piątek, 7 września 2012

Wojcieszów



Wojcieszów

Państwo Polska
Województwo dolnośląskie
Powiat złotoryjski
Gmina Wojcieszów
gmina miejsko-wiejska
Prawa miejskie 1973
Burmistrz Sławomir Maciejczyk
Powierzchnia 32,17 km²
Ludność (2011)
• liczba
• gęstość
3 913▼[1]
122 os./km²
Strefa numeracyjna
+48 75
Kod pocztowy 59-550
Tablice rejestracyjne DZL
Położenie na mapie Polski


Wojcieszów
50°57′17″N 15°55′23″E
TERC
(TERYT) 5020126011
Urząd miejski
ul. Pocztowa 1
59-550 Wojcieszów
 Hasło Wojcieszów w Wikisłowniku
Strona internetowa
BIP


Osiedle w Wojcieszowie Górnym ze stoków Połomu


Kościoły w Wojcieszowie Dolnym
Wojcieszów (do 1945 niem. Kauffung) – miasto i gmina leżące w województwie dolnośląskim, w powiecie złotoryjskim, położone nad rzeką Kaczawą, w Górach Kaczawskich w Sudetach Zachodnich.
W latach 1954-1973 osiedle typu miejskiego. W latach 1975-1998 miasto administracyjnie należało do województwa jeleniogórskiego.
Według danych z 31 marca 2011 miasto liczyło 3 913 mieszkańców.
Lokalny ośrodek usługowo-turystyczny. Zakłady wapiennicze, przemysł drzewny i spożywczy. W Wojcieszowie znajdują się trzy kościoły, dwie stacje kolejowe, szkoła podstawowa i gimnazjum, dom kultury, biblioteka miejska, ruiny zamku, ruiny szubienicy, kilka pałaców oraz wiele zabytkowych domów.
Przez miasto przebiega droga wojewódzka nr 370 i nieczynna linia kolejowa Legnica – Złotoryja – Marciszów – Kamienna Góra.
Spis treści  [ukryj]
1 Budowa geologiczna i bogactwa mineralne
2 Struktura powierzchni
3 Demografia
4 Historia
5 Zabytki
6 Zagospodarowanie turystyczne
7 Sąsiednie gminy
8 Przypisy
9 Linki zewnętrzne
Budowa geologiczna i bogactwa mineralne[edytuj]

Wojcieszów położony jest w obrębie metamorfiku kaczawskiego. Wzniesienia wokół niego zbudowane są ze staropaleozoicznych skał metamorficznych facji zieleńcowej. Są to zieleńce i łupki zieleńcowe, fyllity, łupki serycytowe, łupki kwarcowe, wapienie krystaliczne, porfiroidy. Są one silnie zaangażowane tektonicznie - zafałdowane oraz poprzecinane uskokami i żyłami kwarcowymi.
Niektóre z nich były w przeszłości eksploatowane. Zieleńce, łupki i fyllity na lokalne potrzeby, natomiast wapienie krystaliczne na skalę przemysłową. Wapienie wojcieszowskie początkowo eksploatowano jako kamienie budowlane i ozdobne, później jako surowiec dla przemysłu wapienniczego.
Ponadto, od średniowiecza w rejonie Wojcieszowa wydobywano rudy miedzi z różnymi dodatkami, a w latach 40. i 50. XX w. prowadzono poszukiwania rud uranu.
Struktura powierzchni[edytuj]

Według danych z roku 2002[2] Wojcieszów ma obszar 32,16 km², w tym:
użytki rolne: 38%
użytki leśne: 46%
Miasto stanowi 5,59% powierzchni powiatu.
Demografia[edytuj]

Dane z 30 czerwca 2004[3]:
Opis Ogółem Kobiety Mężczyźni
jednostka osób % osób % osób %
populacja 4014 100 2035 50,7 1979 49,3
gęstość zaludnienia
(mieszk./km²) 124,8 63,3 61,5
Historia[edytuj]


Ta sekcja od 2009-03 wymaga uzupełnienia źródeł podanych informacji.
Informacje nieweryfikowalne mogą zostać zakwestionowane i usunięte.
Aby uczynić sekcję weryfikowalną, należy podać przypisy do materiałów opublikowanych w wiarygodnych źródłach.
W X-XII wieku Słowianie zaczęli osiedlać się wzdłuż biegu Kaczawy i to oni założyli obecny Wojcieszów, zajmując się rybołówstwem i myślistwem. Według legendy na pobliskiej Górze Połom znajdował się święty gaj i pogańska świątynia. Wojcieszów założony został w XIII wieku. Około 1300 roku został wymieniony jako Woycezdorf. W 1366 roku książę Bolko II nadał rycerzowi Zedlitzowi tutejszy folwark za wierną służbę. Około XVI wieku zaczęto wydobywać krystaliczny wapień. W połowie XVIII wieku prowadzono tu roboty górnicze w poszukiwaniu złota i rud ołowiu. Od 1742 roku włączony został do Prus, od 1945 roku należy do Polski. W 1956 roku miasto uzyskało status osiedla, a od 1973 prawa miejskie.
Zabytki[edytuj]

Kościół Wniebowzięcia Matki Bożej, pierwotnie wzniesiony w XIII w., przebudowywany w XVI, XVIII w i w 1913 r. Gotyckie, renesansowe i barokowe nagrobki, otoczony murem, obok plebania z XVIII w.
Nieużytkowany kościół ewangelicki z 1754 r., z wieżą z 1912 r.
Kościół Matki Bożej Królowej Polski z lat 80. XX w.
Ruiny zamku z XIV w., zniszczonego w czasie wojen husyckich.
Ruiny szubienicy
Pałac przy ul. Chrobrego 11 z ok. 1870 r., w parku krajobrazowym, z zabudowaniami gospodarczymi.
Pałac przy ul. Chrobrego 48 z 1596 r., przebudowany w 1880 r. i 1930 r., w parku krajobrazowym, z zabudowaniami gospodarczymi.
Pałac przy ul. Chrobrego 167 z 1816 r., przebudowany w 1863 r., neogotycki, z ogrodem i zabudowaniami gospodarczymi.
Pałac przy ul. Chrobrego 251 z XVII w., przebudowany w l 1858-1860 i 1930 r., w parku krajobrazowym.
Zespół dworski przy ul. Chrobrego 98 z przełomu XIX i XX w., z zabudowaniami gospodarczymi.
Piece do wypalania wapna z XVIII / XIX wieku
Zagospodarowanie turystyczne[edytuj]

hotel "Agat"
Dom Gościnny "U Barbary"
camping z basenem
Żółty szlak turystyczny na Przełęcz Komarnicką i do Komarna oraz przez Radzimowice do Mysłowa.
cztery szlaki rowerowe
dwie ścieżki dydaktyczne.
Sąsiednie gminy[edytuj]

Bolków, Janowice Wielkie, Świerzawa

Brak komentarzy:

Prześlij komentarz

+1