piątek, 14 września 2012

Radymno


Radymno

Państwo Polska
Województwo podkarpackie
Powiat jarosławski
Gmina gmina miejska
Założono 1366
Prawa miejskie 1431
Burmistrz Wiesław Pirożek
Powierzchnia 13,62 km²
Wysokość 202,5 m n.p.m.
Ludność (2011)
• liczba
• gęstość
5440 ▼
399,4 os./km²
Strefa numeracyjna
+48 16
Kod pocztowy 37-550
Tablice rejestracyjne RJA
Położenie na mapie Polski


Radymno
49°57′07″N 22°49′05″E
TERC
(TERYT) 3182504021
Urząd miejski
ul. Lwowska 20
37-550 Radymno
 Multimedia w Wikimedia Commons
Strona internetowa
Radymno (ros. Радымно, ukr. Ради́мно; jid. רעדעם, Redem) – miasto i gmina w Polsce w województwie podkarpackim, w powiecie jarosławskim. W latach 1944–1974 wchodziło w skład woj. rzeszowskiego. Po zmianie podziału administracyjnego kraju w latach 1975–1998 miasto należało do woj. przemyskiego.
Niegdyś miasto było siedliskiem ludności o wyznaniach: rzymskokatolickiej, judaistycznej i greckokatolickiej. Obecnie większość mieszkańców Radymna jest wyznania rzymskokatolickiego. Miasto jest położone w Bramie Przemyskiej na lessowym płaskowyżu Pogórza Karpackiego przechodzącego w dolinę Sanu, rozlokowane na jego lewym brzegu nad rzeką Radą, przy drodze międzynarodowej A-4 Jędrzychowice–Korczowa (Granica Państwa)–Lwów.
Spis treści  [ukryj]
1 Dane
2 Struktura powierzchni
3 Demografia
4 Historia
4.1 Średniowiecze
4.2 Nowożytność
4.3 Wiek XX
4.4 Wiek XXI
5 Zabytki
6 Infrastruktura
7 Turystyka
8 Sport
9 Gospodarka
10 Oświata
11 Służba zdrowia
12 Bezpieczeństwo
13 Komunikacja
14 Związki wyznaniowe
15 Cmentarze
16 Zarządcy miasta
17 Rada miejska
18 Miasto partnerskie
19 Honorowi obywatele miasta
20 Urodzeni w Radymnie
21 Zobacz też
22 Przypisy
23 Bibliografia
Dane[edytuj]

Według GUS z 1 stycznia 2011[1] miasto liczyło 5440 mieszkańców
powierzchnia miasta – 1362 ha (13,6 km²)
kopaliny – gaz ziemny, gliny ceramiczne, kruszywa mineralne
podmioty gospodarcze – 421
status – samodzielna gmina miejska w powiecie jarosławskim, województwie podkarpackim
na terenie miasta Radymno ma swoją siedzibę Gmina Radymno, na 1 stycznia 2011 licząca 19 sołectw, 11 322 mieszkańców i zajmująca powierzchnię 182,44 km²
siedziba dwóch dekanatów rzymskokatolickich (Radymno I oraz Radymno II)
Struktura powierzchni[edytuj]

Według danych z 2007[2] Radymno ma obszar 13,59 km², w tym:
użytki rolne – 71%,
użytki leśne – 0%.
Miasto stanowi 1,32% powierzchni powiatu.
Demografia[edytuj]

Dane z 1 stycznia 2011[3]
Wyszczególnienie Ogółem Kobiety Mężczyźni
osób % osób % osób %
Populacja 5440 100 2785 51,2 2655 48,8
Gęstość zaludnienia
(mieszk./km2) 399 204 195
Mieszkańcy Radymna stanowią 4,48% ludności powiatu.
Historia[edytuj]

Średniowiecze[edytuj]
Najstarsze ślady osadnictwa na terenie Radymna sięgają czasów neolitu. W 1958 nieopodal dzisiejszej cegielni odkryto pozostałości dużej osady z II–III w. n.e. Jan Długosz wspomina o istnieniu w czasach przedpiastowskich lechickiego plemienia Radymiczan, od których, być może, wywodzi się dzisiejsza nazwa miasta. Żyli oni nad Wisłą i Sanem w IV–VI w., po czym przemieścili się w rejon położony między Dnieprem, Desną a Sożem.
W latach 947-980 obszar Radymna należał do Polskiej dynastii Piastów, a od 981 do Rusi Kijowskiej.
W 1366 Bernard z Szynwałdu otrzymał od króla Kazimierza Wielkiego zezwolenie na założenie osady lokowanej na polach zwanych Radymnie wcześniej już zaludnionej. W 1377 książę Władysław Opolczyk nadał Mikołajowi Żelazna Głowa sołectwo we wsi Radymno z prawem pobierania czynszów od kramów. Królowa Maria – córka Ludwika Węgierskiego w 1384 podarowała Radymno biskupom przemyskim. W 1431 król Władysław Jagiełło nadał wsi Radymno prawa miejskie z przywilejem cotygodniowych (we wtorki) i dorocznego jarmarku na św. Wawrzyńca (10 sierpnia), potwierdzonym w 1467 przez króla Kazimierza Jagiellończyka.
Ze względu na położenie przy rzece (San) oraz uczęszczanym szlaku handlowym już w XVI w. Radymno stanowiło ruchliwy ośrodek targowy i rzemieślniczy z licznymi cechami (m.in. cech rzeźniczy, sitniczy czyli powroźniczy). Tutejsi powroźnicy zaopatrywali w liny flotę królewską Władysława IV.
Nowożytność[edytuj]
Położenie geograficzne miasta przyczyniało się do częstych zniszczeń wojennych (w 1488 – Wołosi, w 1502 i 1624 – Tatarzy). Drewniana zabudowa i duży przepływ ludności sprzyjały wybuchowi niszczących pożarów (1603, 1638, 1647).
W 1529 w zamiejscowej siedzibie biskupa obradował synod diecezjalny.
W 1598 w Radymnie wydano dokument erekcyjny, na podstawie którego parafia sarzyńska zaczęła samodzielnie funkcjonować.
Mimo zbudowania w 1625 wałów i parkanów obronnych Radymno zostało zdobyte przez Szwedów w 1656 i Węgrów Rakoczego w 1657. Zniszczenia były tak duże, że nawet nadanie przywileju na fundamencie dawnych praw przez biskupa przemyskiego Wacława Hieronima Sierakowskiego celem podniesienia z ruin nie spowodowało wyraźnego rozwoju miasta. Rozwój, aczkolwiek powolny, miał jednak miejsce.
Pod koniec lipca 1683 obozowały pod Radymnem wojska hetmana Stanisława Jabłonowskiego idące na odsiecz Wiedniowi obleganemu przez Turków. Na 29 lipca został na radymniańskich błoniach zarządzony popis.
W połowie XVIII w. Radymno liczyło 1200 mieszkańców i 154 domy, 3 kościoły, szpital dla ubogich, szkołę parafialną i 2 cegielnie.
W XVIII w. istniała w Radymnie okazała rezydencja biskupów przemyskich.


Kościół parafialny w Radymnie
W 1730 został wybudowany murowany kościół pod wezwaniem św. Wawrzyńca i św. Sebastiana oraz tego samego roku został poświęcony przez ks. Andrzeja Pruskiego. Świątynia została zbudowana z inicjatywy biskupa przemyskiego Aleksandra Antoniego Fredro.
Od 1772 do 1918 miasto znajdowało się pod zaborem austriackim.
6 grudnia 1794 na terenie miasta został aresztowany przez Austriaków Hugo Kołłątaj, w chwili gdy zmierzał przez Galicję i Węgry do Wenecji.
11 września 1823 w Radymnie urodził się Jan Zachariasiewicz.
W czerwcu 1826 prawdopodobnie koło Radymna rybacy wyłowili z Sanu srebrną głowę byka, która miała trafić do "zbioru starożytności w Wiedniu".
W Radymnie lata szkolne spędził malarz Leopold Löffler, gdzie od 1832 mieszkał jego stryj Filip, miejscowy poczmistrz.
W 1860 obok Radymna przeprowadzono linię kolejową. Kilka lat po tym wydarzeniu władze austriackie zmieniły herb miasta z infuły biskupiej na żaglowca kołyszącego się na falach.


Pocztówka z Radymna
Dopiero w XIX w. nastąpiło ożywienie gospodarcze. W latach 1857–1867 Radymno było siedzibą powiatu. 11 czerwca 1868 w Radymnie ustanowiony został sąd grodzki. Po likwidacji powiatu utrzymywały się niektóre urzędy, np. powiat sądowy, obejmujący 32 gminy i 29 obszarów dworskich, z których podatek bezpośredni w 1910 wynosił 109 722 korony. W 1863 powstał urząd podatkowy, w 1884 zawiązane zostało Towarzystwo Powroźnicze, w 1893 zbudowano nowy zakład powroźniczy, a w 1874 otwarto nową szkołę ludową. Powstały w tym okresie: Towarzystwo Oświaty Ludowej, Towarzystwo Gimnastyczne „Sokół”, Straż Ogniowa, Stowarzyszenie św. Józefa, wybudowano ratusz (XIX w.). Pod koniec XIX w. Radymno liczyło 2700 mieszkańców.
Wiek XX[edytuj]
W 1902 sąd grodzki składał się z: sędziego, dwóch adiunktów, trzech urzędników i funkcjonariusza Prokuratury Państwowej. Od 1898 do kwietnia 1906 adiunktem w tym sądzie był Kazimierz Brzeziński, dziadek Zbigniewa. Jego współpracownikami byli: Justyn Rzepecki, adiunkt Eugeniusz Austin, oficjalista Szymon Kuczyński, notariusz Władysław Janicki, a także kanceliści: Józef Koczyrkiewicz i Adam Sawicki. 1 września 1902 w radymniańskiej czteroklasowej Szkole Ludowej rozpoczął naukę ojciec Zbigniewa Brzezińskiego – Tadeusz.
W 1910 wybudowano budek ochronki w miejscu drewnianego budynku szpitala dla ubogich z 1838.
W latach 1906–1911 zbudowano cerkiew greckokatolicką pod wezwaniem Zaśnięcia Najświętszej Marii Panny w miejsce poprzedniej, która spłonęła w 1905. W 1961 zburzono w na podstawie decyzji ówczesnych władz.


nieistniejąca cerkiew greckokatolicka
Proboszcz parafii Radymno ksiądz Wojciech Szafrański w maju 1912 sprowadził do parafii Zgromadzenie Sióstr Służebniczek Najświętszej Maryi Panny Niepokalanie Poczętej, który to zakon istnieje do dzisiaj.


Radymniańskie śródmieście
W czasie I wojny światowej miasto zostało zniszczone w wyniku bitwy pod Radymnem 24 maja 1915 stoczonej przez rosyjską 8. Armię gen. Aleksieja Brusiłowa i niemiecko-austriacką 11. Armię gen. Augusta von Mackensena.
W 1921 miasto liczyło 254 budynki mieszkalne i 1907 mieszkańców, w tym: 1035 Polaków (124 grekokatolików, 75 wyznania mojżeszowego), 63 Rusinów, 808 Żydów i 1 innej narodowości.
W 1931 liczba budynków mieszkalnych wzrosła do 321, a mieszkańców do 2213 osób. W 1939 liczba mieszkańców przekroczyła 2500 osób.
W czasie wojny obronnej 10 września 1939 walkę z niemieckim Oddziałem Wydzielonym 4 Dywizji Lekkiej o przeprawę na Sanie w Radymnie stoczyła Grupa „Jarosław” ppłk. Jana Wójcika wspierana przez pododdziały 10 Brygady Kawalerii płk. Stanisława Maczka.
W marcu 1941 na cmentarzu parafialnym w Radymnie został pochowany Bruno Stanisław Gruszka.
W latach 1941-1944, działał tu posterunek policji ukraińskiej w służbie okupanta niemieckiego, który mocno dał się we znaki Żydom i Polakom w mieście jak i okolicznych wioskach. Szczególnie z okrucieństwa zasłynął komendant tego posterunku Ukrainiec Włodzimierz Janusz.
Wiosną 1943, w hali zakładu powroźniczego więziono Żydów wykorzystywanych do różnych prac. Po likwidacji tego obozu pracy policja ukraińska nakazała więzionym Żydom rozebranie się do naga. Nagich wyprowadzono na miejscowy cmentarz żydowski, gdzie ich rozstrzelano. Zginęło wtedy z rąk policji ukraińskiej 148 osób.
W sumie w ramach ludobójstwa dokonanego przez nacjonalistów ukraińskich z OUN-UPA w latach 1939-1947 (tzw. rzezi wołyńskiej) na terenie miasta zginęło z ich rąk 11 osób, natomiast na terenie gminy wiejskiej Radymno zamordowanych zostało 59 osób, w tym 21 we wsi Michałówka
Wieczorem 22 lipca 1944 czołówki radzieckiego 11. Korpusu Pancernego Gwardii gen. por. Andrieja Gietmana dotarły do Sanu pod Radymnem. Korpus jednakże nie mógł sforsować rzeki z marszu, ponieważ spotkał się z silnym oporem oddziałów niemieckiej 24 Dywizji Pancernej generała wojsk pancernych Maximiliana von Edelsheima. 23 lipca pododdziały zmotoryzowane i czołgi radzieckie trzykrotnie próbowały sforsować San i zdobyć przyczółek pod Zagrodami, lecz każdorazowo zostały zatrzymane silnym ogniem niemieckich czołgów, dział szturmowych, artylerii i broni maszynowej. Dopiero 26 lipca 1944, po silnym przygotowaniu artyleryjskim, radziecki 11. Korpus Pancerny Gwardii we współdziałaniu ze 102. Korpusem Strzeleckim sforsował San i do północy opanował Radymno, rozwijając z powodzeniem natarcie w kierunku południowym i południowo-zachodnim.
W latach 1946-1947 z miasta wysiedlono do ZSRR ok. 625 osób narodowości ukraińskiej (180 rodzin). Ukraińcy z Radymna zostali osiedleni we lwowskiej, wołyńskiej, stanisławowskiej i tarnopolskiej oblasti[4].
Po II wojnie światowej miasto liczyło 3500 mieszkańców. Od 1948 zaczęto likwidować sąd grodzki funkcjonujący w Radymnie. Po wyzwoleniu reaktywowano I Krajowe Towarzystwo Powroźnicze oraz utworzono powiat radymniański, który istniał w latach 1954-1961. W latach 60. XX w. zaczął się kolejny etap rozwoju gospodarczego, powstały nowe zakłady pracy, m.in. Zakład Eksploatacji Kruszywa (1968).
W 1991 Konfederacja Polski Niepodległej ufundowała Pomnik Ofiar Komunizmu. 9 kwietnia 2000 w Radymnie pod tym pomnikiem odbyły się uroczystości upamiętniające rocznice zbrodni katyńskiej i deportacji Polaków na Syberię.
Wiek XXI[edytuj]
25 sierpnia 2002 w Radymnie miały miejsce XIX dożynki diecezjalne i II dożynki województwa podkarpackiego. Mszą Świętą odprawił bp Adam Szal. Hasło dożynek brzmiało: "Bóg bogaty w miłosierdzie".
20 września 2009 w Radymnie odbywały się Dożynki Powiatu Jarosławskiego rozpoczęte Mszą Świętą pod przewodnictwem bpa Adama Szala.
16 lutego 2010 w Miejskim Ośrodku Kultury odbył się Jazz Festival Radymno 2010.
20 kwietnia 2010 w Radymnie posadzono Dęby Pamięci i odsłonięto tablicę poświęconą oficerom 10 Dywizjonu Taborów stacjonującym przed II wojną światową w Radymnie i pomordowanym w Katyniu.
Dni Radymna 25 lipca 2010 - gwiazda wieczoru Andrzej Piaseczny.
11 i 12 września 2010 w Zespole Szkół Ogólnokształcących i Zawodowych im. Adama Mickiewicza odbyła się uroczystość z okazji 60-lecia swojego istnienia.
30 września 2010 szkoła podstawowa została odznaczona medalem Pro Memoria.
11 listopada 2010 odbyła się uroczystość nadania sztandaru szkoły dla gimnazjum im.bp Ignacego Krasickiego.
3 stycznia 2011 rozpoczęło działalność Środowiskowe Centrum Socjoterapeutyczne dla dzieci i młodzieży.
4 marca 2011 w Radymnie odbył się II Radymno Jazz Festival.
9 kwietnia 2011 w Kościele pw. św. Wawrzyńca w Radymnie miał miejsce V Podkarpacki Przegląd Chórów. Tematem przeglądu były pieśni pasyjne.
Dni Radymna 17-18 lipca 2011, gwiazdy wieczorów Blue Café i Enej.
10 lutego 2012 w dworze kresowym na terenie miasta odbył się III Radymno Jazz Festival wystąpili Lora Szafran i Marek Raduli.
11 kwietnia 2012 Rady Powiatu Jarosławskiego na XIX sesji podjęła uchwałę w sprawie rozwiązania Zespołu Szkół Zawodowych i Placówek. Podjęto również uchwałę, że wszystkie oddziały klas będą prowadzone od roku szkolnego 2012/2013 przez Zespół Szkół Ogólnokształcących Zawodowych i Rolniczych utworzony ze Szkoły Ogólnokształcącej i Zawodowej oraz ze zlikwidowanej szkoły.
3 maja 2012 na rynku oraz przed budynkiem szkoły podstawowej przy ulicy Lwowskiej odbyła się rekonstrukcja historyczna, która obejmowała losy Polski od 1791 do 1939 roku.
18 - 20 maja 2012 otwarcie X sezonu motocyklowego.
Dni Radymna 15 lipca 2012 gwiazdą wieczoru był zespół Bajm.
Zabytki[edytuj]



Dawna synagoga w Radymnie
Centrum miasta usytuowane w otoczeniu Rynku posiada zabytkowy układ urbanistyczny sięgający XIV–XV w., przekształcony w późniejszych wiekach, zwłaszcza w XVIII–XIX w., z powodu budowy dróg oraz regulacji zabudowy. W obrębie miasta zachowało się kilkadziesiąt zabytkowych budowli, w większości domów i kamieniczek z XIX i początków XX w.
Nieopodal Rynku znajduje się kościół parafialny pod wezwaniem św. Wawrzyńca, murowany, zbudowany w latach 1724-1730 w stylu barokowym. Przy kościele dzwonnica z 1729 oraz plebania z drugiej połowy XVIII w.
Cmentarz komunalny oraz kaplica grobowa z XIX/XX.
W obrębie miasta znajduje się kilka zabytkowych kapliczek.
W Rynku znajduje się hala targowa zbudowana około 1918 oraz synagoga, która została zbudowana również w 1918.
Na terenie dawnej posiadłości biskupiej przy ul. Lwowskiej zachowały się: czworaki, spichlerz, brama, a przy ul. Budowlanych – w tym samym kompleksie – dworek z około 1920.
Kino „Świt” przy ulicy Lwowskiej.
Infrastruktura[edytuj]

Kalendarium budowy nowej świątyni pw. Najświętszego Serca Pana Jezusa oraz Rejonowego Centrum Formacji:
14 lipca 2007 poświęcenie placu pod budowę nowego kościoła.
16 lipca 2007 rozpoczęcie budowy nowej Świątyni oraz Rejonowego Centrum.
25 maja 2008 poświęcenie kamienia węgielnego.
25 grudnia 2008 poświęcenie kaplicy w Rejonowym Centrum Formacji i Przeciwdziałania Uzależnieniom im. Sługi Bożego Kardynała Stefana Wyszyńskiego.
25 grudnia 2010 poświęcenie Środowiskowego Centrum Socjoterapeutyczne.
15 czerwca 2012 poświecenie kościoła.
Wszystkich tych ceremonii dokonał Metropolita Przemyski Ksiądz Arcybiskup Józef Michalik. Nadzór nad budową kościoła prowadzi ks. Czesław Jaworski proboszcz parafii Radymno.
Radymno jest ważnym węzłem komunikacyjnym:
4E40 – Granica Państwa (Polska – Niemcy) – Jędrzychowice – Bolesławiec – Wrocław – Katowice – Kraków – Rzeszów – Radymno – Korczowa – Granica Państwa (Polska – Ukraina),
77 – Lipnik – Sandomierz – Stalowa Wola – Jarosław – Radymno – Przemyśl,
linia kolejowa nr 91 – linia kolejowa Kraków–Medyka.
W 2001 obok miasta powstała obwodnica, która w znacznym stopniu zmniejszyła intensywność ruchu drogowego na terenie Radymna.
Miasto jest całkowicie zaopatrywane w wodę z wodociągów. Sieć gazociągów pokrywa prawie całe miasto. Liczba abonentów telefonicznych na 1000 ludności wynosi 239,78.
W Latach 80. XX wieku i na początku lat 90. XX wieku wybudowano na terenie miasta 21 bloków mieszkalnych.
Turystyka[edytuj]



Zbiornik wodny
Największą atrakcją turystyczną jest zbiornik wodny ZEK o powierzchni około 70 ha mający wodę I klasy czystości. W sezonie letnim można wypożyczyć kajaki, rowerki, żaglówki. Organizowane są także kursy żeglarskie przez Stowarzyszenie Kulturalno Turystyczne "ZEK Radymno"[5]. Funkcjonuje kąpielisko strzeżone. W sezonie wędkarskim (od 1 stycznia do 31 grudnia) można pokusić się o złowienie rekordowej ryby. Istnieje możliwość zakwaterowania.
Rzeka San.
Rzeka Rada
Sport[edytuj]

Od 1934 w Radymnie działa klub sportowy MKS Radymno. Stadion MKS przy ul. Lwowskiej mieści 1000 osób, posiada oświetlenie. Od sezonu 2004-2005 drużyna występuje w klasie okręgowej. W przeszłości klub z Radymna grał w IV lidze, a obecnie w V lidze. Istnieją również drużyny młodzieżowe. W sezonie 2007/2008 drużyna juniorów awansowała do II ligi podkarpackiej. W klubie jest drużyna juniorów młodszych oraz trampkarzy.
3 października 2010 r. nastąpiła inauguracja występów ligowych Towarzystwa Kulturalno - Sportowego „ŻAGIEL” Radymno rozpoczynający rozgrywki siatkówki męskiej w Radymnie.
W mieście funkcjonuje Wędkarski Klub Sportowy "Rad - Mix" Radymno przy Kole PZW w Radymnie.
W mieście znajduje się hala sportowa przeznaczona dla wszystkich mieszkańców.
W pierwszej połowie 2009 zakończyła się budowa boiska w ramach projektu "Orlik 2012", a 29 sierpnia 2009 obiekt sportowy został otwarty.
Gospodarka[edytuj]



Hala targowa w Rynku
W Radymnie działa 421 podmiotów gospodarczych, w tym ponad 50% w sferze handlu i usług. Sektor ten charakteryzuje się największą dynamiką rozwoju w ostatnich 5 latach. Na 971 ha użytków rolnych funkcjonuje 172 gospodarstw rolnych. Ludność w wieku produkcyjnym stanowi około 60% ogółu mieszkańców, stopa bezrobocia wynosi 15,3%.
Największe firmy na terenie miasta to:
"Elektrokal" Sp. z o.o.
"Elementy Budowlane Radymno" Sp. z o.o.
"Farm-Bud" Przedsiębiorstwo Wielobranżowe Janusz Biesiadecki
"Geo" Przedsiębiorstwo Robót Inżynieryjnych
"Rekin" Przedsiębiorstwo Produkcyjno-Handlowe
"Rol-Mech" Grażyna i Jan Grześko Spółka z o.o.
Zakład Eksploatacji Kruszywa Kruszgeo S.A.
Dwór Kresowy "Restauracja, Hotel, Spa"
Banki:
Bank Pekao SA Oddział I
Bank Spółdzielczy
PKO Bank Polski, Oddział 1 w Radymnie
Oświata[edytuj]



szkoła podstawowa
W Radymnie funkcjonują następujące placówki oświatowe (wrzesień 2012r.):
Przedszkole Parafialne (liczba dzieci - 117).
Przedszkole Samorządowe[6] (liczba dzieci - 140, liczba nauczycieli – 11).
Szkoła Podstawowa[7] im. Bohaterów Września 1939 roku (liczba uczniów – 316, liczba nauczycieli – 30).
Gimnazjum[8] im. bp Ignacego Krasickiego (liczba uczniów – 218, liczba nauczycieli – 23).
Zespół Szkół Ogólnokształcących Zawodowych i Rolniczych (liczba uczniów – 360).
Służba zdrowia[edytuj]

Niepubliczny Zakład Opieki Zdrowotnej „ARS-MEDICA” w Radymnie zatrudnia 14 lekarzy, w tym 2 stomatologów oraz 18 pielęgniarek. Obsługuje 11 000 mieszkańców miasta i część gminy Radymno, pozostawiając do ich dyspozycji 11 gabinetów o różnych specjalnościach, a także nowoczesną pracownię radiologiczną i gabinet rehabilitacji.
Indywidualna Praktyka Pielęgniarki Środowiskowej – Rodzinnej.
W mieście funkcjonują dwie apteki.
Kazimierz Gramski był długoletnim właścicielem apteki w Radymnie i dobrodziejem miasta, który zmarł w 1954 r. Został on pochowany w rodzinnej kaplicy na cmentarzu parafialnym. Jego apteka oraz znajdujące się na piętrze mieszkanie mieściło się w kamienicy (obecnie opuszczonej) stojącej vis a vis kościoła parafialnego. Po upaństwowieniu apteki tradycję rodzinną kontynuowała przez wiele lat córka Janina z Gramskich Dąbrowska pochowana w latach osiemdziesiątych wraz z mężem w rodzinnej kaplicy.
Bezpieczeństwo[edytuj]

Miasto jest siedzibą Komendy Miejskiej Policji oraz Komendy Ochotniczej Straży Pożarnej założonej w 1877 r.
Komunikacja[edytuj]

Stacja PKS w Radymnie
Stacja PKP w Radymnie
Związki wyznaniowe[edytuj]

Kościół rzymskokatolicki,
Świadkowie Jehowy.
Cmentarze[edytuj]

Stary Cmentarz w Radymnie
Nowy Cmentarz w Radymnie
Cmentarz żydowski w Radymnie
Zarządcy miasta[edytuj]

Zdzisław Koniuch (MiG) (1990-1992)[9]
Mieczysław Piziurny (1992-1998)
Wiesław Pirożek (1998-2002)
Marek Lechowicz (2002-2006)
Wiesław Pirożek (2006-)
Rada miejska[edytuj]

15 - liczba mandatów,
9 - liczba okręgów,
4476 - liczba osób uprawnionych do głosowania (stan na 2010 r.)
Miasto partnerskie[edytuj]

 Mszana
Honorowi obywatele miasta[edytuj]

Tytuł nadawany ludziom szczególnie zasłużonym dla miasta Radymno. Uchwała w sprawie ustanowienia tytułu oraz zasad jego nadawania została podjęta 30 grudnia 1993 roku.
Honorowi Obywatele Miasta Radymno:
ksiądz prałat Ludwik Dyszyński – proboszcz parafii Radymno w latach 1959–1988 – 1993,
Władysław Siara – lekarz medycyny, żołnierz kampanii wrześniowej – 1993,
Helena Pawełek – emerytowana nauczycielka, twórczyni i dyrygentka chóru Cantillena – 2005,
ksiądz prałat Kazimierz Golenia – proboszcz parafii Radymno w latach 1988–2006 – 2009.
Urodzeni w Radymnie[edytuj]

Wiesław Cisek – piłkarz, reprezentant kraju.
Julijan Hołowinskyj – ukraiński działacz niepodległościowy, wojskowy, nacjonalista.
Klemens z Radymna – bernardyn, prezbiter, kaznodzieja, pisarz, tłumacz.
Tadeusz Małnowicz – piłkarz, reprezentant kraju.
Paweł Lew Marek – działacz syndykalistyczny i anarchistyczny, publicysta.
Jan Zachariasiewicz – polski pisarz i dziennikarz.
Teofila Bratkowska - ukraińska śpiewaczka operowa

Brak komentarzy:

Prześlij komentarz

+1