środa, 26 września 2012

Dzierżoniów


Dzierżoniów

Państwo Polska
Województwo dolnośląskie
Powiat dzierżoniowski
Gmina gmina miejska
Założono XII wiek
Prawa miejskie połowa XIII
Burmistrz Marek Piorun
Powierzchnia 20,07 km²
Wysokość ok. 261 m n.p.m.
Ludność (31.03.2011)
• liczba
• gęstość
34 952[1]
1 707,2 os./km²
Strefa numeracyjna
(+48) 74
Kod pocztowy 58-200 do 58-205
Tablice rejestracyjne DDZ
Położenie na mapie Polski


Dzierżoniów
50°43′41″N 16°39′04″E
TERC
(TERYT) 5020102021
SIMC 0983988
Urząd miejski
Rynek 1
58-200 Dzierżoniów
 Multimedia w Wikimedia Commons
 Hasło Dzierżoniów w Wikisłowniku
Strona internetowa
Dzierżoniów (do 1946 pol. Rychbach, niem. Reichenbach im Eulengebirge) – miasto i gmina miejska w południowo-zachodniej Polsce, na Śląsku (Dolnym Śląsku), w województwie dolnośląskim. Siedziba władz powiatu dzierżoniowskiego, władz miasta Dzierżoniowa oraz władz wiejskiej gminy Dzierżoniów. Położone w Kotlinie Dzierżoniowskiej, nad rzeką Piławą.
W latach 1975-1998 miasto administracyjnie należało do województwa wałbrzyskiego. Obecna, polska nazwa miasta, nadana na cześć Jana Dzierżonia – śląskiego pszczelarza.
Według danych z 30 czerwca 2010 miasto liczyło 34 952 mieszkańców.
Spis treści  [ukryj]
1 Warunki naturalne
2 Historia
3 Architektura
4 Zabytki
5 Kultura
6 Gospodarka
6.1 Demografia
6.2 Transport
7 Sport
8 Życie religijne
9 Administracja
9.1 Podział administracyjny
9.2 Miasta partnerskie
10 Sąsiednie gminy
11 Zobacz też
12 Przypisy
13 Bibliografia
14 Linki zewnętrzne
Warunki naturalne[edytuj]

Dzierżoniów jest położony w Kotlinie Dzierżoniowskiej u podnóża Gór Sowich od południa i Masywu Ślęży od północy. Miasto leży nad rzeką Piława.
Według danych z roku 2002[2] Dzierżoniów ma obszar 20,07 km² (287. lokata w kraju), w tym:
użytki rolne: 63%
użytki leśne: 0%
Miasto stanowi 4,19% powierzchni powiatu.
Historia[edytuj]

 Osobny artykuł: zakony średniowiecznego Dzierżoniowa.
Kalendarium
XII w. – legendarne początki miasta.
1159 – legendarna data wybudowania kościoła św. Jerzego przez księcia Bolesława Kędzierzawego.
13 lutego 1258 – pierwsza pisemna wzmianka o Reichenbach i kościele św. Jerzego.
1290 – miasto otrzymało pieczęć przedstawiającą św. Jerzego zabijającego smoka na tle murów miejskich – obecny herb miasta.
1291 – miasto przeszło pod władzę Piasta świdnicko-ziębickiego – Bolka I Surowego.
pocz. XIV w. – budowa kościoła Niepokalanego Poczęcia NMP przez zakon augustianów-eremitów.
1337 – uniezależnienie się od księcia świdnicko-jaworskiego.
1338 – przekazanie przez księcia Bolka II kościoła św. Jerzego zakonowi rycerskiemu joannitów.
1392 – miasto przeszło wraz z księstwem jaworsko-świdnickim do Korony Czeskiej.
XVI w. – rozwój miasta jako ośrodka tkactwa.
1526 – przejście pod zwierzchnictwo Habsburgów.
1618-1648 (wojna trzydziestoletnia) – pożary, wyludnienie i upadek miasta.
1742 – przejście pod panowanie Prus.
1750 - w polskojęzycznym dokumencie pruskim miejscowość jest wymieniona jako Reychenbach[3]
1780-1784 – wyburzenie starych domów i budowa w ich miejscu jednopiętrowych domów kalenicowych.
1790 – spotkanie dyplomatów Prus, Szwecji, Anglii i Rzeczypospolitej, którego rezultatem było przymierze polsko-pruskie.
1795-1798 – budowa kościoła ewangelickiego (obecnie rzymskokatolicki pw. NMP Matki Kościoła).
1805 – założenie ewangelickiego cmentarza z kaplicą grobową Sadebecków.
1813 – zawarcie tajnych układów, które zapoczątkowały powstanie VI koalicji antynapoleońskiej; spotkanie króla pruskiego Fryderyka Wilhelma III oraz cara Aleksandra I.
1815–1820 – stolica pruskiej rejencji dzierżoniowskiej.
1815 - powstanie w Dzierżoniowie loży masońskiej „Aurora zur ehernen Kette”[4]
1871 – Prusy stają się częścią zjednoczonych Niemiec.
1872-1875 – gruntowna przebudowa siedziby władz miejskich (ratusza).
1945
styczeń zbliżanie się Armii Czerwonej spowodowało ucieczkę i ewakuację ludności niemieckiej z terenów Pomorza i Śląska[5][6] zarządzonej przez władze niemieckie bez przygotowania[7]. Z tego powodu wielu ludzi zginęło - bądź to w wyniku działań frontowych, bądź wskutek wysokich mrozów[8].
8 maja Wkroczenie Armii Czerwonej do miasta
włączenie miasta wraz z Dolnym Śląskiem do państwa polskiego
zaczęli przybywać Polacy z obszarów, które po konferencji jałtańskiej znalazły się poza nową wschodnią granicą Polski. Polaków tych wysiedlano na podstawie narzuconych przez rząd ZSRR umów, które podpisał marionetkowy i podporządkowany Stalinowi Polski Komitet Wyzwolenia Narodowego (PKWN.)[8].
początek wysiedlenia niewielu pozostałych jeszcze po zimowej ucieczce i ewakuacji dotychczasowych mieszkańców miasta do Niemiec; przybywają emigranci z Kresów Wschodnich
specyfiką miasta był silny napływ osadników pochodzenia żydowskiego, wskutek czego stało się ono wówczas jednym z 6 największych skupisk ludności żydowskiej w Polsce[9].
uruchomienie Państwowej Fabryki Odbiorników Radiowych, późniejszych Zakładów Radiowych DIORA.
1946 – zmiana nazwy miasta z Rychbach na Dzierżoniów[10] – na cześć ks. Jana Dzierżona, sławnego pszczelarza.
1948 – Dzierżoniów liczy ok. 24 000 mieszkańców, w tym ok. 26% Żydów[potrzebne źródło].
lata 50. – emigracja ludności pochodzenia żydowskiego za granicę.
lata 60. – wyburzenie 13 zabytkowych kamienic, tworzących północną pierzeję rynku.
1999 – uzyskanie przez Urząd Miasta certyfikatu ISO 9002 (pierwsza jednostka samorządowa w Polsce z certyfikatem ISO 9002).
Architektura[edytuj]

Zabytki[edytuj]



Ratusz Miejski oraz Rynek


Kościół (kaplica) pw. św. Trójcy


Kościół poewangelicki (obecnie rzymsko-katolicki pw. NMP Matki Kościoła


Mury Miejskie


Poaugustiański kościół pw. Niepokalanego Poczęcia NMP
 Osobny artykuł: Zabytki Dzierżoniowa.
Według rejestru Narodowego Instytutu Dziedzictwa na listę zabytków wpisane są[11]:
zespół urbanistyczny miasta
kościół par. pw. św. Jerzego, z drugiej poł. XIV w., XVI w.; wybudowany według legendy za czasów księcia Bolesława Kędzierzawego w 1159, faktycznie około roku 1230; w 1338 r. przekazany przez księcia Bolka II zakonowi rycerskiemu joannitów. Przebudowany w okresie XV-XVI w.
zespół klasztorny augustianów, ul. Hempla 16 / Klasztorna, z XIV w., 1713 r., 1845 r.:
kościół, ob. par. pw. Niepokalanego Poczęcia NMP; wybudowany w pocz. XIV w. przez zakon augustianów-eremitów
klasztor
zbór ewangelicki, obecnie kościół rzym.kat. par. p.w. MB Królowej Polski; klasycystyczny kościół wybudowany w latach 1795-1798 według projektu architekta Carla Gottharda Langhansa; do 1962 r. funkcjonował jako świątynia ewangelicka, potem został przejęty przez miasto i używany jako magazyn meblowy. Pozbawiony właściwej opieki spłonął częściowo w 1973 r. Przekazany parafii katolickiej, został konsekrowany w 1979 r. i do 1984 r. odremontowany; kolumny w kościele są utrzymane w porządku spiętrzonym obejmującym trzy style: toskański, joński i koryncki; współczesny ołtarz został przeniesiony z kościoła pod wezwaniem Niepokalanego Poczęcia NMP który pochodzi z XVIII w.; ołtarz jest przykładem barokowego malarstwa tablicowego
kościół pw. Świętej Trójcy, wybudowany w XV w. jako kaplica cmentarna; przebudowany po pożarze w 1831 i 1851 r. - w XIX w.
kaplica grobowa rodziny Sadebecków na cmentarzu ewangelickim, ul. Daszyńskiego, wzniesiona w 1805 r. przez patrycjuszowski ród Sadebecków, jako centrum cmentarza ewangelickiego; ma postać rotundy
synagoga, wybudowana w 1875 r., ul. Krasickiego 28
mury obronne – wzniesione pod koniec XIII w. na polecenie księcia świdnickiego Bolka II; wzmocnione basztami i półbasztami łupinowymi; po wojnie husyckiej dobudowano mury zewnętrzne, tworząc w ten sposób pas zieleni (międzymurze); w XVIII w. częściowo zlikwidowane
ratusz i wieża ratuszowa – pozostałość po starym średniowiecznym ratuszu; pełniła wtedy rolę strażnicy i punktu obronnego; dziś jest punktem widokowym, skąd można podziwiać panoramę miasta i okolic, Rynek, XV, z l. 1873-75; ratusz wybudowano jako dom handlowy i centrum kupieckie; od 1337 siedziba władz miejskich; w latach 1872-1875 gruntownie przebudowany
sukiennice, Rynek 2, z XV w., XIX w.
dom, ul. Klasztorna 7, z XVI-XVII w., XIX w.
dom, ul. Klasztorna 12, z XVIII/XIX w.
dom, ul. Kościelna 30, z pocz. XIX w.
dom, ul. Krasickiego 21, z XVIII w.
dom, ob. przedszkole, ul. Miernicza z drugiej i trzeciej ćw. XIX w.
dom, ul. Przedmieście 27
hotel „Polonia”, ul. Sienkiewicza 4 ( d. Świerczewskiego), z 1908 r., 1920 r.
willa, ul. Szkolna 14, z 1894 r.
kamienica, ul. Świdnicka 2, z XVIII w., XIX/XX w.
willa, ul. Świdnicka 30, z 1897 r.
willa, ul. Świdnicka 32, z 1870 r.
dom, pl. Wolności 4 (Rynek), z pocz. XIX w. XIX/XX w.
dom, pl. Wolności 5 (Rynek), z XVIII w., XIX/XX w.
domy, pl. Wolności 5-9 (d. Rynek 6-9), z XVIII w., XIX w.
domy, pl. Wolności 11 (d. Rynek nr 12/13), z XIX w.
dom, pl. Wolności 17 (Rynek), z XVIII/XIX/XX w.
domy, pl. Wolności 18, 19 (Rynek), z XIX/XX w.
kamienica, pl. Wolności 20 (Rynek), z XVIII w., XIX w.
dom, pl. Wolności 21 (Rynek), z XVIII-XX w.
kamienica, pl. Wolności 22 (Rynek), z XVIII w.
domy, pl. Wolności 23/24 (Rynek), z 1800 r., przeb. w pocz. XX w.
kamienica, pl. Wolności 25 (Rynek), z pocz. XIX w.
kamienica, pl. Wolności 26 (Rynek), z XIX/XX w.
kamienica, pl. Wolności 27 (Rynek), z k. XIX w.
domy, pl. Wolności 28, 29, 30 (Rynek), z XVIII-XIX w.
kamienica, pl. Wolności 31 (Rynek), z XVIII w. , 1905 r.
domy, pl. Wolności 33, 35, 36 (Rynek), z XVIII-XX w.
dom, pl. Wolności 34 (Rynek), z XVIII w., przebudowany pocz. XX w.
dom, pl. Wolności 37 (Rynek), z XIX w.
dom, pl. Wolności 39 (Rynek), z pierwszej poł. XIX w.
kamienica, pl. Wolności 51 (Rynek), z XVIII-XIX w.
kamienica, pl. Wolności 54 (Rynek), z XVII-XIX w.
kamienica, pl. Wolności 55 (Rynek), z XIX/XX w.
domy, ul. Ząbkowicka 2, 4, 6, 8, 10, 12, 14, 16, 18, z XVIII/XIX w.
sąd, ul. Ząbkowicka 57, z czwartej ćw. XIX w.
budynki tkalni d. E.F. Haina, ul. Kilińskiego 14, z l. 1887-89
dwa budynki produkcyjne
kotłownia
parowozownia wachlarzowa, ul. Kolejowa 8 b, z 1910 r.
Kultura[edytuj]

Kina i teatry w Dzierżoniowie:
Dzierżoniowski Ośrodek Kultury (DOK) – położony jest na skrzyżowaniu ulic Świdnickiej i Parkowej. Do Dzierżoniowskiego Ośrodka Kultury należy też kino Zbyszek[12].
Kino-teatr Zbyszek (Kino im. Zbigniewa Cybulskiego), należące do Dzierżoniowskiego Ośrodka Kultury, kino położone jest przy ulicy Ignacego Daszyńskiego. Zostało nazwane imieniem Zbigniewa Cybulskiego, który w latach 1945-1947 mieszkał i uczył się w Dzierżoniowie.
Gospodarka[edytuj]

Największe firmy to[potrzebne źródło]: Tailor, Technika Szpitalna i Frankonia Poland, Dionar, Kamitech, Galwanizer, Hak-Hol, Diotech, Faro i S.I."Elektromet" oraz działające w Wałbrzyskiej Specjalnej Strefie Ekonomicznej INVEST-PARK podstrefa Dzierżoniów: Metzeler Automotive Profile Systems, Henkel Ceresit, Orion, Broen DZT, Libra, Ermosoga, Pamax, Domex.
Demografia[edytuj]
Struktura demograficzna mieszkańców Dzierżoniowa wg danych z 31 grudnia 2007[13]:
Opis Ogółem Kobiety Mężczyźni
jednostka osób % osób % osób %
populacja 34 471 100 18 490 53,64 15 981 46,36
wiek przedprodukcyjny (0–17 lat) 5487 15,92 2664 7,73 2823 8,19
wiek produkcyjny (18–65 lat) 22 319 64,75 11 093 32,18 11 226 32,57
wiek poprodukcyjny (powyżej 65 lat) 6665 19,34 4733 13,73 1932 5,6
Transport[edytuj]
Pierwsze połączenie kolejowe Dzierżoniów uzyskał 24 listopada 1855. Było to 1-torowa 25 km linia do Świdnicy, wzbogacona o dodatkowy, drugi tor w 1908. Niespełna 3 lata później, 1 listopada 1858 uruchomiono 2-torową 21 km linię do Ząbkowic Śląskich. Obydwa odcinki pozbawiono drugiego toru latem 1945, niedługo po wkroczeniu wojsk radzieckich[14]. Trzecią linią był krótki 1-torowy 5,9 km odcinek do Bielawy, otwarty 25 maja 1891. Po 86 latach eksploatacji, w maju 1977 wstrzymano na nim ruch pasażerski (w 2001 zawieszono przewozy towarowe, a od 2006 odcinek ten jest już nieprzejezdny). Czwartą i ostatnią linią był alternatywny, wyraźnie dłuższy od poprzedniego, 1-torowy 10,8 km odcinek do Bielawy Zachodniej uruchomiony 1 października 1900. Po 76 latach użytkowania został zamknięty w styczniu 1977,a następnie całkowicie rozebrany (1978).
Dzierżoniów obecnie przecina linia kolejowa nr 137 Katowice-Legnica nazywana Magistralą Podsudecką.
Miasto jest także centrum przesiadkowym rozległej sieci komunikacji autobusowej, łączącej większość miejscowości w powiecie dzierżoniowskim. Układ ten funkcjonuje od 1950 roku. Jego cechą charakterystyczną jest to, że prawie wszystkie linie objeżdżają dookoła centrum miasta oraz mają wspólny przystanek przy dworcu kolejowym. Oprócz tego w granicach miasta kursują dwie przeciwstawne linie okólne "A" i "B". Od stycznia 2010 roku sieć jest administrowana przez Zarząd Komunikacji Miejskiej w Bielawie a obsługiwana przez trzech przewoźników:
Sudecka Komunikacja Autobusowa;
PKS Dzierżoniów;
Autokarowe Usługi Przewozowe Krzysztof Gajda.
Kompletna baza informacji o autobusach w Dzierżoniowie i okolicach znajduje się na stronie http://www.komunikacja.dzierzoniow.pl .
Sport[edytuj]


Ta sekcja od 2009-03 wymaga uzupełnienia źródeł podanych informacji.
Informacje nieweryfikowalne mogą zostać zakwestionowane i usunięte.
Aby uczynić sekcję weryfikowalną, należy podać przypisy do materiałów opublikowanych w wiarygodnych źródłach.
W Dzierżoniowie funkcjonuje jeden basen kryty i jeden odkryty, dwa boiska piłkarskie w tym jedno ze sztuczną murawą. Działa piłkarski klub Lechia Dzierżoniów, który w sezonie 2007/2008 gra w "Piast" IV lidze dolnośląskiej, klub piłki ręcznej Żagiew Dzierżoniów, który w sezonie 2007/2008 gra w I lidze, KSP Broen-Karo Dzierżoniów – klub pétanque, zwycięzca ligi PFP 2007, Towarzystwo Szachowe Ziemi Dzierżoniowskiej "Dwie Wieże" oraz klub sportowy taekwondo Tiger.
Ośrodek Sportu i Rekreacji: OSIR Dzierżoniów położony jest przy ulicy Strumykowej, niedaleko dworca kolejowego. Składa się ze: stadionu, boiska sztucznego, dwóch basenów kąpielowych, kortów tenisowych, hali sportowej, hotelu OSIR, oraz parkingu.
Życie religijne[edytuj]



Kościół pw. Chrystusa Króla
Katolicy w Dzierżonowie posiadają 7 kościołów. Miasto podzielone jest pomiędzy cztery parafie rzymskokatolickie, które podlegają pod dekanat Dzierżoniów w diecezji świdnickiej.
W mieście znajduje się także filiał Kościoła ewangelicko-augsburskiego, zbór "Betezda" Kościoła Zielonoświątkowego w RP, zbór Świeckiego Ruchu Misyjnego "Epifania" oraz zbory Świadków Jehowy.
Do końca lat 90. XX wieku w mieście funkcjonowała gmina żydowska.
Administracja[edytuj]



Ratusz
Dzierżoniów ma status gminy miejskiej. Mieszkańcy Dzierżoniowa wybierają do swojej rady miasta 21 radnych[15]. Organem wykonawczym władz jest burmistrz. Siedzibą władz miasta jest ratusz przy rynku. Dzierżoniów jest członkiem Związku Miast Polskich.
Burmistrzowie Dzierżoniowa po 1989:
Andrzej Bartoszyński (1989–1991)
Jacek Adamczyk (1991–1993)
Leszek Tymcio (1993–1998)
Grzegorz Kiejnich (1998–1999)
Marek Nowakowski (2000–2002)
Marek Mieczysław Piorun (od 2002)
Miasto jest siedzibą starostwa powiatu dzierżoniowskiego oraz siedzibą wiejskiej gminy Dzierżoniów. W mieście znajduje się także sąd rejonowy, prokuratura rejonowa, urząd skarbowy i urząd celny.
Mieszkańcy Dzierżoniowa wybierają parlamentarzystów z okręgu wyborczego Wałbrzych.
Podział administracyjny[edytuj]
Lista osiedli w Dzierżoniowie[potrzebne źródło]:
Osiedle Makowe
Osiedle Andrzeja Struga
Osiedle Słoneczne
Stare Miasto
Osiedle Kolorowe
Osiedle Jasne
Osiedle Różane
Osiedle Błękitne
Osiedle Złote
Osiedle Tęczowe
Osiedle Pogodne
Osiedle Zielone
Osiedle Młodych
Miasta partnerskie[edytuj]
Miasto Kraj Data podpisania umowy
 Ałuszta Ukraina 2001-12-11
 Bischofsheim Niemcy 1990-03-31
 Crew and Nantwich Wielka Brytania 2005-10-22
 Lanškroun Czechy 1999-10-27
 Serock Polska ?
Sąsiednie gminy[edytuj]

Bielawa, gmina wiejska Dzierżoniów, Pieszyce.
Zobacz też[edytuj]

bitwa pod Dzierżoniowem
Lechia Dzierżoniów
Synagoga w Dzierżoniowie
Cmentarz żydowski w Dzierżoniowie
Ludność Dzierżoniowa
Sportschule obóz Reichenbach

Brak komentarzy:

Prześlij komentarz

+1