czwartek, 20 września 2012

Leszno


Leszno

Państwo Polska
Województwo wielkopolskie
Powiat miasto na prawach powiatu
Założono XIV wiek
Prawa miejskie 1547
Prezydent miasta Tomasz Malepszy[1]
Powierzchnia 31,86 km²
Położenie (zasięg) 51°51′N 16°34′E
Wysokość 88 m n.p.m.
Ludność (2011)
• liczba
• gęstość
64 630
2029 os./km²
Strefa numeracyjna
(+48) 65
Kod pocztowy 64-100 do 64-106, 64-110
Tablice rejestracyjne PL, PLE
Położenie na mapie Polski


Leszno
51°51′N 16°34′E
TERC
(TERYT) 3063011
SIMC 0954225
Hasło promocyjne: Leszno - rozwiń skrzydła
Urząd miejski
ul. Karasia 15
64-100 Leszno
 Multimedia w Wikimedia Commons
 Hasło Leszno w Wikisłowniku
Strona internetowa
Leszno (łac. Lessna Polonorum, niem. Lissa) – miasto na prawach powiatu w województwie wielkopolskim, położone w zachodniej części Polski, pomiędzy dwoma dużymi centrami gospodarczymi – Poznaniem i Wrocławiem. Zamieszkuje je 64 630 mieszkańców[2] na powierzchni 31,86 km²; co daje miastu siódmą lokatę pod względem wielkości w województwie.
Spis treści  [ukryj]
1 Demografia
2 Historia
2.1 Początki Leszna
2.2 Wiek XVI i XVII – Leszno jako ważny ośrodek reformacji
2.3 Okres rozbiorów i odzyskania niepodległości
2.4 Okres międzywojenny
2.5 II wojna światowa
2.6 Okres powojenny i historia najnowsza
2.7 Kalendarium[9]
3 Prezydenci Leszna
4 Pomniki i tablice pamiątkowe
5 Gospodarka
5.1 Podmioty gospodarcze
5.1.1 Zatrudnienie
5.1.2 Wynagrodzenie (*zatrudnienie pow. 9 osób)
5.1.3 Bezrobocie
6 Edukacja
6.1 Wyniki matury (zdawalność egzaminów pisemnych)
6.2 Szkoły wyższe
6.3 Licea ogólnokształcące
6.4 Technika (zespoły szkół)
7 Sport
7.1 Obiekty sportowe
8 Administracja
8.1 Rada Miasta od 2010
8.2 Podział administracyjny
9 Miasta partnerskie
10 Ludzie związani z Lesznem
10.1 Honorowi Obywatele[21]
10.2 Urodzeni w Lesznie
11 Wspólnoty religijne
11.1 Kościoły katolickie
11.2 Kościoły protestanckie
11.3 Nowa Synagoga w Lesznie
11.4 Świadkowie Jehowy
11.5 Świecki Ruch Misyjny "Epifania"
12 Infrastruktura miejska
13 Legenda
14 Zobacz też
15 Przypisy
16 Bibliografia
17 Linki zewnętrzne
Demografia[edytuj]

 Osobny artykuł: Ludność Leszna.
Ogółem w tym
mężczyźni w tym
kobiety Migracja
wewnętrzna Migracja
zewnętrzna Gęstość zaludnienia na km²
Rok 2007
64 057: 30 453 33 502 −73 osób −37 osób przyrost naturalny na 1000 mieszkańców – 1,5‰ (kraj – 0,3‰)
Rok 2008[3]
64 142 (+85) 47,5% 52,5% −65 osób −28 osób przyrost naturalny na 1000 mieszkańców – 2,6‰ (kraj – 0,9‰)
Rok 2009[4]
64 338 (+196) 47,5% 52,5% −137 osób 15 osób przyrost naturalny na 1000 mieszkańców – 3,6‰ (kraj – 0,9‰)
Rok 2010[5]
64 432 (+94) 47,5% 52,5% −59 osób −6 osób przyrost naturalny na 1000 mieszkańców – 2,4‰ (kraj – 0,9‰)
Ludność według wieku
wiek przedprodukcyjny (0-17 lat) wiek produkcyjny (18-59/64 lata) wiek poprodukcyjny (60/65 lat i więcej)
Rok 2007
12 416 (19%) 42 256 (66%) 6484 (15%)
Rok 2008[3]
12 203 (19%) 42 254 (66%) 9685 (15%)
Rok 2009[4]
12 146 (18,9%) 42 192 (65,5%) 10 000 (15,5%)
Rok 2010[5]
12 063 (18,7%) 42 000 (65,2%) 10 369 (16,1%)
Historia[edytuj]



Ratusz w Lesznie
Początki Leszna[edytuj]
Pierwsza wzmianka historyczna o Lesznie pochodzi z 1393 roku. Wówczas osada Leszczno stanowiła własność Stefana z Karnina, który posiadał pieczęć herbu Wieniawa. Ród Wieniawitów przybrał od swej osady nazwisko Leszczyńscy. W XV w. istniały tu dwie osady Leszczno i Leszczynko. Do 1547 civitas Leszno rozwijało się w cieniu większych, starszych, bogatszych i uprzywilejowanych ośrodków takich jak: Wschowa, Kościan, Osieczna, Święciechowa. W początkach XVI w. Leszno stało się znaczącym centrum reformacji. W 1543 Rafał IV Leszczyński herbu Wieniawa, kasztelan przemęcki, otrzymał od króla Zygmunta Starego zgodę na założenie na gruntach wsi o tej samej nazwie osady miejskiej. W 1547 nadano prawa miejskie miastu, które posiadało już wtedy gimnazjum, w którym wykładał między innymi Jan Ámos Komenský oraz Jan Jonston.


Budynek Poczty Polskiej
Wiek XVI i XVII – Leszno jako ważny ośrodek reformacji[edytuj]
Osiedlenie Braci czeskich (1516) oraz sprowadzenie tkaczy śląskich do miasta spowodowało szybki rozwój Leszna. W 1626 Bracia czescy utworzyli tu szkołę wyższą, z tego też roku pochodzi zachowana synagoga, a ok. 1633 powstała tu również parafia ewangelicka (luterańska). W latach 1638-1647 mieszkał tu teolog i poeta Johann Heermann i tu został pochowany. XVII-wieczne Leszno było największym w Wielkopolsce ośrodkiem drukarstwa, związanym z działalnością miejscowych ewangelików (wśród których przeważali uchodźcy z pobliskiego Śląska). W latach 1636-1639 nastąpiło znaczne powiększenie obszaru miasta, otoczono je nowymi fortyfikacjami ziemno-bastionowymi. Cztery Bramy (północna Kościańska, wschodnia Osiecka, zachodnia Święciechowska i południowa Rydzyńska) łączyły miasto z przedmieściami. W mieście odbywały się liczne jarmarki, mieszczanie korzystali z zwolnień i udogodnień podatkowych. Towary produkowane w Lesznie eksportowane były do Saksonii, Rosji i na Litwę. Złoty okres dla Leszna zakończył się w 1656, miasto zostało spalone i zniszczone, ponownie w 1707 przez Rosjan, a w 1709 zaraza zdziesiątkowała mieszkańców.
Okres rozwoju miasta zbiegł się w czasie z okresem podziału chrześcijaństwa, walk religijnych i prześladowań. Właśnie takie ośrodki jak Leszno pozwoliły uzyskać Polsce status kraju „bez stosów”. W Lesznie współżyły cztery wyznania: bracia czescy, luteranie, katolicy i żydzi. Leszno stało się w czasach nowożytnych również ośrodkiem życia naukowego. Będąc jeszcze pod względem ludności miasteczkiem potrafiło się ufortyfikować oraz założyć sieć wodociągową. Leszno stało się od tego momentu drugim, po Poznaniu, miastem Wielkopolski. Stan ten nienaruszalnie zachował się aż do rozbiorów.
Ćwierćwiecze 1630-1656 to nie jedyny „złoty okres” dla tej miejscowości. Równie dobrze pojęcie to odnosi się do lat po odbudowie i rewitalizacji miasta po wielokrotnych pożarach i wojnach. Władze wraz z właścicielami dbali skutecznie o miasto. Stwarzano wiele urzędów, które pomagały w rozwoju handlowym, społecznym, terytorialnym, stratygraficznym, ale także estetycznym, kulturowym. Leszno czasów nowożytnych nie było tylko jednym z głównych ośrodków produkcji tekstylnej, ale zarazem swego rodzaju szkołą przemysłową w tej dziedzinie. Tutaj powstawały wzory organizacyjne i produkcyjne sukiennictwa. Uczyli się w Lesznie rzemiosła liczni przybysze z różnych miast nie tylko polskich (jak Gdańsk, Poznań czy Kraków), lecz także zagranicznych (Berlin, Augsburg, Królewiec, Lubeka czy Lipsk).


Kościół św. Jana
Obok innych szkół, w mieście działało gimnazjum akademickie z bogatą biblioteką i teatrem. Znaczącą postacią leszczyńskiego środowiska naukowego o uniwersalnym wymiarze był reformator pedagogiki Jan Ámos Komenský, a obok niego także inni uczeni, jak Jan Jonston czy Daniel Ernest Jabłoński, współzałożyciel Berlińskiej Akademii Nauk. W leszczyńskich szkołach w II poł. XVIII w. uczyło się jednocześnie kilkuset uczniów. Wraz z Lesznem rozwijała się cała Wielkopolska. Stała się ona najwyżej rozwiniętym gospodarczo regionem w przedrozbiorowej Polsce.
Okres rozbiorów i odzyskania niepodległości[edytuj]
W drugim rozbiorze Polski Leszno zostało wcielone do Prus. W tym okresie miasto dotknęły dwa wielkie pożary – w 1767 i 1790. Leszno dzieliło losy Wielkopolski, którą Berlin zamierzał zintegrować z państwem pruskim jako jego rolnicze zaplecze. Leszno utraciło swoją unikalną pozycję kulturalną, jednak nadal pozostawało silnym i ważnym ośrodkiem na mapie Wielkopolski. Miasto unowocześniało się, rozwijało pod względem urbanistycznym. Wobec utworzenia granicy celnej z większością ziem dawnej Rzeczypospolitej znikła jednak możliwość dalszego rozwoju sukiennictwa i płóciennictwa, straciło także swoją rolę młynarstwo i handel zbożem. Aktywność gospodarcza trwała, ale już w innych warunkach.


Deptak na ulicy Słowiańskiej
Do XIX w. w Lesznie dominowała ludność niepolska, przede wszystkim niemieckojęzyczna i protestancka[6]. Wraz z procesami uprzemysłowienia nowym zjawiskiem stał jednak się stopniowy przyrost ludności polskiej, który zbiegł się z rozwojem polskiej i niemieckiej świadomości narodowej oraz zarysowaniem się konfliktów narodowościowych. Jeszcze w I poł. XIX w. nie przynosiło to znacznego zachwiania tradycyjnego współżycia. Na przykład w gimnazjum leszczyńskim język polski był uprzywilejowany, mimo że Polacy stanowili w mieście mniejszość. Kontynuowana była działalność naukowa, gdzie Leszno, oprócz Poznania, było w Wielkopolsce największym ośrodkiem wydawniczym i oświatowo-kulturalnym. II poł. XIX w. była okresem narastającej polityki germanizacyjnej, nasilonej w szczególności po zjednoczeniu Niemiec w 1871. W latach 1876-1900 usunięto polski z gimnazjum, zaczęto zwalniać polskich nauczycieli i zastępowano ich Niemcami. Działania te wywołały opór wśród ludności polskiej, która organizowała strajki szkolne i prowadziła działalność konspiracyjną. W 1905 w mieście mieszkało 16 021 osób, w tym 79,2% Niemców, 13,7% Polaków i 6,2% Żydów. 53,1% mieszkańców było ewangelikami, 39,8% – katolikami[7].
Wielu leszczynian wzięło udział w walkach Powstania Wielkopolskiego 1918/1919 r. W warunkach przewagi ludności niemieckiej w mieście powstańcom nie udało się go opanować. Do Polski miasto powróciło na mocy traktatu wersalskiego 17 stycznia 1920 r.
Okres międzywojenny[edytuj]
W okresie międzywojennym miasto było ważnym węzłem komunikacyjnym (biegły tu linie kolejowe Rawicz – Poznań, Zbąszyń – Leszno, Leszno – Ostrów Wielkopolski, Kalisz – Leszno, Jarocin – Leszno, krzyżowały się też linie tranzytowe do Wrocławia i Głogowa). Rozwinięty był handel i przemysł: młyny, browary, tartaki, garbarnie, fabryka produktów chemicznych, produkowano wyroby włókiennicze, maszyny, wagi i fortepiany, cukier i eksploatowano pokłady kredy. Leszno odgrywało ważną rolę w życiu gospodarczym Polski.
Po I wojnie światowej Leszno znowu stało się częścią odrodzonego państwa polskiego. W okresie 20 lecia międzywojennego z Leszna odpłynęła ludność niemiecka. W 1919 r. Polacy stanowili już ok. 70% mieszkańców miasta, a już w 1939 ok. 90%. Miasto rozwijało się w dalszym ciągu nawiązując do bogatej tradycji porządku, racjonalizmu i rzeczowości. Wykorzystywana była każda niemal szansa rozwoju miasta. Nawiązywano do dawnego rozwoju oświaty i kultury. W latach 1937-1954 miasto było siedzibą wiejskiej gminy Leszno.


XVII wieczna kamieniczka Wieniawa na Rynku
II wojna światowa[edytuj]
 Osobny artykuł: Wysiedlenia Polaków podczas II wojny światowej dokonane przez Niemców.
Po wybuchu II wojny światowej Niemcy, w ramach operacji Tannenberg 21 października 1939 rozstrzelali 20 Polaków, a następnie niemieccy okupanci dokonali masowych wysiedleń ludności (ok. 80% mieszkańców) do Generalnego Gubernatorstwa, a Leszno zostało włączone do III Rzeszy[8]. Na terenie miasta funkcjonowały dwa obozy pracy przymusowej dla Polaków i Żydów. 31 stycznia 1945 wkroczyła do Leszna Armia Czerwona.


Kamienice na Placu Metziga
Okres powojenny i historia najnowsza[edytuj]
Po zakończeniu wojny nastąpiła rozbudowa i przebudowa miasta. Powstało lotnisko szybowcowe w Strzyżewicach, w 1971 wybudowano nowy dworzec kolejowy i autobusowy, powstało wiele osiedli mieszkaniowych (Osiedla: Grunwald, Sułkowskiego, Przyjaźni, Wieniawa), miasto zyskało szeroką arterię al. Konstytucji 3 Maja która wyprowadziła ruch poza centrum miasta, wybudowano Halę widowiskową Trapez na 800 miejsc, krytą pływalnię Akwawit, ścieżki rowerowe. W latach 1975-1998 Leszno było stolicą województwa leszczyńskiego. W 1977 roku przyłączono do Leszna Zaborowo, Gronowo i część Strzyżewic wraz z lotniskiem szybowcowym. Od 1 stycznia 1999 roku jest miastem na prawach powiatu grodzkiego. W roku 1975 Leszno zostało stolicą województwa. W okresie PRLu powstało wiele przedsiębiorstw przemysłowych, co podniosło rangę miasta w skali kraju. Stało się ono także ważnym węzłem tranzytowym, szczególnie w transporcie kolejowym.
Kalendarium[9][edytuj]
1393 – Pierwsza wzmianka źródłowa o Lesznie
1516 – Do Leszna przybywa pierwsza nieduża grupa Braci Czeskich
1547 – Przywilej lokacyjny dla miasta nadany przez króla Zygmunta Starego
1573 – Działa szkoła przeznaczona dla Braci Czeskich
1606 – Żydzi otrzymują zgodę właściciela miasta na osiedlenie się w Lesznie
1618 – Od 1648, do miasta napływa duża grupa luterańskich rzemieślników, uchodźców ze Śląska
1628 – Miasto przyjmuje kolejnych braci czeskich z J.A. Komeńskim, wybitnym teologiem i pedagogiem na czele
1631 – Przywilej Zygmunta III Wazy zrównujący w prawach Leszno z największymi miastami Polski
1656 – Spalenie miasta w odwet za przyjęcie załogi szwedzkiej podczas Potopu
1707 – Spalenie miasta przez Rosjan
1738 – Stanisław Leszczyński sprzedaje Leszno Aleksandrowi Józefowi Sułkowskiemu
1790 – Wielki pożar miasta, trzeci w tym stuleciu
1793 – W wyniku drugiego zaboru Leszno wcielone do Prus i zdegradowane do roli miasta prowincjonalnego
1815 – Na mocy kongresu wiedeńskiego Leszno znajduje się w Wielkim Księstwie Poznańskim
1856 – Wybudowanie linii kolejowej łączącej Leszno z Poznaniem i Wrocławiem
1886 – Miasto staje się centrum administracyjnym powiatu leszczyńskiego
1920 – Powrót do Polski na mocy traktatu wersalskiego
1939-1945 – II wojna światowa
1947 – Potyczka żołnierzy polskich i radzieckich na dworcu kolejowym w Lesznie
1975 – Leszno staje się miastem wojewódzkim
1977 – Organizacja centralnych dożynek
1990 – Pierwsze demokratyczne wybory do Rady Miejskiej Leszna
1999 – Polska reforma administracyjna – Leszno miastem powiatowym
2013 - Planowanie uruchomienie usługi Google Street View w Lesznie[10].
Prezydenci Leszna[edytuj]

1990 - 1998 - Edward Szczucki
od 1998 - Tomasz Malepszy
Pomniki i tablice pamiątkowe[edytuj]



Pomnik 200-lecia Konstytucji 3 Maja i Odzyskania Niepodległości w Lesznie
W Lesznie znajdują się m.in. następujące pomniki i tablice pamiątkowe:
Pomnik 200-lecia Konstytucji 3 Maja i Odzyskania Niepodległości
Pomnik Jana Pawła II
Pomnik Jana Jonstona
Pomnik Jana Amosa Komeńskiego
Pomnik Żołnierzom Garnizonu Leszczyńskiego ku czci żołnierzy poległych w wojnie obronnej 1939[11]
Pomnik Powstańców Wielkopolskich[11]
Tablica ku czci księży leszczyńskich zamęczonych w hitlerowskich obozach koncentracyjnych[11]
Pomnik ku czci pomordowanych jeńców wojennych[11]
Pomnik Alfreda Smoczyka
Gospodarka[edytuj]

W mieście istnieje kilka marketów wielkopowierzchniowych, wiele hurtowni, składów, kilka centrów handlowych. Działają 2 stacje radiowe, 6 redakcji gazet, 2 stacje telewizyjne.
W końcu stycznia 2011 liczba zarejestrowanych bezrobotnych w Lesznie obejmowała ok. 3,0 tys. mieszkańców, co stanowi stopę bezrobocia na poziomie 8,8% do aktywnych zawodowo[12].
Podmioty gospodarcze[edytuj]
Liczba podmiotów gospodarczych
objętych rejestrem gospodarki narodowej
REGON z kapitałem
zagranicznym udział podmiotów
zatrudniających do 9 osób
Rok 2007
8483 102 94%
Rok 2008[3]
8733 118 93,5%
Rok 2009[4]
8752 127 93,8%
Rok 2010[5]
8806 132 94,1%
Zatrudnienie[edytuj]
Dane dla jednostek zatrudniających powyżej 9 osób
Pracujący wg faktycznego miejsca pracy w Lesznie:
Liczba pracujących: w tym przemysł:
Rok 2002
18 254 b/d
Rok 2003
18 329 b/d
Rok 2004
18 649 b/d
Rok 2005
19 450 b/d
Rok 2006
20 716 b/d
Rok 2007
21 939 51%
Rok 2008[3]
22 991 9233
Rok 2009[4]
21 939 8131
Rok 2010[5]
21 654 7382 usługi – 9540; handel i naprawy – 3146; budownictwo – 1522.
Wynagrodzenie (*zatrudnienie pow. 9 osób)[edytuj]
przeciętne miesięczne
wynagrodzenie brutto przemysł handel i naprawy pośrednictwo
finansowe edukacja ochrona zdrowia
i opieka społeczna hotele
i restauracje transport,
gospodarka
magazynowa
i łączność pozostała działalność
usługowa, komunalna,
socjalna i indywidualna przeciętne miesięczne
wynagrodzenie brutto
w sektorze przedsiębiorstw
średnia krajowa
Rok 2006
b/d b/d b/d b/d b/d b/d 1196 1843 1880 b/d
Rok 2007
2277 2108 2129 3853 2895 2594 b/d b/d b/d 2866
Rok 2008[3]
2490 2246 2360 3683 3132 3056 b/d b/d b/d 2944
Rok 2009[4]
2489,99 2266 2431 4015 3362 3131 b/d b/d b/d 3315
Rok 2010[5]
2689,37 2358,09 2666,68 3885,92 3491,17 3142,09 b/d b/d b/d 3435,00
Bezrobocie[edytuj]
Liczba bezrobotnych Udział kobiet Stopa bezrobocia
Rok 2005
Leszno 3 214 b/d b/d
Rok 2006
Leszno 2 515 b/d b/d
Rok 2007
Leszno 1 830 64% 6%
Leszno i powiat leszczyński 4 423 65% 6,3%
Kraj 1 746,6 tys. 58% 11,4%
Rok 2008[3]
Leszno 1 596 64% 5%
Leszno i powiat leszczyński 2721 65% 5,3%
Kraj 1 473,8 tys. 57% 9,5%
Rok 2009[4]
Leszno 2 556 55,5% 7,7%
Leszno i powiat leszczyński 4 284 57,2% 8,0%
Kraj 1 892,7 tys. 51,1% 11,9%
Rok 2010[5]
Leszno 2 744 57,5% 8,3%
Leszno i powiat leszczyński 4 634 58,9% 8,8%
Kraj 1 954 706 51,9% 12,3%
Edukacja[edytuj]



Zespół Szkół Ogólnokształcących Nr 1 w Lesznie


Zespół Szkół Ekonomicznych im. Jana Amosa Komeńskiego w Lesznie
Liczba uczniów/studentów uczących się w:
przedszkolach szkołach podstawowych gimnazjach liceach
ogólnokształcących liceach
profilowanych zasadniczych
szkołach zawodowych technikach szkołach
wyższych
Rok 2007
2045 [88%]
(w 18 przedszkolach) 4011 (w 13 szkołach) 2573 (w 13 szkołach) 2629 (w 7 szkołach) 114 (w 3 szkołach) 1004 (w 6 szkołach) 2639 (w 15 szkołach) 7604 (w 5 szkołach)
Rok 2008[3]
2231 [92,46%]
(w 20 przedszkolach) 3959 (w 13 szkołach) 2408 (w 13 szkołach) 2551 (w 6 szkołach) 35 (w 2 szkołach) 938 (w 6 szkołach) 2673 (w 15 szkołach) 7176 (w 4 szkołach)
Rok 2009[4]
2241 [90,03%]
(w 20 przedszkolach) 4011 (w 12 szkołach) 2573 (w 12 szkołach) 2468 (w 6 szkołach) 963 (w 6 szkołach) 2681 (w 5 szkołach) 6244 (w 4 szkołach)
Rok 2010[5]
2305 [90,89%]
(w 20 przedszkolach) 3832 (w 11 szkołach) 2416 (w 6 szkołach) 874 (w 5 szkołach) 2540 (w 5 szkołach) 5267 (w 3 szkołach)
Wyniki matury (zdawalność egzaminów pisemnych)[edytuj]
2007 r.: j.polski-94,6%; matematyka-80,6%
2008 r.: j.polski-93,4%; matematyka-94,9%
2009 r.: j.polski-90,7%; matematyka-82,3%
2010 r.: j.polski-91,4%; matematyka-86,8%
Szkoły wyższe[edytuj]
Państwowa Wyższa Szkoła Zawodowa im. Jana Amosa Komeńskiego.
Wyższa Szkoła Humanistyczna w Lesznie.
Wyższa Szkoła Marketingu i Zarządzania w Lesznie.
Nauczycielskie Kolegium Języków Obcych w Lesznie.
AE w Poznaniu Ośrodek Studiów Wyższych w Lesznie (do 2007 r.).
Licea ogólnokształcące[edytuj]
I Liceum Ogólnokształcące w Lesznie
II Liceum Ogólnokształcące w Lesznie
III Liceum Ogólnokształcące w Lesznie
IV Liceum Ogólnokształcące w Lesznie
Prywatne Liceum Ogólnokształcące, ul. Zielona 5
Pierwsze Prywatne Liceum Ogólnokształcące w Lesznie, ul. Dąbrowskiego 5
Technika (zespoły szkół)[edytuj]
Zespół Szkół Rolniczo-Budowlanych im. Synów Pułku
Zespół Szkół Ekonomicznych im.Jana Amosa Komeńskiego
Zespół Szkół Technicznych im. 55. Poznańskiego Pułku Piechoty w Lesznie
Zespół Szkół Elektroniczno-Telekomunikacyjnych
Zespół Szkół Ochrony Środowiska
Sport[edytuj]


Ta sekcja od 2012-01 wymaga uzupełnienia źródeł podanych informacji.
Informacje nieweryfikowalne mogą zostać zakwestionowane i usunięte.
Aby uczynić sekcję weryfikowalną, należy podać przypisy do materiałów opublikowanych w wiarygodnych źródłach.


Pomnik Alfreda Smoczyka postawiony przy stadionie jego imienia
Liczba organizacji sportowych: 64 stowarzyszeń kultury fizycznej w tym: 23 uczniowskie kluby sportowe
Żużel Unia Leszno. Zawodnicy Unii Leszno odnoszą sukcesy w całej Polsce. Osiągnięcia Klubu Unia Leszno:
25 medali DMP (13 złotych, 5 srebrnych, 7 brązowych)
19 medali IMP (9 złotych, 5 srebrnych, 5 brązowych)
15 medali MIMP (6 złotych, 4 srebrne, 5 brązowych)
12 medali MPPK (6 złotych, 6 srebrnych)
7 medali MDMP (3 złote, 2 srebrne, 2 brązowe)
4 medale MMPPK (3 złote i 1 brązowy)
1 medal MEP (złoty)
2 medale IMŚJ (złoty i srebrny)
1 medal DMŚJ (złoty)
2 medale DMŚ (złoty)
W Lesznie organizowane są przez Aeroklub Leszczyński międzynarodowe zawody szybowcowe na lotnisku Centralnej Szkoły Szybowcowej w Strzyżewicach.
Klub piłki ręcznej (I liga) i koszykówki Arot-Tęcza zrzeszający ponad 200 zawodników i zawodniczek.
Klub Polonia 1912 Leszno prowadzi sekcję piłki nożnej (należący do III ligi), koszykówki (II Liga).
Zawodnicy sekcji kręgli odnieśli wiele sukcesów (tytuły Mistrza Polski) w kategoriach:
Drużynowo:
seniorki – 10
juniorki – 3
juniorki młodsze – 3
seniorzy – 5
juniorzy – 5
Indywidualnie:
seniorki – 9
juniorki – 6
juniorki młodsze – 2
juniorzy – 2
juniorzy młodsi – 9
Pary:
seniorki – 9
juniorki – 3
juniorki młodsze – 2
seniorzy – 2
juniorzy – 1
juniorzy młodsi – 4
Kolejną sekcją Klubu Polonia 1912 jest szermierka.
Ogółem od roku 1990 zawodnicy sekcji szermierczej zdobyli 97 medali, w tym 76 medali Mistrzostw Polski w różnych kategoriach wiekowych oraz 21 medali w Mistrzostwach Świata i Europy w kategoriach: kadetów, juniorów i seniorów. Polonia prowadzi również z wieloma sukcesami sekcję Boksu i Kick-boxingu oraz Kręglarstwa. Na górę strony
Wydatki na kulturę fizyczną i sport:
Rok 2007 r. – 5 277 740
Rok 2008 r. – 6 790 712
Rok 2009 r. – 11 250 484
Rok 2010 r. – 8 429 985
Obiekty sportowe[edytuj]
Stadion im. Alfreda Smoczyka – stadion żużlowy, swoje mecze rozgrywa tutaj klub Unia Leszno. Odbywają się tutaj też koncerty i imprezy okolicznościowe
Hala Trapez – hala usytuowana tuż przy DK5. Odbywają się tu zawody sportowe, koncerty, wystawy psów, targi lub inne imprezy okolicznościowe. Swoje mecze rozgrywa tu m.in. Tęcza Leszno; PLKK
Stadion Piłkarsko-Lekkoatletyczny – ogólnodostępny stadion. Swoje mecze rozgrywa tutaj piłkarska sekcja klubu Polonia Leszno.
Bieżnia oraz inne obiekty lekkoatletyczne służą wielu klubom sportowym oraz mieszkańcom Leszna
Pływalnia Środowiskowa w Lesznie
Pływalnia Akwawit – odbywają się tu ogólnopolskie zawody w pływaniu. Na tym basenie zawody organizuje Klub Pływacki Akwawit Leszno
wraz ze spółką Akwawit.
Kryta Ujeżdżalnia przy Wyższej Szkole Marketingu i Zarządzania
Hala Ćwicznia – odbywają się tu głównie zawody sztuk walki oraz szermierki
Hala Trzynastka – Znajduje się przy Szkole Podstawowej nr 13. Swoje mecze rozgrywa tutaj drużyna szczypiornistów Arotu Astromal Leszno
Hala Dziewiątka – Znajduje się przy Gimnazjum nr 9, w dzielnicy Zatorze. Odbywają się tu mecze Leszczyńskiej Ligi Siatkówki
Skateplaza Zatorze – kompleks sportowy przeznaczony do jazdy na rolkach, deskorolkach i BMX-ach. Jest to największy i najnowocześniejszy taki obiekt w kraju. Oddany do użytku w 2011 roku
Administracja[edytuj]

Prezydent Miasta Leszna: Tomasz Malepszy (od 1998)
I Zastępca Prezydenta Miasta Leszna: Jan Wojciechowski
II Zastępca Prezydenta Miasta Leszna: Grzegorz Rusiecki (od 2011)
Sekretarz Miasta Leszna: Maciej Dziamski (od 2008)
Rada Miasta od 2010[edytuj]
KW Tomasza Malepszego Lewica dla Leszna (SLD)
Grażyna Banasik, Marcin Błaszkowski, Marek Ganowicz, Ryszard Hayn, Bernardyna Kaźmierczak, Zenon Kurt, Elżbieta Mizgalska, Wojciech Rajewski – wiceprzewodniczący, Wojciech Zimniak
Platforma Obywatelska
Tadeusz Feliczak, Krystian Maćkowiak, Stanisław Mikołajczyk, Sławomir Mocek, Barbara Mroczkowska, Tadeusz Pawlaczyk – Przewodniczący, Piotr Więckowiak, Dorota Zgaińska
Prawo i Sprawiedliwość
Andrzej Bortel, Kazimierz Jęcz, Sławomir Szczot – Wiceprzewodniczący, Stefania Ratajczak
Gospodarni dla Leszna
Ryszard Sudolski, Marek Wein
Podział administracyjny[edytuj]


Pomnik przy osiedlu Armii Krajowej
W Lesznie nie występuje prawny podział administracyjny na dzielnice miejskie i osiedla mieszkaniowe. Miasto jest jednolitą gminą o statusie miasta, a dzielnice i osiedla nie są jednostkami pomocniczymi gminy (art. 5 ustawy o samorządzie gminnym z dnia 8 marca 1990 roku). Nazewnictwo dzielnic i osiedli jest nazewnictwem zwyczajowym, powszechnie używanym przez mieszkańców, wynikającym z pewnych uwarunkowań urbanistycznych i historycznych tych terenów.
Dzielnice miasta
Nowe Miasto
Podwale
Zatorze
Leszczynko
Gronowo
Przylesie
Grzybowo
Zaborowo
Centrum
Osiedla mieszkalne
Osiedle Antoniny
Osiedle Ogrody
Osiedle Wieniawa
Osiedle Armii Krajowej
Osiedle Przyjaźni
Osiedle na Skarpie
Osiedle Zamenhofa
Osiedle Rejtana
Osiedle Sułkowskiego
Osiedle Grunwald
Osiedle Prochownia
Osiedle Ostroroga
Osiedle Przylesie
Na górę strony
Miasta partnerskie[edytuj]

 Suhl[13],
 Deurne[14],
 Montlucon[15],
 Batouri[16],
 Sankt Pölten[17],
 Dachau[potrzebne źródło],
 Sisak[18],
 Stryj[19]
 Zweibrücken[20]
Ludzie związani z Lesznem[edytuj]

Honorowi Obywatele[21][edytuj]
Wojciech Maciejewski (ur. 30 marca 1923) – reżyser w Teatrze Polskiego Radia
Janusz Centka (ur. 1950) – dwukrotny szybowcowy mistrz świata
Martin Kummer – nadburmistrz Suhl
Leigh Adams (ur. 1971) – australijski żużlowiec
Jan Duffhauss – wiceburmistrz Deurne
Czesław Orsztynowicz – kompozytor Hejnału Miasta Leszna, dyrygent
Johannes W. Smeets – Burmistrz Deurne
Prof. dr hab. Wiesław Osiński – wiceprezes Leszczyńskiego Towarzystwa Przyjaciół Nauk
Lech Kaczyński – były prezydent RP
Kapitan Tadeusz Wrona (ur. 1958) – polski pilot cywilny, który 1 listopada uratował życie 220 pasażerom lądując awaryjnie na warszawskim lotnisku Okęcie (zob. Awaryjne lądowanie lotu PLL LOT 016).
Urodzeni w Lesznie[edytuj]
Ottomar Anschütz – wynalazca i fotograf
Leo Baeck – rabin, teolog judaizmu
Damian Baliński – żużlowiec
Włodzimierz Bednarski – aktor
Jan Jakub Benni – pastor ewangelicki
Stephan Born – socjalistyczny polityk niemiecki z XIX wieku, założyciel związku zawodowego
Roman Chojnacki – poeta
Renata Dancewicz – aktorka
Stanisław Grochowiak – poeta
Mirosław Handke – profesor chemii, minister edukacji
Bernard Jąder – żużlowiec
Ludwig Kalisch – pisarz żydowskiego pochodzenia
Krzysztof Kasprzak – żużlowiec
Sławomir Mocek – szermierz
Piotr Pawlicki - żużlowiec
Przemysław Pawlicki – żużlowiec
Agnes Pihlava – piosenkarka
Sergiusz Sterna-Wachowiak – poeta, prezes Stowarzyszenia Pisarzy Polskich
Eugeniusz Wachowiak – poeta
Wspólnoty religijne[edytuj]



Kościół św. Krzyża
Na terenie miasta działalność religijną prowadzą następujące kościoły i wspólnoty :
Kościoły katolickie[edytuj]
Kościół rzymskokatolicki – dekanat leszczyński
Kościół Polskokatolicki
Parafia Najświętszej Maryi Panny Zielnej, ul. 17 stycznia 23


Kościół pw. N.M.P
Przez miasto przebiega Wielkopolska Droga św. Jakuba – odcinek szlaku pielgrzymkowego do grobu św. Jakuba w Santiago de Compostela w Hiszpanii.


Synagoga w Lesznie
Kościoły protestanckie[edytuj]
Kościół Ewangelicko-Augsburski
Parafia w Lesznie, ul. Paderewskiego 11
Kościół Zielonoświątkowy
Zbór w Lesznie, ul. Lipowa 9
Chrześcijańska Wspólnota Zielonoświątkowa
Zbór w Lesznie, ul. Zygmunta Starego 1
Kościół Adwentystów Dnia Siódmego
Zbór w Lesznie
Kościół Boży w Chrystusie
Zbór w Lesznie
Nowa Synagoga w Lesznie[edytuj]
Świadkowie Jehowy[edytuj]
Chrześcijański Zbór Świadków Jehowy
Świecki Ruch Misyjny "Epifania"[edytuj]
Zbór w Lesznie, ul. Kościelna 8/5
Infrastruktura miejska[edytuj]



Budynek starego dworca PKP w Lesznie


Budynek dworca z 1971 r.


Nowa elewacja dworca kolejowego


Wnętrze po modernizacji
Przez miasto przebiegają dwie drogi krajowe: DK5(E261) Świecie – Lubawka oraz DK12 Łęknica – Berdyszcze. Do roku 2013 planowane jest wybudowanie obwodnicy w ciągu drogi S5.[potrzebne źródło] Stacja Leszno (stacja kolejowa) i przystanek Leszno Grzybowo.
Długość dróg i ulic (w km):
krajowych: wojewódzkich: powiatowych: gminnych: ścieżek rowerowych:
Rok 2007
13,3 6,3 45,1 144,6 23,1
Rok 2008[3]
13,3 6,3 45,1 144,6 23,1
Rok 2009[4]
13,3 6,3 45,1 144,6 24,63
Rok 2010[5]
13,3 6,3 46 148,8 25,49
Legenda[edytuj]

W orszaku przyszłej żony Mieszka I, Dąbrówki, podążającej z Czech do Polski, znajdował się głośnej sławy rycerz Filip Wieniawita (Pierścień). Mieczysław w dowód uznania zasług Wieniawity, który wyratował Dąbrówkę z opresji, oddał mu we władanie dobra ziemi wschowskiej wraz ze wsią Leszczyną (dzisiejsza ul. Lipowa w Lesznie). Od tej wsi nazwali się Wieniawici Leszczyńskimi. Z czasem stali się Leszczyńscy potężnym rodem magnackim, o którym mówiono: „Kto Leszczyńskich nie zna, ten Polski nie zna.”. Z rodu tego pochodził Stanisław Leszczyński – król Polski.[potrzebne źródło]
Zobacz też[edytuj]

Cmentarz żydowski w Lesznie

Brak komentarzy:

Prześlij komentarz

+1