pokoju
XIX-wieczna synagoga (lapidarium).
Inne obiekty[edytuj]
kościół św. Maksymiliana Marii Kolbego
modernistyczny kościół św. Klemensa Dworzaka
Zespół Szkół Zawodowych
XVII-wieczna fosa i dwa bastiony
XIX-wieczna wieża "Turm Reduit" (tzw. "Barbakan")
XIX-wieczny fort "Luneta"
 Osobny artykuł: Twierdza Głogów.


Pomnik Dzieci Głogowskich i tzw. Biblioteka Świętego Pielgrzyma z wieży zamku
pomniki i rzeźby plenerowe:
Wieża Bismarcka
Pawilon Goethego
Fontanna Reutera
Polskich i Niemieckich Ofiar Wojny
Koalicji Antyhitlerowskiej
Dzieci Głogowskich
Jana z Głogowa
figura św. Jana Nepomucena
Biblioteka Świętego Pielgrzyma
pomnik "Ocalić od zapomnienia", upamiętniający ofiary zbrodni katyńskiej i katastrofy polskiego Tu-154 w Smoleńsku[21]
place, parki:
Park Leśny
Park Zamkowy
Park Paulinów
Park Południowy
Park Słowiański
Park Sępolno
Park Kopernika
Informację turystyczną na terenie miasta prowadzą: Centrum Informacji Turystycznej mieszczące się w Galerii Dworcowej (przy dworcu autobusowym) oraz Wydział Promocji Miasta – Ratusz – Rynek 10.
Kultura i sztuka[edytuj]



Kino "Jubilat"
Imprezy kulturalne[edytuj]
Głogów jest miejscem wielu ważnych wydarzeń o charakterze kulturalnym, m.in.:
Międzynarodowe Głogowskie Spotkania Jazzowe,
koncerty w ramach festiwalu Wratislavia Cantans,
Ogólnopolski Festiwal Chórów SILESIA CANTAT (wcześniej Zamkowe Spotkania Chóralne),
Przegląd Kultury Polskiej "Kresy",
Mayday Rock Festiwal.
Organizacje kulturalne[edytuj]


Miejski Ośrodek Kultury


Orkiestra Zakładowa Huty Miedzi "Głogów"
Na terenie miasta działa wiele instytucji i stowarzyszeń upowszechniających kulturę i sztukę wśród mieszkańców miasta i regionu, a także reprezentujących miasto Głogów na arenie krajowej i międzynarodowej. Do najważniejszych podmiotów działających w sferze kultury, zaliczyć można:
Miejski Ośrodek Kultury
Miejska Biblioteka Publiczna
Muzeum Archeologiczno-Historyczne
Towarzystwo Ziemi Głogowskiej
Stowarzyszenie "głogowianie"
Szkoła Muzyczna I i II stopnia im. Franciszka Liszta w Głogowie
Głogowskie Stowarzyszenie Literackie
Centrum Edukacji Kulturalnej i Artystycznej MAYDAY
Stowarzyszenie "Chór Beati Cantores"
Zakładowa Orkiestra Dęta "Huty Miedzi Głogów"
Stowarzyszenie Wolnej Sztuki
Zespół Tańca ludowego "Cis" przy Zespole Szkół Przyrodniczych
Muzyczne Stowarzyszenie Ziemi Głogowskiej im. Estelli Wolańskiej
Spółdzielczy Dom Kultury "PEGAZ"
Fundacja Odbudowy Teatru im. Andreasa Gryphiusa w Głogowie
Społeczne Ognisko Muzyczne
Głogowski Klub Skuterów
Bractwo Rycerskie Ziemi Głogowskiej.
Patronem miasta jest św. Mikołaj. Został on patronem miasta z chwilą powstania tu kościoła pw. św. Mikołaja (XIII w.). Przy głogowskiej kolegiacie łączą się dwa etapy szlaku pątniczego do grobu św. Jakuba w Santiago de Compostela w Hiszpanii: wielkopolski oraz dolnośląski.
Kościoły i związki wyznaniowe[edytuj]



Kościół p.w. Miłosierdzia Bożego - ściana frontowa
 Osobny artykuł: Struktury wyznaniowe w Głogowie.
Na terenie Głogowa działalność religijna prowadzą następujące kościoły i wspólnoty:
Buddyzm[edytuj]
Buddyjski Związek Diamentowej Drogi Linii Karma Kagyu
Chrześcijaństwo[edytuj]
Kościół Chrześcijan Baptystów:
Zbór Kościoła Chrześcijan Baptystów, ul. Chopina
Kościół Chrześcijan Wiary Ewangelicznej:
Zbór w Głogowie
Kościół Ewangelicko-Augsburski:
Filiał w Głogowie
Kościół Rzymskokatolicki:
Głogów należy do metropolii szczecińsko-kamieńskiej oraz do diecezji zielonogórsko-gorzowskiej. Na terenie miasta znajdują się 2 dekanaty Kościoła rzymskokatolickiego: dekanat Głogów – NMP Królowej Polski, dekanat Głogów – św. Mikołaja. Parafie na terenie Głogowa:
św. Klemensa Hofbauera, ul. Sikorskiego (Śródmieście)
Najświętszej Maryi Panny Królowej Polski, Pl. Stefana Kardynała Wyszyńskiego (Osiedle Kopernik)
Miłosierdzia Bożego, ul. Królowej Jadwigi (Osiedle Piastów Śląskich)
Wniebowzięcia Najświętszej Maryi Panny, pl. Kolegiacki (Ostrów Tumski)
św. Maksymiliana Marii Kolbego, ul. Legnicka (Osiedle Kościuszki)
Bożego Ciała, ul. Powstańców (Stare Miasto)
św. Wawrzyńca, ul. Okrężna (Brzostów)
Najświętszego Serca Jezusa, ul. Kościelna (Osiedle Krzepów)
św. Jana Bosko, ul. Wojska Polskiego (Głogów)
Kościół Zielonoświątkowy:
Zbór "Dobra Nowina", ul. Orzechowa
Zbór "Centrum Ewangelii", ul. Mickiewicza
Zbór "Słowo Życia", ul. Budowlanych
Polski Autokefaliczny Kościół Prawosławny:
Parafia św. Maksyma Gorlickiego, ul. Bolesława Krzywoustego 2
Ukraiński Kościół Greckokatolicki:
Parafia Greckokatolicka pw. Św. Michała Archanioła, ul. Staromiejska 17
Wspólnota Kościołów Chrystusowych:
Zbór Społeczność Chrześcijańska, ul. Piastowska 5
Świadkowie Jehowy:
zbór w Głogowie, Sala Królestwa, ul. Lipowa 2 Sala Królestwa ul. Mechaniczna
Media[edytuj]

W Głogowie działają:
Rozgłośnie radiowe
Radio Elka Głogów – 89.6 FM
Radio Plus Głogów – 107.3 FM
Prasa:
Tygodnik Głogowski
Głos Głogowa - Tygodnik Lokalny
Gazeta Lubuska
Polska | Gazeta Wrocławska
Express Głogów-Lubin-Polkowice Wrocławska Fabryka Prasowa S.C.
Telewizja:
TV Master – program lokalny w sieci telewizji kablowej dawniej: TV GŁOGOWSKA
TV Odra – telewizja Legnicko – Głogowskiego Okręgu Miedziowego z siedzibą w Lubinie
Współpraca międzynarodowa[edytuj]

Dzięki aktywnej współpracy głogowskiego samorządu, szkół, stowarzyszeń oraz wielu głogowian z podobnymi podmiotami w miastach partnerskich, Głogów został wyróżniony przez Radę Europy[22]:
Dyplomem Rady Europy (1998),
Honorową Flagą Rady Europy (2000),
Honorową Plakietą Rady Europy (2003).
Miasta partnerskie[23]: (w nawiasie podany jest rok rozpoczęcia współpracy z danym miastem)
Eisenhüttenstadt – Niemcy (1972)
Middelburg – Holandia (1990)
Laholm – Szwecja (1991)
Langenhagen – Niemcy (1993)
Okręg Amber Valley – Wielka Brytania (1999)
Kamieniec Podolski – Ukraina (2004)
Riesa – Niemcy (2006)
Głogowianie[edytuj]

Głogów piastowski[edytuj]
Henryk I Brodaty
Konrad I głogowski
Henryk III głogowski
Jan z Głogowa (†1507, Johann von Glogau) – astronom, matematyk i filozof scholastyczny, przedstawiciel przyrodoznawczego nurtu albertyzmu
Glogau[edytuj]
David Cassel (1818-1893), historyk i teolog
Kasper Elyan
Johann Samuel Ersch (1766-1828), bibliograf
Joannes-Henricus Cardinal de Franckenberg (1726-1804), arcybiskup
Georg Gustaw Fülleborn (1769-1803), filozof i filolog
Andreas Gryphius (ur. 1616-1664) – niemiecki poeta i dramaturg
Gedeon Goedel – żołnierz napoleoński
Paul Krause
Wilhelm Kube – gauleiter i gubernator Białorusi w czasie II wojny światowej
Jan Lubomirski (zm. 1736)
Eduard Munk (1803-1871), filolog
Salomon Munk (1803-1867), orientalista
Joachim Pastorius – historiograf i lekarz króla Jana II Kazimierza
Johann Pol (2 poł. XVI w. – po 1622) – rzeźbiarz głogowski czasów manieryzmu
Arthur von Posadowsky-Wehner (1845–1932) - polityk pruski, wicekanclerz Cesarstwa Niemieckiego
Bernard Rosa – zakonnik, cysters, opat Krzeszowa
Arnold Zweig (1887-1968) – niemiecki pisarz i aktywny pacyfista
Głogów po 1945 roku[edytuj]
Andrzej Chichłowski (ur. 1957) – aktor
Sylwester Chruszcz (ur. 1972) – prezes Ligi Polskich Rodzin, eurodeputowany
Michał Andrzej Cimek (ur. 1946) – działacz społeczny, dziennikarz, publicysta, prozaik, terapeuta uzależnień
Jerzy Górski (ur. 1954) – polski sportowiec, mistrz świata w podwójnym triathlonie z 1990
Czesław Litwin (ur. 1955) – poseł na sejm V kadencji
Tomasz Markowski (ur. 1975) – polski szachista
Marcin Narwojsz (ur. 1976) – piłkarz GKS Jastrzębie
Telemach Pilitsidis (ur. 1941) – malarz i poeta
Joanna Piwowar (ur. 1981) – kompozytorka i poetka
Michał Przysiężny (ur. 1984) – tenisista
Władysław Rak (ur. 1954) – poseł na sejm III i IV kadencji
Elżbieta Romanowska (ur. 1983) – aktorka
Zbigniew Rybka (ur. 1958) – współtwórca Międzynarodowych Głogowskich Spotkań Jazzowych oraz pomysłodawca i współzałożyciel PWSZ w Głogowie – Prezydent Głogowa w latach 1998-2006
Jan Zubowski (ur. 1957) – poseł, obecnie prezydent Głogowa
Ewa Drozd (ur. 1963) – posłanka na Sejm VI i VII kadencji
Zobacz też[edytuj]

Kina w Głogowie
Handel w Głogowie
Zabytki romańskie w Polsce
zabytki Głogowa
Piastowie głogowscy
burmistrzowie i prezydenci Głogowa
starostowie powiatu głogowskiego
Most Tolerancji
powiat głogowski
Legnicko-Głogowski Okręg Miedziowy
Honorowi Obywatele Miasta Głogowa
Ludność Głogowa
Cmentarz żydowski w Głogowie
MZKS Chrobry Głogów