poniedziałek, 17 września 2012

Olesno


Olesno

Państwo Polska
Województwo opolskie
Powiat oleski
Gmina Olesno
gmina miejsko-wiejska
Założono przed 1226
Prawa miejskie 1275
Burmistrz Sylwester Piotr Lewicki
Powierzchnia 15,1 km²
Wysokość 240 m n.p.m.
Ludność (2008)
• liczba
• gęstość
10 036
669,3 os./km²
Strefa numeracyjna
(+48) 34
Kod pocztowy 46-300
Tablice rejestracyjne OOL
Położenie na mapie Polski


Olesno
50°52′30″N 18°25′00″E
TERC
(TERYT) 1608034
SIMC 0932293
Urząd miejski
Pieloka 21
46-300 Olesno
 Multimedia w Wikimedia Commons
Strona internetowa


Rynek


Kościół Bożego Ciała


Kościół św. Michała


Kościół ewangelicki Krzyża Chrystusowego
Olesno (śl. Òleszno[1], niem. Rosenberg) – miasto w woj. opolskim, siedziba gminy Olesno i powiatu oleskiego. Historycznie leży na Górnym Śląsku. W latach 1975-1998 miasto administracyjnie należało do woj. częstochowskiego. Położone jest nad rzeką Stobrawą. Stacja kolejowa Olesno Śląskie.
Według danych z 30 czerwca 2008 miasto liczyło 10 036 mieszkańców[2].
Spis treści  [ukryj]
1 Historia
2 Oświata
3 Instytucje muzyczne i kulturalne
4 Wspólnoty religijne
5 Architektura
6 Komunikacja
7 Współpraca międzynarodowa
8 Znani mieszkańcy
9 Zobacz też
10 Przypisy
Historia[edytuj]


Ta sekcja od 2009-04 wymaga uzupełnienia źródeł podanych informacji.
Informacje nieweryfikowalne mogą zostać zakwestionowane i usunięte.
Aby uczynić sekcję weryfikowalną, należy podać przypisy do materiałów opublikowanych w wiarygodnych źródłach.
Istnieje dokument erekcyjny kościoła św. Michała wydany w 1226 r. przez biskupa wrocławskiego Wawrzyńca. Potwierdzono w nim fakt istnienia w Oleśnie komory celnej. W XIII w. miasto było we władaniu książąt wrocławskich. Przed 1294 r. miasto zostało ponownie przejęte przez książąt opolskich. W 1327 r. książę Opola i Olesna Bolko II uznał zwierzchnictwo czeskie. W 1396 r. miasto posiada wojewoda krakowski Spytko z Melsztyna. W 1450 r. nowy właściciel Olesna książę Bernard Niemodlińsko Strzelecki, odnowił prawa lokacyjne miasta. W 1532 r. miasto będące w posiadaniu właścicieli prywatnych (rodzin Beesów i von Geschinów) znalazło się w granicach monarchii habsburskiej. W XVII-XVIII w. liczne kataklizmy nękające mieszkańców - klęski żywiołowe i zniszczenia wojenne. W 1708 r. panująca w mieście epidemia dżumy pozostawiła przy życiu jedynie 90 mieszkańców.
W 1742 r. Olesno wraz z większością Śląska zostało włączone do państwa pruskiego. Od 1816 r. Olesno było miastem powiatowym w rejencji opolskiej, grającym rolę potężnego ośrodka gospodarczego i kulturalnego. W 1848-1849 burzliwe wydarzenia Wiosny Ludów przeszły także przez tereny miasta. Wg danych z 1905 r. językiem ojczystym 56% mieszkańców był niemiecki, a niemal 35% polski; ponad 6% zadeklarowało dwujęzyczność.
W latach 1919-1921 Olesno było rejonem działań powstańczych i walk plebiscytowych. W pobliżu Olesna w czerwcu 1919 r. miały miejsce przygotowania do wybuchu tzw. powstania oleskiego mającego poprzedzać wybuch I powstania śląskiego. W plebiscycie górnośląskim 20 marca 1920 r. 3286 głosujących opowiedziało się za pozostaniem miasta w granicach Niemiec, zaś 473 osoby - za przyłączeniem do Polski.
W trakcie wojny znajdowały się tutaj filie obozu Stutthof. W 1945 r. do miasta wkroczyły wojska Armii Czerwonej i władzę przejęła administracja polska. Od 1958 r. rozpoczęło działalność Stowarzyszenie Miłośników Ziemi Oleskiej. Popularyzuje kulturę ziemi oleskiej, tradycję folklorystyczną i etnograficzną regionu. Od 1966 r.wydaje rocznik Głos Olesna. Od 1992 r. Olesno utrzymuje partnerskie kontakty z niemieckim miastem Arnsbergiem. W 1999 r. przywrócono miastu funkcję powiatu.
Oświata[edytuj]

Przedszkola
Publiczne Przedszkole nr 3 (z Oddziałem Integracyjnym)
Publiczne Przedszkole nr 4
Szkoły podstawowe
Zespół Szkół Dwujęzycznych, Publiczna Szkoła Podstawowa nr 2 Dwujęzyczna w Oleśnie
Publiczna Szkoła Podstawowa nr 3 w Oleśnie im. Powstańców Śląskich
Gimnazja
Publiczne Gimnazjum nr 1 im. Tadeusza Kościuszki w Oleśnie
Zespół Szkół Dwujęzycznych, Publiczne Gimnazjum nr 2 Dwujęzyczne w Oleśnie im. św.Jadwigi Śląskiej
Szkoły ponadgimnazjalne
Zespół Szkół w Oleśnie
Zespół Szkół Ekonomicznych i Ogólnokształcących im. Mikołaja Kopernika w Oleśnie
Zespół Szkół Zawodowych w Oleśnie (
Instytucje muzyczne i kulturalne[edytuj]

Miejski Dom Kultury
Muzeum im. Jana Nikodema Jaronia
Państwowa Szkoła Muzyczna I stopnia
Oleska Biblioteka Publiczna im. Jakuba Alberta Pieloka w Oleśnie
Wspólnoty religijne[edytuj]

Na terenie miasta działalność duszpasterską prowadzą następujące kościoły:
Kościół Ewangelicko-Augsburski w RP
Parafia Ewangelicko-Augsburska w Lasowicach Wielkich, Filiał Olesno
Kościół rzymskokatolicki
Parafia pw. Bożego Ciała
Kościół Zielonoświątkowy
Zbór Kanaan
Świadkowie Jehowy, Sala Królestwa Olesno
Architektura[edytuj]

Zabytki:
Kościół św. Michała, zbudowany w 1374 r. z fundacji księcia Władysława Opolskiego. Murowany, wielokrotnie przebudowywany. Obecnie z cechami gotyckimi i barokowymi. Portal gotycki z XIV/XV wieku, ołtarz wczesnobarokowy, w prezbiterium dekoracja stiukowa z 1657 r. Otoczony murem z arkadką i bramą.
Kościół Parafialny Bożego Ciała, obecny, zbudowany w 1913 roku, murowany, wzniesiony na miejscu poprzedniego drewnianego z XVII i XVIII wieku, który został przeniesiony do Gronowic. (Ostatnio spłonął).
Kościół Odpustowy św. Anny - to obiekt sakralnych zabytków budownictwa drewnianego. Zbudowany w 1518 roku. Do głównej nawy dobudowano w latach 1668-1670 pięć kaplic usytuowanych na rzucie gwiazdy. Konstrukcja zrębowa na podmurowaniu. W ołtarzu głównym XVI-wieczne rzeźby. W nawie głównej, na belce tęczowej, rzeźbiona figura z XVII wieku. Wiele innych elementów starego wyposażenia liturgicznego, późnogotyckiego i późnorenesansowego. (Ołtarz został skradziony. Do dnia dzisiejszego odzyskano tylko kilka figur. To co możemy oglądać, to replika.)
Ratusz z 1820 roku, w miejscu starszego z XVII wieku. Usytuowany w jednym z narożników czworobocznego rynku, z czasów lokacji. W 1945 roku spalony, odbudowany bez charakterystycznego wysokiego dachu z wieżą.
Kościół ewangelicki z połowy XIX w.
Mury obronne, rozebrane w XVII, pozostałości przy ul. Lompy
Kamienica barokowa przy ul. Jaronia 7, dwutraktowa, z sienią przelotową, nie ma osi. Elewacja frontowa trójosiowa, szczyt ujęty spływami, zwieńczony półkoliście.
pozostałości zespołu dworskiego z XIX w. (Olesno - Świercze), oficyna, czworak, spichlerz, wozownia (obecnie mieszkania i magazyny), pozostałości parku.
Komunikacja[edytuj]

Szlaki komunikacyjne:
11 - droga krajowa nr 11: Kołobrzeg - Koszalin - Szczecinek - Piła - Poznań - Ostrów Wielkopolski - Kluczbork - Olesno - Lubliniec - Bytom
487 - droga wojewódzka nr 487: Byczyna - Gorzów Śląski - Olesno
494 - droga wojewódzka nr 494: Bierdzany - Olesno - Wręczyca Wielka - Częstochowa
901 - droga wojewódzka nr 901: Olesno - Dobrodzień - Zawadzkie - Wielowieś - Pyskowice - Gliwice
linia kolejowa nr 143: Lubliniec – Olesno – Wrocław Mikołajów
Stacja kolejowa Olesno Śląskie.
Połączenia autobusowe obsługiwane są przez PKS Lubliniec, PKS Wieluń, PKS Kluczbork, PKS Opole, PKS Łódź, PKS Częstochowa, PKS Głogów oraz firmy prywatne, (dworzec autobusowy oraz wszystkie przystanki na terenie Olesna i powiatu oleskiego podlegają pod PKS Lubliniec).
Olesno posiada bezpośrednie połączenia autobusowe z Opolem, Częstochową, Łodzią, Lublińcem, Kluczborkiem, Wieluniem, Sieradzem i in.[3]
Współpraca międzynarodowa[edytuj]

Miasta i gminy partnerskie:
 Arnsberg[potrzebne źródło]
 Zalakaros[potrzebne źródło]
Znani mieszkańcy[edytuj]

Adam Ledwoń
Andrzej Czaja
Franciszek Kokot
Jerzy Panek
Józef Lompa
Józef Urban
Rudy Kennedy
Zobacz też[edytuj]

Stara Synagoga w Oleśnie
Synagoga w Oleśnie
Cmentarz żydowski w Oleśnie

Brak komentarzy:

Prześlij komentarz

+1