czwartek, 6 września 2012

Zielona Góra



Zielona Góra

Państwo Polska
Województwo lubuskie
Powiat miasto na prawach powiatu
Założono XIII wiek
Prawa miejskie 1323
Prezydent miasta Janusz Kubicki
Powierzchnia 58,34 km²
Wysokość 70,6–210,8 m n.p.m.
Ludność (31.03.2011)
• liczba
• gęstość
118 982 ▲
2017,5 os./km²
Strefa numeracyjna
(+48) 68
Kod pocztowy 65-001 do 65-950
Tablice rejestracyjne FZ
Położenie na mapie Polski


Zielona Góra
51°56′23″N 15°30′18″E
TERC
(TERYT) 0862011
SIMC 0988313
Hasło promocyjne: Zielona Góra – miasto przyszłości
Urząd miejski
ul. Podgórna 22
65-424 Zielona Góra
 Multimedia w Wikimedia Commons
 Hasło Zielona Góra w Wikisłowniku
Strona internetowa


Stary Rynek i Ratusz nocą
Zielona Góra (wymowa ?/i (łac. Thalloris, Prasia Elysiorum, Viridis mons, niem. Grünberg in Schlesien, czes. Zelená Hora) – miasto na prawach powiatu w zachodniej Polsce, siedziba organów samorządu województwa, Zarządu Województwa Lubuskiego i Sejmiku Województwa Lubuskiego oraz jednostek im podporządkowanych, biskupa diecezji zielonogórsko-gorzowskiej, starosty powiatu zielonogórskiego oraz władz gminy Zielona Góra. Razem z Sulechowem i Nową Solą tworzy tzw. Lubuskie Trójmiasto.
Według danych z 31 marca 2011 r. miasto miało 118 982 mieszkańców[1].
Spis treści  [ukryj]
1 Położenie
2 Historia miasta
2.1 Początki miasta
2.2 Do roku 1945
2.3 Ślady słowiańskie
2.4 Okres powojenny
2.5 Patron miasta
3 Architektura
3.1 Zabytki
3.2 Zieleń miejska
4 Kultura
4.1 Teatry, filharmonia
4.2 Muzea i galerie
4.3 Kina
4.4 Imprezy cykliczne
4.5 Winobranie
4.6 Życie studenckie
4.7 Wojewódzka i Miejska Biblioteka Publiczna
5 Środowisko naturalne
5.1 Ukształtowanie terenu
5.2 Klimat
5.3 Fauna i flora
6 Atrakcje przyrodnicze
7 Demografia
8 Gospodarka
9 Opieka zdrowotna
9.1 Szpitale publiczne
10 Edukacja
10.1 Szkoły wyższe
11 Komunikacja
11.1 Komunikacja lotnicza
11.2 Komunikacja samochodowa
11.3 Komunikacja kolejowa
11.4 Komunikacja autobusowa
11.5 Port śródlądowy Cigacice
12 Turystyka
12.1 Szlaki turystyczne
12.2 Informacja turystyczna
13 Rozrywka
14 Wspólnoty religijne
14.1 Katolicyzm
14.2 Protestantyzm
14.3 Prawosławie
14.4 Buddyzm
14.5 Świadkowie Jehowy
15 Media
16 Sport
16.1 Sporty tradycyjne
16.2 Sporty ekstremalne
16.3 Kluby sportowe
16.4 Obiekty sportowe
17 Administracja
17.1 Dzielnice i osiedla Zielonej Góry
18 Miasta partnerskie
19 Lista osób związanych z Zieloną Górą
20 Zobacz też
21 Przypisy
22 Linki zewnętrzne
Położenie[edytuj]

Zielona Góra jest położona w zachodniej Polsce, na zboczu doliny rzeki Odry w miejscu, gdzie przecina ona pasmo wzgórz znane jako Wał Zielonogórski. Geograficznie znajduje się na terenie podprowincji Pojezierza Południowobałtyckiego. Od północnego zachodu miasto graniczy z Niecką Płotowską, a od północnego wschodu z Niecką Chynowską.[potrzebne źródło]
Miejscowość historycznie oraz kulturowo jest częścią Dolnego Śląska (leżąc na jego północnej granicy). W latach 1950-1998 miasto było stolicą województwa zielonogórskiego, ukształtowanego podczas reform w 1950 oraz 1975 roku.
Według danych z 1 stycznia 2010 r. powierzchnia miasta wynosiła 58,34 km²[2].
Według danych z 2002 roku, obszar Zielonej Góry wynosi 5832 ha, w tym 2686 ha zajmują lasy. Niezalesiony obszar miasta jest niemal w całości zabudowany. Obecnie miasto rozrasta się poza granice administracyjne, intensywna zabudowa wielorodzinna dociera do Przylepu i Łężycy. Miasto stara się o powiększenie granic miasta i włączenie części gminy Zielona Góra.[potrzebne źródło]
Historia miasta[edytuj]

 Osobny artykuł: Historia Zielonej Góry.
Początki miasta[edytuj]


Panorama miasta w połowie XVIII wieku
Założona jako miasto przez przybyszów z zachodniej części Europy – głównie Flandrii i Niemiec, którzy jednak najprawdopodobniej nazwali miasto tak, jak nazywała się istniejąca już tu (obecna ulica Podgórna, u podnóża wzgórza Winnego/Ceglanego/Zielonego) polska osada: Zielona Góra. Miejsce to leżało nad wartkim wówczas i wydajnym strumieniem Złota Łącza, który przez następne stulecia był źródłem wody i energii dla mieszkańców i funkcjonującego tu przemysłu. Zielona Góra prawa miejskie otrzymała w 1323 (chociaż kroniki mówią jedynie, iż otrzymała prawa miejskie zaraz po Kożuchowie, leżącym w obecnym powiecie nowosolskim). Pierwszą znaną mapą, na której pojawiła się nazwa Grunberg jest mapa Śląska autorstwa Martina Helwiga z 1561[3].
Do roku 1945[edytuj]


Przedwojenny herb miasta
Miasto przez niemal całą swoją historię związane było z Dolnym Śląskiem, a konkretniej Księstwem Głogowskim. Od XIII wieku powoli zaczyna się proces depolonizacji. Wraz z całym Dolnym Śląskiem przechodzi w ręce najpierw czeskie, a potem niemieckie. Co ważne: Zielona Góra nigdy nie wchodziła w skład historycznej krainy ziemi lubuskiej ze stolicą w obecnie niemieckim Lebus (Lubusz).
Gród posiadał fortyfikacje i zamek (najprawdopodobniej jednak drewniany, stąd nie pozostał po nim żaden ślad, wskazówką jest m.in. stara nazwa ulicy Zamkowej nieopodal centrum miasta) – przedstawiał on jednak nikłą wartość strategiczną i najprawdopodobniej z rozkazu wizytującego te ziemie Jana Luksemburczyka został zburzony.
W XVI i XVII wieku Zielona Góra była silnym ośrodkiem ruchu kalwińskiego. Z miasta wywodzili się teolog Abraham Scultetus i matematyk Bartłomiej Pitiscus.
Przed II wojną światową Zielona Góra liczyła 26,1 tys. mieszkańców. Była dużym ośrodkiem przemysłowym oraz znacznym węzłem kolejowym.[potrzebne źródło]
Kazimierz Lisowski, który utworzył Towarzystwo Polskich Rzemieślników w Zielonej Górze, został zamordowany przez niemiecką policję Gestapo w 1935.
Ślady słowiańskie[edytuj]
Z przekazów z XVII i XVIII wieku wiadomo, że ludność okoliczna ciągle jeszcze nosiła polsko brzmiące imiona i nazwiska, ale tylko jej część władała mową przodków.[potrzebne źródło]
Okres powojenny[edytuj]
Zielona Góra wyszła praktycznie nie zniszczona w trakcie II wojny światowej (do nacierającej Armii Czerwonej wyszedł ówczesny proboszcz, ks. Georg Gottwald i poinformował, że miasto nie zamierza się bronić). Po wojnie przeszła pod administrację polską stając się początkowo częścią województwa poznańskiego. Dotychczasowych mieszkańców miasta wysiedlono do Niemiec – Zielona Góra zasiedlana była jeszcze do końca lat 70. XX wieku, głównie przez repatriantów z Kresów Wschodnich oraz przybyszów z pobliskiej Wielkopolski. W 1950 roku władze zadecydowały o utworzeniu w Zielonej Górze stolicy nowego województwa.


Zakłady Przemysłu Wełnianego "Polska Wełna" (lata 60-te) - ob. Focus Park
Od tego momentu zaczyna się okres szybkiej kariery miasta, które wyrasta na ważny ośrodek kulturalny, turystyczny, uniwersytecki i przemysłowy. Liczba mieszkańców wzrosła 5-krotnie. Na początku lat 60. XX wieku założono Wyższą Szkołę Inżynierską, która następnie przemianowana została na Politechnikę Zielonogórską. Wkrótce na bazie Studium Nauczycielskiego powstaje Wyższa Szkoła Pedagogiczna. W 2001 politechnika i WSP połączyły się, tworząc Uniwersytet Zielonogórski. Od 1965 do 1989 w Zielonej Górze odbywał się Festiwal Piosenki Radzieckiej. W 1998 miasto stało się siedzibą władz samorządowych utworzonego wówczas woj. lubuskiego.
30 maja 1960 miały miejsce pierwsze po wojnie na tak dużą skalę masowe protesty przeciwko władzy komunistycznej. Uczestniczyło w nich 5 tys. zielonogórzan. Był to sprzeciw mieszkańców wobec nakazu konfiskaty domu katolickiego. Protesty te nazwano wydarzeniami zielonogórskimi.
Patron miasta[edytuj]
Patronem Zielonej Góry jest św. Urban I, Papież i męczennik, który w tradycji chrześcijańskiej uznawany jest za patrona winiarzy, ogrodników, winnej latorośli oraz dobrych urodzajów. 24 listopada 2009 roku Rada Miasta przyjęła oświadczenie woli w którym wyraziła chęć przyjęcia św. Urbana I patronem Zielonej Góry zwracając się z prośbą do władz kościelnych – ks. bpa Stefana Regmunta – o uznanie przez Stolicę Apostolską św. Urbana I Patronem Miasta Zielona Góra. Wybór ten został potwierdzony uchwałą Rady Miasta w dniu 31 sierpnia 2010 roku. Wcześniej, bo 22 czerwca 2010 roku watykańska Kongregacja ds. Kultu Bożego i Dyscypliny Sakramentów wydała dekret, którym zatwierdziła św. Urbana I Patronem Zielonej Góry. Uroczyste przyjęcie patronatu odbyło się na specjalnie zwołanej sesji Rady Miasta w niedzielę 5 września 2010 roku. Tego samego dnia na Starym Rynku podczas obchodów Dni Zielonej Góry - Winobrania nastąpiło publiczne ogłoszenie patronatu św. Urbana I nad Zieloną Górą. 26 października 2011 roku po przeprowadzeniu postępowania wyjaśniającego na wniosek mieszkańca miasta, Prokuratura Rejonowa w Zielonej Górze skierowała wniosek[4]do Rady Miasta o uchylenie uchwały o patronacie jako wydanej z naruszeniem prawa. Nielegalność takiej uchwały wynika z faktu, iż radni nie posiadają kompetencji (podstawy prawnej) do powoływania patrona miasta, gdyż jest to wyłącznie sprawa wiernych i hierarchii kościelnej.
Architektura[edytuj]

Zabytki[edytuj]
 Osobny artykuł: Zabytki Zielonej Góry.


Konkatedra


Kaplica na winnicy


Ratusz. Po lewej stronie widoczne jest południowe wejście do kościoła Matki Boskiej Częstochowskiej
Zielona Góra jest miastem zabytkowym, z racji niewielkich zniszczeń wojennych pozostała tutaj cała przedwojenna zabudowa miejska. Szczególne walory estetyczne posiada Stare Miasto oraz przedwojenne wille wzdłuż alei Niepodległości, reprezentacyjnego traktu miejskiego. Znajduje się tu też wiele budynków o unikalnej architekturze berlińskich architektów, jak np. teatr zaprojektowany przez Oskara Kaufmanna. Oprócz pięknych niewielkich kamienic w najstarszej części miasta, jest tu też wiele budynków postindustrialnych dostosowanych do nowych funkcji, np. lofty w okolicach ulicy Fabrycznej czy część budynków Fabryki Wełny zaadaptowane na centrum handlowe. Centrum miasta jest obecnie rewitalizowane.
Konkatedra pw. św. Jadwigi jest najstarszym zabytkiem architektonicznym w mieście. Kościół halowy datowany na 2. połowę XIII wieku.
Kościół pw. Najświętszej Marii Panny, zwany kaplicą na winnicy. Zbudowany w pierwszej połowie XIV wieku w dowód wdzięczności przez ocalałych Zielonej Góry od panującej w 1314 roku zarazy.
Ratusz i Stary Rynek – rynek stanowi centralny punkt miasta od XIV wieku do dziś. Był przez stulecia głównym placem handlowym, przez który przebiegał też główny trakt komunikacyjny. Ratusz, w swej głównej części z wieżą powstał w XV wieku, co pokazuje odsłonięta spod tynku wnęka po fasadzie. Ciekawostką jest fakt, iż ratuszowa wieża w wyniku błędów konstrukcyjnych jest nieznacznie odchylona od pionu.
Wieża Łaziebna jest pozostałością po średniowiecznym systemie obwarowań miejskich. Jej nazwa wzięła się od położonej w pobliżu łaźni miejskiej. Bywa również nazywana – Wieżą Głodową w wyniku zburzenia oryginalnej Wieży Głodowej, która stała kilkadziesiąt metrów dalej W czasach średniowiecznych wieża służyła jako więzienie.
Kościół pw. MB Częstochowskiej – zbudowany w XVIII wieku jako zbór ewangelicki. Wieżę dostawiono kilkanaście lat później. Znajdują się w nim m.in. barokowy ołtarz główny, kamienna rokokowa chrzcielnica oraz szereg rzeźbionych płyt epitafijnych.
Kościół pw. Najświętszego Zbawiciela – zbudowany 1915-1917 dla parafii ewangelicko – augsburskiej. W 1946 przejęty przez katolików. Z racji znakomitej akustyki w świątyni odbywają się koncerty. W 1926 roku wykonano tu słynne wówczas oratorium "Quo vadis" Feliksa Nowowiejskiego z udziałem kompozytora. Jego fundatorem był Georg Beuchelt, znany przemysłowiec.
Gmach teatru – modernistyczny gmach Teatru Lubuskiego (dawniej: Teatru Operowego – Hali Miejskiej) znajduje się przy al. Niepodległości, w pobliżu jej skrzyżowania z ul. Kupiecką. Powstał w 1931 roku według projektu Oskara Kaufmanna, był obiektem wielofunkcyjnym, przystosowanym do wystawiania dzieł zarówno dramatycznych, muzycznych, baletowych, filmów, a przede wszystkim oper. Dziś mieści się tu Teatr Lubuski.
Park Winny i Palmiarnia – Palmiarnia powstała w 1961 roku dostawiona do domku winiarskiego. Mieści się w niej restauracja z salami konsumpcyjnymi pośród tropikalnej roślinności. W otoczeniu Palmiarni znajduje się odtworzona winnica, nawiązująca do dawnych rozległych plantacji, pokrywających wszystkie stoki podmiejskie.
Kolej szprotawska ("Kleinbahn Grünberg–Sprottau") – niepaństwowa linia kolejowa wytyczona pomiędzy dwoma przemysłowymi miastami Dolnego Śląska: Zieloną Górą i Szprotawą. Od II poł. lat 40 XX w. nie funkcjonuje, w większości rozebrana.
Zieleń miejska[edytuj]


Park Tysiąclecia
Park Piastowski – jeden z największych parków w Zielonej Górze; występują w nim liczne pomniki przyrody, a bliski kontakt z lasem powoduje, że jest zamieszkiwany przez wiewiórki.
Park Świętej Trójcy – teren byłego cmentarza niemieckiego; znajduje się w centrum miasta, wśród wielu współczesnych bloków mieszkalnych;
Park Tysiąclecia – teren byłego cmentarza Zielonokrzyżowego z pozostawioną kaplicą w formie greckiej świątyni (dawne krematorium) oraz nielicznymi pomnikami; wydzielony plac zabaw oraz skate park.
Park Winny – położony na wzgórzu park z rosnącą w nim winną latoroślą; na jego terenie znajduje się wiele pomników oraz Palmiarnia Zielonogórska – jeden z symboli miasta.
Park Sowińskiego – położony w centralnej części Zielonej Góry; znajdują się w nim liczne pomniki przyrody oraz kapliczka.
Park Dunikowskiego – leśny park na przedłużeniu ulicy Dunikowskiego, stanowi łącznik pomiędzy osiedlami Przyjaźni i Malarzy, a Cegielnią. Urozmaicona rzeźba terenu i bogactwo drzew tworzą wyjątkową bazę spacerową z trasami dla pieszych i rowerów. Przed 1945 rokiem otoczony winnicami.
Park Gierymskich – areał leśny otoczony ze wszystkich stron zabudową, położony na wzgórzu. Łączy osiedle Przyjaźni z sąsiadującym Osiedlem Malarzy. Prawdopodobnie dawniej stanowił część parku angielskiego rezydencji położonych przy obecnym domu Pogotowia Opiekuńczego.
Park Poetów – przedwojenny teren parkowy, porastający teren po dawnej kopalni gliny przy końcu ul. Wazów. Znajdują się tu trzy stawy: Dziady, Glinianki (oba przy ul. Szafrana) oraz Szmaragdowy (przy. ul. Akademickiej) w pobliżu wąwozu. Al. Poetów jest pozostałością dawnego szlaku spacerowego.
Kultura[edytuj]

Kultura w Zielonej Górze to przede wszystkim Winobranie na początku września – duża impreza plenerowa, podczas której centrum miasta zapełnia się mieszkańcami i turystami. Ponadto w mieście działa 5 muzeów[potrzebne źródło] i galerii sztuki, filharmonia, teatr, kina oraz kilkanaście klubów muzycznych. W mieście odbywa się kilka festiwali muzycznych i kulturalnych. m.in. Dni Kultury Żydowskiej, Festiwal Folkloru, Festiwal Kabaretu, Festiwal Filmowy KinoPozaKinem Filmowa Góra, Festiwal Rock Nocą, Róże Jazz Festiwal i Quest Europe. Przy Al. Niepodległości znajduje się Galeria BWA, w której odbywają się wystawy sztuki współczesnej, koncerty i spotkania dyskusyjne. Srodowisko malarskie skupia się wokół Okręgu Zielonogórskiego Związek Polskich Artystów Plastyków. Aktywnym miejscem na kulturalnej mapie miasta są też 4 Róże dla Lucienne, w których odbywają się m.in. koncerty, pokazy filmowe, spektakle teatralne i kabaretowe.
Teatry, filharmonia[edytuj]


Filharmonia Zielonogórska


Budynek Teatru Lubuskiego w Zielonej Górze

Pierwszy teatr miejski i operowy w Hali miejskiej otwarto w 1931 roku operą "Madame Butterfly". Autorem projektu budynku był ceniony architekt budynków scenicznych, działający głównie w Berlinie – Oskar Kaufmann, twórca m.in. Volksbühne i Renaissance-Theater w Berlinie. Gmach mieścił wielofunkcyjną scenę, przystosowaną do wystawiania dzieł zarówno dramatycznych, muzycznych, baletowych, a także oper i wyświetlania filmów. Po II wojnie światowej zaniechano wystawiania oper w mieście, natomiast mocno rozwinął się teatr miejski, miasto dorobiło się stałego zespołu (przed wojną teatr działał na zasadzie impresariatu). Po roku 1990 zamknięto scenę lalkową.
W mieście działa ponadto Filharmonia Zielonogórska oraz towarzystwo śpiewacze Cantores Viridimontani, organizujące koncerty muzyki dawnej, m.in. barokowej, w tutejszych kościołach.
Amfiteatr im. Anny German
Lubuski Teatr im. L. Kruczkowskiego w Zielonej Górze posiada 3 sceny:
przy ul. Niepodległości (3 sale oraz Scena w Podwórku)
przy ul. Fabrycznej (Scena na Strychu)
przy ul. Moniuszki (Stara Winiarnia).
Filharmonia Zielonogórska
Cantores Viridimontani
Muzea i galerie[edytuj]


Muzeum Ziemi Lubuskiej
Miasto posiada kilka muzeów i galerii, rozlokowanych częściowo w centrum miasta oraz w podmiejskich dworach i pałacach.
Muzeum Ziemi Lubuskiej na który składają się
Muzeum Miasta Zielona Góra
Muzeum Dawnych Tortur
Muzeum Wina
Muzeum Etnograficzne w podzielonogórskiej Ochli
Muzeum Archeologiczne Środkowego Nadodrza w Świdnicy k. Zielonej Góry
Lubuskie Muzeum Wojskowe w Drzonowie pod Zieloną Górą
Biuro Wystaw Artystycznych – Biuro Wystaw Artystycznych jest galerią sztuki współczesnej, magazynuje również kolekcję Lubuskiej Zachęty Sztuk Pięknych
Muzeum Lalek w Zielonej Górze przy Teatrze Lubuskim.
Muzeum Książki Środkowego Nadodrza w Zielonej Górze przy Wojewódzkiej i Miejskiej Bibliotece Publicznej im. C. Norwida.
Inne miejsca to Galeria PWW (ul. Wrocławska), Galeria u Jadźki (ul. Żeromskiego), Galeria ZPAP (Rynek), Salon Sztuki Dawnej (ul . Moniuszki).
Kina[edytuj]
Kino Newa – studyjne kino zlokalizowane niedaleko Dworca kolejowego PKP, przy ul. K. Wielkiego 21. Widownia na 215 osób. Kino wyświetla filmy niekomercyjne[5]. Uruchomione w latach sześćdziesiątych XX wieku.
Kino Nysa – najstarsze kino Zielonej Góry, uruchomione w 1925 roku, które wyświetla filmy nieprzerwanie do dziś, posiada widownie z balkonem, łącznie na 305 osób.[potrzebne źródło] Kino mieści się na starym mieście na przeciw Teatru Lubuskiego przy al. Niepodległości.
Cinema City – 9 sal, 1305 miejsc. Kino mieści się w centrum handlowym Focus Park. Otwarte 17 października 2008 roku[6].
Imprezy cykliczne[edytuj]


Zielonogórski amfiteatr
Przed laty miasto było gospodarzem międzynarodowego festiwalu piosenki radzieckiej, odbyło się 26 jego edycji. Od 2008 reaktywowano go jako Festiwal Piosenki Rosyjskiej. Dzisiaj odbywające się imprezy cykliczne to:
Międzynarodowe Spotkania Muzyczne "Wschód – Zachód" (marzec-kwiecień)
Festiwal im. Anny German "Tańczące Eurydyki" (maj)
Festiwal Piosenki Rosyjskiej
Ogólnopolski festiwal Pokój i Dobro (zawieszony)
Międzynarodowy Festiwal Folkloru (co dwa lata, wrzesień)
Międzynarodowy Dziecięcy Festiwal Folkloru (co dwa lata, wymiennie z Festiwalem Folkloru, w sierpniu)
Lato Muz Wszelakich (lipiec, sierpień)
Winobranie (wrzesień)
Festiwal Kabaretu (grudzień)
Międzynarodowy Festiwal Rockowy "Rock Nocą" (eliminacje trwają od listopada do maja)
Festiwal Filmowy KinoPozaKinem Filmowa Góra (lipiec sierpień)
Festiwal Jazzowy Róże Jazz Festiwal (lipiec-sierpień)
Ogólnopolski Festiwal Piosenki Dziecięcej i Młodzieżowej FUMA
Winobranie[edytuj]
 Osobny artykuł: Winobranie w Zielonej Górze.
Zielona Góra znana jest jako polska stolica wina. Jest to najwyżej na północ wysunięte punkt na mapie z uprawą winorośli w Europie. Bogate tradycje produkcji wina w przeszłości obecne były w gospodarce i krajobrazie przestrzennym, a dziś odżywają na położonych w otoczeniu miasta.
Pierwsza wzmianka o uprawie winorośli pochodzi z 1314 roku. Wiadomo też, że początkowo winną latorośl uprawiali zakonnicy. Dopiero za ich przykładem winnice zaczęli zakładać w swych włościach możnowładcy, a długo po nich zwykli mieszkańcy. Należy przypuszczać, ze uprawa winogron oraz tradycja hucznych obchodów winobrania stały się popularne, dopiero gdy winnice założyły zielonogórskie rodziny.
Oficjalnym miejskim świętem Winobranie stało się w roku 1852, co urzędowo ogłosił magistrat. Co roku turystów po Zielonej Górze oprowadza bóg wina Bachus wraz ze swoją świtą. Przyjezdni goście mogą napić się miejscowego trunku, posłuchać muzyki i skorzystać z bogatej oferty kulturalnej.


kabaret na scenie klubu Gęba
Życie studenckie[edytuj]
W Zielonej Górze studiuje 25. tys. studentów[potrzebne źródło]. To właśnie w tutejszych klubach studenckich, takich jak Gęba, powstał w latach 90. fenomen kabaretów (Zielonogórskie Zagłębie Kabaretowe). Dziś takie kluby są w większości zamknięte (Karton, Zatem, Highlander). Największą imprezą są organizowane corocznie w maju Bachanalia, ściągające na plenerowe imprezy muzyczne nawet 5 tysięcy osób. Życie studenckie toczy się praktycznie tylko w klubach studenckich (Gęba, U Ojca, Studencka) na terenie kampusów uczelnianych, popularny jest też klub 4 Róże, Kotłownia, Straszny Dwór, Studio. Wcześniej działał również aktywny kulturalnie skłot Awaria, zrzeszający tutejszą scenę alternatywną i organizujący liczne koncerty ska, oi i punk.[potrzebne źródło]
Wojewódzka i Miejska Biblioteka Publiczna[edytuj]
 Osobny artykuł: Wojewódzka i Miejska Biblioteka Publiczna w Zielonej Górze.


Wojewódzka i Miejska Biblioteka Publiczna w Zielonej Górze
Wojewódzka i Miejska Biblioteka Publiczna im. Cypriana Norwida w Zielonej Górze jest jedną z dwóch publicznych bibliotek wojewódzkich w woj. lubuskim. Obecną siedzibę placówki oddano do użytku w 1975 roku. Biblioteka posiada wiele filii i oddziałów na terenie miasta. Odbywają się w niej liczne wystawy oraz spotkania autorskie z pisarzami (w ramach tzw. "Czwartków Lubuskich"), a osoby, które ją odwiedziły to m.in. ks. Jan Twardowski, William Wharton, Jonathan Carroll i Tadeusz Różewicz. Biblioteka Wojewódzka ma również swoją oficynę wydawniczą – "Pro Libris". Zarejestrowana w 2003 roku liczba czytelników wyniosła prawie 32 tys. osób. Średnio jeden czytelnik wypożycza 17 książek rocznie.
 Zobacz też: Skansen etnograficzny w Ochli, Muzeum Archeologiczne Środkowego Nadodrza w Świdnicy, Lubuskie Muzeum Wojskowe, Biuro Wystaw Artystycznych w Zielonej Górze, Big Band Uniwersytetu Zielonogórskiego, Zielonogórskie Zagłębie Kabaretowe i Amfiteatr im. Anny German.


Dolina Gęśnika


Widok na miasto z Winnego Wzgórza


Dolina Złotej Łęczy


"Góry Zielonogórskie"
Środowisko naturalne[edytuj]

Ukształtowanie terenu[edytuj]
Wokół miasta rozciągają się morenowe, glacitektoniczne wzgórza o powierzchni 240 km² w formie Wału Zielonogórskiego. Część pasma tych wzniesień przy granicy miasta nosi miano Wzgórz Piastowskich, ponadto do tych wzniesień zalicza się również Góra Braniborska wraz z wieżą oraz pasmo niższych wzniesień przy ul. Akademickiej we wschodniej części miasta.

Ta sekcja od 2009-01 wymaga uzupełnienia źródeł podanych informacji.
Informacje nieweryfikowalne mogą zostać zakwestionowane i usunięte.
Aby uczynić sekcję weryfikowalną, należy podać przypisy do materiałów opublikowanych w wiarygodnych źródłach.
Miasto rozlokowane jest na wielu wzgórzach:
Góra Braniborska (Hirtenberg – Góra Pasterska), 202 m n.p.m. – jedno z najwyższych wzniesień w mieście. Nazwa Hirtenberg występuje w księgach miejskich z 1722 roku. Na szczycie w latach 1859-1860 wzniesiono wieżę widokową, obecnie mieszczącą uniwersyteckie obserwatorium astronomiczne.
Wzgórze Schillera na zachód od ulicy Wrocławskiej (Schillershöhe – ) 195,5 m n.p.m. Na południowym stoku znajdowała się duża winnica. Wcześniej wzgórze nosiło nazwę Wzgórza Grzybowego (Pilzberg). Po raz pierwszy zostało ono wymienione w aktach miejskich z 1725 roku,
przy Alei Słowackiego (Hirschberg) 175,5 m n.p.m. – położone naprzeciwko dawnego cmentarza żydowskiego u zbiegu ulic Wrocławskiej i Chmielnej. Nazwa wzgórza pochodziła od nazwiska właściciela placu rozrywek, który znajdował się w tym miejscu w XIX wieku,
Maślane (Butterberg) 175 m n.p.m. – punkt widokowy w lesie na wschód od Osiedla Wazów,
Góra Ceglana (Ziegelberg) – położona blisko starej zabudowy miejskiej pomiędzy ulicą Wrocławską, a ulicą Podgórną. Obecnie na jej szczycie znajduje się Palmiarnia dobudowana do wzniesionego w 1818 roku domku winiarza. Nazwa wzgórza pochodzi od cegielni miejskiej, która we wcześniejszych wiekach znajdowała się w tym miejscu. Nazwa Ziegelberg występuje w aktach miejskich z 1619 roku. W XIX wieku całe wzgórze pokryte było winnicami. To właśnie osada założona u stóp Góry Ceglanej zapoczątkowała proces powstawania Zielonej Góry,
Przy ulicy Kożuchowskiej (Hohnberg) – w południowej części miasta naprzeciwko browaru. Już w XV wieku wzgórze było pokryte winnicami,
Wzgórza Piastowskie – położone w południowo-zachodniej części miasta. Nazwę nadał burmistrz Zielonej Góry Heinrich Gayl dla uczczenia księcia głogowsko–żagańskiego Henryka VIII – jedynego używającego tytułu „księcia Zielonej Góry”. Składają się na nie cztery wzgórza, których wcześniejsze nazwy brzmiały :
Augusthöhe – dla upamiętnienia miejskiego przedsiębiorcy Augusta Fostera
Blucherberg – 201 m n.p.m.
Piastenhöhe
Koscheberg – 195 m n.p.m. stromo opadające w kierunku południowym. Wzgórze to pokryte było winnicami, o których najstarsze wzmianki pochodzą z 1797 roku.
Jagodowe Wzgórze – jest najwyższym wzniesieniem w granicach Zielonej Góry (210 m n.p.m.).
Klimat[edytuj]
W Zielonej Górze panuje klimat umiarkowany przejściowy, z przewagą wpływów oceanicznych. Średnia temp. lipca wynosi +18,3 °C, a stycznia -1,3 °C. Opady roczne wynoszą ok. 580 mm. W ostatnich latach obserwujemy jednak stałą tendencję do ocieplania się klimatu. Zjawisko to obserwujemy w każdej porze roku (np. lipiec 2006, śr. temp. +24,2 °C; styczeń 2007, śr. temp. +4,3 °C). Charakterystycznymi cechami mikroklimatu zwłaszcza obszarów wzgórz są zmniejszone amplitudy dobowe i bardzo ciepłe noce (średnio w miesiącach półrocza letniego o 0,5 do 1,5 °C cieplejsze niż w Poznaniu, Wrocławiu, czy Słubicach). Obszar miasta Zielonej Góry charakteryzuje się też niższą liczbą dni z przymrozkami niż obszary wokół miasta, położone niżej.[potrzebne źródło]
[ukryj]Średnia temperatura i opady dla Zielonej Góry
Miesiąc Sty Lut Mar Kwi Maj Cze Lip Sie Wrz Paź Lis Gru Roczna
Średnie najwyższe temperatury [°C] 1 2 7 11 17 20 22 22 17 12 6 3 12
Średnie najniższe temperatury [°C] -3 -3 1 4 9 12 14 14 11 6 2 -1 6
Opady [mm] 38.1 35.6 35.6 43.2 58.4 63.5 78.7 73.7 43.2 40.6 43.2 45.7 599,4
Źródło: Weatherbase[7] 15.12.2008
Fauna i flora[edytuj]


Lasy stanowią połowę powierzchni Zielonej Góry


Liczebność sroki w Zielonej Górze należy do najwyższych w Polsce i jest jedną z najwyższych w Europie i Azji
Zgodnie ze swą nazwą, Zielona Góra jest miastem słynącym z terenów zielonych, otoczonym zwartym pierścieniem lasów, stanowiących fragment tzw. Borów Zielonogórskich. Ich powierzchnia na terenie miasta wynosi blisko 50 procent (47%, tj. 2667 ha w porównaniu do ok. 4% tzw. zieleni miejskiej – dane z 2009 roku[8]). Lasy te ubogie są w cieki wodne, będące zasadniczo odnogami albo Zimnego Potoku (północ), albo Śląskiej Ochli (południe). Wg danych Nadleśnictwa Zielona Góra ok. 90% populacji drzew stanowi sosna. Występują też fragmenty dąbrów (tereny zachodnie) oraz na obniżeniach terenowych łęg jesionowo-olszowy.
Zielonogórskie lasy wspomniane są już w roku 1429 gdy do skutku doszła transakcja sprzedaży miastu "Oderwaldu", Lasu Odrzańskiego w pobliżu wsi Krępa. Ciekawostką lasów Zielonej Góry jest występowanie kasztana jadalnego, licznie reprezentowanego też na terenie miasta, również wśród jego pomników przyrody. Do innych najpopularniejszych gatunków pomników przyrody w mieście zaliczane są: cis pospolity, topola kanadyjska, dąb szypułkowy i cypryśnik błotny.
Obecność dużych obszarów leśnych w mieście i w jego otoczeniu stwarza korzystne warunki dla wielu gatunków zwierząt. Na początku XXI w. stwierdzono obecność 11 gatunków płazów, z których najczęstszym jest ropucha szara, występująca na podmokłych terenach obrzeży miasta. Wśród gadów, najczęściej występują padalec zwyczajny oraz jaszczurka zwinka. Jedynym zaś gatunkiem węża jest zaskroniec, pojawiający się najczęściej w lasach w pobliżu tzw. Dzikiej Ochli.
Zielona Góra posiada bogatą i zróżnicowaną populację ptaków. Liczbę gatunków szacuje się na ponad 150. Obok popularnych gatunków synantropijnych (związanych z osiedlami ludzkimi), takich jak m.in. wróble, kawki, jaskółki czy gołębie pojawiają sie też gatunki rzadsze, jak jastrząb, łozówka, pliszka siwa, białorzytka czy makolągwa.
Jednym z najpopularniejszych gatunków ptaków w Zielonej Górze jest sroka. Jej zagęszczenie w mieście jest najwyższe w kraju i stanowi jeden z najwyższych znanych zagęszczeń w Eurazji – ponad 30 gniazd/1 km² (2011). Znaczny przyrost osobników obserwuje się od lat 80. XX w.[9]
Słabo zróżnicowaną gatunkowo jest populacja ssaków. Najczęściej widywanym gatunkiem jest sarna Capreolus capreolus. Licznie występuje nawet w najbliższym sąsiedztwie osiedli miejskich, szczególnie w okolicy Szosy Kisielińskiej czy ul. Batorego. Bardzo licznie występują jeże, lisy (Vulpes vulpes) oraz borsuk i kuna domowa. Rzadziej spotykanym gatunkiem jest np. tchórz czy jeleń Cervus elaphus. Oczywistymi przedstawicielami ssaków są gryzonie – zarówno szkodniki, jak szczur wędrowny i mysz domowa, jak i licznie występująca w zielonogórskich parkach wiewiórka. WzgorzeWinne.jpg
Palmiarnia Zielonogórska
(1/4)▶

Strona północno-zachodnia

Atrakcje przyrodnicze[edytuj]

Na terenie miasta znajduje się Ogród Botaniczny w Zielonej Górze odbudowany w 2007 roku po blisko 60 latach oraz Palmiarnia mieszcząca niewielką kolekcję roślin egzotycznych (ok. 200 taksonów)[10]. Przed laty działało również ZOO.
W pobliżu miasta znajduje się m.in. Arboretum w Nietkowie, mieszczące bardzo zdewastowaną dziś kolekcję rzadkiego i egzotycznego drzewostanu.
Na północ od miasta znajduje się Las Odrzański, ongiś własność miasta i teren rekreacyjny, dziś atrakcyjny przyrodniczo las nadodrzański, chroniony jako obszar Natura 2000.
Demografia[edytuj]

Wykres liczby ludności Zielonej Góry na przestrzeni ostatnich 7 stuleci



Zielonogórskie lofty - zagospodarowanie terenów poprzemysłowych (dawna tkalnia przy Fabrycznej)


Centrum miasta - deptak
Największą populację Zielona Góra odnotowała w 2001 r. – wg danych GUS 119 152 mieszkańców[11].
Samo miasto liczy obecnie 117,7 tys. zameldowanych mieszkańców[1], lecz wraz z zespołem miejskim Trójmiasto Lubuskie liczy 176 tys. mieszkańców. Zielona Góra jest centrum obszaru zurbanizowanego, którego liczba ludności wynosi 294 304 mieszkańców (dane z 2005, suma ludności powiatów zielonogórskiego i nowosolskiego oraz pow. grodzkiego Zielona Góra).[potrzebne źródło]
Ludność (Dane z 31 grudnia 2005)
Ogółem 118221
Kobiety 62794
Mężczyźni 55427
Gęstość zaludnienia ( osób / 1 km² ) 2038
Urodzenia
Zdarzenie 2003 2004 2005 2006
Liczba zarejestrowanych urodzeń dzieci 1318 1450 1330 1506
w tym chłopców 677 743 703 784
w tym dziewczynek 641 707 622 722
w tym bliźniąt 18 21
Zgony
Zdarzenie 2003 2004 2005 2006
Liczba zarejestrowanych zgonów 1386 1365 1492 1478
w tym kobiet 640 614 669 640
w tym mężczyzn 746 751 823 838
 Zobacz też: Ludność Zielonej Góry.
Gospodarka[edytuj]



Dzielnica biurowo-administracyjna
 Z tym tematem związana jest kategoria: Przedsiębiorstwa w Zielonej Górze.
W końcu kwietnia 2011 r. liczba zarejestrowanych bezrobotnych w Zielonej Górze obejmowała ok. 5,1 tys. mieszkańców, co stanowi stopę bezrobocia na poziomie 8,3% do aktywnych zawodowo[12].
Nie bez znaczenia dla rozwoju miasta jest bliskie położenie granicy z Niemcami (60 km). Zielonogórska gospodarka to przede wszystkim produkcja wagonów kolejowych (Tabor Szynowy Opole S.A.- Zakład w Zielonej Górze) oraz przemysł informatyczny (producent dekoderów do telewizji satelitarnej ADB Global czy producent systemów GPS Hertz Systems). Istotną gałęzią przemysłu była produkcja alkoholi – ongiś produkowano tu znaczne ilości wina,[potrzebne źródło] dziś produkuje się m.in. wódkę (V&S Luksusowa). W pobliżu miasta, w Cigacicach, znajduje się śródlądowy port wodny oraz dwie firmy produkujące wyroby z wełny mineralnej.
Opieka zdrowotna[edytuj]

Szpitale publiczne[edytuj]
Szpital Wojewódzki w Zielonej Górze[13]
Szpital MSWiA w Zielonej Górze[14]
Edukacja[edytuj]



Budynek rektoratu Uniwersytetu Zielonogórskiego
Szkoły wyższe[edytuj]
Na uczelniach państwowych i prywatnych kształci się obecnie w Zielonej Górze prawie 25 tysięcy studentów.[potrzebne źródło]
Uniwersytet Zielonogórski
Uniwersytet Szczeciński – Instytut Filozoficzno-Teologiczny im. Edyty Stein w Zielonej Górze
Akademia Medyczna we Wrocławiu – Międzywydziałowy Ośrodek Dydaktyczny w Zielonej Górze
Zachodnia Wyższa Szkoła Handlu i Finansów Międzynarodowych im. Jana Pawła II w Zielonej Górze
Lubuska Wyższa Szkoła Zdrowia Publicznego w Zielonej Górze
Komunikacja[edytuj]

Zielona Góra leży na trasie drogi ekspresowej nr 3, będącej częścią międzynarodowej trasy E65 oraz na trasie linii kolejowej C-E 59 (Odrzańska Magistrala Kolejowa) wchodzącej w skład transeuropejskich korytarzy transportowych TEN, objętej umową AGTC. W pobliżu miasta znajduje się port lotniczy Zielona Góra-Babimost.
Komunikacja lotnicza[edytuj]
Zielona Góra jest położona blisko dwóch lotnisk: sportowo-rekreacyjnego w Przylepie (7 km) – Aeroklubu Ziemi Lubuskiej – i towarowo-pasażerskiego w Babimoście (33 km). Port lotniczy w Babimoście obsługuje połączenia do Warszawy. Dalsze porty lotnicze znajdują się w Poznaniu (109 km), Wrocławiu (140 km) i w Berlinie (164 km).
Komunikacja samochodowa[edytuj]
Przez miasto przechodzą drogi krajowe S3, DK27, DK32 oraz wojewódzkie DW280, DW281, DW282 i DW283 Miasto posiada również sieć obwodnic. Północny odcinek obwodnicy jest nazywany Trasą Północną.
 Zobacz też: Ulice Zielonej Góry.
Komunikacja kolejowa[edytuj]


Dworzec kolejowy
Zielona Góra posiada jedną stację kolejową, bezpośrednie połączenia kolejowe do większości dużych aglomeracji, m.in.:Jelenia Góra, Poznań, Warszawa, Szczecin, Gdańsk, Gdynia, Wrocław, Opole, Katowice, Kraków, Bielsko-Biała, Terespol, Rzeszów, Przemyśl, Zamość, Kostrzyn, Głogów.[potrzebne źródło] Na terenie miasta znajdowały się też dworce: Dworzec Szprotawski, Górne Miasto, oraz Jędrzychów należące do dawnej Kolei Szprotawskiej. Do dziś zachował się jedynie budynek dworca Górne Miasto i pozostałości peronu w Jędrzychowie.
 Zobacz też: Zielona Góra (stacja kolejowa).
Komunikacja autobusowa[edytuj]
 Osobny artykuł: MZK Zielona Góra.


Tablice informacyjne na przystankach MZK
Miasto posiada rozwiniętą sieć transportu publicznego: 36 linii autobusowych MZK Zielona Góra[15] przewożą codziennie ponad 80 000 pasażerów[potrzebne źródło]. W każdym autobusie znajdują się automaty biletowe, które w połączeniu z automatami biletowymi na przystankach stanowią jedyną formę dystrybucji biletów w mieście. Autobusy komunikacji miejskiej w Zielonej Górze noszą barwy miasta - biały, zielony i żółty. Na przystankach funkcjonuje zdigitalizowany system informacji o czasie oczekiwania linii w oparciu o sieć GPS.
Port śródlądowy Cigacice[edytuj]
W odległości ok. 10 km od centrum miasta znajduje się duży port śródlądowy na rzece Odrze w Cigacicach[potrzebne źródło]. Pełni on funkcje przeładunkowe - jest polską bramą do systemu kanałów śródlądowych w Niemczech, z którymi jest połączony kanałem Odra-Havela.
Turystyka[edytuj]


Panorama miasta ze Wzgórza Winnego
Szlaki turystyczne[edytuj]
Piesze:
 Mała Pętla Zielonogórska – szlak zielony, mający swój początek na ul. Wyspiańskiego. Szlak ten biegnie wzdłuż granicy miasta okrążając je od strony południowej. Prowadzi on m.in. przez Stary Kisielin, Drzonków i Ochlę. Łączna długość szlaku wynosi 28 km.
 Duża Pętla Zielonogórska (Szlak "Rezerwatów Przyrody") – szlak niebieski biegnący przez trzy rezerwaty przyrody położone w okolicach miasta: Rezerwat przyrody Zimna Woda, Rezerwat przyrody Bukowa Góra oraz Rezerwat przyrody Bażantarnia. Łączna długość szlaku wynosi około 72 km.
 Szlak wojewódzki – Szlak czerwony przebiegający przez południową część miasta. Kierując się na zachód można dotrzeć do Świdnicy, na wschód zaś szlak prowadzi do Zaboru i Milska.
 Szlak Spacerowy – żółty szlak długości 4 km, mający swój początek na Górze Wilkanowskiej. Przebiega on przez Wzgórza Piastowskie.
 Od Bobru do Odry – Czarny szlak, mający swój początek we wsi Podgórzyce położonej nad rzeką Bóbr. Przechodzi on przez zachodnią część Zielonej Góry i biegnie dalej przecinając Odrę i kierując się w kierunku jeziora Niesłysz.
 Szlak starej kolejki do Szprotawy – szlak żółty biegnący trasą dawnej kolei szprotawskiej.
Rowerowe:
Szlak Wału Zielonogórskiego – ścieżka rowerowa, mająca swój początek przy ulicy Francuskiej. Trasa biegnie przez Wzgórza Piastowskie oraz Skansen etnograficzny w Ochli, kończąc się przy kąpielisku MOSIR.
Szlak Południowy – Ścieżka rowerowa prowadząca od placu Konstytucji 3 Maja w centrum miasta do Drzonkowa.
Informacja turystyczna[edytuj]
Zielonogórskie Centrum Informacji i Promocji Turystyki,
PTTK – Oddział w Zielonej Górze,
Polskie Towarzystwo Krajoznawcze,
Rozrywka[edytuj]

W Zielonej Górze są m.in.:
3 kina (Cinema City, Nysa, Newa)
dwie kręgielnie (Magma i jedna w Hotelu Dana)
dwa kluby snookerowe (w tym jeden snookerzysty Marcina Nitschke)
wiele dużych dyskotek (Heaven, X Demon, Studio) oraz wiele mniejszych, kameralnych klubów z parkietem do tańczenia (m.in. 4 róże dla Lucienne, Lemoniada, Roksana, Kawon, Fanaberia, Studencka, Straszny Dwór, Zbrojownia, Bar u Ojca, Bar Grzech...a, Pinacolada, Stary Młyn).
Palmiarnia Zielonogórska
klub żużlowy Falubaz Zielona Góra, klub koszykarski Zastal Zielona Góra, klub piłkarski Lechia Zielona Góra.
Wspólnoty religijne[edytuj]

Katolicyzm[edytuj]


Kościół Najświętszego Zbawiciela
Kościół Rzymskokatolicki – Zielona Góra leży w metropolii szczecińsko-kamieńskiej, diecezji zielonogórsko-gorzowskiej. Na terenie miasta znajdują się trzy dekanaty: Zielona Góra – Ducha Świętego, Podwyższenia Krzyża Świętego i Świętej Jadwigi. Zielona Góra jest też siedzibą biskupa.
Konkatedra pw. św. Jadwigi
Kościół św. Józefa
Kościół Matki Boskiej Częstochowskiej
Kościół Najświętszego Zbawiciela
Kościół Ducha Świętego
Kościół św. Franciszka z Asyżu
Kościół św. Brata Alberta Chmielowskiego
Kościół Podwyższenia Krzyża Świętego
Kościół Matki Bożej Nieustającej Pomocy
Kościół Miłosierdzia Bożego
Kościół Niepokalanego Poczęcia NMP
Kościół św. Urbana I
Kościół św. Stanisława Kostki
Kaplica na Winnicy
Kościół Greckokatolicki
Kościół pw. Opieki Matki Bożej w Zielonej Górze
Kościół Polskokatolicki
Kościół Najświętszej Maryi Królowej Polski (parafialny)
Protestantyzm[edytuj]


Ewangelicko-Augsburski Kościół Jezusowy
Kościół Ewangelicko-Augsburski
Ewangelicki Kościół Jezusowy
Kościół Chrześcijan Baptystów
Zbór
Kościół Adwentystów Dnia Siódmego
zbór w Żaganiu
Kościół Zielonoświątkowy
Zbór "Emaus",
Kościół Boży w Chrystusie
Chrześcijańska Wspólnota "Bez Ścian",
Prawosławie[edytuj]
Polski Autokefaliczny Kościół Prawosławny
Cerkiew pw. św. Mikołaja (parafialna)
Buddyzm[edytuj]
Buddyzm Diamentowej Drogi[potrzebne źródło].
Świadkowie Jehowy[edytuj]
Chrześcijański Zbór Świadków Jehowy[16]
zbór
Świecki Ruch Misyjny "Epifania"
zbór.
Media[edytuj]

Najpoczytniejsze tytuły prasowe to wydawana od lat 50. Gazeta Lubuska (dawniej: Zielonogórska) oraz lokalne wydanie Gazety Wyborczej. Ongiś poczytne (dziś nieistniejące) było pismo "Nadodrze".[potrzebne źródło]
Gazety codzienne
Gazeta Lubuska (dawniej: Gazeta Zielonogórska)
Gazeta Wyborcza (wydanie lokalne)
Metro – ogólnopolskie wydanie w Zielonej Górze
Tygodniki
Tydzień Lubuski
Tygodnik Zielonogórski – weekendowy dodatek Gazety Lubuskiej
Miesięczniki
Puls – bezpłatny miesięcznik społeczno-kulturalny
Życie nad Odrą (bezpłatny miesięcznik rozprowadzany na terenie miasta Zielona Góra i powiatu zielonogórskiego)
Gazeta Samorządu Studenckiego Uniwersytetu Zielonogórskiego "UZetka"
Kwartalniki i roczniki
Studia Zielonogórskie (rocznik historyczny)
Lubuskie Nadodrze (nieistniejący kwartalnik społeczno-kulturalny)
Pro-Libris (lokalny kwartalnik literacki)


Radio Zachód
Telewizje
TVP Gorzów Wielkopolski redakcja w Zielonej Górze
TV Odra Zielona Góra
Regionalna Telewizja Lubuska
Rozgłośnie radiowe
Radio Zachód S A (pierwotnie Polskie Radio Zielona Góra) - radio publiczne
Radio Zielona Góra
Radio Plus Zielona Góra
studenckie Radio Index
Sport[edytuj]

 Osobny artykuł: Sport w Zielonej Górze.


stadion żużlowy
Znajduje się tu ośrodek sportów zimowych na Górze Tatrzańskiej, który mimo niewielkich rozmiarów (stok ma ok. 40-50 metrów różnicy wysokości) i bardzo starej infrastruktury (wyciąg orczykowy z lat 70. XX wieku) jest w przypadku dużych opadów śniegu miejscem uprawiania sportów zimowych. Od lat trwają zabiegi mieszkańców o to by władze miasta unowocześniły ten przedwojenny obiekt, montując armatkę śnieżną (sztuczne naśnieżanie) albo nawet igelit. Dodatkowo we wschodniej części miasta, na terenie "Gór Zielonogórskich" znajdowały się: stok narciarski oraz trasa saneczkowa, dziś używane jedynie przez mountainboardzistów i downhillowców.[potrzebne źródło]
Sporty tradycyjne[edytuj]
Sport w Zielonej Górze to drugoligowy klub piłkarski, ekstraklasowy klub koszykarski oraz ekstraligowy klub żużlowy Falubaz Zielona Góra. Ponadto uprawia się tu pływanie, strzelectwo, piłkę ręczną, siatkówkę, tenis, jeździectwo, sztuki walki (m.in. kick-boxing,karate, jiu-jitsu tradycyjne i brazylijskie, aikido, capoeira, krav-magę). Popularne jest kolarstwo. Na terenie miasta znajduje się przedwojenny stok narciarski z torem saneczkowym, lecz są to obiekty bardzo zaniedbane, z braku sztucznego naśnieżania warunki na nich są zwykle trudne.
Sporty ekstremalne[edytuj]
W mieście i okolicach są cztery skateparki (w Parku Tysiąclecia) na os. Pomorskim, Raculi oraz Kaczym Dole (osiedle Słoneczne). Na terenie aeroklubu można uprawiać skoki spadochronowe, w pobliżu jest też quadowisko. W Książu k. Zielonej Góry jest tor do crossu, inny taki obiekt znajduje się w Krężołach.
Kluby sportowe[edytuj]
ZLKL Zielona Góra – klub lekkoatletyczny
GKT Nafta Zielona Góra – klub tenisowy
Stelmet Falubaz Zielona Góra – ekstraligowy klub żużlowy
Zastal Zielona Góra – ekstraligowy klub koszykarski
Lechia Zielona Góra – drugoligowy klub piłkarski
Stelmet AZS UZ Zielona Góra (siatkówka)
AZS Stelmet Zielona Góra (piłka ręczna)
Aeroklub Ziemi Lubuskiej w Przylepie k. Zielonej Góry
KS Korner-Novita10 Zielona Góra (pływanie)
ZKS Zielona Góra – ekstraligowy klub speedrowerowy
Czempion – klub tenisowy
Gwardia - Zielonogórski Klub Sportowy – strzelectwo, kick-boxing
AZS UZ Haust RC Zielona Góra – drugoligowy klub rugby
Zielonogórski Klub Jeździecki Przylep-Lotnisko
Bractwo Biegaczy Zielona Góra
Obiekty sportowe[edytuj]
Hala MOSiR – znajduje się przy ulicy Sulechowskiej. Należy do niego trawiasty stadion lekkoatletyczny, kilka mniejszych boisk, sala akrobatyczna, kawiarenka, szatnie piłkarskie i korty tenisowe. Swoje mecze rozgrywa tu II ligowy piłkarski zespół Lechii Zielona Góra. Ponadto MOSiR zarządza Centrum Rekreacyjno-Sportowym z krytym basenem 25-metrowym oraz halą widowiskowo-sportową z ok. 5 tys. miejscami siedzącymi.
Stadion KS Falubaz Zielona Góra – znajduje się przy ulicy Wrocławskiej, 29 co do wielkości stadion w Polsce. Jego pojemność wynosi 15 000,w tym 14 tys. miejsc siedzących. Stadion wybudowany w 1926 roku i wielokrotnie przebudowywany i remontowany. W 2007 roku oddano do użytku nowy budynek klubowy oraz zamontowano oświetlenie stadionu o natężeniu 1600-1800 lx. Zimą na stadionie instalowane jest pełnowymiarowe lodowisko. Stadion ma zostać przebudowany, m.in. przebudowany będzie pierwszy łuk, trybuny zostaną powiększone do 20 000 miejsc. Koszt przebudowy to ok. 50 mln PLN[17]. W 2010 roku oddano nową trybune na 1 łuku z zadaszeniem mogącą pomieścić 6 tys. ludzi.Dzięki temu liczba miejsc siedzących z 12 tys. zwiększyła się do 14 tys.
Stadion przy ulicy Wyspiańskiego – odnowiony stadion przedwojenny, posiada pełnowymiarowe boisko piłkarskie, na którym odbywają się regularnie mecze. Stadion posiada bieżnię żużlową oraz miejsca siedzące.
Wyciąg narciarski na Górze Tatrzańskiej.
Hala Uniwersytetu Zielonogórskiego (w zależności od imprezy od 1000 do 1200 miejsc).
Administracja[edytuj]

Zielona Góra jest miastem na prawach powiatu. Siedziba sejmiku i marszałka województwa lubuskiego, starosty powiatu zielonogórskiego oraz władz gminy wiejskiej Zielona Góra.
Należy do Związku Miast Polskich.
Dzielnice i osiedla Zielonej Góry[edytuj]


Osiedla Zielonej Góry
Dzielnice i osiedla mieszkaniowe nie stanowią oficjalnego, prawnego podziału administracyjnego miasta. Nie są zgodnie z art.5 ustawy o samorządzie gminnym z dnia 8 marca 1990 r. jednostkami pomocniczymi gminy. Nazwy osiedli i dzielnic funkcjonują jako nazwy potoczne poszczególnych obszarów miasta.
Chynów
Jędrzychów
Osiedle Bajkowe
Osiedle Braniborskie
Osiedle Cegielnia
Osiedle Dolina Zielona
Osiedle Jana Kilińskiego
Osiedle Juliusza Słowackiego
Osiedle Kaszubskie
Osiedle Kolorowe
Osiedle Kwiatowe
Osiedle Leśne
Osiedle Leśny Dwór
Osiedle Łużyckie
Osiedle Malarzy
Osiedle Mazurskie
Osiedle Morelowe
Osiedle na Olimpie
Osiedle Piastowskie
Osiedle Pomorskie
Osiedle Przyjaźni
Osiedle Słoneczne
Osiedle Śląskie
Osiedle Tysiąclecia
Osiedle Uczonych
Osiedle Warmińskie
Osiedle Wazów
Osiedle Zacisze
Osiedle Zastalowskie
Osiedle Zdrojowe
Raculka
Winnica
Miasta partnerskie[edytuj]

Miasta partnerskie Zielonej Góry
Miasto Kraj Data podpisania umowy
Chociebuż Niemcy 1992
Verden (Aller) Niemcy 1993
Helmond Holandia 1993
L'Aquila Włochy 1996
Troyes Francja 1970
Nitra Słowacja 1992
Bystrzyca Rumunia 1995
Aurora Stany Zjednoczone, Illinois 2001
Miasta zaprzyjaźnione z Zieloną Górą
Miasto Kraj Data podpisania umowy
Soltau Niemcy
Witebsk Białoruś 2002
Iwano-Frankiwsk Ukraina
Lista osób związanych z Zieloną Górą

Brak komentarzy:

Prześlij komentarz

+1