wtorek, 11 września 2012

Sulmierzyce


Sulmierzyce

Państwo Polska
Województwo wielkopolskie
Powiat krotoszyński
Gmina gmina miejska
Burmistrz Piotr Kaszkowiak
Powierzchnia 29,29 km²
Ludność (2009)
• liczba
• gęstość
2829
97 os./km²
Strefa numeracyjna
+48 62
Kod pocztowy 63-750
Tablice rejestracyjne PKR
Położenie na mapie Polski


Sulmierzyce
51°36′N 17°32′E
TERC
(TERYT) 4304012011
Urząd miejski
Rynek 11,
63-750 Sulmierzyce
Strona internetowa
Sulmierzyce (niem. Sulmierschütz) – miasto w województwie wielkopolskim, w powiecie krotoszyńskim, w Kaliskiem, na Wysoczyźnie Kaliskiej, nad Czarną Wodą.
W latach 1975–1998 miasto administracyjnie należało do województwa kaliskiego.
Według danych z 31 grudnia 2009 miasto liczyło 2829 mieszkańców[1].
W Sulmierzycach urodził się Sebastian Fabian Klonowic.
Spis treści  [ukryj]
1 Struktura powierzchni
2 Demografia
3 Położenie
4 Historia
5 Zabytki
6 Przyroda
7 Gospodarka
8 Miasta partnerskie
9 Przypisy
Struktura powierzchni[edytuj]

Według danych z roku 2002[2] Sulmierzyce ma obszar 28,98 km², w tym:
użytki rolne: 64%
użytki leśne: 18%
Miasto stanowi 4,06% powierzchni powiatu.
Demografia[edytuj]

Dane z 30 czerwca 2004[3]:
Opis Ogółem Kobiety Mężczyźni
jednostka osób % osób % osób %
populacja 2750 100 1376 50 1374 50
gęstość zaludnienia
(mieszk./km²) 94,9 47,5 47,4
Położenie[edytuj]

Miasto leży na skraju Wysoczyzny Kaliskiej, około 42 km na południowy-zachód od Kalisza, na wysokości 116–139,8 m n.p.m., nad strumieniem Czarna Woda.
Przez Sulmierzyce przechodzą drogi:
droga wojewódzka nr 444: Krotoszyn-Sulmierzyce-Ostrzeszów oraz
droga powiatowa Milicz-Sulmierzyce-Ostrów Wielkopolski.
Historia[edytuj]

Gród istniał tu prawdopodobnie już przed XIII wiekiem. Nazwa współczesnego miasta pochodzi od staropolskiego imienia Sulimir. Sulmierzyce były wzmiankowane już w 1297 roku. Prawa miejskie otrzymały, staraniem starosty odolanowskiego Mikołaja Gruszczyńskiego, w roku 1457 z nadania Kazimierza Jagiellończyka. Lokowano je na prawie magdeburskim. Połączono w tym celu trzy wioski: Stare Sulmierzyce, Nowe Sulmierzyce i Granowice. Położenie na samej granicy wielkopolsko-śląskiej, od XIV w. stanowiącej granicę Królestwa Polskiego, i przy drodze handlowej ze Śląska do Kalisza zapewniło Sulmierzycom lata rozwoju (w 1524 roku otwarto tu komorę celną). Było najlepiej rozwiniętym spośród okolicznych mniejszych miast, wyprzedzało m.in. Odolanów, Ostrów, Raszków, Kwiatków, Sobótkę. Utrzymało tę pozycję do połowy XVIII wieku. W 1545 roku urodził się tu poeta Sebastian Klonowic.
Wraz z II rozbiorem Rzeczypospolitej w 1793 r. Sulmierzyce przeszły pod administrację pruską (z przerwą 1807-1815). Od 1819 roku miasto należało do rodu von Thurn-Taxis. Mieszkańcy brali aktywny udział w Wiośnie Ludów 1848 roku. Sulmierzycki batalion liczący 300 osób odznaczył się, 22 kwietnia w bitwie o Odolanów, a okoliczni chłopi rozbili pruski oddział spieszący na odsiecz z garnizonu w Ostrowie. W 1862 odbyła się tu manifestacja narodowa, w której wzięło udział 7000 osób. Odsłonięto podczas niej pomnik Sebastiana Klonowica, powstały z fundacji Poznańskiego Towarzystwa Przyjaciół Nauk. Działały tu między innymi Towarzystwo Oświaty Ludowej i Towarzystwo Czytelni Ludowych. W 1895 r. miasto zostało połączone wąskotorową linią kolejową z odległym od 20 km Miliczem. W 1902 roku odbył się w Sulmierzycach strajk dzieci szkolnych. Do powstania wielkopolskiego sulmierzyczanie wystawili jednostkę liczącą 200 żołnierzy. W nocy z 18 na 19 stycznia odparła ona dwa ataki wojsk niemieckich na Sulmierzyce.
Traktat Wersalski przywrócił w 1920 r. Sulmierzyce Polsce, ponownie wytyczając granicę wzdłuż zachodnich przedmieści. W konsekwencji jedyne połączenie kolejowe miasta uległo zawieszeniu aż do 1945 r. W 1932 miasto włączono, razem z całym powiatem odolanowskim do powiatu ostrowskiego, a w 1934 roku, wraz z wsią Chwaliszew, do powiatu krotoszyńskiego. Podczas II wojny światowej hitlerowcy zniszczyli pomnik Sebastiana Klonowica. Nowy odsłonięto w roku 1957. Przejęcie Śląska przez Polskę i utrata pozycji miasta granicznego po 1945 roku przyczyniła się do znacznego ograniczenia roli Sulmierzyc do tego stopnia, że 1 stycznia 1973 [4] straciły prawa miejskie, przywrócone 9 grudnia 1973 [5] (a więc już po jedenastu miesiącach) dzięki staraniom mieszkańców. W 1984 roku Sulmierzyce uzyskały w konkursie Mistrz Gospodarności drugie miejsce, a w latach 1985 i 1986 miejsce pierwsze. W 1988 roku miasto zostało odznaczone, w uznaniu zasług położonych dla rozwoju gospodarczego i kulturalnego kraju, Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski[6]. W 1991 r. połączenie kolejowe z Miliczem zostało ponownie zawieszone; tory zostały ostatecznie rozebrane ok. 2000 r.
Zabytki[edytuj]



Ratusz w Sulmierzycach
unikatowy ratusz miejski, z 1743 roku, drewniany, otynkowany, z opartym na filarach, czterospadowym dachem naczółkowym, z cebulastą wieżą i drewnianymi schodami, obecnie Muzeum Ziemi Sulmierzyckiej imienia Sebastiana Fabiana Klonowica,
 Osobny artykuł: ratusz w Sulmierzycach.
kościół parafialny Wniebowzięcia Najświętszej Marii Panny, pseudobarokowy, wybudowany w 1879 roku po pożarze poprzedniej świątyni, posiada wieżę z cebulastym hełmem,
obraz Matka Boska z Dzieciątkiem, malowany na desce, z datą 1634,
gotycka Pietà w kruchcie,
drewniany wiatrak-koźlak z XIX wieku,
domy konstrukcji szkieletowej wypełnionej gliną, powstałe w XVIII i XIX wieku,
domy konstrukcji wieńcowej na obłap, szczytowe, z czarnymi kuchniami,
grodzisko Sulimira, wczesnośredniowieczne.
Przyroda[edytuj]

Obszar Chronionego Krajobrazu Dąbrowy Krotoszyńskie i Baszków Rochy,
Las Gliśnica.
Gospodarka[edytuj]

Niewielki ośrodek handlowy i usługowy. Występują podmioty działalności gospodarczej i rzemieślniczej oraz gospodarstwa rolne. Największym zakładem pracy jest Wytwórnia Opakowań Tekturowych EKO-PAK-IR, zatrudniająca ok. 60 osób.
Miasta partnerskie[edytuj]

Balatonfenyves (Węgry)

Brak komentarzy:

Prześlij komentarz

+1