Leśnica

Państwo Polska
Województwo opolskie
Powiat strzelecki
Gmina Leśnica
gmina miejsko-wiejska
Burmistrz Łukasz Jastrzembski
Powierzchnia 14,51 km²
Wysokość 205 m n.p.m.
Ludność (2009)
• liczba
• gęstość
2709
200,2 os./km²
Strefa numeracyjna
+48 77
Kod pocztowy 47-150
Tablice rejestracyjne OST
Położenie na mapie Polski


Leśnica
50°25′45″N 18°10′52″E
TERC
(TERYT) 5162311044
SIMC 0965714
Urząd miejski
ul. 1 Maja 9
47-150 Leśnica
 Hasło Leśnica w Wikisłowniku
Strona internetowa
Leśnica (dodatkowa nazwa w j. niem. Leschnitz) to miasto na Górnym Śląsku, w woj. opolskim, w powiecie strzeleckim, położone na południowo-wschodnim zboczu Góry Świętej Anny, na wysokości ok. 205 m n.p.m., siedziba gminy miejsko-wiejskiej Leśnica. W latach 1975-1998 miasto administracyjnie należało do starego woj. opolskiego.
Wg danych GUS z 30 czerwca 2008, miasto liczyło 2897 mieszkańców[1].
Części miasta: Kowalików, Księża Wieś, Stoki.
Spis treści  [ukryj]
1 Nazwa
2 Historia
3 Rozwój liczby mieszkańców Leśnicy
4 Sport i rekreacja
5 Pomniki i zabytki
6 Miasta partnerskie
7 Przypisy
8 Linki zewnętrzne
Nazwa[edytuj]

Po raz pierwszy Leśnicę wymieniono w dokumencie księcia opolskiego Kazimierza I z 1217 r. jako "Lesnicie".
W dziele "Silesiographia" z roku 1613 miejscowość opisana jest z nazwą łacińską Lesnitivm i z nazwą Leßnitz jako nazwą właściwą.[2] W Topographia Bohemiae, Moraviae et Silesiae z roku 1650 miejscowość była wzmiankowana jako Leschnitz lub Leßnitz.[3][4]
W pruskim urzędowym dokumencie z 1750 roku wydanym języku polskim w Berlinie przez Fryderyka Wielkiego jako nazwa polska miasta jest wymieniona Leśnica.[5]
Historia[edytuj]


Ta sekcja od 2009-04 wymaga uzupełnienia źródeł podanych informacji.
Informacje nieweryfikowalne mogą zostać zakwestionowane i usunięte.
Aby uczynić sekcję weryfikowalną, należy podać przypisy do materiałów opublikowanych w wiarygodnych źródłach.


Rynek i kościół
W dokumencie księcia opolskiego Kazimierza I z 1217 r. udzielił Leśnicy, należącej do kapelana książęcego Sebastiana i jego brata Grzegorza, zwolnienia od ciężarów prawa książęcego na tych samych warunkach, jakie uzyskali "goście" (hospitels), tzn. osadnicy niemieccy osiedleni poprzednio przez tego samego księcia w Opolu i Raciborzu. Prawo niemieckie poprzez mniejsze obciążenia i większe swobody umożliwiało szybszy rozwój miejscowości. We wspomnianym dokumencie mowa jest o Leśnicy jako osadzie targowej. Dokument ten pozwala uznać Leśnicę za jedną z najstarszych miejscowości w tej części Śląska. Książęta opolscy nadali miastu herb przedstawiający złotego orła górnośląskiego na błękitnym tle. Z dokumentu z 20 stycznia 1257 wydanego przez księcia Władysława I wynika, ze istniał już wtedy w Leśnicy drewniany kościół parafialny pod wezwaniem Trójcy Świętej. W 1384 r. Leśnica była otoczona murami z trzema bramami: lichyńską, kozielslką i żyrowską. W 1386 r. wójtostwo w Leśnicy oddano Pakoszowi z Bierawy. W tym samym roku wymieniono w dokumentach leśnicką łaźnię miejską, ławę piekarską, rzeźniczą i szewską.
W 1429 r. Leśnica została spalona przez husytów podczas ich wyprawy na Śląsk. Z dokumentu z 1439 r. wynika, że wójtem w Leśnicy był Strala. W 1451 r. spaliło się całe miasto wraz z kościołem i 17 domami poza miastem. Dopiero w 1498 r. wybudowano nowy kościół św. Marcina.
Od 1638 r. Leśnica stanowiła własność rodziny Promnitz. W latach 1650-1807 miasto należało do rodziny Colonna, która miała swoją siedzibę w Strzelcach Opolskich. W 1807 r. Leśnica przestała być miastem prywatnym i uzyskała samorząd.
W okresie I wojny światowej zginęło 165 mieszkańców Leśnicy, głównie mężczyzn walczących w szeregach armii niemieckiej. Kapitulacja Niemiec i proklamowanie państwowości polskiej w 1918 r. podniosły temat nowego wytyczenia granic na Górnym Śląsku. W Leśnicy, położonej na obszarze mieszanego etnicznie powiatu strzeleckiego, od 1919 r. działała komórka Polskiej Organizacji Wojskowej Górnego Śląska pod kierownictwem Antoniego Panteroka. Wśród mieszkańców miasta wyraźnie przeważała jednak ludność niemiecka: w plebiscycie górnośląskim 20 marca 1921 r. 899 osób opowiedziało się za pozostaniem w granicach Niemiec, a 101 za przyłączeniem do Polski.
W trakcie III powstania śląskiego w maju i czerwcu 1921 Leśnica oraz sąsiednie miejscowości były miejscem krwawych walk. 7 maja 1921 r. została zdobyta przez baon strzelecki Pawła Dziewiora z podgrupy "Bogdan", po czym 9 maja odparto kontrnatarcie z rejonu Zdzieszowic. 21 maja zdobyta przez niemieckie SSOS nacierajace ze strony Gogolina. Odzyskane przejściowo w krwawych walkach przez oddziały katowickiego pułku Walentego Fojkisa. Ostatecznie podział Górnego Śląska w 1922 r. pozostawił miasto po stronie niemieckiej.
W 1934 r. Leśnica uzyskała połączenie kolejowe z Kędzierzynem-Koźlem i Strzelcami Opolskimi. Ze względu na słowiańskie brzmienie historycznej nazwy niemieckiej Leschnitz, nazistowska administracja przemianowała w 1936 r. miasto na Bergstadt. W okresie II wojny światowej w rejonie Leśnicy Niemcy założyli obozy pracy dla Żydów i jenieckie oddziały robocze. Ofiary niemieckiego obozu pracy pochowano w rejonie Muzeum. Wojna pociągnęła za sobą liczne ofiary spośród mieszkańców Leśnicy. Gdy w styczniu 1945 do miasta zbliżył się front, który przyniósł śmierć także wielu jego cywilnym mieszkańcom, m.in. żołnierze radzieccy zamordowali ok. 100 pacjentów zakładu leczniczego. Wiele budynków uległo wtedy zniszczeniu.
Po przejściu frontu pierwszym burmistrzem Leśnicy został Paweł Lelonek. Leśnica pozostając w cieniu potężnych przemysłowych sąsiadów, jak Kędzierzyn-Koźle i Zdzieszowice, przeżywała w okresie powojennym słaby rozwój. Brak przemysłu i upadek rzemiosła groził nawet w 1950 r. odebraniem jej praw miejskich.
Rozwój liczby mieszkańców Leśnicy[edytuj]

Zmiana liczby mieszkańców na przestrzeni ostatnich 220 lat[potrzebne źródło]:

Sport i rekreacja[edytuj]

W mieście od 1947 roku działa klub piłkarski LZS Leśnica, w sezonie 2011/2012 występujący w III lidze, w grupie opolsko-śląskiej[6].
Pomniki i zabytki[edytuj]

Pomnik Powstańców Śląskich wykuty z wapienia pińczowskiego stojący na placu Narutowicza [7]
Pomnik ofiar I wojny światowej w postaci głazu narzutowego (granitognejs) z inskrypcją[8]
Cmentarz żydowski w Leśnicy
Miasta partnerskie[edytuj]

Cernosice, Czechy
Crostwitz, Niemcy
Gerbrunn, Niemcy
Voitsberg, Austria